Οδηγός Εκλογών από το in.gr

•     Πότε και γιατί ψηφίζουμε
•     Ποιοι έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν
•     Ποιοι έχουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι
•     Μάθε πού ψηφίζεις
•     Πώς ψηφίζουμε 
•     Τι είναι εκλογικό διαμέρισμα και εκλογικό τμήμα
•     Πόσους σταυρούς προτίμησης μπορούμε να βάλουμε
•     Είναι υποχρεωτική η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος;
•     Προβλέπεται άδεια για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος;
•     Μπορεί να παραταθεί η ψηφοφορία;
•     Τι μπορούμε να κάνουμε αν αντιληφθούμε κάποια παράβαση του νόμου στη διάρκεια της  ψηφοφορίας
•     Τι χρειάζεται να έχουμε μαζί μας για να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα
•     Τι ισχύει για τους ετεροδημότες
•     Ποιοι συμμετέχουν στις εφορευτικές επιτροπές
•     Τι προβλέπεται για εκλογείς που χρήζουν βοηθείας
•     Υπάρχουμε (και πόσες φορές) στους εκλογικούς καταλόγους;
•     Τι ισχύει για τους στρατιωτικούς, λιμενικούς, αστυνομικούς και πυροσβέστες
•     Τι ισχύει για τους ναυτικούς
•     Τι ισχύει για τους κρατούμενους

Νέες καταστροφές σε προεκλογικά περίπτερα του ΣΥΡΙΖΑ

Νέα επίθεση σε προεκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ, στις περιοχές της Αργυρούπολης και της Νίκαιας πραγματοποιήθηκαν χθες. Και στις δύο περιπτώσεις η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική.

Για τις επιθέσεις έχει βγει ανακοίνωση από την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ.:

"Aγαπητοί συμπολίτες και συμπολίτισσες,

Χθες αργά  το βράδυ, νοσταλγοί του Ναζισμού και του Χίτλερ έσπασαν το εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στη πλατεία Αγίας Τριάδας στην Αργυρούπολη. Η παραπάνω ενέργεια έρχεται να προστεθεί σε σειρά βανδαλισμών  των εκλογικών περιπτέρων του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων αριστερών δυνάμεων και αποτελεί ένα ακόμα βήμα στη προσπάθεια εκφασισμού της πολιτικής ζωής της  χώρας.

Καλούμε τους πολίτες να καταδικάσουν απερίφραστα το γεγονός αυτό, προκειμένου να απομονωθούν τέτοιου είδους λογικές. Σας καλούμε, να δείξετε με τη ψήφο σας, ότι τέτοιου είδους ιδέες και ενέργειες ανήκουν στο παρελθόν μια για πάντα.

Σας καλούμε να καταδικάσετε με τη ψήφο σας τις δυνάμεις του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ  που δημιούργησαν τη κρίση και άνοιξαν το δρόμο  για τέτοιες φασιστικές ενέργειες. Ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ  ώστε να ηττηθεί ο δικομματισμός και οι δυνάμεις του μνημονίου και της τρόικας".

Ακολουθούν φωτογραφίες από την επίθεση:

ΑΝΤΑΡΣΥΑ - Τηλεοπτικό σποτ των Εκλογών 2012

Συνέντευξη του καθηγητή Γεωργίου Αγαπητού στον Νίκο Χατζηνικολάου

Υπέροχη συνέντευξη με τον καθηγητή Αγαπητό!! 

Μπράβο τέτοιους ανθρώπους πρέπει να ακούμε συνέχεια!!

Ο Γεώργιος Αγαπητός γεννήθηκε στη Νάξο, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών. Είναι Καθηγητής στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ). Σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και στο Πανεπιστήμιο York της Αγγλίας (D. Phil.) με ειδίκευση στα Δημόσια Οικονομικά. Τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αγγλία χρηματοδότησαν, με υποτροφία, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και Προγραμματισμού (ΚΕΠΕ).

Το Επιστημονικό του έργο καλύπτει κυρίως τους κλάδους της Δημόσιας Οικονομικής και της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Είναι συγγραφέας πολλών εργασιών, άρθρων και μονογραφιών, που δημοσιεύθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Έχει διατελέσει επιστημονικός Ερευνητής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και Προγραμματισμού (1968-1987). Σύμβουλος Υπουργών Οικονομικών (1978-1989 και 1989), Σύμβουλος του Πρωθυπουργού (1990-1993), Υπουργός Οικονομικών στην Υπηρεσιακή Κυβέρνηση Ι. Γρίβα (1989) και στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ξ. Ζολώτα (1990). Έχει διατελέσει επίσης μέλος του Δ.Σ. της ΔΕΗ, αναπληρωτής Προέδρου του Δ.Σ. του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, μέλος του πρώτου Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (1989) και καθηγητής στις Σχολές: Επιμόρφωσης των Εφοριακών υπαλλήλων, Δημόσιας Διοίκησης και Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας (1978-1981). Τέλος, είναι μέλος της Επιτροπής Υποτροφιών του Ιδρύματος Α.Σ. Ωνάσης, μέλος του Κολεγίου Επίτιμων Προέδρων Πατριαρχικής Αδελφότητας Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και του Σωματείου «Φίλοι της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας», ειδικό μέλος - εμπειρογνώμων της Συνοδικής Επιτροπής των Οικονομικών της Εκκλησίας της Ελλάδος και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Οργανισμού Ανέγερσης του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης (ΟΑΝΜΑ).

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

Της Φιλόλογου Βασιλικής Τσακόγλου

Catas-troika: Το νέο ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη

CATASTROIKA από infowar

Νέα Δημοκρατία: Απαγορεύονται τα κόκκινα μπλουζάκια

Κομματάρχης επιπλήττει νεαρό γιατί σε προεκλογική ομιλία του Αντώνη Σαμαρά εκείνος φοράει κόκκινο μπλουζάκι!


Κυρ Αντώνη.
Επιτρέπεται να μιλάς και να έχεις γυρισμένο τον κώλο σου στον άλλον που ήρθε υποτίθεται να σε ακούσει ?
Ή μήπως δεν ήρθε για να σ' ακούσει αλλά για γίνει γλάστρα του σκηνικού της υπερπαραγωγής?
Και τελικά είναι πολιτικά όντα με ώριμη σκέψη και κριτικό πνεύμα όλοι αυτοί που τοποθετούνται για φόντο πίσω από τον αρχηγό ή απλά "πρόβατα"?

Debate: Παναγιώτης Παναγιώτου Vs Δημήτρης Βίτσας

Ένα σενάριο για τις 7 Μαΐου

Του Πάσχου Μανδραβέλη*

Τι θα γίνει λοιπόν το πρωί της 7ης Μαΐου, την επομένη δηλαδή των πρόωρων και άκαιρων εκλογών, που ο Αντώνης Σαμαράς, η Αριστερά και ένας συνασπισμός Μέσων Ενημέρωσης, δημοσιογράφων, δημοσιολόγων, επιχειρηματιών κ.ά. προώθησαν με επιτυχία; Τίποτε δραματικό. Ο ήλιος θα ανατείλει κανονικά, οι Έλληνες θα ξυπνήσουν άκεφα μετά το βράδυ της αγωνίας για τα αποτελέσματα· τα exit polls σε ένα τέτοιο ρευστό σκηνικό δεν θα δώσουν γρήγορα την εικόνα της επόμενης μέρας. Θα φουντώσουν οι συζητήσεις για πιθανές συνεργασίες και τα στοιχήματα για τις επόμενες εκλογές. Οι δημοσιογράφοι θα ψάχνουν τους νέους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, κυρίως να δουν αν θα χαιρετίσουν την νίκη τους ναζιστικά. Τα στελέχη των υπόλοιπων κομμάτων θα πάρουν σβάρνα τα...


...ραδιόφωνα για να αναλύσουν –με τις γνωστές σιβυλλικές τοποθετήσεις– το «μήνυμα των εκλογών» και να στείλουν «μηνύματα» στην ηγεσία.

Πολλοί θα μιλούν για τη «σοφία του εκλογικού αποτελέσματος» και για την «οργή που εξέφρασε ο κόσμος», χωρίς να κατανοούν το οξύμωρο της «οργισμένης σοφίας». Οι δημοσιογράφοι-παρουσιαστές των talk-show, μόνιμοι κήνσορες των πάντων και θεράποντες ουδενός, θα ψέγουν τους πολιτικούς των δύο μεγάλων κομμάτων ότι δεν κατάλαβαν νωρίς τις διαθέσεις του κόσμου. Στα αριστερά θα πανηγυρίζουν το προοίμιο της επανάστασης, ενώ θα διατυπώνουν και μια ευχή για «πλατιά σύμπραξη των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων ώστε να καρποφορήσει η μεγάλη νίκη του λαού, στις 6 Μαΐου».

Ο κόσμος δεν θα αλλάξει με κρότο, ούτε καν με λυγμό, που προέβλεψε ο ποιητής. Θα αλλάζει με ψιθύρους, δημοσιεύματα και δηλώσεις. Θα είναι οι Financial Times με τίτλο «Greeks reject EU rescue package», και κάποιοι άλλοι που θα το πουν πιο αριστερά «Greeks vote against austerity measures». Αλλά οι καλοθελητές στην Ευρωπαϊκή Ένωση (που δυστυχώς πληθαίνουν) θα το πουν ωμά, ότι «η Ελλάδα έχει αποφασίσει να τραβήξει τον δρόμο της εκτός ευρωζώνης». Οι επίσημες δηλώσεις θα είναι πιο συγκαταβατικές: σεβόμαστε το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά η Ελλάδα ανεξαρτήτως της κυβέρνησης που θα προκύψει θα πρέπει να σεβαστεί τα συμπεφωνηθέντα του δεύτερου μνημονίου».
Κανείς όμως δεν θα το εννοεί. Όλοι πλέον ξέρουν ότι μέτρα που δεν μπόρεσε να πάρει μια μονοκομματική κυβέρνηση (του Γιώργου Παπανδρέου) ή μια δικομματική (του Λουκά Παπαδήμου) είναι αδύνατον να ψηφιστούν από μια Βουλή με κάθε απόχρωσης καρύδι. Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα απλώνονται τα χαρτιά του Σχεδίου Β. Οι παλιές συζητήσεις θα φουντώσουν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί ή τεχνοκράτες, που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, θα έχουν ένα επιπλέον επιχείρημα: τη θέληση του ελληνικού λαού.
Εκείνοι που βλέπουν το ευρώ ως ένα δαπανηρό αλλά αναγκαίο όχημα της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης, θα έχουν σαφώς πιο αδύναμα επιχειρήματα και θα προβάλουν φόβους κατάρρευσης ολόκληρου του εγχειρήματος. Οι άλλοι όμως θα τους απαντούν ότι το κόστος παραμονής της Ελλάδος στην ευρωζώνη έχει γίνει –πριν από πολύ καιρό, μάλιστα– μεγαλύτερο από το κόστος εξόδου, ενώ κάποιοι τρίτοι θα φέρουν το επιχείρημα ότι η Ισπανία ήδη δανείζεται με 5,75% για να δανείζει την Ελλάδα με 3,5-4,5%.

Η εξελισσόμενη κρίση στην ευρωζώνη δεν θα αποτελεί επιχείρημα υπέρ ημών («βλέπετε; τα παθαίνουν κι άλλοι») αλλά θα κάνει πιο επιτακτική μια πρόχειρη λύση για την Ελλάδα, για να ασχοληθούν με τα σοβαρότερα προβλήματα τους. Κάποιοι θα αναφέρουν τον «ηθικό κίνδυνο»: αν η Ελλάδα αποτύχει ατιμώρητα, έρχεται η Ισπανία και η Ιταλία, που ήδη δηλώνουν ότι δεν μπορούν να επιτύχουν τους στόχους τους οποίους είχαν θέσει. Και η αποτυχία της Ισπανίας και της Ιταλίας σημαίνει πολλά λεφτά, που κανείς γερμανός ή ολλανδός φορολογούμενος δεν μπορεί –και φυσικά δεν θέλει– να δώσει.

Στον Guardian και στον Monde θα γράφονται πύρινα άρθρα για τις βλαβερές συνέπειες της λιτότητας που οδηγεί τους ψηφοφόρους να ψηφίζουν ναζιστές και λαϊκιστές, αλλά αυτοί που μετράνε τα λεφτά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα σηκώσουν αδιάφορα τους ώμους. Το ‘χουν εξάλλου ξαναζήσει με τον Βίκτορα Ορμπάν στην Ουγγαρία. Ο λαϊκιστής δεξιός πρωθυπουργός εκλέχτηκε με το σύνθημα της αποδέσμευσης από το ΔΝΤ. Όταν κατήγγειλε τη συμφωνία χειροκροτήθηκε από όλους τους εγχώριους «αντιστασιακούς». Εν τω μεταξύ, όμως, ο Ορμπάν άλλαξε το σύνταγμα προς το αντιδημοκρατικότερο και τον περασμένο Δεκέμβριο, δύο χρόνια μετά το νταηλίκι, επέστρεψε στην «κηδεμονία» του ΔΝΤ, με την οικονομία σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι την ανέλαβε. Σίγουρα κάποιοι απ’ όσους διαμορφώνουν τις αποφάσεις στην Ευρώπη θα αντιτείνουν χαιρέκακα: «αν η Ελλάδα ακολουθήσει τα χνάρια της Ουγγαρίας, θα την καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως έκανε με τον Βίκτορα Ορμπάν. Τώρα, όμως, έχουμε σοβαρότερα πράγματα να ανησυχούμε. Δείτε τα spreads της Γαλλίας που ανεβαίνουν...».

Κι ενώ στα πρωινάδικα θα ανατέμνουν τις αιχμές του «x» αποτυχόντος πολιτευτή κατά της ηγεσίας του κόμματός του, η συζήτηση εκτός Ελλάδος θα φουντώνει από τις δηλώσεις εγχώριων και εξωχώριων λαϊκιστών. Ακροαριστεροί ο πρώτοι, θα ισχυρίζονται «δεν χρωστάμε δεν πληρώνουμε», ακροδεξιοί οι δεύτεροι θα τείνουν τον δείκτη του χεριού τους στον κρόταφό τους: «τι σας λέγαμε εμείς; αυτοί θέλουν να φάνε τα λεφτά των φορολογουμένων μας».

Βέβαια, σε ένα χαοτικό σκηνικό όπως είναι η πολιτική και η οικονομία, πολλά άλλα θα συμβούν. Δεν ξέρουμε, π.χ., πώς θα επηρεάσει η διαφαινόμενη νίκη Ολάντ στις γαλλικές εκλογές. Όχι μόνο εμάς, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Μπορεί να ενισχύσει τα πολιτικά επιχειρήματα των νεοκεϋνσιανών, αλλά μπορεί και να βάλει σε μεγάλη δοκιμασία τον γαλλογερμανικό άξονα. Σίγουρα θα αυξήσει το κόστος χρήματος που δανείζεται η ευρωζώνη. Προεκλογικά, οι οίκοι αξιολόγησης είχαν προειδοποιήσει τη Γαλλία ότι στην περίπτωση εκλογής του Φρανσουά Ολάντ στην προεδρία θα υποβαθμίσουν τη γαλλική οικονομία, εξ αιτίας των δηλώσεων του σοσιαλιστή υποψηφίου για μη αποδοχή του νέου δημοσιονομικού συμφώνου. Κάποιοι από το μαύρο μπλοκ της θυγατέρας του Λεπέν θα αρχίσουν τους λογαριασμούς· με πόσο δανείζεται η Γαλλία και πόσο δανείζει τους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης.

Τον Μάρτιο του 2010, κουβέντιαζα με έναν στοχαστικό γέροντα, πρώην στέλεχος μεγάλης ΔΕΚΟ. Ήταν οι πρώτες μέρες της άνοιξης και οι τελευταίες της αμέριμνης αλλά πλασματικής ευημερίας. Γύρω μας, αγόρια και κοριτσόπουλα έπιναν τον (πανάκριβο) φρέντο τους, έπαιζαν με τα εισαγόμενα κινητά τους και τιτίβιζαν για τα θέματα της νιότης τους. «Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο;», μου είπε. «Αυτά τα παιδιά όχι μόνο θα πληρώσουν χωρίς να φταίνε, αλλά κυρίως δεν μπορούν να φανταστούν τι τα περιμένει».

Δεν έδωσα σημασία, διότι δεν είχα καταλάβει ότι στην πολιτική και στην οικονομία τα πράγματα δεν γίνονται μονομιάς, όπως διαβάζουμε στα βιβλία ιστορίας. Στη ζωή και στην πολιτική, το ένα μικρό πράγμα φέρνει τ’ άλλο και οι μεγάλες καμπές στην ιστορία μόνο εκ των υστέρων διακρίνονται.
Αυτή είναι και η τελευταία μου ελπίδα, ότι δηλαδή το παραπάνω -πρόδρομο- σενάριο θα αποδειχθεί στο μέλλον μια απλή απόπειρα σκοτεινής κι άχρηστης περιγραφής μιας λογοτεχνικής δυστοπίας.

* To άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Books’ Journal, στο τεύχος Μαϊου που κυκλοφορεί κι αναδημοσιεύθηκε από το Μedium.gr.

Το Μάιο η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων…

Σε γραπτές εξετάσεις θα υποβληθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι –αρχής γενομένης από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαΐου– προκειμένου να αξιολογηθούν οι σπουδές, οι ικανότητες, οι ξένες γλώσσες και η πείρα που διαθέτουν για τη θέση που κατέχουν.»Στόχος είναι να γνωρίζουμε την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού», διευκρίνισε χθες ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δ. Ρέππας, προσθέτοντας ότι έως το τέλος του έτους θα πραγματοποιηθούν 15.000 αποχωρήσεις δημόσιων υπαλλήλων...
Επισημαίνεται ότι το πλαίσιο κριτηρίων αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων, που έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, έχει συμφωνηθεί σχεδόν στο σύνολό του από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και τους εμπειρογνώμονες του γαλλικού κράτους, που παρέχουν τεχνική βοήθεια για τα θέματα της δημόσιας διοίκησης. Τα κριτήρια δεν αφορούν πρόσληψη ή προαγωγή, αλλά αποκλειστικά την αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων. Οι ικανότητες και οι δεξιότητες του προσωπικού θα διερευνηθούν κατά κλάδο, με την παράθεση ειδικών ερωτημάτων. Ειδικότερα, το τεστ θα αποτελείται από 80 ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών, εκ των οποίων οι 40 θα αφορούν γενικά διοικητικά θέματα και οι άλλες 40 θα είναι ερωτήσεις εξειδικευμένες κατά κλάδο υπαλλήλων.

Χάρρυ Κλύνν: "Με λένε Βασίλη και θα σας καταψηφίσω"

Χάρυ Κλυν: Θα σας μαυρίσω από allthewebnews

Ψηφίστε τους!!!

Ψηφίστε τους!!!
Θα σας (μας) πάρουν και άλλα… μέτρα!!!!
Το 0,70Χ1,80 καλό είναι???

Ο ρατσισμός, καβάλα… σε άσπρη μηχανή της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.

Επώνυμη καταγγελία για ρατσιστική συμπεριφορά αστυνομικών

Ο Φρομέντιος Γαδόγο Κινυούα είναι Έλληνας πολίτης. Προϊστάμενος νοσηλευτής σε ιδιωτικό νοσηλευτικό ίδρυμα στην Αθήνα. Σπούδασε στο ΤΕΙ Αθήνας και έχει υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό. Τα γράφω αυτά για να δούμε πόσο κακό έχει κάνει η ξενοφοβική ρητορεία πολιτικών και το εμπόριο φόβου.

Σήμερα το απόγευμα, την ώρα που πήγανε στο σπίτι από τη δουλεία του, κοντά στο Καπνεργοστάσιο , στην οδό Λένορμαν, τον σταμάτησαν δυο μοτοσικλετιστές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Ο ένας, που η μηχανή του φέρει τον αριθμό κυκλοφορίας 8797, του ζήτησε να ανοίξει το παράθυρο. Αφού έκανε ο,τι που του ζήτησε ο αστυνομικός, ο τελευταίος άρχισε και τον βρίζει χυδαία και με απόλυτο ρατσιστικό λεξιλόγιο. Μεταξύ άλλων του είπε: «όταν θα δεις την αστυνομία, αραπάκο, θα κάθεσαι σούζα. Θες να σε βγάλω έξω να σε γ@αμίσω εδώ; Θες να σου σπάσω τα δόντια σου, καργιόλι ;  Κωλόμαυρε» κλπ

Ο Φρομέντιος, που τυγχάνει να είναι και φίλος μου, είναι ο δίδυμος αδελφός του Νικόδημου Κινυούα. Πρόεδρος της οργάνωσης ΑΣΑΝΤΕ (ΜΚΟ νέων με αφρικανική καταγωγή) και μέλος του Συμβουλίου Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων. Μεγάλωσαν στην Ελλάδα και είναι εξαίρετα παιδιά. Δραστήριοι στον χώρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και από τα πιο ήσυχα παιδιά που έχω γνωρίσει. Ανάλογη συμπεριφορά αντιμετώπισε πριν λίγο καιρό και ο Νικόδημος.

Γράφω πιο πολύ ως φίλος τους αυτή την ώρα και όχι ως δημοσιογράφος. Η ξενοφοβική και μισαλλόδοξη ρητορεία των πολιτικών κομμάτων της δεξιάς και ακροδεξιάς, ενόψει των εκλογών, αλλά και  η πολιτική επικρατούσα περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που θέλει τους μετανάστες τα μαύρα πρόβατα της κοινωνίας, και τους έχει μετατρέψει σε προεκλογικό λάφυρο των συντηρητικών πολιτικών, έχει αποθρασύνει, όχι μόνο τα ακραία στοιχεία της κοινωνίας, αλλά και  κομμάτι των σωμάτων ασφαλείας.

Η καταγγελία είναι επώνυμη και θα κατατεθεί στον εισαγγελέα αλλά και στο υπ. Προ.Πο.  Θα έχει ενδιαφέρον η αντίδραση και του κυρίου Χρυσοχοϊδη αλλά και του εισαγγελέα.

Αναδημοσίευση από : odromos.wordpress.com

My name is Spyros and I am a MALAKAS!

Δεν γεμίζουν ούτε ταξί τα τέως μεγάλα κόμματα

Δείτε φωτογραφίες από την πραγματική …λαοθάλασσα για Σαμαρά στις Σέρρες και όχι αυτά που βγάζουν τα τηλεοπτικά κανάλια.

Στη μπλέ Μακεδονία κανείς θα περίμενε οτι η ΝΔ θα γέμιζε τουλάχιστον το μικρό γήπεδο των Σερρών. Κι αυτό όταν μάλιστα πάει ο Σαμαράς με συνοδεία 5 πούλμαν γεμάτα μισθοφόρους οπαδούς.

Φυσικά ο σκηνοθέτης, το MEGA και τα υπόλοιπα κανάλια ποτέ δεν λένε τι πραγματικά συμβαίνει στις συγκεντρώσεις των μεγάλων κομμάτων.


Συμπέρασμα; Μη πιστεύετε τα παπαγαλάκια των μυστικών δημοσκοπήσεων, ο καθένας λέει ό,τι θέλει.
Δείτε και την… κοσμοπλημμύρα του Βενιζέλου στην Πάτρα την πατρίδα του Τζεφρυ.

Αναδημιοσεύση από το ίχνος

Συνέντευξη του υποψήφιου με τη ΔΗΜ.ΑΡ. βουλευτή Ηλείας Βασίλη Μανδαράκη

Συνέντευξη του υποψήφιου με τη ΔΗΜ.ΑΡ. βουλευτή Ηλείας Βασίλη Μανδαράκη στον δημοσιογράφο Τάσο Φάκο στο κεντρικό Δελτίο ειδήσεων της Ο.Ρ.Τ. την 28-4-2012

Debate: Μαρία Ρεπούση Vs Πάνος Λειβαδάς

Debate: Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης Vs Θεόδωρος Μαργαρίτης

Οι Ρώσοι ζητούν να έρθει αντιπροσωπεία τους για να ελέγξει τυχόν νοθεία στις εκλογές!

αναδημοσιεύσει από την πριονοκορδέλα

Το ρωσικό αίτημα κατατέθηκε από την οργάνωση, μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης, «Centre for Monitoring Democratic Processes «Quorum», η οποία ζητά την σχετική διαπίστευση έτσι ώστε οι Παρατηρητές του, να μπορούν να παρακολουθήσουν επιτοπίως τη διεξαγωγή των εκλογών με το φόβο πιθανής νοθείας του εκλογικού αποτελέσματος, όπως αναφέρει δημοσίευμα του defencenet.

Η Ρωσία φοβάται ανοιχτά ένα τέτοιο ενδεχόμενο στην Ελλάδα και υπενθυμίζουμε, ότι πριν μερικές ημέρες τόσο Π.Καμμένος όσο και ο Α. Τσίπρας είχαν γίνει αποδέκτες τέτοιων πληροφοριών, για πιθανή επιχείρηση νόθευσης του εκλογικού αποτελέσματος, με στόχο να εξοστρακιστούν ..οι «αντιμνημονιακοί» και να ισχυροποιηθούν οι «μνημονιακοί».

Το αίτημα σύμφωνα με δημοσίευμα κατατέθηκε στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και αναμένουμε να δούμε την συνέχεια, ενώ από την πλευρά τους οι Ρώσοι αν και με αυτή τους την πράξη δείχνουν εμφανώς τι πιστεύουν ..ισχυρίζονται, ότι δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη πληροφορία και ότι απλά θέλουν να παρακολουθήσουν την εκλογική διαδικασία στην Ελλάδα από κοντά, λόγω της φιλίας και του ενδιαφέροντος ..μεταξύ των δύο λαών.

Α. Τσίπρας: Πρωθυπουργός η Παπαρήγα ή εγώ. Γιατί όχι;

ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΣΙΛΑ - Έσκισε καλσόν

Πάντως και αυτό το κουλό που λένε ότι απογοητευτήκαμε από τους πολιτικούς και πάμε στους Χρυσαυγίτες ...
αυτό είναι , δηλαδή τέτοια μ@λ@κι@ δεν έχω ξανακούσει.
Είναι σαν να απογοητεύεσαι από τον γιατρό και την άλλη φορά που αρρωσταίνεις να πας στον Χασάπη.
Βρες καλύτερο γιατρό....
Θα βρείς , δεν μπορεί....
Απλώς δεν έχεις ψάξει αρκετά

Debate: Γιάννης Μπαλάφας Vs Γιάννης Κακουλίδης

Ο Μανώλης Γλέζος για τις εκλογές της 6ης Μάη

Η τοποθέτηση του αγωνιστή της εαμικής αντίστασης και του αντιδικτατορικού αγώνα για τις εκλογές που έρχονται.

Μαζί σας φάγαμε!

Aναδημοσιεύουμε από το Ποντίκι, ένα εξαιρετικό άρθρο.

Οι εκλογές πλησιάζουν επικίνδυνα. Οι «ευρωπαίες εταίρες» μας έχουν χάσει τον ύπνο τους. Ανησυχούν γιατί οι ντόπιοι «προαγωγοί» τους (Παπαδήμος, Σαμαράς, Βενιζέλος κ.λπ.) αποδεικνύονται ανίκανοι στην εξασφάλιση της απαιτούμενης πελατείας για την αξιοπρεπή λειτουργία ενός πολιτισμένου ευρωπαϊκού «οίκου ανοχής». Το «προϊόν» φαίνεται πως πια δεν «πουλάει» όπως πριν, γιατί οι Έλληνες ψηφοφόροι, στην πλειοψηφία τους, το έχουν πάρει επιτέλους απόφαση πως η μοναδική θεραπεία από τα «αφροδίσια νοσήματά» τους είναι το: να πάψουν οριστικά να είναι «σαβουρογάμηδες».

Τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, αυτοί οι κατ’ επάγγελμα και κατά συρροήν «βιαστές και δολοφόνοι» της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αυτά τα εξουσιομανή και κοιλιόδουλα βαμπίρ, δείχνουν πια ξεδοντιασμένα και απεγνωσμένα. Όμως, εξακολουθούν να βγάζουν ακόμα γλώσσα αμετανόητα και προσπαθούν να δαγκώσουν λυσσασμένα με τις μνημονιακές μασέλες τους! Η ώρα της κάλπης φαντάζει μοναδική ευκαιρία, ώστε να τους φορέσουμε τα φίμωτρα που τους αρμόζουν και να τους στείλουμε μια και καλή στον μπόγια! Όσοι ταπεινωμένοι και εξαθλιωμένοι συμπατριώτες μας τους έχουν στο παρελθόν ψηφίσει και έχουν δαγκωθεί από δαύτους, να κάνουν οπωσδήποτε αντιλυσσικό ορό…

Κάποτε θα ξαστερώσει ο ουρανός και θα μπορούμε και πάλι να αναπνέουμε. Η χούντα είχε κρατήσει εφτά ολόκληρα χρόνια που μας φανήκανε αιώνες. Η μετάλλαξή της, όμως, μας υπνωτίζει και συνθλίβει τη ζωή μας πολλά περισσότερα χρόνια. Το τελευταίο αποκούμπι μας, η σχεδία μας για μια πιο δίκαιη ζωή, είναι μόνον η Αριστερά. Αυτή τη φορά, όπως όλα δείχνουν, θα πάρει πολλά «κουκιά», υπερβολικά πολλά! Το θέμα είναι: πώς θα τα διαχειριστεί; Από εμάς, που θα την ψηφίσουμε, εξαρτάται. Και από την ποσότητα, βέβαια, αλλά και από την ποιότητά μας!

Ίσως έτσι καταλάβει και η «χ» ηγεσία του «χ» αριστερού κόμματος πως δεν υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο αριστεροί, καλύτεροι και χειρότεροι, αληθινοί και ψεύτικοι. Και ασφαλώς, δεν αποτελεί «αρία» φυλή κάποιο κομμάτι της Αριστεράς, ώστε να νομιμοποιείται να μετράει το μήκος της μύτης των υπολοίπων, μην τυχόν και αποδειχθούν «εβραίοι» και τους μολύνουν. Ούτε κληρονόμησε κάποιο κομματικό επιτελείο από τη μάνα του ή τη θεία του κάποιο κόμμα, πακέτο με τα σύμβολα, τις ιδέες, τους αγώνες και το αίμα που χύσανε: ο Σπάρτακος, ο Λαμπράκης, ο Μπελογιάννης, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Λόρκα, ο Αλιέντε, ο Βίκτορ Χάρα, ο Λουμούμπα, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Διομήδης Κομνηνός, ο Τσε και πολλοί άλλοι αγωνιστές…

Η Αριστερά, ανήκει σε όλους μας και αυτή την Αριστερά θα ψηφίσουμε, χωρίς κομματικές παρωπίδες, με μοναδικό σκοπό να διώξουμε επιτέλους αυτά τα άθλια υποκείμενα, εγχώρια και ξένα, που μας κάθονται στο σβέρκο. Και μετά, θα έρθει η ώρα να «ξυρίσουμε τον γαμπρό» και να βγάλουμε όλοι τα πορτοφόλια μας ώστε να κάνουμε τη σωστή διαίρεση…

Ξέρω ότι είναι χιλιάδες, εκατομμύρια πολίτες σ’ αυτή τη χώρα, ενταγμένοι και ανένταχτοι, στελέχη, απλά μέλη και απλοί συμπαθούντες διάφορα κομμάτια της Αριστεράς που σκέφτονται έτσι. Πως η Αριστερά, είμαστε όλοι εμείς ΜΑΖΙ! Λοιπόν… ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΦΑΓΑΜΕ!

ΤΑΣΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, ζωγράφος

Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια - Αγάθωνας

Ο Ρέμος Καλλιτέχνης

 ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΣΙΛΑ 126

ComedylabG​R

Αντώνης ο … Ηγέτης

του Γιάννη Μπαλάφα

Μας κούφανε ο Σαμαράς με όσα είπε την Κυριακή στο Ζάππειο.

1ο Η αυτοδυναμία! Όνειρο θερινής νυκτός.

2ο Ψηφίζεις Σαμαρά για να πας κόντρα στον Βενίζελο και σου βγαίνει Σαμαράς και Βενιζέλος.  Αυτοί οι δύο πάνε πακέτο. Σαν τις πίτσες που παραγγέλνεις μια και σου δίνουν και μια δεύτερη δώρο.

3ο Και φαρμακερό. Ο Σαμαράς θέλει να παρουσιαστεί ως ο ηγέτης που έχει ανάγκη η χώρα. Ηγέτης πως μας προέκυψε; Που σφυρηλάτησε τις ηγετικές του ικανότητες; Με ποιές κοινωνικές και αγωνιστικές περγαμηνές; Θαρρείς οτι το λέει συνεχεια για να το πιστέψει και ο ίδιος.

Συμπέρασμα: τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα να μην πάρουν ούτε 50% ούτε 151 βουλευτές. Στόχος ρεαλιστικός και εφικτός

Ο Γιάννης Μπαλάφας είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ  στην Α΄ Αθήνας

"Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι πατριώτης - Την Ελλάδα την πούλησε"! (βίντεο)

Μια συνέντευξη "φωτιά και λάβρα" του ομογενή Ρώσου βουλευτή Ιβάν Σαββίδη στη Κρήτη, ρίχνει φως στα "έργα και τις ημέρες" του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, σε ότι αφορά τόσο την προαποφασισμένη παράδοση του δημοσιονομικού ελέγχο της χώρας στο ΔΝΤ, όσο και στα όσα απίστευτα διαδραματίστηκαν στο ταξίδι του στην Μόσχα τον Φεβρούάριο του 2010.

Σε συνέντευξή του που δόθηκε μάλιστα στην Κρήτη ο Ιβάν Σαββίδης μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι είχε προταθεί στον Γιώργο Παπανδρέου η έκδοση ομολόγων στη Ρωσία για να χρηματοδοτηθεί το ελληνικό χρέος και αυτός ούτε καν απάντησε, αλλά προτίμησε να βάλει τη χώρα στο ΔΝΤ!

Ο Ιβάν Σαββίδης αναφερόμενος στην περίεργη συμπεριφορά του τότε πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου κατά το ταξίδι του στη Μόσχα, δεν δίστασε να πει ότι «Πατριώτης ήταν ο πατέρας του, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτός  (ο Γ. Παπανδρέου) δεν ήταν. Έκανε ό,τι του έλεγαν οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί», ενώ όπως συμπλήρωσε στην συνέντευξη που έδωσε στο τηλεοπτικό κανάλι ΚΡΗΤΗ TV, «στην Ελλάδα η κυβέρνηση σήμερα είναι των Γερμανών και η Μέρκελ πέτυχε ό,τι δεν είχε πετύχει ο Χίτλερ, για να την κατακτήσει και να πάρει τα πετρέλαια που έχει η νότια Κρήτη».

Για να δώσει έμφαση για το ρόλο που έπαιξε ο Γ. Παπανδρέου στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, ο Ιβάν Σαββίδης δε δίστασε να πει ότι, ακόμα και χωρίς κανένα επιτόκιο δανεισμού από τη Ρωσία, πάλι θα έμπαιναν εμπόδια στη χρηματοδότηση της Ελλάδας από τη χώρα αυτή, καθώς ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ήθελε αποκλειστικά και μόνο να αποφύγει τον εξαιρετικά χαμηλότοκο δανεισμό από τους Ρώσους για να κάνει το χατίρι στους Αμερικανούς και την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μη δυσαρεστήσει έτσι και τους Μέρκελ και Σαρκοζί.

Επιπλέον ο Ιβάν Σαββίδης αποκαλύπτει μία ακόμη άγνωστη πτυχή του ελληνικού οικονομικού δράματος, αφού σύμφωνα με τον Ρώσο βουλευτή η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε ακόμα και την έκδοση ομολόγων από τους Έλληνες της διασποράς στη Ρωσία: «Δεν είπε ο Γ. Παπανδρέου ξεκάθαρα το "όχι" στα ομόλογα. Απλά δεν απάντησε ποτέ !», ενώ σημείωσε ότι η αρνητικότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για οτιδήποτε αφορούσε την Ρωσία  ήταν τέτοια που μέχρι και στο αίτημά τους για αγορά των ελληνικών εργοστασίων ζάχαρης η τότε ελληνική κυβέρνηση απάντησε αρνητικά.

Αναφορικά με το μέλλον των ελληνο-ρωσικών σχέσεων ο Ιβάν Σαββίδης ανέφερε ότι «η Ελλάδα
έχει χάσει την ευκαιρία που είχε τότε».

Όπως είπε στη συνέχεια, «σήμερα υπάρχει ακόμα δυνατότητα να γυρίσει η Ελλάδα στο κύκλο των επενδυτικών συμφερόντων της Ρωσικής Ομοσπονδίας» παρά το γεγονός ότι είναι γνωστό πως στη δανειακή σύμβαση που έχει υπογράψει η Ελλάδα περιέχει περιορισμούς για τη σύναψη συμφωνίας οικονομικής χρηματοδότησης με τρίτους.

Σχολιάζοντας μάλιστα τις εξελίξεις στις γαλλικές εκλογές και την ήττα Σαρκοζί, είπε ότι η εξέλιξη αυτή θα είναι προς όφελος της Ελλάδας.  Όσον αφορά τις εκλογές ο Ιβάν Σαββίδης τόνισε ότι θα πρέπει ο ελληνικός λαός να αναδείξει πατριωτική κυβέρνηση που να προχωρήσει σε συνεργασία με τη Ρωσία και τότε η Ελλάδα θα έχει μεγάλο κέρδος. Όμως ξεκαθάρισε ότι τα περιθώρια που υπάρχουν για μια τέτοια συμφωνία δεν είναι μεγάλα, αφού δεν ξεπερνούν τον ενάμιση χρόνο.



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Νέες αποκαλύψεις "φωτιά και λάβρα" από τον ομογενή Ρώσο βουλευτή Ιβάν Σαββίδη κατά του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου για τα όσα διαδραματίστηκαν στην Μόσχα το Φεβρουάριο του 2010, όταν κατά την διάρκεια της συνάντησης του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Β. Πούτιν ο Ρώσος πρωθυπουργός του είχε προτείνει την χρηματοδότηση των ομολόγων που έληγαν το Μάϊο των 15 δισ. ευρώ, με χαμηλότοκο δάνειο ύψους 25 δισ. ευρώ.

Ο λαός θα επιβάλει την σύμπραξη της Αριστεράς

Του Μποσνακίδη Θεόκλητου

Περνώντας από τα καφενεία των χωριών της Ηλείας εισέπραξα μία άρνηση της πολιτικής.

- Βρε ουστ όλοι ίδιοι είσαστε.
- Λεφτά μας έφερες?
- Ρε συ είμαι άνεργος τι μου λες τώρα?
- Τι να κάνω τα κωλόχαρτα?

Η οργή του κόσμου για τα δύο καθεστωτικά κόμματα δημιουργεί μια απαξία για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Και αυτό είναι το επικίνδυνο από όλα. Γιατί όποιος δεν είναι με την πολιτική είναι υπέρ της πολιτικής που τους εφαρμόζεται!!!

Ρε συ μια ευκαιρία σου δίνεται με την ψήφο σου να αλλάξεις την πολιτική του μνημονίου και της τρόικας και συ την αρνήσε?
Τι θα κάνεις μετά τις 6 Μάη αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική και αυξηθεί η ανεργία , εξαπλωθεί η φτώχεια, η πείνα των μαθητών,  μεγαλώσει η εγκληματικότητα και στην ουσία επιβεβαιώσεις την πολιτική τους?
Δεν μιλάω για την αμφίδρομη διαφθορά του καθεστωτικού συστήματος , για την μη παραγωγικότητα του δημοσίου, για την φοροκλοπή και την φοροδιαφυγή, για την ατιμωρησία των υπεύθυνων των φαινομένων αυτών,  αλλά μόνο για  την καθημερινότητα των πολιτών που θα επιδεινωθεί δραματικά.

Η απαξία προς τους ανήμπορους γέροντες (τους κλέβουν, τους ταπεινώνουν , τους σκοτώνουν  χωρίς κανένα σεβασμό) , η απαξία προς την κοινωνία , τις αρχές , την οικογένεια γιγαντώνουν το πρόβλημα της εγκληματικότητας.
Εγκληματικότητα που ξεκινάει από τη φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας λόγω των αναποτελεσματικών πολιτικών του μνημονίου. Απαξία που δικαιώνει στην συνείδησή του τον εγκληματία.

Αυτή η αντίληψη του καφενείου πως όλοι ίδιοι είναι , απαξιώνοντας τους πάντες , είναι η πιο επικίνδυνη αντίληψη που επικρατεί, η οποία ανακυκλώνει το πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας.

- Ρε συ τρία κόμματα στο χώρο της Αριστεράς?
- Δεν καταλαβαίνεις πως η άρνηση σύμπραξης προγραμματικής της Αριστεράς στις εκλογές χαρίζει το μπόνους των 50 εδρών στον Σαμαρά?

Δίκιο έχει.
Όμως αφού δεν τα βρήκαν πριν την ολοκλήρωση κατάθεσης συμμετοχής στις εκλογές της 6 Μαίου   τότε πρέπει ο λαός να επιβάλει την σύμπραξη της Αριστεράς.


Πως?
Μην δίνοντας αυτοδυναμία στους μνημονιακούς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και καθιστώντας πλέον το τρίτο κόμμα ως "κυβερνώσα" Αριστερά να αρχίσει τις διεργασίες και τις ζυμώσεις για την ενοποίηση της.
Εδώ έκαναν το μεγάλο βήμα προς τη συνασπισμική λογική  το 1989 και τώρα δεν μπορούν να το κάνουν που κινδυνεύει η ύπαρξη της χώρας?

Και για να μην τρέφουμε αυταπάτες. Η ελεύθερη οικονομία που έχουμε , όπως κάθε κοινωνικό , εκπαιδευτικό , οικονομικό σύστημα διαγράφει κυκλική πορεία. Έχει τα πάνω αλλά και τα κάτω άκρα.
Αυτή την στιγμή πλησιάζουμε επικίνδυνα το κατώτατο άκρο της ελεύθερης οικονομίας , όχι της Ελλάδας αλλά της παγκόσμιας , το οποίο επιδεινώνεται από την συμπεριφορά του απαραίτητου για την λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας αλλά άπληστου τραπεζικού συστήματος (βλέπε μόχλευση). Και αυτή η ασάφεια είναι βόμβα στα θεμέλια της φιλελεύθερης οικονομίας.

Ισως χρειαστεί να αλλάξουμε οικονομικό σύστημα.
Ίσως πάλι ο μικρός αυτός τόπος , που στον 21ο αιώνα ονομάζεται Ελλάδα, γίνει πρωτοπόρος για  παγκόσμιες αλλαγές!!!!

Ποιο θα είναι το κόστος?
Απροσδιόριστο.

Και όμως η σύμπραξη της Αριστεράς είναι η μοναδική ελπίδα για την κοινωνία μας. Ισως και της Ευρώπης. Ίσως και ολόκληρου του κόσμου!!!!

Στις εκλογές ψηφίζω… Deutsche Bank;

του Νίκου Μηλαπίδη

Στον ισολογισμό της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank  αποτυπώνεται ο λόγος για τον οποίο οι διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις σε όλη την Ευρώπη έχουν την ευκαιρία να «στριμώξουν» τη γερμανική οικονομική ασυδοσία.

Μπορεί οι αγορές να αξιολογούν  κράτη και να προεξοφλούν τη βιωσιμότητά τους, αλλά οι εκλογές είναι το αντίδοτο που έχει η Δημοκρατία, έστω και αυτή η κουτσουρεμένη, στις υπερεξουσίες που απέκτησαν οι αγορές από την εμπλοκή του χρηματοπιστωτικού παράγοντα στην πολιτική. Τελείωσε η εποχή που η πολιτική στο όνομα της ιδεολογίας δεν «ήξερε» αριθμητική και «αγνοούσε» τα μεγέθη.

Ο ισολογισμός της Deutsche Bank υπερβαίνει, πλέον, σε μέγεθος το ΑΕΠ της Γαλλίας και ισοδυναμεί με το 80% της γερμανικής οικονομίας. Η κερδοφορία του ομίλου αυξήθηκε στο 8,2% την περασμένη χρονιά έναντι του 5,5% το 2010. Σύμφωνα με τα τελευταία οικονομικά στοιχεία για το 2011, είναι η πλέον μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης βάσει ισολογισμού!

Το ενεργητικό της ξεπέρασε την περασμένη χρονιά τα 2,1 τρισ ευρώ, αφήνοντας δεύτερη τη γαλλική BNP Paribas.

Η Γερμανία  εξάγει στην υπόλοιπη Ευρώπη δημοσιονομική πειθαρχία και λιτότητα για την αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά προστατεύει ιδανικά τα κέρδη μιας τράπεζας-μαμούθ που συνδιαμορφώνει την πολιτική της ΕΕ, υποκαθιστώντας τον ρόλο των θεσμικών της οργάνων.

Είναι η στιγμή που κάθε ευρωπαϊκή χώρα θα καθορίσει με την ψήφο της τι είδους πολιτική θα εφαρμοστεί στην επόμενη δεκαετία στην Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να στείλει κι αυτή το μήνυμά της. Οι Έλληνες ψηφοφόροι πρέπει να ψηφίσουν και με την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα, αν σκοπεύουν να τη διατηρήσουν.

Η οικονομική και πολιτική κρίση, η φτώχεια, η ανεργία, η διάχυτη ανασφάλεια και η απουσία προοπτικής έχουν καταγραφεί ιστορικά στην Ευρώπη ως ο σπινθήρας που οδήγησε στην ανάφλεξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Τα exits polls στη Γερμανία καταγράφουν μια σημαντική μεταβολή: Η Γερμανία χάνει «περιφέρειες»,  όπως η Γαλλία και η Ολλανδία, που μέχρι τώρα στήριζαν την πολιτική της.

Οι διαρροές είναι και από αριστερά (Γαλλία) και από δεξιά (Ολλανδία). Αν και στις υπόλοιπες χώρες που θα διεξαχθούν εκλογές, κυρίως ως αποτέλεσμα κοινωνικής πίεσης, το μήνυμα είναι  η πανευρωπαϊκή απαίτηση για διαφορετική Ευρώπη, τότε οι  επερχόμενες Γερμανικές εκλογές θα λάβουν χαρακτήρα οριακό και ταυτόχρονα καθοριστικό για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Δεν θα πρέπει, όμως, η διεκδίκηση μιας καλύτερης ευρωπαϊκής πραγματικότητας με άμβλυνση των ανισοτήτων να ταυτίζεται με τον ευρωσκεπτικισμό και την αναβίωση άγριων εθνικών ενστίκτων.

Ο τεμαχισμός της Ευρώπης σε φοβικά εθνικά κράτη στα οποία αναδύονται αυτόκλητοι τιμωροί που απελευθερώνουν βία που οι πολίτες νομιμοποιούν με την ανοχή τους, θα σημάνει την επανάληψη της Ιστορίας με την αναβίωση του φασισμού. Για μία ακόμη φορά.

Ας ψηφίσουμε με τη σκέψη στο μέλλον, βουτώντας το μυαλό μας στο παρελθόν.

Ο Soros κι εγώ, του Γιάννη Βαρουφάκη

http://www.protagon.gr

Τα μάθατε τα νέα; Συνεργάτης του protagon δουλεύει για τον Soros στο Seattle των ΗΠΑ. Άρα, οι ιστοσελίδες που διαβάζετε έχουν «διαβρωθεί». Χρησιμοποιούνται για να παίζονται παιχνίδια εναντίον της πατρίδας. Κι εσείς; Εφόσον διαβάζετε ακόμα, συμμετέχετε σε αυτή την αντεθνική πλεκτάνη.  Ντροπή σας!

Σοβαρά τώρα, πολλοί μου γράψατε ζητώντας μου να απαντήσω σε αυτά τα φαιδρά που λέγονται. Δεν θα το έκανα αν δεν είχα έναν άλλο, εντελώς δικό μου, λόγο: ότι όλο αυτό το σούσουρο μου δίνει την δυνατότητα να πω δυο λόγια για την προσωπικότητα του Soros, την οποία θεωρώ ιδιαζόντως και διαχρονικά ενδιαφέρουσα, πολύ δε περισσότερο στον Καιρό της Κρίσης.

Κατ’ αρχήν να σας πω ότι τον Soros τον γνώρισα πριν δέκα περίπου ημέρες στο Βερολίνο, όταν βρεθήκαμε στο ίδιο πάνελ σε συνέδριο που διοργάνωσε το ΙΝΕΤ (με θέμα το μέλλον της Ευρώπης – αν θέλετε μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην ομιλία του, στην ομιλία μου, καθώς και στην συζήτηση που ακολούθησε μετά). Πριν από αυτό, πέρσι, είχαμε αρχίσει έναν διάλογο μέσω κοινού γνωστού οικονομολόγου ο οποίος είχε στείλει στον Soros κριτική που είχα γράψει στην προτεινόμενο από αυτόν «λύση» για την Κρίση του Ευρώ. Μέσω του ίδιου ατόμου μου είχε μηνύσει την διαφωνία του με την διαφωνία μου. (Από τότε δημοσίευσα άλλες δύο κριτικές σε νέες προτάσεις του. Δείτε εδώ κι εδώ.)

Όταν έλαβα την πρόσκληση για το συνέδριο του ΙΝΕΤ στο Βερολίνο, γνωρίζοντας ότι ο Soros είναι βασικός χρηματοδότης του ΙΝΕΤ (αν και όχι μόνο – π.χ. ο William Janeway μόλις δώρησε $25 εκατομμύρια για τα ερευνητικά προγράμματα του ινστιτούτου) νόμισα ότι ίσως να προέκυψε ως προέκταση εκείνης της έμμεσης συνομιλίας. Δεν ήταν όμως έτσι. Η πρόσκληση προέκυψε μετά από εισήγηση του φίλου μου και συνάδελφου Jamie Galbraith (του Πανεπιστημίου του Τέξας) ο οποίος με παρακάλεσε να βοηθήσω και στην διοργάνωση του συνεδρίου. Το αποτέλεσμα ήταν μια συμάζωξη μεγάλου ενδιαφέροντος (βλ. εδώ για τους πολλούς συμμετέχοντες, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Soros).

Αν θέλετε να μάθετε κι άλλα για την σχέση μου με τον επιφανή «παίκτη» των χρηματαγορών, πολύ φοβάμαι ότι θα σας απογοητεύσω. Πέραν μιας σύντομης συζήτησης στην διάρκεια του πάνελ και μιας λίγο μακρύτερης στο δείπνο που ακολούθησε, ουδέν. Όσο για τα περί εργασίας μου στο ίδρυμά του στο… Seattle (το οποίο απλώς δεν υπάρχει, καθώς το ίδρυμά του δεν έχει γραφεία στην πόλη από την οποία σας γράφω τώρα), όταν θα σας πω (σε επόμενο άρθρο) τι κάνω εδώ που είμαι νομίζω ότι θα βάλετε τα γέλια (με όσους γράφουν τις ανοησίες αυτές).

Αλλά για να μην νομίζετε ότι προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ από τον κ. Soros, επιτρέψτε μου να πω κάτι που σίγουρα θα ρίξει νερό στο μύλο όσων θέλουν να εξασκήσουν το ταλέντο τους σε φανταστικές ιστορίες και λιβέλους: Τον θεωρώ σημαντική προσωπικότητα και, για αυτό, χάρηκα πολύ που τον γνώρισα, και μάλιστα που οι θέσεις μας, όσο αφορά την Κρίση του Ευρώ, έχουν έρθει πολύ κοντά.

Ο Soros είναι από τους ανθρώπους που, κανονικά, δεν έπρεπε να συμπαθώ. Κατ’ αρχάς, είναι φανατικός οπαδός του Karl Popper (ο οποίος υπήρξε δάσκαλός του στο LSE). Αν και δεν έχω τίποτα εναντίον του Popper (τουναντίον τον θεωρώ σημαντικό διανοούμενο) δεν σας κρύβω ότι με ξενίζει να είναι κάποιος οπαδός του οποιουδήποτε. Πέραν τούτου, ο Soros έχει περάσει όλη του την ζωή στοιχηματίζοντας στις αγορές χρήματος – με τις οποίες έχω αισθητική και ιδεολογική «διαφωνία».

Πρώτη φόρα άκουσα για αυτόν, όπως σχεδόν όλοι μας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν τα έβαλε μόνος του με την Τράπεζα της Αγγλίας και… κέρδισε (με την έμμεση αρωγή, πρέπει να πω, της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας – της Bundesbank). Αν θυμάστε στα τέλη της δεκαετίας του ’80, και στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Ευρώπη προσπάθησε να δημιουργήσει ένα σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών που να περιορίζει τις διακυμάνσεις της αξίας τους ενός ευρωπαϊκού νομίσματος σε σχέση με το άλλο. Ο Soros θεώρησε πως αυτό το σύστημα ισοτιμιών δεν μπορούσε να περπατήσει, ότι οι οικονομικές δυνάμεις που ασκούνταν πάνω του θα το διέλυαν στα εξ ων συνετέθη.

Όπως έμαθα αργότερα, από στέλεχος της Τράπεζας της Αγγλίας, ο Soros επισκέφτηκε τον Norman Lamont, υπουργό οικονομικών της Βρετανίας, για να του εξηγήσει τους λόγους που θεωρούσε πως το ευρωπαϊκό σύστημα ισοτιμιών (στο οποίο συμμετείχε και η Βρετανία), έτσι όπως είχε διαμορφωθεί, θα δημιουργούσε προβλήματα στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Να τον προειδοποιήσει ότι είναι ευάλωτο σε κερδοσκοπικές επιθέσεις επειδή δεν λαμβάνει υπ’ όψη την υποβόσκουσα κρίση στο ισοζύγιο πληρωμών της Ευρώπης η οποία δημιουργείται όσο οι Κεντρικές Τράπεζες της Ευρώπης πασχίζουν να «κλειδώσουν» τις ισοτιμίες των νομισμάτων. Ο Lamont τον άκουσε προσεκτικά και του έδειξε την πόρτα. Ο Soros, προσπάθησε κατόπιν να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας, ο οποίος όμως ούτε καν τον δέχθηκε.

Αφού απέτυχε να τους πείσει με το καλό αποφάσισε, σίγουρος για την θεωρία του, να τους αποδείξει με διαφορετικό τρόπο (με το αζημίωτο βέβαια)ότι έκαναν κακό στις χώρες τους αγνοώντας τον. Τι έκανε; Δανείστηκε τεράστια ποσά και στοιχημάτισε ότι η αγγλική λίρα και η ιταλική λιρέτα δεν θα μπορέσουν να κρατήσουν την ισοτιμία την οποία είχαν «τάξει οι αρχές στις αγορές. Όσο πιο πολλά χρήματα δανειζόταν ο Soros για να στοιχηματίσει εναντίον των φιξαρισμένων ισοτιμιών λίρας και λιρέτας, τόσο πιο πολλές λίρες και λιρέτες αγόραζαν (με τα αποθεματικά τους άλλων νομισμάτων) οι Κεντρικές Τράπεζες Αγγλίας και Ιταλίας ώστε ν τον αποκρούσουν. Επρόκειτο για μια τεράστια μονομαχία μεταξύ, από την μία, δύο κραταιών Κεντρικών Τραπεζών και, από την άλλη, ενός μοναχικού καβαλάρη των αγορών. Κανείς δεν πίστευε ότι από αυτή την τιτανομαχία θα έβγαινε κερδισμένος ο Soros. Τρείς μέρες και τρεις νύχτες κράτησε η «σώμα-με-σώμα» μάχη στα μαρμαρένια αλώνια των χρηματαγορών.

Κάποια στιγμή λίρα και λιρέτα άρχισαν να υποχωρούν. Εκείνη την στιγμή δημοσιογράφος ρώτησε δημοσίως εκπρόσωπο της Bundesbank, της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, αν θα στήριζε τα νομίσματα της Βρετανίας και της Ιταλίας έτσι ώστε να ανταπεξέλθουν στην αντιπαράθεσή του με τον Soros. Όταν εκείνος δεν απάντησε, τότε οι «αγορές» (που ως εκείνη την στιγμή παρέμεναν θεατές της μονομαχίας) μπήκαν στο παιχνίδι με την μεριά του Soros. Το παιχνίδι είχε κριθεί. Η κυβέρνηση της Βρετανίας αρνιόταν όμως να το παραδεχθεί. Έφτασε στο σημείο να αυξήσει τα επιτόκια στο 1000% ετησίως (για μια μέρα) με στόχο να αποφύγει την ήττα. Δεν τα κατάφερε. Την επόμενη μέρα το πρωί, ένας καταρρακωμένος Norman Lamont κάλεσε τους δημοσιογράφους να τους πει ότι η Βρετανία αποσύρεται από τον μηχανισμό σταθερών ισοτιμιών. Την ίδια μέρα ακολούθησε η Ιταλία και αμέσως μετά το σύστημα αυτό, ουσιαστικά, κατέρρευσε. Αυτό το επεισόδιο έπεισε την Γερμανία να καταργήσει το μάρκο υπέρ της δημιουργίας του κοινού νομίσματος. Υπό μία έννοια λοιπόν, ο Soros «ευθύνεται» για την δημιουργία του κοινού νομίσματος.

Χρόνια μετά, η Κρίση του 2008 τον έκανε να καταλήξει στο (σωστό) συμπέρασμα ότι, έτσι όπως δομήθηκε το ευρώ, και δεδομένης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το ευρώ αποδομείται (ιδίως υπό την πίεση των μέτρων λιτότητας που, αντί να λύνουν το πρόβλημα του χρέους,  επιτελούν καταστροφικό έργο). Πήρε σβάρνα τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κι εδώ και δύο χρόνια συμβουλεύει τους ευρωπαίους ηγέτες ότι στραβά αρμενίζουν. Αυτή την φορά δεν φαίνεται να στοιχημάτισε εναντίον του ευρώ – τουλάχιστον όχι όπως τότε, το 1992, εναντίον του προκατόχου του ευρώ. (Κάποιοι μου λένε ότι έχει λίγο-πολύ αποσυρθεί, έτσι κι αλλιώς, από τις αγορές.)

Όλα αυτά σας τα γράφω, με αφορμή τις φήμες για του λόγου μου, επειδή κάτι σημαντικό μας λένε ως προς το βάθος της Κρίσης που περνά η Ευρώπη. Δεν ξέρω, και δεν θέλω να ξέρω, τι κάνει ο Soros, και ο κάθε Soros, στις αγορές χρήματος που αντιπαθώ. Αυτό που μπορώ να σας πω, και νομίζω ότι έχει σημασία, είναι ότι από τότε που ξέσπασε η Κρίση, το 2008, ο Soros καταθέτει συνεχώς προτάσεις επίλυσής της οι οποίες, αν γίνουν αποδεκτές, θα βοηθήσουν την χώρα μας (και βέβαια όλη την Ευρώπη). Και παράλληλα θα εξαφανίσουν τα αμύθητα κέρδη που θα έβγαζε ο ίδιος αν κράταγε το στόμα του κλειστό και απλά «έπαιζε» στις αγορές.

Κλείνω με μια καθαρά προσωπική εικασία: Ξέρετε γιατί, κατά την γνώμη μου, φέρει βαρέως την Κρίση του Ευρώ και πασχίζει να πείσει τις κυβερνήσεις (ιδίως της Γερμανίας) να αλλάξουν ρότα (αντί να στοιχηματίζει εναντίον τους όπως έκανε το 1992 εναντίον των Κεντρικών Τραπεζών Αγγλίας και Ιταλίας); Επειδή τον κατατρέχει και τον κυνηγά το φάσμα μιας νέας δεκαετίας του ’30. Όταν στην συζήτησή μας αναφέρθηκα στον κίνδυνο η αποδόμηση του ευρώ να μας πάει σε μια μεταμοντέρνα έκδοση εκείνης της απαίσιας δεκαετίας, κούνησε σιωπηλά το κεφάλι και συμφώνησε. Ως ουγγρο-εβραίος με μνήμη του τι αυτό σήμανε τότε, παρακολουθεί την «άνθηση» μπουμπουκιών τύπου Χρυσής Αυγής και τρέμει. Ένα συναίσθημα που συμμερίζομαι απόλυτα (κι ας μην δουλέυω για αυτόν!).

Γιάννης Μπαλάφας: “Eίναι η πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια που το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι δεδομένο”

 Υπάρχουν αρκετοί, κυρίως νέοι άνθρωποι, που προσανατολίζονται στην αποχή, με το σκεπτικό ότι όλα είναι μάταια, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Πώς αντιμετωπίζετε αυτή τη στάση;

Πρώτα απ΄όλα, μιλώντας με αυτούς τους νέους ανθρώπους, δεν θα τους έκανα το «δάσκαλο», δεν θα τους παρουσίαζα μια σειρά από «πρέπει» και «εγώ ξέρω». Θα τους έλεγα μόνο ότι είναι η πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια, περίπου, που το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι δεδομένο. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μπορούν να υποστούν ένα μεγάλο στραπάτσο και οι δυνάμεις της αντίστασης και της ελπίδας -μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ–να ενισχυθούν, ώστε να αναδειχθούν σε κυβερνητική πλειοψηφία. Και μαζί με το λαό και τη νεολαία να ξεκινήσουν μια πολιτική ενάντια σε αυτά που μας βασανίζουν όλους, μαζί και τους νέους ανθρώπους. Η αποχή δεν «πονάει» τους ισχυρούς, αντίθετα τους διευκολύνει.

Τί προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ σαν απάντηση στα Μνημόνια, σαν απάντηση στην προπαγάνδα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος;

Αυτά τα δύο χρόνια της μνημονιακής κατεδάφισης, έχουμε διαμορφώσει ένα συνεκτικό σύνολο προτάσεων, που συνιστούν ουσιαστικά ένα πρόγραμμα ρεαλιστικό, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτικό της λογικής και της πράξης των κομμάτων των Μνημονίων. Αυτό το πρόγραμμα, φυσικά, θα μπορέσει να το προωθήσει μόνο μια κυβέρνηση που θα προκύψει με τη ψήφο των πολιτών από τις εκλογές της 6ης Μαΐου.

Το πρόγραμμά μας αποτελείται από δύο ενότητες: Η πρώτη αφορά την ανάσχεση της κρίσης, η δεύτερη το άνοιγμα του δύσκολου, αλλά ελπιδοφόρου και διαφορετικού δρόμου που προτείνουμε.  Για την ανάσχεση της κρίσης, η προοδευτική κυβέρνηση, οπλισμένη με τη νωπή λαϊκή εντολή, θα σταματήσει, αμέσως, τα αντιλαϊκά μέτρα που

έχουν δρομολογηθεί και θα προχωρήσει σε ισχυρή και ουσιαστική διαπραγμάτευση με τους δανειστές, καταγγέλλοντας τα Μνημόνια και ζητώντας αναστολή αποπληρωμής του χρέους για ορισμένα χρόνια (π.χ. για μια τριετία), ενώ παράλληλα θα προχωρήσει σε ενέργειες για καθορισμό του «νόμιμου» χρέους της χώρας και για διαγραφή του υπολοίπου.

Αρκεί, όμως, ένα μορατόριουμ στην εξυπηρέτηση του χρέους για να υπάρξει μια θετική διέξοδος από την κρίση;

Όχι, βέβαια. Η αναστολή αποπληρωμής θα δώσει μια ανάσα στην ελληνική οικονομία, η οποία θα απαλλαγεί από τον βραχνά του χρέους και θα εξασφαλίσει πόρους τους οποίους θα προσανατολίσει στην ενίσχυση των πιο αδύνατων στρωμάτων, αυξάνοντας ταυτόχρονα τη ζήτηση και στην επανεκκίνηση της παραγωγικής διαδικασίας.

Οι αντίπαλοί σας, σας ερωτούν «από πού θα βρεθούν τα λεφτά» για την αναγκαία αναπτυξιακή ώθηση και συνολικά για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας;

Εδώ μπαίνουμε στον πυρήνα της δεύτερης ενότητας του κυβερνητικού μας προγράμματος. Μια πρώτη πηγή πρόσθετων πόρων είναι τα έσοδα του κράτους (φόροι, κ.λ.π.), τα οποία δεν θα πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους. Δεύτερη πηγή είναι οι πόροι που θα προκύψουν από την περικοπή των αντιπαραγωγικών δαπανών, με πρώτες τις τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς. Σημαντικοί πόροι μπορούν, επίσης, να προέλθουν από την αναδιανομή του υφιστάμενου πλούτου, μέσα από μια δίκαιη, με βάση τα εισοδήματα, κατανομή των φόρων και τη συμβολή των διαφόρων κατηγοριών του πληθυσμού στην αντιμετώπιση της κρίσης. Οι 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, η μεγάλη ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τα υπερκέρδη από τη χρηματοπιστωτική δραστηριότητα, κ.λπ. πρέπει να φορολογούνται δίκαια, χωρίς προνομιακές φοροαπαλλαγές και νόμιμη φοροδιαφυγή. Σε κρίσιμες καταστάσεις, όπως αυτή που ζούμε, οι

κυβερνήσεις κάνουν επιλογές, αποφασίζουν ποια κοινωνικά στρώματα υποστηρίζουν. Δεν μπορεί να τους ικανοποιεί όλους.



Το εναλλακτικό σας πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης προϋποθέτει τη διαμόρφωση μετεκλογικά μιας πλειοψηφίας των αντιμνημονιακών – προοδευτικών δυνάμεων που θα στηρίξει ή θα συμμετάσχει σε ένα κυβερνητικό σχήμα. Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό;



Το μετεκλογικό μας σχέδιο έχει ως αφετηρία ότι τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν θα συγκεντρώσουν και τα δύο μαζί ούτε το 50% των ψήφων, ούτε 151 βουλευτές. Αν επιτευχθεί αυτός ο ρεαλιστικός και εφικτός στόχος και εφόσον η εντολή δοθεί στο δικό μας συνδυασμό, θα καλέσουμε όλες, χωρίς εξαίρεση, τις αντιμνημονιακές-προοδευτικές δυνάμεις να συνδιαμορφώσουμε ένα μίνιμουμ κυβερνητικό πρόγραμμα αντιμνημονιακής κατεύθυνσης που θα είναι η βάση για το σχηματισμό ενός κυβερνητικού σχήματος. Αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις στο σχέδιο αυτό έχουν διατυπωθεί από το ΚΚΕ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. Το ΚΚΕ αρνείται μέχρι στιγμής αυτήν την προοπτική γιατί μας θεωρεί πολύ φιλοευρωπαίους, που τασσόμαστε υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη και η ΔΗΜ.ΑΡ. διατυπώνει ισχυρές επιφυλάξεις γιατί δεν είμαστε αρκετά φιλοευρωπαίοι και δεν τασσόμαστε ξεκάθαρα υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη.

Από την πλευρά μας ούτε αγνοούμε, ούτε υποτιμάμε τις διαφορές μας με ΚΚΕ και ΔΗΜ.ΑΡ. Όμως, θεωρούμε ότι είναι δευτερεύουσες μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο ολοσχερούς καταστροφής και φτωχοποίησης της χώρας μας, που μόνο μια συσπειρωμένη αντιμνημονιακή – αντινεοφιλελεύθερη συμπαράταξη μπορεί να εμποδίσει. Είμαστε βέβαιοι, ότι κάτω από την απαίτηση του κόσμου για ενότητα και συνεργασία, στις μετεκλογικές συνθήκες θα αρθούν και αντιρρήσεις και επιφυλάξεις. Ως προς τη δικιά μας θέση, είμαστε σταθερά υπέρ της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ, στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι η δικιά μας επιλογή. Τελεία και παύλα.

 Ενότητα και συνεργασία ως απαίτηση της βάσης. Πόσο τα πετύχατε στο ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και ο ίδιος μια πολιτική συμμαχία, συναντήθηκε προεκλογικά, αφού προηγήθηκαν διαβουλεύσεις και διεργασίες, με συλλογικότητες και προσωπικότητες που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και αποδεσμεύτηκαν με συνέπεια και σταθερότητα από τις μνημονιακές πολιτικές και τους φορείς τους, καθώς και με συλλογικότητες της ριζοσπαστικής οικολογίας, του προοδευτικού κέντρου κ.λπ. Αναφερόμαστε σε προσωπικότητες, όπως οι βουλευτές Π. Κουρουμπλής  και Σ. Σακοράφα, ο Αλ. Μητρόπουλος κ.λπ., σε συλλογικότητες, όπως η Ενωτική Κίνηση, ο  «Νέος Αγωνιστής», οι Ριζοσπάστες Οικολόγοι, η ΕΔΗΚ, η «Αλληλεγγύη» κ.λ.π.

Με όλους αυτούς συνδιαμορφώσαμε σε ισότιμη βάση το Πρόγραμμα, την Εκλογική Διακήρυξη, τα ψηφοδέλτια. Προσβλέπουμε στη συνέχιση της συμπόρευσής μας και μετεκλογικά και αυτό γιατί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ ιεραρχούν πολύ ψηλά τη συνάντηση της αριστεράς με τον σοσιαλιστικό και οικολογικό χώρο στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός νέου συνασπισμού εξουσίας με πρωταγωνιστική παρουσία στην πολιτική ζωή της χώρας.

 Τί απαντάτε σε όσους ισχυρίζονται ότι, αν η αντιμνημονιακή κυβέρνηση ζητήσει αναστολή πληρωμής και αναδιαπραγμάτευση του χρέους, οι ευρωπαίοι εταίροι θα εκδιώξουν τη χώρα από τη ζώνη του ευρώ;

 Είναι ένα χονδρό ψέμα. Υπάρχουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες που δεν το επιτρέπουν. Πέρα από αυτή τη θεσμική διάσταση, το ενδεχόμενο αποβολής της χώρας μας είναι ανύπαρκτο, γιατί θα είχε καταστροφικές συνέπειες στο κοινό νόμισμα, την ευρωοικοδόμηση γενικότερα. Παραθέτω απόσπασμα από συνέντευξη της κ. Μέρκελ στο BBC  στα τέλη Μάρτη 2012: ……«Θα ήταν καταστροφικό αν λέγαμε σε μία από τις χώρες που έχει αποφασίσει να είναι μαζί μας: «Δεν σας θέλουμε πια»….. Θα ήταν τεράστιο πολιτικό λάθος να επιτραπεί στην Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ».

Πάρτε μερος στη δημοσκόπηση για την Ηλεία

http://www.eklogesilias.gr/

«Έλλην μπορεί να είναι όποιος το επιθυμεί με την καρδιά , το μυαλό , την ψυχή του» ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Το βίντεο της Κατερίνας Μουτσάτου "Είμαι Ελληνίδα"...

...Δεν είμαι δημόσια υπάλληλος, ούτε κλέφτρα και δεν πίνω ούζο, ούτε σπάω πιάτα και δεν φωνάζω ΌΠΑ, στην καθημερινότητά μου!
Δεν γνωρίζω τον Γιώργο - Γιάννη - Νίκο - Έλληνα παρόλο που είμαι σίγουρη πως είναι πολύ καλοί άνθρωποι!

Η χώρα μου είναι δημοκρατική, στην πραγματικότητα γέννησε τη δημοκρατία! Μιλάω αγγλικά και πέντε ακόμα ξένες γλώσσες, οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μου μιλούν πολλές ξένες γλώσσες. Προφανώς θα μπορούσα να δείχνω συνεχώς τη γαλανόλευκη σημαία μας αλλά η χώρα μας έχει τεράστια πολιτιστική κληρονομιά πέρα από τα σύνορα που όλοι ξέρετε. Πιστεύω στον ελληνισμό.

Όλος ο κόσμος έχει εμπνευστεί από την Ελλάδα για να δημιουργήσει τα δικά του ιδανικά! Και αν σήμερα χρωστάμε χρήματα και δεν είμαστε οι μόνοι, είναι γιατί εμείς ανακαλύψαμε την ελεύθερη αγορά! Και αν μας κρίνετε σήμερα είναι γιατί εμείς ανακαλύψαμε την ιδέα της κριτικής. Πιστεύω στην ελευθερία, έτσι όταν χρειάζεται διαδηλώνω! Πιστεύω στη χαρά της ζωής, μπορώ να κολυμπάω σε κάποια υπέροχα νερά από τα περισσότερα από 6000 νησιά μας! Η χώρα μας είναι εξαιρετικής ομορφιάς και παραδόσεων! Η οικογένεια μου είναι ένας ιερός θεσμός! Δεν είναι Γραικοί αλλά Έλληνες.

Το όνομά μου είναι ΚΑΤΕΡΙΝΑ και είμαι Ελληνίδα! Σας ευχαριστώ...
Δείτε το βίντεο:



I am Hellene - http://tmblr.co/ZPblzxKFjlMq

For Greek and English Subtitles available.. click the CC button on the lower right of the video.

Μπράβο , χίλια μπράβο.

Επειδή κυρίως απευθύνεται στο εξωτερικό της χώρας και όχι στο εσωτερικό. Και έχει να κάνει με την κρίση και όχι με τις επικείμενες εκλογές.

Γιατί το Brand name δεν δίνετε χαρισματικά αλλά χτίζεται σιγά - σιγά από κάτι τέτοιες προσπάθειες.

Υ.Γ.

1. Για όλους τους πικρόχολους συνσχολιαστές το όνομα Hellene είναι η βαριά βιομηχανία του τουρισμού μας.

2. Για όλους τους πατριδοκάπηλους "Ελλην μπορεί να είναι όποιος το επιθυμεί με την καρδιά , το μυαλό , την ψυχή του." και

3. Για όλους τους χρυσαυγίτες και ακροδεξιούς , ας σκύψουν να δουν την εσωτερική λειτουργία και διάρθρωσή τους και να την συγκρίνουν με την δημοκρατία που γεννήθηκε στην Ελλάδα, για να καταλάβουν πόσο Έλληνες είναι........

Ξανά μπράβο.........

«Η Μπάγερν έπαιξε μπάλα σαν... το ΚΚΕ»

Στην νίκη με 2-1 της Μπάγερν έναντι της Ρεάλ Μανδρίτης και την πρόκρισή της στον τελικό του Champions League αναφέρθηκε η γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα υποστηρίζοντας πως η ομάδα του Μονάχου έπαιξε σαν το ΚΚΕ.

Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ δήλωσε χαρακτηριστικά:

«Η Μπάγερν είχε τον πολιτικό πυρήνα του ΚΚΕ. Επίθεση, επίθεση, επίθεση στο ξένο γήπεδο. Δεν ήμουν με την Μπάγερν. Με καμία ομάδα. Παρακολουθώ ποδοσφαιρικούς αγώνες. Εχω κόψει να παρακολουθώ στην Ελλάδα αγώνες. Η Μπάγερν δεν έκανε κατενάτσιο».

(Το βίντεο είναι από το enikos.gr)

Hangout: Ζαχαριάδης, Βαγιάνη, Τριανταφύλλου

Επίσκεψη Π. Καμμένου στον ΑΗΣ Πτολεμαϊδας.

Δήλωσε υπέρ μιας δημόσιας ΔΕΗ.

Αλ. Τσίπρας: Την 6η Μαΐου μπορούν να αλλάξουν όλα

Τη θέση ότι μια μεγάλη και ριζική αλλαγή των συσχετισμών είναι δυνατή σε αυτές τις εκλογές διατυπώνει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στον Στέλιο Κούλογλου. Όπως επισημαίνει, η υπογραφή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο νέο Μνημόνιο δεν θα έχει νομιμοποίηση, εάν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις.

O Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται διεξοδικά στη ενότητα της Αριστεράς και στο ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας των αριστερών πολιτικών δυνάμεων λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το πιο σημαντικό είναι να προκύψει ένας «σκληρός κοινοβουλευτικός πυρήνας» της Αριστεράς που θα επιδιώξει την ανατροπή του Μνημονίου ακόμη και με την Αλέκα Παπαρήγα πρωθυπουργό! Ο Α. Τσίπρας αναφέρεται αναλυτικά και στο «άνοιγμα» του Πάνου Καμμένου στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ξακαθαρίζοντας ότι οι δύο πολιτικοί χώροι έχουν διαφορετική διαδρομή αλλά «επειδή είναι ιστορικές στιγμές, εάν χρειαστούμε  πέντε ψήφους του κυρίου Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε…».

Αλέκα Παπαρήγα : Έξω από την Ε.Ε και κοινωνικοποίηση του πλούτου

Η συνεντευξη της Αλεκας Παπαρηγα του ΚΚΕ στο Σταυρο Θεοδωρακη για τις Εκλογες 2012. Η κ. Παπαρηγα απαντα στις ερωτησεις του κοσμου απο το youtube.com/ekloges12

Τώρα ήρθαν για μένα, του Μανικάκου

Πρώτα ήρθαν για τους μετανάστες…. τους χτύπησαν , τους μαχαίρωσαν ,τους εξεφτέλισαν…. είπαν οτι η πατρίδα μας είναι ιερή και οι μετανάστες την μολύνουν . Οτι καταστρέφουν την εικόνα μας, αλειώνουν την παράδοση και την θρησκεία .Είπαν οτι κουβαλούν αρρώστιες, πουλάν ναρκωτικά και καταστρέφουν την οικονομία….. είπαν οτι μας πήραν τις δουλειές…..
….αλλα δεν μίλησα , γιατι δεν ήμουν μετανάστης .Εγώ γεννήθηκα εδώ, αυτοί μπουκάρανε στην πατρίδα μου. Μου είπαν ότι όλα τα προβλήματα ξεκινουν απο τους “ξένους” … και το δέχθηκα…

Μετά ήρθαν για τους αριστερούς και τους αναρχικούς…. Επιτέθηκαν στα στέκια,σε καταλήψεις …. χτύπησαν αλληλέγγυους ,χάραξαν δασκάλους,. Συνεργάστηκαν με τα Ματ σε πορείες εναντίων αναρχικών…..
 …αλλα δεν μίλησα. Τα “άκρα” συγκρούονται πάντα και η “βία” των αναρχικών-κουκουλοφόρων επρεπε επιτέλους να σταματήσει .Πρέπει να σταματήσουν να καίνε την χώρα καθε τρείς και λίγο…..

Μετά ήρθαν για τους ομοφυλόφιλους…. τους επιτέθηκαν ,τους πρόσβαλαν….
 …ούτε τότε μίλησα. Πως επιτρέπουν αυτα τα καραγκιοζιλίκια στην Αθήνα; Ποιος θα προστατεύσει τα παιδιά μας;;;

Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές. Και πήραν το μέρος των “επενδυτών”.....
 …αλλα ούτε τότε μίλησα. Είχα ακούσει στην tv για τους συνδικαλιστές. Σέρνουν τον κόσμο στις απεργίες και καταστρέφουν την οικονομία…. κλεινουν το κεντρο καθε τρεις και λίγο,τα μαγαζιά,το μετρό σαν να τους ανήκει η πόλη…..

Μετά ζήτησαν την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και χτύπησαν φοιτητες…
 …αλλα δεν μίλησα γιατι δεν ημουν φοιτητής. Δεν χρειαζόμαστε άσυλο να κρύβεται ο καθε αναρχικός και να φτιάχνει μολότωφ……

Τώρα ήρθαν για μένα….. Μου πήραν τα πάντα και δεν έχω που να πάω.Θέλω να φωνάξω,αλλα δεν είναι κανείς εδω να μ’ακούσει. Αλληλεγγύη απο κανέναν…. βγήκα στον δρόμο και με χτυπάν, ζητω βοήθεια και με διώχνουν…. Η πολιτεία με στέλνει σε κεντρο φιλοξενίας “άστεγων- τοξικομανών- ανέργων”….

…και δεν είναι κανείς εδώ να φωνάξει για μένα.!!!!

Hangout: Γιαννακίδης, Ζαραλίκος, Γραμμένος

Τα μαύρα κουτιά

http://www.protagon.gr

του Γιάνη Βαρουφάκη

Από τότε που ξέσπασε η Κρίση, το καλύτερό μου ήμισυ, η Δανάη Στράτου, επεξεργάζεται την ιδέα μιας καλλιτεχνικής εγκατάστασης με τίτλο «Ώρα Να Ανοίξουμε τα Μαύρα Κουτιά!». Η έκθεση «άνοιξε» χτες το βράδυ (δίνοντάς μου την ευκαιρία μιας σύντομης επιστροφής στα πάτρια). Όπως καταλαβαίνετε, δεν δικαιούμαι (και δεν θέλω) να πω κουβέντα για την εγκατάσταση αυτή καθ’ εαυτή. Ελάτε να την δείτε και να κρίνετε. (*) Στις γραμμές που ακολουθούν παραθέτω το κείμενο που, εδώ και μήνες, μου ζήτησε η Δανάη να γράψω (και το οποίο περιλαμβάνεται στον κατάλογο της έκθεσης) όχι για το έργο της αλλά (α) για την έννοια των «μαύρων κουτιών» (όπως εγώ την καταλαβαίνω) και (β) για το τι σημαίνει, στον Καιρό της Κρίσης, το «άνοιγμά τους». Ακολουθεί το κείμενο που σκαρφίστηκα:

Ώρα να ανοίξουμε τα μαύρα κουτιά

Η επιλεκτική άγνοια είναι απαραίτητη για να ζούμε καλύτερα. Όταν χρησιμοποιώ το κινητό μου, δεν έχω κανένα λόγο να γνωρίζω την λειτουργία των ηλεκτρονικών του. Το μόνο που με ενδιαφέρει όταν καλώ το τηλέφωνο της Δανάης είναι να χτυπά εκείνο κι όχι κάποιο άλλο. Πως επιτυγχάνεται αυτό το μικρό θαύμα της τεχνολογίας δεν με ενδιαφέρει. Πράγματι, εάν επένδυα χρόνο και διανοητική ενέργεια στο να κατανοήσω πλήρως την λειτουργία κάθε συσκευής που χρησιμοποιώ, θα αναγκαζόμουν να αγνοήσω άλλες μορφές γνώσης που με ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο.

Σε όρους τεχνολογικούς, μόλις περιέγραψα το κινητό μου ως ένα μαύρο κουτί, δηλαδή μια συσκευή (ή, γενικότερα, ένα «σύστημα») του οποίου την εσωτερική λειτουργία αγνοώ πλήρως. Την λειτουργία του την βιώνω, και την κατανοώ απλά, ως μία σχέση εισροών (π.χ. το ότι πληκτρολόγησα στο κινητό μου τον συγκεκριμένο αριθμό) και αποτελεσμάτων (π.χ. το ότι χτύπησε το συγκεκριμένο τηλέφωνο, κι όχι κάποιο άλλο). Υπό αυτήν έννοια, όμως, ακόμα και το μυαλό της Δανάης είναι, από την δική μου σκοπιά, ένα μαύρο κουτί: στον βαθμό που, ακόμα και ο καλύτερος νευρολόγος να ήμουν, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να κατανοήσω τις ηλεκτροχημικές αντιδράσεις εντός του εγκεφάλου της από τις οποίες προέκυψε η ιδέα για αυτή την εγκατάσταση. Κι όπως και με το κινητό μου, ακόμα περισσότερο στην περίπτωση αυτή, δεν με ενδιαφέρει καθόλου να κατανοήσω την εσωτερική «λειτουργία» του συγκεκριμένου «κουτιού» ως μια σειρά από χημικές αντιδράσεις και ηλεκτρικές συνάψεις.

Είμαστε λοιπόν περικυκλωμένοι από μαύρα κουτιά. Πολλά από αυτά καλά κάνουν και είναι μαύρα, αδιαφανή. Μας αρκεί ότι λειτουργούν. Οι συνάνθρωποί μας μάλιστα είναι μαύρα κουτιά τόσο πολύπλοκα που, ακριβώς επειδή είναι «μαύρα», μας δίνουν την υπόστασή μας, μας βοηθούν να είμαστε αυτοί που είμαστε (και, μερικές φορές, εκείνοι που μπορούμε να γίνουμε). Η αδιαφάνεια των μαύρων αυτών κουτιών είναι αναπόσπαστα δεμένη με το μυστήριο του «άλλου», με την ανάγκη να επικοινωνούμε μέσα από την γλώσσα, την τέχνη, την μουσική, καθιστώντας έτσι πιθανή και την ελευθερία της βούλησης, της έκφρασης, της αντίδρασης. Όμως, δεν είναι όλα τα μαύρα κουτιά το ίδιο καλοήθη.

Πέραν των διάφορων συσκευών και των συνανθρώπων μας, υπάρχουν και τα υπερμεγέθη μαύρα κουτά των μεγάλων εταιρειών, των ίδιων των κρατών. Κανείς διευθύνων σύμβουλος μεγάλης εταιρείας δεν μπορεί ποτέ να έχει πλήρη εικόνα της διαδικασίας λήψης των μύριων αποφάσεων που καθορίζουν, από κοινού, την υπόσταση και τις δράσεις της εταιρείας. Πρόεδροι κραταιών τραπεζών, από την Wall Street στην Φραγκφούρτη και την Άπω Ανατολή, δεν κατάλαβαν ποτέ τα περιεχόμενα των CDO που οι τράπεζές τους «κατασκεύαζαν» και συσσώρευαν. Ανεβαίνοντας ένα σκαλί ακόμα στην κλίμακα της εξουσίας, πάρτε για παράδειγμα τις ΗΠΑ. Είθισται το Υπουργείο Εξωτερικών, ο Λευκός Οίκος, οι διάφορες επιτροπές στο Κογκρέσο να λειτουργούν με υποτυπώδη μεταξύ τους συντονισμό. Παρόλα αυτά, εν τέλει, διαμορφώνεται μια ακολουθία δράσεων που ο υπόλοιπος κόσμος αντιλαμβάνεται ως την «αμερικανική πολιτική». Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακόμα παράδειγμα υπερμεγέθους μαύρου κουτιού.

Η διαφορά μεταξύ αυτών των μαύρων κουτιών (CDO, υπερ-εταιρειών, τραπεζών, κυβερνήσεων) και του ταπεινού κινητού μου μπορεί να εκφραστεί με δύο λέξεις: εξουσιαστική ισχύς. Εδώ είναι που, αν και ο όρος «μαύρα κουτιά» είναι καθαρά τεχνικός, κανείς τεχνικός δεν δύναται να κατανοήσει (σε όρους τεχνολογίας) την μορφή αυτή ισχύος που παράγουν τα συγκεκριμένα «μαύρα κουτιά» της κοινωνικής και οικονομικής εξουσίας. Γιατί; Επειδή αυτή η ισχύς δεν θυμίζει σε τίποτα την ισχύ ενός ηλεκτροκινητήρα, την λυσσασμένη δύναμη του ωκεανού, την βαρύτητα. Πρόκειται για λεπτή έννοια ισχύος η οποία προκύπτει από την δυνατότητα επιλογής των θεμάτων που θα μπουν στην ημερήσια διάταξη μιας συνεδρίας (και εκείνων που δεν θα συζητηθούν καν), καλλιέργειας επιθυμιών που δεν υπήρχαν, ελέγχου της ροής πληροφοριών στο πλαίσιο υφιστάμενων δικτύων κοινωνικής εξουσίας, δημιουργίας νέων δικτύων που διαμορφώνουν τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας μας.

Το 2008 ο κόσμος όλος έπεσε στην σκοτοδίνη πολλαπλών, εξελισσόμενων, πεισματικών αποτυχιών των διαφόρων δικτύων εξουσίας. Η Ευρώπη απεδείχθη η ήπειρος με τις μικρότερες αντιστάσεις στην καταστροφική μήνη της Κρίσης, με την Ελλάδα στον ρόλο του πιο αδύναμου κρίκου της. Και σαν να μην έφτανε αυτό, χρόνια πριν ζήσουμε αυτές τις εξελίξεις, τουλάχιστον μια δεκαετία πριν, ο πλανήτης είχε ήδη μπει σε μη αναστρέψιμη τροχιά προς την περιβαλλοντολογική υποβάθμιση. Με αυτή την πολυσχιδή Κρίση να μαίνεται, και δεδομένης της υπερσυγκεντρωμένης εξουσίας, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι είμαστε θύματα κάποιας «συνωμοσίας των ισχυρών». Στο μυαλό πολλών έρχονται εικόνες σκοτεινών δωματίων, με βαριά έπιπλα από μαχόγκανι, ομιχλώδη ατμόσφαιρα από καπνό πούρων, και πανούργους άνδρες (ίσως και μια ή δύο γυναίκες) να συνωμοτούν για το πως θα κερδίσουν από την Κρίση εις βάρος των αδύναμων και του κοινού συμφέροντος. Προφανώς, τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει. Αν για την ζοφερή σημερινή μας κατάσταση ευθύνεται κάποια συνωμοσία, τότε πρόκειται για μια περίεργη συνωμοσία, καθώς οι «συνωμότες» που την απαρτίζουν δεν γνωρίζουν καν ότι είναι συνωμότες. Στην πραγματικότητα, αυτό που θυμίζει συνωμοσία των ισχυρών δεν είναι παρά η αναδυόμενη ιδιότητα κλειστών δικτύων εξουσίας, των μαύρων κουτιών της κοινωνικής ισχύος.

Τα κουτιά αυτά, αν και παίρνουν πολλές μορφές, μοιάζουν ως προς την ουσία τους: Όταν ένας πολιτικός με κομβική θέση στην κυβέρνηση, ή κάποιος αξιωματούχος υπερεθνικού οργανισμού, προσφέρει σε δημοσιογράφο μια αποκλειστικότητα με αντάλλαγμα την υπόσχεση ότι το δημοσίευμα θα χρωματίσει κάποιο θέμα με συγκεκριμένο τρόπο, ο δημοσιογράφος, χωρίς να το ξέρει, έχει προσκολληθεί στο δίκτυο εξουσίας το οποίο υπηρετεί η «πηγή». Με αυτό τον τρόπο τα δίκτυα της εξουσίας ελέγχουν την ροή της πληροφόρησης: αποκλείοντας ή προσκολλώντας στους εξωτερικούς κόμβους τους άτομα ανάλογα με την «προσαρμοστικότητά» τους. Έτσι, εξελίσσονται οργανικά, ως εάν τα δίκτυα να είχαν την δική τους «λογική», ωθούμενα από δυναμική την οποία δεν κατανοούν απόλυτα ούτε καν οι άνθρωποι-κλειδιά του δικτύου.

Το κλειδί των δικτύων εξουσίας είναι ο αποκλεισμός και η αδιαφάνεια. Έστω μεγαλο-υπάλληλος που ανακαλύπτει στοιχεία για την τράπεζα στην οποία εργάζεται που, αν γίνουν γνωστά, θα πληγώσουν την εικόνα της τράπεζας. Αν τα διαρρεύσει στον τύπο, τα καταστήσει δημοσίως γνωστά, δεν είναι μόνο ότι κινδυνεύει η θέση της. Είναι και κάτι άλλο: χάνει την δυνατότητα να αποκτήσει η ίδια εξουσία κάνοντας χρήση της ασύμμετρης πληροφόρησης που διαθέτει. Παραδείγματος χάριν, αν ανταλλάξει αυτή την πληροφορία με κάποιο άλλο στέλεχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τότε η εξουσία και των δύο πολλαπλασιάζεται. Χωρίς να το καταλάβουν, οι δυο τους έχουν δημιουργήσει μια μικρή «συνωμοσία», ένα μαύρο κουτί. Πολύ γρήγορα, προχωρούν σε αντίστοιχες «συναλλαγές» πληροφοριών με άλλες ομάδες. Το αποτέλεσμα είναι ένα δίκτυο εξουσίας το οποίο ενσωματώνεται σε προϋπάρχοντα, μεγαλύτερα, δίκτυα. Και το πιο συγκλονιστικό: σχεδόν κανείς τους, ιδίως όσοι βρίσκονται στους «εξωτερικούς» κόμβους των δικτύων, δεν κατανοεί ότι πηγή της εξουσίας (και των εισοδημάτων) τους δεν είναι άλλη από την συμμετοχή σε αυτά τα δίκτυα.

Ιδωμένες ως δίκτυα εξουσίας, ή ως «συνωμοσίες χωρίς συνωμότες»,  τα διάφορα κατεστημένα που ορίζουν τις τύχες όλων (κράτη, εταιρείες, μέσα ενημέρωσης, τράπεζες, οργανωμένα συμφέροντα κλπ) δεν είναι τίποτα άλλο από μια στοιβάδα μαύρων κουτιών: κανείς δεν κατανοεί την λειτουργία τους, το τι κρύβουν μέσα τους – ούτε καν εκείνοι που νομίζουν ότι τα διοικούν.  Κι όμως. Αυτά τα μαύρα κουτιά μετατρέπουν ό,τι κάνει ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε ένας και η κάθε μία μας, στα κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντολογικά φαινόμενα με τα οποία, κατόπιν, πρέπει να ζήσουμε. Αντίθετα με τα κινητά μας τηλέφωνα, δεν έχουμε επιλογή. Αν θέλουμε να αποκτήσουμε έλεγχο στην ζωή μας, το άνοιγμα των μαύρων κουτιών της εξουσίας αποτελεί πλέον προαπαιτούμενο για την επιβίωση της αιδούς, των προοπτικών των συνανθρώπων μας, του ίδιου του πλανήτη μας. Για να το πω απλά, έχουμε ξεμείνει από δικαιολογίες: ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα μαύρα κουτιά!

Και πως θα το κάνουμε αυτό; Αρχικά, αναγνωρίζοντας ότι σχεδόν όλοι μας αποτελούμε κάποιον κόμβο (διαφορετικής ίσως σημασίας ο κάθε ένας) κάποιου από τα δίκτυα εξουσίας.  Δεύτερον, κι εδώ έγκειται η ιδιοφυΐα των Wikileaks. Μπαίνοντας μέσα στα δίκτυα, όπως ο Θησέας στον Λαβύρινθο, έτοιμοι να διαταράξουμε την ροή των πληροφοριών, σπέρνοντας τον φόβο (εντός των μαύρων κουτιών της εξουσίας) της ακατάσχετης διαρροής των «μυστικών» πάνω στα οποία οικοδομείται η καταστροφική τους εξουσία. Έχοντας στερηθεί το μονοπώλιο αυτό, τα δυσλειτουργούντα, αδιαφανή δίκτυα εξουσίας, που έχουν μάθει να μην λογοδοτούν σε κανέναν, θα καταρρεύσουν κάτω από ίδιο τους το βάρος. Και τότε η ανθρωπότητα θα κερδίσει μια νέα ευκαιρία να οργανώσει την απόδρασή της από το σημερινό αδιέξοδο. Τρίτον, αποφεύγοντας συστηματικά την προσπάθεια δημιουργίας νέων κλειστών δικτύων με τα οποία να υποκαταστήσουμε τα παλαιά.

Το εγχείρημα δύσκολο. Τα υπάρχοντα δίκτυα θα αντιδράσουν βίαια. Θα γίνουν πιο απολυταρχικά, πιο κλειστά, θα κατακερματιστούν υπό τον φόβο της διείσδυσης και των διαρροών. Δεν πειράζει. Στη προσπάθειά τους να μην  αφήσουν να ανοιχθούν τα μαύρα κουτιά, να υψώσουν τείχη αυτο-προστασίας των πληροφοριών τους και «ασφάλειας» του κλειστού τους δικτύου, θα αναγκαστούν να αποξενώσουν πολλούς εν δυνάμει νέους «συνεργάτες». Έτσι, θα φθίνει γρήγορα η δυνατότητα τους να αναπαράγονται μονοπωλώντας και συγκεντρώνοντας νέες, σημαντικές πληροφορίες. Αν και αδύνατον να προβλεφθεί το αποτέλεσμα αυτής της τιτανομαχίας, το ζήτημα είναι ότι το μέλλον εξαρτάται από αυτό.

Μια από τις συμβουλές που έδωσε ο Νίκολο Μακιαβέλι στον πρίγκηπα του, ήταν η εξής: «Στα ζητήματα διακυβέρνησης, όταν βλέπεις από μακρυά τι κακά ζυμώνονται, μπορείς να τα γιατρέψεις εύκολα. Όμως, όταν σου λείπει αυτή η πληροφόρηση, τους επιτρέπεις να μεγαλώσουν τόσο ώστε να βρεθούν στην κοινή θέα. Τότε δεν υπάρχει θεραπεία.» Πριν πέντε αιώνες, ο Μακιαβάλι είχε την δικαιολογία ότι η συγκέντρωση της πληροφόρησης στα χέρια των ιθυνόντων μπορεί να εξυπηρετήσει το κοινό συμφέρον. Ότι τα μαύρα κουτιά της εξουσίας είναι καλό να μην ανοιχτούν ποτέ από το πόπολο. Όμως, αν η ιστορία των αιώνων που πέρασαν από τότε μας δίδαξε κάτι αυτό είναι ότι ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Η κρατική υπερ-συγκέντρωση βρήκε την νέμεσή της το 1991, με την κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού. Το 2008 κατέρρευσε και το αντίπαλο δέος υπό το βάρος της ύβρεως της σιγουριάς ότι η υπερσυγκέντρωση εξουσίας στα μαύρα κουτιά των τραπεζών και των μεγάλων εταιρειών θα είχε καλύτερη τύχη. Σήμερα, εν μέσω της απαισιοδοξίας που διακατέχει την μετά-το-2008 εποχή, όπως έγραψε ο

Slavoj Zizek, «αντιμετωπίζουμε τον αναίσχυντο κυνισμό μιας διεθνούς τάξης πραγμάτων οι ιθύνοντες της οποίας απλά φαντάζονται ότι πιστεύουν στις ιδέες της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων κλπ. Μέσα από δράσεις όπως εκείνες των διαρροών στα WikiLeaks, η ντροπή (η δική μας ντροπή που ανεχόμαστε αυτή την εξουσία) γίνεται πιο επαίσχυντη μόνο και μόνο επειδή δημοσιοποιείται.»

Η εγκατάσταση της Δανάης Στράτου πασχίζει να πάει ένα βήμα πιο μπροστά από την δημοσιοποίηση της ντροπής μας. Μετατρέπει τα μαύρα κουτιά σε αντικείμενα τέχνης που την ίδια στιγμή ενσωματώνουν το άγχος και την ελπίδα, τις παγίδες και την απόδραση, τους απάνθρωπους περιορισμούς και τις ανθρώπινες δυνατότητες, τις αξίες και την απαξίωσή τους. Τα ανοιγμένα κουτιά λειτουργούν ως υποκίνηση για ανατροπές που στοχεύουν όχι μόνο στην αντιμετώπιση των φόβων και των κατεστημένων αλλά, επί πλέον, στην δημιουργία νέων μορφών συλλογικής εξουσίας και «κοινόχρηστης» ευημερίας.

Debate: Γιάνης Βαρουφάκης Vs Γιώργος Παπακωνσταντίνου

Προσοχή στο… «ταμείο»

---

Για δεκαπέντε μέρες χωρίς δημοσκοπήσεις, μάντεις, χαρτορίχτρες, θα φτάσουμε στην κάλπη κάνοντας ο καθένας – και βασικά αυτοί που ενδιαφέρονται – τις δικές του εκτιμήσεις, βασιζόμενος σε συζητήσεις στον κοινωνικό του περίγυρο, στη δουλειά του, με τους φίλους του.

Σε αυτήν την προεκλογική περίοδο που απομένει – πολύ διαφορετική απ’ όσες έχουμε γνωρίσει από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα – οι πολίτες ας πάνε στην κάλπη με γνώμονα ό,τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια, ποιοι ευθύνονται, πώς χειρίστηκαν την κρίση, ποιες οι συγκεκριμένες προτάσεις τους για το μέλλον, πόσο πιστεύουν ότι τα κόμματα έχουν κατανοήσει τα λάθη τους – κυρίως τα λεγόμενα δύο μεγάλα, αλλά και αυτά της Αριστεράς για τις δικές τους ευθύνες μέσα στο σύστημα – και, τέλος, τι πρόκειται να πράξουν για:
- Το ένα εκατομμύριο ανέργους.
- Τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αδυνατούν να αντέξουν την κρίση.
- Τα ελληνικά νοικοκυριά που είναι σε απόγνωση.
- Τη δημόσια Υγεία και Παιδεία που είναι σε απόλυτο μπάχαλο.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω άλλα τόσα που απασχολούν εκατοντάδες πολίτες, οι οποίοι έχουν νιώσει στο πετσί τους το αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και των χειρισμών που έγιναν από τα δύο κόμματα τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Για όλα αυτά, οι πολίτες να αναζητήσουν θέσεις, να αποδώσουν ευθύνες και να πάνε στην κάλπη επιλέγοντας τι θα ψηφίσουν.
Έχουμε όμως και εμείς ευθύνες.
Να μην ψηφίσουμε όσους δείχνουν μόνο τις ευθύνες των άλλων.
Να μην ψηφίσουμε όσους δεν ζήτησαν μια συγγνώμη για τα δικά τους λάθη.
Να μην επιλέξουμε όσους μπουρδολόγους βάζουν τα κόμματα (όλα τα κόμματα) μόνο και μόνο για να αλιεύσουν ψήφους, ενώ είναι άσχετοι, φαύλοι, χωρίς κοινωνική και πολιτική παρουσία.
Έχουμε δυο εβδομάδες να το σκεφτούμε!
Γιατί εδώ δεν ισχύει μόνο το γνωστό «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται», αλλά μετά σε φωνάζουν για να πληρώσεις κι από πάνω!

Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει “enikos.gr”

Ο Φώτης Κουβέλης "Στον ενικό"

Η Αλέκα Παπαρήγα στο “enikos.gr”

Το αμερικάνικο όνειρο

 Ένα καταπληκτικό τριαντάλεπτο καρτούν που μας δείχνει με αρκετά διασκεδαστικό τρόπο την απάτη πίσω από το τραπεζικό σύστημα.

Δείτε οπωσδήποτε το τέλος της ταινίας (στο δεύτερο μέρος), όπου τίμησαν δεόντως εμάς τους Έλληνες, αν και με έναν αρκετά αμερικάνικο τρόπο.

Απολαύστε και... μορφωθείτε!

Ένα απόγευμα με τον Φώτη Κουβέλη

Η κουκουβάγια θα ξαναπετάξει σε ελεύθερη Ελλάδα

Ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων του ΟΕΔΒ

Το Σάββατο, 31/3, σταμάτησε να υφίσταται και επισήμως ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) αφού «πρέπει» να εφαρμοστεί η τροϊκανή πολιτική στην χώρα. Ακολουθεί η ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων:

«Σε λίγες ώρες ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ), θα αποτελεί παρελθόν, καταργείται οριστικά. Μετά από 75 χρόνια η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής "πετάει μακριά", γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη μνημονιακή εκπαίδευση. Η μόρφωση θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά. Το. Μέλλον είναι μόνο το. "ηλεκτρονικό βιβλίο" και οι "διαδραστικοί πίνακες".
Οι εργαζόμενοι στον ΟΕΔΒ που όλα αυτά τα χρόνια εξέδωσαν και διένειμαν τρία (3) δισεκατομμύρια βιβλία σε εκατομμύρια μαθητές, αποχωρούν περήφανοι για τη συμβολή τους στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος (μέσο κόστος κάθε βιβλίου 0,70 ?), για την απουσία διαφθοράς και διαπλοκής τους, για το ότι κατόρθωσαν να περισώσουν από τον ιδιωτικό φορέα, την ιστορία των σχολικών βιβλίων, δέκα πέντε χιλιάδες (15.000) πρωτότυπα έργα ζωγραφικής που κοσμούσαν κάποτε τα σχολικά βιβλία (Τσαρούχης, Γκίκας, Γραμματικόπουλος, Τάσος κ.λπ.), τριάντα χιλιάδες (30.000) βιβλία, πολλά σπάνιων εκδόσεων, που αποτελούν πλέον περιουσία του ΥΠΔΒΜΘ και υπάρχει ιστορική ευθύνη στην πολιτική ηγεσία να τα διαφυλάξει και να τα αξιοποιήσει.
Οι εργαζόμενοι αποχωρούν με πίκρα και ανησυχία, για το μέλλον της έκδοσης και διανομής των σχολικών βιβλίων. Ζήσανε τη φετινή χρονιά, τη χειρότερη από ιδρύσεως του ΟΕΔΒ, που τα βιβλία στάλθηκαν με τεράστια καθυστέρηση, που τα λάθη και οι παραλείψεις των ιθυνόντων στοίχησαν εκατομμύρια στους Έλληνες πολίτες, προάγγελος των όσων πρόκειται να επακολουθήσουν τη φετινή χρονιά που εκτιμούμε ότι θα είναι πολύ χειρότερη από κάθε πλευρά.
Οι εργαζόμενοι αποχαιρετούν ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, ευχαριστώντας τους για την πολύχρονη συνεργασία και υπόσχονται να συνεχίσουν τον αγώνα για μία Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία στην υπηρεσία του λαού. Η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής, ελπίζει να μην ξεχασθεί και ονειρεύεται τη μέρα που σε μία Ελλάδα ελεύθερη και απαλλαγμένη από δανειστές-επιτηρητές-τροϊκανούς, θα ξανακληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες της για την εκπαίδευση των μαθητών.»

Πριν τους στηρίξεις άθελά σου στις 6 Μαΐου βεβαιώσου πρώτα εάν το επιθυμείς - Οι παγίδες του εκλογικού νόμου και το όριο του 3%

Είτε ρίξεις λευκό είτε άκυρο είτε δεν πας καθόλου είτε –κι εδώ είναι το ζήτημα- ψηφίσεις κάποιον εκλογικό συνδυασμό αλλά αυτός δεν περάσει το οριο του 3%, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Το ποσοστό κάθε κόμματος υπολογίζεται με βάση το άθροισμα των ψήφων που πήρε κάθε συνδυασμός από όσους πέρασαν το 3%. Αυτές οι ψήφοι θεωρούνται έγκυρες για την κατανομή των εδρών και....
μόνον αυτές.

Αν λοιπόν είμαστε 1000 πολίτες και 240 από μας θέλουν στην κυβέρνηση το κόμμα π.χ. ΝΔ (!) και το ψηφίσουν, τι δύναμη έχει αυτό;
Ποιο είναι το πραγματικό του ποσοστό;

Έχουμε και λέμε:

Από τους 1000 ,  NΔ θέλουν 240 στους 100 πόσοι;

Έχουμε λοιπόν: Χ = 240*100/1000 = 24%

Με μια λογική αποχή 20% (δηλαδή αν δεν πάνε να ψηφίσουν οι 200), πόσο γίνεται το ποσοστό του;

Από τους 800 , ΝΔ θέλουν 240 στους 100 πόσοι;
Χ = 240*100/800 = 30% !

Υπάρχουν όμως και τα άκυρα... Αν απ’ τους 800 που πήγαν στις κάλπες, οι 50 ρίξουν άκυρο τότε, πόσο γίνεται το ποσοστό του;

Από τους 750 , ΝΔ θέλουν 240 στους 100 πόσοι;
τώρα έχουμε: Χ = 240*100/750 = 32% !

Κι αν απ’ τους 750 οι 60 ρίξουν λευκό, πόσο γίνεται το ποσοστό του;

Από τους 690 ,  ΝΔ θέλουν 240 στους 100 πόσοι;
Χ = 240*100/690 = 34,8% !!

Μα καλά, θα μου πείτε, αυτά ίσχυαν πάντοτε… Είναι ο κλασσικός τρόπος του συστήματος για να παίρνουν έδρες που δεν τους αναλογούν.

Ναι, αλλά τώρα οι έδρες δεν μοιράζονται με βάση απλά και μόνο τις «έγκυρες» ψήφους (σα να λέμε οι 690 του παραδείγματός μας) αλλά από το άθροισμα των ψήφων μόνο όσων κομμάτων πέρασαν το 3% -και υπό όρους, η ΝΔ με αυτό το ποσοστό κάνει κυβέρνηση.

Αν δηλαδή, από τους 690 πολίτες, οι 100 συνολικά ψηφίσουν συνδυασμούς που δεν περνούν το οριο του 3% τότε έχουμε και λέμε

Από τους 590 , ΝΔ θέλουν 240 στους 100 πόσοι;
Πάμε πάλι: Χ = 240*100/590 = 40,7 % !!

Έλα όμως που -με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο- ένα τέτοιο ποσοστό δίνει την απόλυτη πλειοψηφία στη ΝΔ γιατί οι έδρες της θα είναι

Από τους 590 πολίτες , ΝΔ θέλουν 240 από τις 250 έδρες πόσες θα πάρει;
και έχουμε τελικά: Χ = 240*250/590 = 101 έδρες
Και επειδή το πρώτο κόμμα παίρνει και «δωράκι» 50 έδρες, η ΝΔ έχει τελικά 151 !

Αν θεωρείτε πως μόνη της η ΝΔ δεν μπορεί να έχει 240 πολίτες στους 1000, βάλτε και τους Πασόκους μαζί. Έτσι κι αλλιώς μαζί θα πάνε αν χρειαστεί να σώσουν το σύστημα.

Πώς πήγαμε από τους 1000 στους 590; Πώς έγινε και ένα κόμμα με πραγματική δυναμική 25% στο σύνολο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, να παίρνει 151 έδρες:

Σε όσες εκλογές έζησα, τέτοιο φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί ούτε και ως ενδεχόμενο.

Να πώς γίνεται:
Αν ίσχυε η απλή αναλογική δηλαδή αν δεν υπήρχε το «δωράκι» των 50 εδρών και εαν οι έδρες μοιράζονταν και στα κόμματα κάτω του 3% η ΝΔ θα έπαιρνε:

Από τους 690 πολίτες , ΝΔ θέλουν 240 από τις 250 έδρες πόσες θα πάρει;
Χ = 240*250/690 = 87 έδρες.

Ακόμη και με το δωράκι, θα είχε μόνο 87 + 50 = 137 έδρες...

Αυτά διαπίστωσα φίλοι μου και είμαι υποχρεωμένος να σας πω ότι:

Αν δεν επιθυμείτε με τίποτα μια κυβέρνηση ΝΔ ή συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και θέλετε να ψηφίσετε έναν συνδυασμό που κατά τη γνώμη σας δεν πρόκειται να ξεπεράσει το όριο του 3%, σκεφτείτε το καλά και πολύ.

Είναι προτιμότερο να επιλέξετε έναν από αυτούς τους συνδυασμούς που κατά πάσα πιθανότητα ξεπερνούν το όριο. Ειδάλλως οφείλετε να είστε έτοιμοι για μια ακόμη 4ετία όσων μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε.


Έγραψα απλώς τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τα νούμερα κι όπως πάντα… οι αριθμοί είναι αμείλικτοι…

ΦΩΤΟ – ΑΠΟΔΕΙΞΗ: Δωσίλογοι Γερμανοτσολιάδες οι Χρυσαυγίτες

Ένα έγγραφο ντροπή κάνει το γύρω του διαδικτύου τις τελευταίες ώρες… 

Το 1987 ο Ν. Μιχαλολιάκος, αρχηγός της Χρυσής Αυγής , έγραψε ένα εγκωμιαστικό κείμενο προς τιμήν του Χίτλερ.

Το εμετικό άρθρο, που έχει την υπογραφή του, αποτελεί τρανή απόδειξη για τις πολιτικές πεποιθήσεις και επιδιώξεις του κόμματός του και των ψηφοφόρων του.

Οι δωσίλογοι Γερμανοτσολιάδες της πρώτης γερμανικής κατοχής δεν έχουν καμία θέση στην πολιτική σκηνή της χώρας μας.