«Δεν μπορούμε να τον λαδώσουμε, ας τον δείρουμε, δεν μπορούμε να τον δείρουμε ακόμα ας τον παρακολουθήσουμε και να δώσουμε χρήματα στο αφεντικό του». Ήμουν 2 χρόνια στη δουλειά και απέναντί μου είχα μία από τις μεγάλες τράπεζες της εποχής, δεν υπάρχει πια συγχωνεύτηκε. Ο πρόεδρος της ήθελε να σταματήσω να γράφω για έναν υπάλληλό του που –με την προστασία του βαθέως ΠΑΣΟΚ, έκανε μεταγραφές ποδοσφαιριστών και χρηματοδοτούσε την προεκλογική εκστρατεία ενός στελέχους του κινήματος. Δούλευα τότε στην «ΠΡΩΤΗ» ανάμεσα στον Σ.Θοδωράκη και τον Ε. (Μάκη) Γεωργίου. Η εφημερίδα ήθελε δάνειο από την τράπεζα με το πρόβλημα και με έστειλε διακοπές. Τα χρόνια πέρασαν. Το 1997 μόλις είχα γυρίσει από τη Γερμανία και ασχολιόμουν με τις προμήθειες του ΟΤΕ. Κάθε πρωί έξω από το σπίτι που έμενα την έστηναν δύο τύποι, άλλοτε σε αυτοκίνητο και άλλοτε πεζοί. Τους ρώτησα δύο –τρείς φορές τι θέλανε αλλά δεν φώναξα την αστυνομία, μπορεί να ήταν η αστυνομία (στον ελεύθερό της χρόνο). Μετά τη δεύτερη φορά έφυγαν.
Δέκα χρόνια αργότερα ήρθε η Siemens. Όποτε μιλούσα με τη Γερμανία το τηλέφωνό μου κοβόταν ως και 18 φορές την ημέρα η φαινόταν να είναι εκτός δικτύου. Πήγα στην ΑΔΑΕ, δεν μπόρεσαν να βρουν τίποτα. Πιο ελεύθερος ήμουν όταν έψαχνα στη Γερμανία, δεν είχα κανέναν από πίσω μου.
Πέρσι το καλοκαίρι ένας επιχειρηματίας μου είπε ότι καλά θα έκανα να μην ασχολούμαι με τις δουλειές του καθώς ο υπάλληλός του, πρώην στέλεχος κρατικής υπηρεσίας του στενού τομέα ασφαλείας με άκουγε «στέρεο». 8 μήνες αργότερα με φωτογράφησαν με τον Βρετανό συνάδελφο Στηβεν Γκρέυ στο μαιευτήριο που είχε έρθει να με επισκεφθεί . Ο Βρετανός συνάδελφος έχει περάσει μεγάλο διάστημα των τελευταίων 6 μηνών στην Ελλάδα ερευνώντας για το ντόπιο τραπεζικό σύστημα. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε με ένα μήνα καθυστέρηση σε ένα σάιτ οι διαχειριστές του οποίου είναι βαποράκια. Την Τέταρτη 20 Ιουνίου 2012, ένα σχεδόν μήνα μετά τη δημοσίευση οι «βοηθοί» τους, (αστυνόμοι στον ελεύθερό τους χρόνο;) ήρθαν να μας φωτογραφήσουν σε ένα καφέ ξενοδοχείου της Πλάκας στην ώρα ενός επαγγελματικού ραντεβού. Τους περιμέναμε καθώς από το πρωί είχαμε εντοπίσει την παρακολούθηση εκ μέρους τους.
Οι πιο «ψυλλιασμένοι» πολίτες αυτής της χώρας γνωρίζουν ότι τμήματα του «σκληρού πυρήνα» του κράτους (αστυνομία, δικαιοσύνη κα ) έχουν ιδιωτικοποιηθεί κάνοντας χάρες έναντι ανταλλάγματος σε ισχυρούς. Όπως δείχνει και το γεγονός ότι ανάμεσα στους υποψηφίους για τη θέση διοικητή υπηρεσίας ασφαλείας συζητείται το όνομα του επικεφαλής της προσωπικής φρουράς οικονομικού παράγοντα με σημαντικές εκκρεμότητες με την δικαιοσύνη. Για αυτά τα μέλη της «ελίτ», ο τύπος είναι μια «γαλέρα» αγορασμένων που δεν έχουν δικαίωμα να ψάχνουν, πολύ περισσότερο να βρίσκουν.
Τι θα ψάξεις, τις θα βρεις και τι θα γράψεις θα το αποφασίσει εκείνος που σε πληρώνει, αν έχει δικά του χρήματα, διαφορετικά αποφασίζει εκείνος που τον δανείζει.
Δέκα χρόνια αργότερα ήρθε η Siemens. Όποτε μιλούσα με τη Γερμανία το τηλέφωνό μου κοβόταν ως και 18 φορές την ημέρα η φαινόταν να είναι εκτός δικτύου. Πήγα στην ΑΔΑΕ, δεν μπόρεσαν να βρουν τίποτα. Πιο ελεύθερος ήμουν όταν έψαχνα στη Γερμανία, δεν είχα κανέναν από πίσω μου.
Πέρσι το καλοκαίρι ένας επιχειρηματίας μου είπε ότι καλά θα έκανα να μην ασχολούμαι με τις δουλειές του καθώς ο υπάλληλός του, πρώην στέλεχος κρατικής υπηρεσίας του στενού τομέα ασφαλείας με άκουγε «στέρεο». 8 μήνες αργότερα με φωτογράφησαν με τον Βρετανό συνάδελφο Στηβεν Γκρέυ στο μαιευτήριο που είχε έρθει να με επισκεφθεί . Ο Βρετανός συνάδελφος έχει περάσει μεγάλο διάστημα των τελευταίων 6 μηνών στην Ελλάδα ερευνώντας για το ντόπιο τραπεζικό σύστημα. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε με ένα μήνα καθυστέρηση σε ένα σάιτ οι διαχειριστές του οποίου είναι βαποράκια. Την Τέταρτη 20 Ιουνίου 2012, ένα σχεδόν μήνα μετά τη δημοσίευση οι «βοηθοί» τους, (αστυνόμοι στον ελεύθερό τους χρόνο;) ήρθαν να μας φωτογραφήσουν σε ένα καφέ ξενοδοχείου της Πλάκας στην ώρα ενός επαγγελματικού ραντεβού. Τους περιμέναμε καθώς από το πρωί είχαμε εντοπίσει την παρακολούθηση εκ μέρους τους.
Οι πιο «ψυλλιασμένοι» πολίτες αυτής της χώρας γνωρίζουν ότι τμήματα του «σκληρού πυρήνα» του κράτους (αστυνομία, δικαιοσύνη κα ) έχουν ιδιωτικοποιηθεί κάνοντας χάρες έναντι ανταλλάγματος σε ισχυρούς. Όπως δείχνει και το γεγονός ότι ανάμεσα στους υποψηφίους για τη θέση διοικητή υπηρεσίας ασφαλείας συζητείται το όνομα του επικεφαλής της προσωπικής φρουράς οικονομικού παράγοντα με σημαντικές εκκρεμότητες με την δικαιοσύνη. Για αυτά τα μέλη της «ελίτ», ο τύπος είναι μια «γαλέρα» αγορασμένων που δεν έχουν δικαίωμα να ψάχνουν, πολύ περισσότερο να βρίσκουν.
Τι θα ψάξεις, τις θα βρεις και τι θα γράψεις θα το αποφασίσει εκείνος που σε πληρώνει, αν έχει δικά του χρήματα, διαφορετικά αποφασίζει εκείνος που τον δανείζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου