Η Ευρώπη , ο κόσμος σήμερα, βαδίζουν προς το πουθενά, του Κώστα Βεργόπουλου

www.tvxs.gr

Η Ευρώπη, ο κόσμος σήμερα, βαδίζουν προς το πουθενά, ενώ η Αγγλία ενδιαφέρεται να εγκλείσει τους Έλληνες εντός Ελλάδος, σαν να μεταβάλλεται η χώρα μας σε τόπο σωφρονιστηρίου. Συγχρόνως, η ύφεση δεν οδηγεί στην ανάκαμψη, αλλά στην κατάρρευση” ο Κώστας Βεργόπουλος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημίου VIII του Παρισιού, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με κυρίως θέμα την σημερινή, μετεκλογική, πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας, συμμετέχοντας στονδημόσιο διάλογο του tvxs.

Παρά την σύσταση της μετεκλογικής τρικομματικής κυβέρνησης, η κατάσταση της χώρας δεν παύει να επιδεινώνεται οικονομικά και κοινωνικά. Παρόλο που οι τρεις κυβερνητικές συνιστώσες επαγγέλλοντο προεκλογικά την σταθεροποίηση της χώρας, εντούτοις σήμερα βλέπουμε ότι η διολίσθηση συνεχίζεται και όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και τα πιο παρακινδυνευμένα, παραμένουν ανοικτά.

Από την άλλη, η Ευρωπαϊκή πλευρά, επιδιώκει να αποφύγει οποιαδήποτε μεταβολή στους όρους του μνημονίου και της δανειακής συμφωνίας που έχει γίνει με την Ελλάδα και σκληραίνει σήμερα τη στάση της. Δεν θέλει καν να διευκολύνει την σημερινή κυβέρνηση, η οποία εν τούτοις, εξελέγει με την υποστήριξη των Ευρωπαίων.

Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση που επικρατούσε προ των εκλογών  συνεχίζεται και μετά από αυτές. Η φθορά των κυβερνητικών συνιστωσών είναι δεδομένη. Όπως εφθάρησαν μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές, θα συνεχίσουν να φθείρονται και στη συνέχεια και μάλιστα με επιτάχυνση. Η συμμετοχή στη σημερινή κυβέρνηση εξελίσσεται σε πολιτική αυτοκτονία για όσες δυνάμεις την αναλαμβάνουν.

Το άλλο ζήτημα είναι, ότι η φιλοσοφία της ευρωπαϊκής πλευράς, την οποία ενστερνίζονται και τα ελληνικά στηρίγματά της, είναι ότι η ύφεση είναι αναγκαία για την υποθετική εξυγίανση και ανάκαμψη. Για την ακρίβεια, η ύφεση και ο πόνος, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει ο Πωλ Κρούγκμαν. Κατά την γερμανική άποψή, πρέπει η Ελλάδα να πονέσει! Και όσο πιο πολύ πονέσει, τόσο ριζικότερη θα είναι η υποθετική εξυγίανση.

Πρόκειται ουσιαστικά για πολιτική χρησιμοποίηση παλαιού θρησκευτικού σχήματος, που έχει ενστερνιστεί η Γερμανία και η ευρωπαϊκή πλευρά και επαναλαμβάνεται από τα στηρίγματά τους στην Ελλάδα. Η ιδεολογία του δήθεν αναγκαίου πόνου, που οδηγεί στο αυτομαστίγωμα, εκλαϊκεύεται στο ευρύ κοινό:  καλά μας κάνουν, αφού δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, δεν είμαστε παραγωγικοί, αντίθετα παραμένουμε παρασιτικοί κηφήνες, ψιλό… ή χοντρό… απατεώνες, απείθαρχοι, ανεπρόκοποι και ανεύθυνοι.

Υπ’ αυτούς τους όρους, η οικονομική κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, αφού η ακριβώς η ύφεση είναι ο στόχος της πολιτικής που εφαρμόζεται υπό της καθοδήγησης της Τρόικας.

Οι περικοπές δαπανών θα συνεχιστούν, με αποτέλεσμα την όλο και μεγαλύτερη πτώση της οικονομίας, με όλο και χαμηλότερες εισπράξεις εσόδων.

Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, ο οποίος θα αποδίδει όλο και λιγότερο στο μέλλον, ενώ παράλληλα η οικονομία θα αποσυντίθεται και οι άνθρωποι θα εξωθούνται στα άκρα.

Το ηθικοπλαστικό και θρησκευτικό σενάριο, θα «νομιμοποιείται», με την ιδέα, ότι «στην άλλη ζωή, τα πράγματα θα είναι καλύτερα!», ότι χάσαμε σε αυτή την ζωή. Θα εξασφαλίσουμε, όμως, την άλλη… Θα εξαγοράσουμε τις αμαρτίες μας και  θα γίνουμε τότε ενάρετοι, όπως οι Γερμανοί. Η σημερινή κυβέρνηση παραμένει δεσμευμένη σε αυτή τη λογική, φθείρεται προτού ακόμη λειτουργήσει και η διάρκεια της δεν προβλέπεται να ξεπεράσει τη διάρκεια μερικών μηνών.

Όλες οι συνιστώσες συμφώνησαν προεκλογικά, ότι χρειάζεται να αλλάξει το μνημόνιο, να γίνει επαναδιαπραγμάτευση. Όμως, κανένας από αυτούς, μετεκλογικά, δεν αναλαμβάνει την προεκλογική επαγγελία. Με αυτήν έλαβαν τους ψήφους. Τώρα όμως, αφού δεν αλλάζουν τίποτα, θα υποστούν σύντομα τις συνέπειες.

Κρ.Π.: Σε σχέση με την ευθύνη εκείνων που ηγήθηκαν της διαφθοράς στις μέχρι τώρα κυβερνήσεις που οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο, τι νομίζετε ότι θα συμβεί;

Και αυτό το πρόβλημα θα τεθεί με μεγαλύτερη οξύτητα, σύντομα.

Μέχρι τότε, βλέπουμε να υπάρχει ένα γενικότερο κλίμα, ηθικοπλαστικό, εις βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων. Η Βρετανία, που δεν βρίσκεται στο ευρώ, δηλώνει μέσω του Πρωθυπουργού της Κάμερον ότι θα λάβει μέτρα για απαγόρευση την είσοδο Ελλήνων, εάν η Ελλάδα βγει από το ευρώ. Τί την ενδιαφέρει τη Βρετανία, εάν η Ελλάδα βγει από ευρώ, εφόσον δεν βρίσκεται σε αυτό ούτε η ίδια;

Επιπλέον, γνωρίζουμε, ότι η Ευρώπη δεν έχει μόνο τις δεκαεπτά χώρες που είναι μέσα στο ευρώ, αλλά και άλλες που δεν είναι αναγκαστικά μέλη της Ευρωζώνης. Οι Ευρωπαίοι πολίτες από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ταξιδεύουν ελεύθερα στη Βρετανία, είτε αυτές ανήκουν στο ευρώ είτε όχι! Γιατί να επιβληθεί ειδική ποινή αποκλειστικά για τους Έλληνες, όταν βγουν από το ευρώ; Τί τον νοιάζει τον Κάμερον;

Εκδηλώνεται σήμερα ένα διεθνές τιμωρητικό κλίμα, τελείως αδικαιολόγητο και συγχρόνως, ένα κλίμα κακής διάθεσης ως προς την διευκόλυνση και πραγματική προώθηση των ελληνικών προβλημάτων, αλλά και των άλλων υπερχρεωμένων χωρών. Επικρατεί η ιδέα του τιμωρητισμού και ας χαθεί ο κόσμος. Επικαλούνται σήμερα την υπευθυνότητα, αυτοί που κατεξοχήν συμπεριφέρονται ανεύθυνα.

Η σημερινή Ευρώπη, στο σύνολό της, απελπίζει. Ασχολείται περισσότερο με το ηθικολογικό μέρος, με το να λέει ποιος είναι «καλός μαθητής» και ποιος είναι «κακός», και δεν ασχολείται με την οικονομική σταθεροποίηση και αποτελεσματικότητα.

Προβάλει μέτρα και μοντέλα, τα οποία, ακόμη και να θεωρηθούν σωστά, δεν οδηγούν πουθενά, απλώς καταστρέφουν, απλά και μόνο για να τιμωρήσει αυτούς που δεν έχουν συμμορφωθεί με αυτό που η ίδια προβάλλει ως πρότυπο.

Η Ευρώπη, ο κόσμος σήμερα, βαδίζουν προς το πουθενά, ενώ η Αγγλία ενδιαφέρεται να εγκλείσει τους Έλληνες εντός Ελλάδος, σαν να μεταβάλλεται η χώρα μας σε τόπο σωφρονιστηρίου. Συγχρόνως, η ύφεση δεν οδηγεί στην ανάκαμψη, αλλά στην κατάρρευση.

Οι ιθύνοντες δεν ασχολούνται με την πραγματική επίλυση των προβλημάτων, αλλά αποκλειστικά και μόνον με την αφηρημένες προδιαγραφές και κυρώσεις.

Η ελληνική οικονομία όμως χρειάζεται μέτρα για ανάκαμψη. Αυτό συνιστά την απόλυτη προτεραιότητα. Όμως, οι ιθύνοντες αποστρέφουν το πρόσωπο από τις πραγματικές ανάγκες. Νομιμοποιούν την ύφεση και τον πόνο!

Όσοι δεν ενστερνίζονται αυτή τη φιλοσοφία του πόνου διατηρούνται και υπάρχουν ακόμη. Το μέλλον κρίνεται από την σχέση ανάμεσα σε αυτούς που αυτό-αναγνωρίζονται στην φιλοσοφία του πόνου και σε αυτούς που την απορρίπτουν.

Σήμερα, όπως σημειώνει ο Πωλ Κρουγκμαν, η ελπίδα του κόσμου πηγάζει από τον φόβο της επικείμενης μεγάλης καταστροφής. Όσο επεκτείνεται το αίσθημα της καταστροφής, τόσο λιγότεροι θα το βρίσκουν αυτό αναγκαίο και εξυγιαντικό και τόσο περισσότεροι θα αντιλαμβάνονται ότι ανάμεσα στην κόλαση και στον παράδεισο υπάρχει και η μέση οδός, που δεν διέρχεται κατ’ ανάγκην ούτε από το ένα ούτε από το άλλο άκρο του θρησκευτικού σχήματος.

Η ανθρωπότητα σήμερα διαθέτει την γνώση και τα μέσα για να αποφύγει την οπισθοδρόμηση και πτώση στις μεγάλες αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος. Θα ήταν τραγικό, παραδομενη στη θρησκευτικη ακεραιοφροσυνη και αδιαλλαξια, να μην μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει.