Τα αιτήματα και η “πλατφόρμα” που διαμόρφωσαν οι συνεργαζόμενες Ενώσεις και Ομοσπονδίες στον Τύπο και τα ΜΜΕ για την χθεσινή απεργία, είναι χαρακτηριστικά για την συντεχνιακή νοοτροπία που κυριαρχεί στον δημοσιογραφικό χώρο και έχει συμβάλλει καθοριστικά στην καταστροφική πορεία του κλάδου. Απότην πλατφόρμα της απεργίας που κηρύχθηκε για την υπαγωγή των δημοσιογραφικών ασφαλιστικών ταμείων στον ΕΟΠΥΥ, λείπει η παραμικρή αναφορά για τις πρόσφατες, συνεχείς λογοκριτικές παρεμβάσεις και την επίθεση που δέχεται η ελευθερία της έκφρασης από μια κυβέρνηση που καθιερώνει τον αυταρχισμό και φλερτάρει με την αντιδημοκρατική εκτροπή.
Όσο και αν μοιάζει απίστευτο, δεν διατυπώνονται προφανή αιτήματα, όπως η παύση της ποινικής δίωξης εναντίον του Κώστα Βαξεβάνη και η ανάκληση της απόφασης για την απομάκρυνση του Κώστα Αρβανίτη και της Μαριλένας Κατσίμη από την εκπομπή της ΝΕΤ “Πρωινή Ενημέρωση”. Συνεχίζεται έτσι η παράδοση που θέλει τους Ελληνες δημοσιογράφους – σε αντίθεση με όλους τους ξένους συναδέλφους τους – να μην έχουν απεργήσει ΠΟΤΕ για να προασπίσουν την ελευθεροτυπία.
Οι παραλείψεις αυτές ενισχύουν την εικόνα που κυριαρχεί στην κοινή γνώμη για τους δημοσιογράφους: ότι πρόκειται δηλαδή για μια κοινωνική ομάδα παχύδερμων, συχνά διεφθαρμένων ατόμων, που αδιαφορούν για τα προβλήματα των πολιτών και την τίμια ενημέρωση, παραπλανούν και ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την πάρτη τους.
Η εικόνα αυτή ενισχύεται καθημερινά από την αντιδεοντολογική και παραποιημένη κάλυψη των εξελίξεων που συγκλονίζουν την χώρα μας. Δεν είναι δυνατόν, λόγου χάριν, οι δημοσιογράφοι να “ανακαλύπτουν” τον Στουρνάρα μόνο όταν προσπάθησε να βάλει τα ταμεία τους στον ΕΟΠΥΥ: πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που με τις απίθανες “μελέτες”του στο ΙΟΒΕ (όπως πχ ότι αν ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα θα ανέβει το ΑΕΠ κατά 13,5%!!) έχει συμβάλλει αποφασιστικά για να επιβληθούν τα επαχθή, εξωπραγματικά μνημόνια που καταστρέφουν την χώρα.
Και μόλις η εικόνα πάει να βελτιωθεί λόγω των προαναφερθέντων συναδέλφων που έκαναν σωστά την δουλειά τους και διώκονται γι αυτό, έρχονται ενώσεις και ομοσπονδίες που κηρύσσουν απεργία χωρίς να πουν ούτε μια λέξη για την υπεράσπιση τους.
Παραγνωρίζοντας, μεταξύ των άλλων, ότι υπάρχουν και δημοσιογράφοι που καλούνται να απεργήσουν, ενώ δεν είναι μέλη των “ευγενών” ασφαλιστικών ταμείων. Σε ποια βάση άραγε θα το κάνουν παρά στην καταδίκη των διώξεων των συναδέλφων και της λογοκρισίας, που αφορά όλους; Η απάντηση που μου έδωσε αρμόδιος συνδικαλιστής συνάδελφος στον οποίο διαμαρτυρήθηκα για τις παραλείψεις ήταν αφοπλιστική: “έχεις δίκιο, αλλά το ξεχάσαμε”!
Οι δημοσιογράφοι μπορούν να υπερασπίσουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και να βελτιώσουν την θέση τους μόνο όταν επιτελούν σωστά την βασική αποστολή τους. ‘Όσο οι εφημερίδες κλείνουν γιατί κανείς δεν τις πιστεύει και τα δελτία ειδήσεων απαξιώνονται, τόσο οι δημοσιογράφοι θα χάνουν την δουλειά και την ασφάλιση τους. Ακόμη κι αν σπάσουν το ρεκόρ Γκίνες απεργιών.
Με δεδομένη την ραγδαία απαξίωση της δημοσιογραφίας, αποτελεί πλέον συνενοχή η συμπόρευση με την κυρίαρχη, συντεχνιακή αντίληψη που μας έφερε ως εδώ. Από εδώ και στο εξής, εγώ προσωπικά και το Tvxs ως μέσο ενημέρωσης (οι συντάκτες του διατηρούν την απόλυτη ελευθερία να αποφασίζουν για τον εαυτό τους) θα απεργεί μόνο όταν, τουλάχιστον στην ίδια μοίρα με τα όποια δίκαια συνδικαλιστικά αιτήματα, θα προβάλλονται συγκεκριμένες διεκδικήσεις για την υπεράσπιση της ελευθεροτυπίαςκαι των συναδέλφων που διώκονται για τις απόψεις τους.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου