Αντιποίηση αρχής και οι συγκάτοικοι στην τρέλα

Μπίρμπας Δημήτρης

Η δράση της Χρυσής Αυγής έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της ακροδεξιάς γραφικότητας, που συνόδευε την πολιτική απήχηση στο εκλογικό σώμα, της οργάνωσης μήτρα της Ελληνικής Ακροδεξιάς (4^η Αυγούστου), του πατέρα Πλεύρη και των λοιπών νεοναζιστικών καταγραφών – Πρώτη Γραμμή, Εθνικό Μέτωπο του κ. Βορίδη, σημερινού κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. κλπ.

Κτυπώντας, κυριολεκτικά φλέβα «μαύρου χρυσού» με το υπαρκτό μεταναστευτικό πρόβλημα και την ανυπαρξία ουσιαστικού κρατικού σχεδιασμού αντιμετώπισης του. Η ξενοφοβική επίσημη κυβερνητική ρητορεία και πρακτική, τα επικοινωνιακού χαρακτήρα προγκρόμ και στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενισχύουν τα σκοτεινότερα αντανακλαστικά, μιας βαθιά συντηρητικής και θρησκευόμενης κοινωνίας όπως η Ελληνική. Τροφοδοτούν την δημοσκοπική απογείωση της  Χ.Α. και κυρίως την κοινωνική διεύρυνση της επιρροής των αξιακών προταγμάτων της.

Η συστημική καπιταλιστική κρίση που διανύουμε, η αποδιάρθρωση της κοινωνικής συνοχής από τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές αποτελούν το πιο πρόσφορο έδαφος για το «άνθος του κακού».

Μια κοινωνία ανάθεσης, κατά μόνας απόσυρσης από τα κοινά πλην τιμητικών χρονικών εξαιρέσεων, πελατειακής εξυπηρέτησης και διαπλοκής, με έντονη – εν πολλοίς δικαιολογημένη – αμφισβήτηση των θεσμών, η Χ.Α. ακολουθώντας πιστά την τακτική των ναζιστών προπατόρων της (Τάγματα Εφόδου) κλιμακώνει την δημόσια βίαιη παρουσία της, με τον εκτός νόμου έλεγχο και την τρομοκράτηση μεταναστών και μελαψών μικροπωλητών, στο κυνήγι των ομοφυλοφίλων και των ισλαμιστών και έπεται συνέχεια.  Αντιποίηση αρχής σε μαζική κλίμακα που η χώρα είχε να γνωρίσει από τις μετεμφυλιακές, εγκληματικές ακροδεξιές, παρακρατικές συμμορίες της υπαίθρου.

Ποια μπορεί να είναι η απάντηση της Αριστεράς; Πέραν βέβαια του αγώνα ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών. Κατ΄αρχήν η απαίτηση, άμεσης λειτουργίας και εκδημοκρατισμού των αστικών θεσμών (το «θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα» σε διαρκή ισχύ και δράση), άμεσης κρατικής καταστολής των πράξεων που αφορούν το κοινό ποινικό δίκαιο.

Ταυτόχρονα απαιτείται κωδικοποίηση και εκλαΐκευση, των ορθών θέσεων μας για το μεταναστευτικό (καταγραφή, ανοικτοί χώροι υποδοχής, ανάπτυξη υποβαθμισμένων περιοχών, αντικατάσταση του Δουβλίνο ΙΙ, γρήγορα ταξιδιωτικά έγγραφα σε πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο κλπ.), με ενιαία εκφορά και μη μένοντας μόνο στη δίκαιη υποστήριξη των θυμάτων. Κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και των φορέων, σε εθνικό και ιδιαίτερα τοπικό επίπεδο, δημιουργία και υποστήριξη δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης, συγκροτημένη πολιτική και πολιτισμική κοινωνική παρέμβαση με προτεραιότητα στην σχολική κοινότητα (εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές). Μαζικές αντιδράσεις και κοινωνική απομόνωση των δραστών.

Αυτό που πρέπει να αποφύγει η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι η βίαιη σύγκρουση με το ναζιστικό παρακράτος. Η διαφαινόμενη επιλογή του άλλου «black block», να τσακίσει το ίδιο τους φασίστες, σε συνδυασμό με την αβελτηρία και την επιλεκτικά «αβρή» αντιμετώπιση μέχρι σήμερα, της Χ.Α. από την Ελληνική Αστυνομία, εύκολα μπορεί να εμπλέξει τη χώρα σε μια καταστροφική σπείρα αλληλοτροφοδοτούμενης βίας.

Μπορούμε και οφείλουμε να την αποτρέψουμε, για να μην βρεθούμε όταν η ελληνική καρικατούρα «Αδόλφου θα υψώνει την σβάστικα, να είμαστε όλοι συγκάτοικοι στη τρέλα».