Σσσσσ.... 26/9 - το Δημόσιο απεργεί....

 Από την αριστερή στρουθοκάμηλο

Υπάρχει πραγματικά μια φωνή που να εκπροσωπεί στην αυριανή απεργία τους εργαζομένους και τους ανέργους (εκείνο το εκατομμύριο και κάτι...) του ιδιωτικού τομέα;

Η γκρίζα ζώνη του ιδιωτικού τομέα - παιδιά ενός κατώτερου θεού...

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, στην πραγματικότητα, οργανώνουν συνδικαλιστικά τον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αν ψάξει κάποιος προσεκτικά τις ομοσπονδίες που συμμετέχουν στην ΓΣΕΕ (που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει ιδιωτικούς υπαλλήλους και συμβασιούχους του Δημοσίου), βρίσκει μόνο ...ΔΕΚΟ:

Οι πιο αντιπροσωπευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις – μέλη της ΓΣΕΕ είναι οι εξής:
-Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (OIΥΕ) με 15.000 μέλη
-Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου με 14.000 μέλη
-Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία με 11.000 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στον κατασκευαστικό κλάδο με 47.000 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας με 9.100 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στον κλάδο της εστίασης ή σε άλλες συναφείς επιχειρήσεις με 9.100 μέλη
-Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (Ο.Τ.Ο.Ε.) με 50.000 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ελληνικά Ταχυδρομεία με 11.500 μέλη
-Γενική Ομοσπονδία Προσωπικού ΔΕΗ με 24.200 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων ΟΤΕ με 24.700 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Ολυμπιακές Αερογραμμές με 13.000 μέλη

Η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ) εκπροσωπεί τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα σε εθνικό επίπεδο.

Οι πιο αντιπροσωπευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις-μέλη της ΑΔΕΔΥ είναι οι εξής:
- Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ) με 23.000 μέλη,
- Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) με 34.000 μέλη,
- Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) με 42.000 μέλη. 

ΠΗΓΗ: ec.europa.eu/eures/

Που πήγε ο ιδιωτικός τομέας και οι εργαζόμενοί του;  Ο κατασκευαστικός τομέας αργεί ως γνωστόν, οι κλωστοϋφαντουργίες έχουν κλείσει και μεταφερθεί στο εξωτερικό, η εστίαση δεν απεργεί σχεδόν ποτέ ούτε και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις... Τι μένει; Οι δημόσιοι υπάλληλοι. Γι αυτό και τα αιτήματα είναι συντεχνιακά  - αφορούν την μη συρρίκνωση του αριθμού των ΔΥ και την μη περικοπή του μισθού τους. Εκεί είναι σαφέστατα. Για το πως θα ξεφύγει ο ιδιωτικός τομέας από την ύφεση και την ανεργία, δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο - μόνο αντιμνημονιακές κατάρες και ευχολόγια.

Που είναι τα αιτήματα για άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ρευστότητα, επιτάχυνση του ΕΣΠΑ, άμεση αξιολόγηση του δημόσιου τομέα, κατάργηση οργανισμών προς βόλεμα ημετέρων, επιτάχυνση της δικαιοσύνης στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, άμεση τιμωρία των επίορκων ΔΥ και κατάσχεση της περιουσίας τους, έλεγχος γκρίζων περιουσιών δημοσίων λειτουργών κάθε βαθμίδας αναδρομικά, και κυρίως επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών για ανακούφιση των παρασιτικών δαπανών που στραγγάλισαν την οικονομία; 

Πουθενά, δεν συμφέρουν - ούτε τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές του Δημοσίου ούτε τον αντιμνημονιακό λαϊκισμό της αντιπολίτευσης που δεν έχει να προτείνει τίποτε παρά πτώχευση τύπου Αργεντινής και ένα κράτος ΔΥ!

Πως λοιπόν θα εκφραστεί στην αυριανή απεργία ο παραγωγικός τομέας της οικονομίας; Πως θα εκφραστούν οι άνεργοι (όλοι του ιδιωτικού τομέα), οι χρεοκοπημένοι μικρομεσαίοι, οι δυναμικοί παραγωγικοί κλάδοι και οι εργαζόμενοί τους; 
Ζητώντας "καμία απόλυση στο Δημόσιο";
Ή ζητώντας να μην συνδεθεί η αξιολόγηση στο Δημόσιο με οποιαδήποτε συνέπεια για όσους αποτύχουν;

Μαμά ΔΥ, μπαμπάς ΙΔ, μισοάνεργος... δράμα... Εγώ να απεργήσω;

Η οργή του ιδιωτικού τομέα για τα βάρη που σήκωσε πάνω του εξαιτίας ενός χρεοκοπημένου, παρασιτικού Δημοσίου που δανειζόταν αφειδώς για να ταΐσει τους ημετέρους, δεν μπορεί να βρει έκφραση σε τέτοιες απεργίες. 
Και η λαϊκιστική εμμονή της αντιπολίτευσης στην υιοθέτηση κόκκινων γραμμών μονάχα για τους ΔΥ, απλά ανοίγει τον δρόμο στην τυφλή εκτόνωση των γνωστών άγνωστων για λογαριασμό των ανέργων και των χρεοκοπημένων του ιδιωτικού τομέα - ένα έργο ραμμένο στα μέτρα της ανεξέλεγκτης βίας των άκρων της τάξης και της αταξίας που καταστρέφει την χώρα και φέρνει ψήφους στον ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή - τους "αντισυστημικούς" του συστήματος...

"Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο", λένε συχνά στελέχη της Αριστεράς. Ναι, αλλά ποια κοινωνία;