Γιάννης Αγγελάκας: να μην πέσουμε στην παγίδα των φασιστών

http://tvxs.gr/

Τον θεωρώ έναν από τους πιο σπουδαίους καλλιτέχνες της γενιάς του. Πέρα όμως από την καλλιτεχνική του αξία, είναι και κάτι άλλο. Στις συναυλίες με τις Τρύπες και αργότερα του Αγγελάκα με τους Επισκέπτες βρίσκαμε ασφαλές καταφύγιο. Όσοι δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε στο περιβάλλον της ψευτογκλαμουριάς των προηγούμενων δεκαετιών κι αναρωτιόμασταν τι μας βαραίνει μέσα στην τόση ελαφράδα, ανασαίναμε στα τραγούδια του όπως και σε κάποιων άλλων λίγων ομότεχνων του άφθονο οξυγόνο. Είναι ένας επιπλέον λόγος που αφορά η προσωπική του ματιά στα πράγματα.

Απόψε (4/11) το βράδυ συμμετέχει στη συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στους 15 συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας στο γήπεδο του Σπόρτινγκ μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Σωκράτη Μάλαμα και τους Illegal operation. Αυτό έδωσε την αφορμή να του ζητήσουμε να σχολιάσει την βαρβαρότητα που ζούμε εξαιτίας της έξαρσης του ρατσισμού και της αύξησης των ναζιστικών πογκρόμ.

Συνέντευξη με την Φωτεινή Λαμπρίδη.

Ρατσιστική βία, πογκρόμ εναντίον μεταναστών και όχι μόνο στην Ελλάδα του 2012. Πως αισθάνεσαι ;

Ανησυχώ και ντρέπομαι. Αν και δεν ζω στην Αθήνα, διαβάζω αυτά που συμβαίνουν συχνά στον Άγιο Παντελεήμονα και σε άλλες περιοχές, αφουγκράζομαι την ατμόσφαιρα και προβληματίζομαι πολύ.

Είμαστε ρατσιστές ή γίναμε με την κρίση;

Όταν μια χώρα ξεπέφτει τόσο πολύ οικονομικά, ψυχολογικά, ηθικά, έχεις τέτοια φαινόμενα. Πάντα συνέβαινε αυτό. Όταν ο άνθρωποι είναι απελπισμένοι ή όταν αισθάνονται για κάποιο λόγο ότι έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν κάποιον υποτιθέμενο παράδεισο αντιδρούν βίαια. Από την άλλη με την κρίση αυτή βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα ελαττώματα του λαού μας. Υπήρχαν από πριν, απλά τώρα βγαίνουν πιο πολύ στην επιφάνεια. Αλλά το θέμα είναι να δούμε τι θα κάνουμε. Σήμερα η χρυσή αυγή χτυπάει τους ξένους, αύριο τι; θα χτυπιόμαστε μεταξύ μας;

Εξυπηρετεί η ΧΑ κατά τη γνώμη σου το σύστημα;

Από ότι αντιλαμβάνομαι προωθείται η Χρυσή Αυγή από τα ΜΜΕ και γενικά από το σύστημα. Φαντάζομαι τους λόγους. Ίσως γιατί βλέπουν την άνοδο του αριστερού κινήματος και το φοβούνται πολύ. Την επιλέγουν ως αντίπαλο δέος.

Η δική μας απάντηση;

Είναι κατά τη γνώμη μου λάθος να απαντήσουμε υστερικά και βίαια στην τρομοκρατία των εθνικιστών. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το οπλοστάσιο τους για να τους αντιμετωπίσουμε αλλά να προσπαθήσουμε να τους συμπαρασύρουμε στον δικό μας πολιτισμό όχι να γίνουμε κι εμείς ζώα. Καμιά φορά είναι αναπόφευκτο να συγκρουστείς προκειμένου να υπερασπιστείς κάποιον που πέφτει θύμα της βίας τους αλλά το θέμα είναι να εξαντλήσουμε πρώτα τους τρόπους μας, τον διάλογο, ότι έχουμε να προτάξουμε από τον δικό μας πολιτισμό.

Άκουγα τους εθνικιστές να μιλούν για εμφυλιοπολεμικό κλίμα και τώρα ακούω και κάποιους από μας να το λένε. Αντί να απομονώσουμε αυτές τις φωνές τις αναπαράγουμε. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα τους και στους φόβους που καλλιεργούν τα ΜΜΕ.

Πιστεύω στον διάλογο. Για μένα η απάντηση στον φασισμό δεν είναι η φράση τσακίστε τον φασισμό ούτε θεωρώ υπέρ μας να τσακώνονται αριστεροί βουλευτές στα παράθυρα με τους χρυσαυγίτες. Μπορούμε να τους αναγκάσουμε να συζητήσουν;

Γιατί φαίνεται δύσκολο να απομονώσουμε σαν κοινωνία αυτές τις συμπεριφορές και γενικά να αντιδράσουμε απέναντι σε όσα μας επιβάλλονται;

Από τη μία θερίζουμε ότι σπείραμε την εποχή του μεγάλου γλεντιού με τους Ελληνάρες στα όπα τους. Τρώμε αυτή τη βλακεία που καλλιεργούσαμε χρόνια, Πως θα αντιμετωπίσουμε ενωμένοι αυτές τις απειλές τώρα; Ποια απάντηση να δώσει μια κοινωνία κατακερματισμένη, διασπασμένη; Μόνο αν ξεπεράσουμε τον ατομισμό μας και εξελιχθούμε. Ο καθένας πρέπει κάτι να θυσιάσει. Από την άλλη ο άνθρωπος που υποφέρει διασπάται εύκολα, θολώνει από τα οικονομικά και τα ψυχολογικά προβλήματα, μπερδεύεται.

Μακάρι να αντιληφθούμε ότι έχουμε κοινό συμφέρον γιατί είμαστε θύματα μιας κατάστασης. Έχουμε κοινό συμφέρον να έχουμε καλύτερους πολιτικούς, καλύτερη ζωή. Να θυμηθούμε ότι ξέραμε από πριν ποιοι από αυτούς ήταν απατεώνες και το ανεχθήκαμε.

Να δούμε ποιος είναι ο πραγματικός μας στόχος: μη φαγωθούμε μεταξύ μας.

Όλες οι εποχές είναι δύσκολες αλλά να μην παραδοθούμε στην άνευ όρων βλακεία.

Έχει επηρεαστεί το τραγούδι σου , η γραφή σου από όλη αυτή η κατάσταση;

Πολύ. Πού ζω; σε άλλο κόσμο; Πάντα με αυτά παλεύω και πάλευα. Τι συμβαίνει μέσα μου και γύρω μου. Με ενδιαφέρει να ξυπνάω και να αισθάνομαι ότι οι δίπλα δεν υποφέρουν.

Τελικά αλλάζει ο κόσμος με ένα τραγούδι;

Ο κόσμος δεν αλλάζει με ένα τραγούδι αλλά κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν. Κι αυτό μπορεί να το μεταδώσουν. Κι αν από γενιά σε γενιά μεταφέρεται μια ελπίδα, αυτό είναι κάτι.