Στέλνουν τη ΔΕΗ στο σφαγείο

Απο το pontiki

Όπως όλα δείχνουν, η ΔΕΗ θα είναι με κάθε βεβαιότητα το πρώτο πεδίο της σύγκρουσης κυβέρνησης - εργαζομένων. Τα σχέ­δια του επιτελείου Σαμαρά να διατεθεί ποσοστό της επιχείρησης δείχνουν τις προθέσεις, αλλά προεξοφλούν και τις αντιδράσεις. Και το μεγάλο κακό με τη ΔΕΗ είναι ότι όλοι κάνουν πως γνωρίζουν, αλλά τελικά κανείς δεν ξέρει, τι πραγματικά έχει συμβεί. Και κυρίως γιατί τα τελευταία 3 χρόνια ο κρατικός κολοσσός, που βρισκόταν σε θέση ισχύος, αφέθηκε να ρημαχτεί και να πεταχτεί απροετοίμαστος και τεμαχισμένος στα δόντια του εξαγριωμένου καπιταλισμού.
Έγκλημα
Εδώ και δύο χρόνια, όποιος γνω­ρίζει οικονομικά, από την τελευταία χρηματιστηριακή υπηρεσία μέχρι τους εποπτεύοντες αρμόδιους υπουργούς, αντιλαμβάνεται το «έγκλημα» που συ­ντελείται σε βάρος της Δημόσιας Επι­χείρησης Ηλεκτρισμού. Ιδιαίτερα επί των ημερών του Αρθούρου Ζερβού. Όταν ανέλαβε ο εκλεκτός του Γιώργου Παπανδρέου, η επιχείρηση παρουσία­ζε σημαντικά κέρδη (που με τη σειρά τους γέμιζαν και τα κρατικά ταμεία), η τιμή της μετοχής βρισκόταν στα 14 ευρώ και η κεφαλαιοποίηση ξεπερνού­σε τα 5 δισ. ευρώ. Σήμερα, η μετοχή βρίσκεται στα 2,3 ευρώ, η κεφαλαιο­ποίηση στα 545 εκατ. και η επιχείρη­ση παράγει ζημιές, τις οποίες για να αντιμετωπίσει δανείζεται από το κρά­τος… Ή για την ακρίβεια, με την εγγύ­ησή του, ώστε να πληρώνει και υψηλά επιτόκια. Και όλα αυτά, όταν μόνον το επενδυτικό πρόγραμμα έχει προϋπο­λογιστεί σε 1,3 δισ. ευρώ (αλλά ποτέ δεν υλοποιήθηκε), ενώ η θεωρητική αξία μόνο των λιγνιτικών κοιτασμάτων ξεπερνά την αποτίμησή της στο χρη­ματιστηριακό ταμπλό. Επομένως, για να πάρει κάποιος τη ΔΕΗ και να εφαρ­μόσει και τον αναπτυξιακό σχεδιασμό της, θα πρέπει να τον πληρώσουμε κι από πάνω…
Προφανώς κάτι τέτοιο είχε στο μυ­αλό του και ο μυστήριος Άγγλος επεν­δυτής Στέφεν Μπατ, του Silchester fund, που συνεχίζει μεθοδικά να απο­σπά τμήματα του «ελεύθερου» μετο­χικού κεφαλαίου. Πριν από έναν ακρι­βώς χρόνο, το «Π» είχε φιλοξενήσει τμήματα της επιστολής του Αλέξαν­δρου Μωραϊτάκη, του ΣΜΕΧΑ, σχετικά με τα αποθέματα λιγνίτη και τα σενά­ρια παραχώρησης κοιτασμάτων του. Ο Μωραϊτάκης παρατηρούσε τότε πως η μετοχή της ΔΕΗ καταγράφει αποδό­σεις χειρότερες από αυτές της αγο­ράς. Και έγραφε πως «σίγουρα μέρος της πτώσης οφείλεται και στην πορεία των αποτελεσμάτων της επιχείρησης. Η διοίκηση που επελέγη από opengov, μετά από μακρόχρονη εξέταση βιο­γραφικών, τι στόχους έχει;»

Οι Γερμανοί
Με αφορμή την παρέμβαση του ΣΜΕΧΑ, ο υπουργός Οικονομικών ζή­τησε διευκρινίσεις από τη διοίκηση της ΔΕΗ, αλλά πέραν αυτού ουδέν. Το θέμα ξεχάστηκε, παρά το ότι η χρη­ματιστηριακή αξία του ομίλου υπο­χωρούσε όλο και χαμηλότερα με το αγγλικό fund Silchester να αναδει­κνύεται σταδιακά σε ισχυρό μειοψηφούντα μέτοχο. Καθώς το fund αυτό κατά κανόνα ενεργεί για λογαριασμό τρίτων πελατών τώρα που το ποσοστό του πλησιάζει το 20%, όλοι διερωτώ­νται ποιος να βρίσκεται από πίσω…
Ταυτόχρονα, το τελευταίο οκτάμη­νο Γερμανοί όσο και άλλοι ξένοι παρά­γοντες εκδήλωναν ανοιχτά την πρόθε­σή τους να δραστηριοποιηθούν στην εγχώρια αγορά ενέργειας, να επενδύσουν σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέρ­γειας, να αξιοποιήσουν λιγνιτοφόρες περιοχές. Οι δε Γερμανοί, διά στόμα­τος του υπουργού Οικονομικών, υπερ­θεμάτιζαν για τον ελληνικό ήλιο και τα μεγαλόπνοα σχέδια για αξιοποίη­ση και ανάπτυξη. Το περίεργο είναι πως όσο περισσότερο ενδιαφέρονταν οι ξένοι τόσο υποχωρούσε η τιμή της μετοχής, τόσο μειωνόταν η αξία και η καθαρή θέση του ομίλου.

Αρνητική προοπτική
Το γεγονός ότι η ΔΕΗ οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε οριστι­κή απαξίωση και χρεοκοπία, το δια­πίστωσε πρόσφατα σε έκθεσή του ο οίκος Standard & Poor΄s, υποβαθμί­ζοντας την πιστοληπτική ικανότητα της εταιρείας από «CC» σε «CCC» με αρνητική προοπτική και προειδοποιώ­ντας για ορατό ενδεχόμενο επιλεκτι­κής χρεοκοπίας. Άλλη μια συνεισφο­ρά των ξένων (λ)οίκων στον άγριο κα­πιταλισμό, αφού έτσι διευκολύνονται οι ενδιαφερόμενοι να αγοράσουν φτηνότερα. Ο οίκος, βέβαια, κατέ­γραψε και μια αλήθεια: Μεγάλο μέ­ρος του προβλήματος της ΔΕΗ οφειλόταν τότε στην αδυναμία της επιχεί­ρησης να αναχρηματοδοτήσει τον δα­νεισμό της. Και, κάπως έτσι, το τελευ­ταίο εξάμηνο η ΔΕΗ εξάντλησε όλες τις γραμμές ρευστότητας που διέθετε και έφτασε στον δανεισμό.
Η αναχρηματοδότηση του δανει­σμού της ΔΕΗ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εξωτερικούς παράγοντες. Όμως η διοίκηση δεν μπόρεσε να αντι­μετωπίσει τίποτα απ’ όλα αυτά, παρά τα υπερκέρδη των τελευταίων ετών.
Για τα άθλια οικονομικά αναμφίβο­λα έπαιξαν ρόλο η κατακόρυφη πτώση των εσόδων της εταιρείας, η μειωμένη ζήτηση ρεύματος και η έκρηξη των ληξιπρόθεσμων λογαριασμών. Όμως και η πρόβλεψη για την αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών είναι ευθύνη μιας διοίκησης η οποία πρέπει να μπορεί να προβλέπει. Ιδιαίτερα, δε, όταν διαχει­ρίζεται μια μονοπωλιακή κατάσταση.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η ΔΕΗ λει­τουργεί με δωρεάν πρώτη ύλη (τα νε­ρά και ο λιγνίτης της – παράνομα αυ­τός – διατίθενται ακόμη δωρεάν, σαν «εθνικό καύσιμο») και παράγει το πιο φθηνό ρεύμα (…στον κόσμο), το οποίο εγχύει στο σύστημα διανομής με με­γάλο κέρδος. Παρ΄ όλα αυτά, η ίδια βρίσκεται αντιμέτωπη με την οικονο­μική καταστροφή. Εάν αυτό δεν είναι ευθύνη του κ. Ζερβού, τότε τι είναι;