Μόλις διάβασα στο www.lifo.gr τη χθεσινή -μέσω twitter- μαρτυρία του νεαρού Μανώλη για όσα του συνέβησαν χτες, έξω απ'το Χυτήριο. Ζήτησα από τους διαχειριστές της σελίδας να τη δημοσιεύσουν για να την διαβάσουν και οι δικοί μου φίλοι. Δεν μου αρέσει να ρητορεύω μέσα απ'τα social media -πάντα πίστευα πως τα τραγούδια, για τύπους σαν κι εμένα, αρκούν. Δεν μπορώ, όμως, να κάνω πως αγνοώ αυτό που πάει να συμβεί.Ούτε και να μην πάρω -και από δω- αυτή τη θέση:
Λυπάμαι πάρα πολύ τους δειλούς ανθρώπους που στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή και τα -φανερά ή κρυφά- εγκλήματά της.
Λυπάμαι πάρα πολύ την Ελληνική Αστυνομία και τους ηγέτες της Εκκλησίας μας, που κατάντησαν ακόμα πιο δειλά της όργανα.
Λυπάμαι πάρα πολύ τους καλλιτέχνες και τους δημοσιογράφους που κάνουν περιουσίες κολακεύοντας τα χαμηλότερα ένστικτα, μιλώντας για την "ανωτερότητα του λαού μας", "αγανακτώντας" και σηκώνοντας εύκολα την παχουλή γροθιά: είναι αυτοί που οδηγούν τον κόσμο στα φασιστικά μορφώματα και στις πράξεις αυτοδικίας.
Πάνω απ'όλα όμως λυπάμαι όλους εμάς, που τόσα χρόνια δηλητηριαζόμασταν απ'την ιδέα του χαρισματικού κλέφτη και καταφερτζή: τώρα, δείχνουμε πανέτοιμοι να δηλητηριαστούμε κι απ'την ιδέα του αυτόκλητου δολοφόνου "προστάτη".
Ο "λαός", που επικαλούνται ιστορικά όλοι οι υποκριτές του τόπου, δεν είναι κάτι αφηρημένο: είμαστε εμείς, οι άνθρωποι που ζούνε, δουλεύουνε και σκέπτονται εδώ. Aν επιτρέψουμε στη λογοκρισία να πάρει τη θέση της κριτικής και στην αυτοδικία να πάρει τη θέση της δικαιοσύνης, έχουμε κατέβει και το τελευταίο σκαλί: αν το κατέβουμε κι αυτό, έχουμε τελειώσει -και ως Έθνος και ως Λαός και (το κυριότερο) ως άνθρωποι.
Συγνώμη για το βαρύ μου κείμενο (μόνο βαρύγδουπα παίρνει, δυστυχώς, κανείς δημόσια θέση).
Σας ευχαριστώ πολύ, Φοίβος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου