Το χρηματοδοτικό κενό είναι 13-15 δισ για τη διετή επιμήκυνση?

Του Γιώργου Προκοπάκη

Μου έκανε εντύπωση η χθεσινή δήλωση του κ. Στουρνάρα σε διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο, περίπου ως: "το ζήτημα της επιμήκυνσης συζητήθηκε (προχθές;) με την τρόικα και το χρηματοδοτικό κενό είναι 13-15 δισ για τη διετή επιμήκυνση"

Από το τελευταίο Δελτίο Χρέους του ΥΠΟΙΚ/ΓΛΚ, φαίνεται προκύπτει καθαρά πως μόνον οι ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους κατά τη διετία 2015-2016 είναι 22.8 δισ (16.1 το 2015, 6.7 το 2016). 

Τα χρεολύσια της διετίας αφορούν (α) παλιά ομόλογα στα χέρια ΕΚΤ και κεντρικών τραπεζών, (β) διακρατικά δάνεια και δάνεια ΔΝΤ με τους όρους της πρώτης μνημονιακής σύμβασης (δεν μπήκαν στο καθεστώς επιμήκυνσης της 25/3/2011) και (γ) παλιά ομόλογα, ξένου δικαίου κυρίως, που δεν οι κάτοχοι των οποίων δεν συμμετέσχον στο PSI.

Δεδομένου ότι στην απολύτως καλύτερη περίπτωση, με την επιμήκυνση προκύπτει ανάγκη κάλυψης ελλειμμάτων κάπου 9 δισ (3% του ΑΕΠ το 2015 και 1.5% το 2016), αλλά και πρόσθετα ελλείμματα για τα έτη 2013-2014 1% του ΑΕΠ το χρόνο, σύνολο κάπου 4 δισ, το χρηματοδοτικό κενό είναι τουλάχιστον 36 δισ.

Η δήλωση Στουρνάρα μπορεί να είναι αληθής μόνο υπό όρους. Ποιοί μπορεί να είναι αυτοί;
1. Ήδη συμφωνεί το ΔΝΤ στην ενεργοποίηση της γραμμής πίστωσης 8.6 δισ για το 2015
2. Ήδη συμφωνεί το ΔΝΤ, αλλά και η Ευρωζώνη στη μετατόπιση (αναδιάρθρωση) των λήξεων των υποχρεώσεων για αργότερα (σημείωση: στη διετία 2013-2014 οι λήξεις είναι σύνολο 38 δισ, μέρος των οποίων και δάνεια του πρώτου Μνημονίου)
3. Ήδη συμφωνεί η ΕΚΤ (και κεντρικές τράπεζες) τουλάχιστον για μετατόπιση των λήξεων (και κούρεμα;)

Δηλαδή, υπάρχει η ευελιξία για αντιμετώπιση του χρηματοδοτικού κενού ως ακκορντεόν, οπότε μετά τις εφικτές μετατοπίσεις να απομένει ένα κενό 13-15 δισ, το οποίο πρέπει να καλυφθεί.

Σε κάθε περίπτωση, νέο χρέος είναι τα 13 δισ των ελλειμμάτων (ίσως αυτό να είναι το μέγεθος στο οποίο αναφέρθηκε ο κ. Στουρνάρας). Τα υπόλοιπα, δεν είναι νέο χρέος. Πρόσθετη επιβάρυνση μπορεί να προκύψει από τους όρους χρονικής μετατόπισης των λήξεων (π.χ., εάν τα δάνεια του Μνημονίου 1 έχουν επιτόκιο 4.2% όπως προβλεπόταν τον Μάρτιο 2011 και δεν αντικαθίστανται με χρήματα του Μνημονίου 2 με 1.8%-2%).

Σε μια τέτοια περίπτωση, ο στόχος 120% του ΑΕΠ το 2020 έχει ήδη χαθεί, εκτός εάν υπάρξει κάποιο κούρεμα του επίσημου τομέα.

Τα παραπάνω έχουν σημασία για το αμέσως επόμενο διάστημα, λόγω του καταστατικού περιορισμού του ΔΝΤ και της απροθυμίας της Ευρωζώνης να συνεισφέρει περισσότερα χρήματα. Είναι ένας διαπραγματευτικός κύκλος κατά τον οποίο η κίνηση κάθε παίκτη προϋποθέτει τη δέσμευση των άλλων.