Data RC : Χαμηλή βεβαιότητα ψήφων για το ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή : www.pelop.gr

Ανακατασκευή της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας υπέρ της ΝΔ. Οι πολιτικές συρραφές και η υφαρπαγή ακροδεξιών στελεχών φαίνεται να λειτουργεί για το πολυσυλλεκτικό κόμμα (αρχών?) που ονομάζεται Ν.Δ.

 

Δείτε αναλυτικά όλες τις διαφάνειες της δημοσκόπησης :

Οι τράπεζες και ο νέος καπιταλισμός.

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στα παλιά, καλά γουέστερν, οι ληστείες στις τράπεζες στηρίζονταν στη βία και όχι τόσο στην εξυπνάδα. Τρεις καουμπόηδες με μαντήλια στο πρόσωπο έμπαιναν στην τράπεζα, σήκωναν το χρήμα κι έφευγαν γρήγορα για να πιουν τα ποτά τους σε κάποιο διπλανό σαλούν, αφήνοντας τον τραπεζίτη σε απόγνωση. Αυτά στον κινηματογράφο. Στην πραγματικότητα, κανένας τραπεζίτης δεν ήταν ποτέ σε απόγνωση, ούτε και είναι, παρά μόνο αν δεν κερδίζει όσα θέλει. Ως τη δεκαετία του ’70 ο καπιταλισμός λειτουργούσε με έναν απλό τρόπο. Όποιος έβγαζε κάποιο κέρδος από τη δουλειά του, το κατέθετε στις τράπεζες. Οι τράπεζες χρησιμοποιούσαν αυτό το κέρδος για να κάνουν τις δικές τους επενδύσεις. Χρηματοδοτούσαν αυτή την αλυσίδα του καπιταλισμού, κέρδος-επένδυση, φτιάχνοντας έναν κύκλο επενδυτικό, αλλά περισσότερο ένα όνειρο. Το όνειρο της συνεχούς ευημερίας.

Στο όνειρο αυτό οι τράπεζες ήταν ο εγγυητής. Ξαφνικά, όμως, ο καπιταλισμός έπαψε να είναι παραγωγικός. Να επενδύει, δηλαδή, σε αυτή την αλυσίδα «εργασίας», περιμένοντας να καταθέσει τα χρήματά του όποιος κερδίζει και στη συνέχεια να δανειοδοτηθεί από τα κέρδη για να επανεπενδύσει. Οι τράπεζες άρχισαν να γίνονται γραφεία στοιχημάτων. Μπορούσες, αντί να επενδύσεις στη δουλειά σου για να βγάλεις κέρδος, να επενδύσεις σ’ ένα τραπεζικό προϊόν με μεγαλύτερη απόδοση. Το τραπεζικό προϊόν μπορούσε να είναι ένα ασφάλιστρο κάποιου άλλου προϊόντος ή ακόμη κι ένα κανονικό στοίχημα για το πώς θα κινηθεί η οικονομία μιας χώρας. Έτσι δημιουργήθηκαν τα τοξικάπροϊόντα που έριξαν στον γκρεμό την παγκόσμια οικονομία. Ο καπιταλισμός έγινε χρηματοπιστωτικός. Το παγκόσμιο χρήμα ήταν μια φούσκα που εγγράφονταν απλώς στα ταμπλό των χρηματιστηρίων. Η πολιτική έπαψε να ορίζει πώς θα κινηθεί η οικονομία κι έγινε το ανάποδο. Η οικονομία καθόριζε πώς θα κινούνταν η πολιτική μέσα από μια οικονομική ελίτ που ανέλαβε να βάλει τις χώρες στη μέγγενη των νόμων της αγοράς. Αν ακούσετε τον κύριο Παπαδήμο ή τον κύριο Παπακωνσταντίνου να μιλάνε, θα καταλάβετε.

Σε αυτήν τη λειτουργία των τραπεζών καθοριστικό ρόλο παίζουν τα δάνεια. Το χρέος δημιουργεί κέρδος για τις τράπεζες. Για να κερδίσουν, λοιπόν, έδωσαν δάνεια. Πολλά δάνεια, ακόμη και για τη φαγούρα. Και δημιούργησαν ανάγκες. Καταναλωτικές ανάγκες. Δάνειζαν για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες. Όταν ο κύριος Παπαδήμος λέει πως «η χώρα ζούσε με δανεικά», αποκρύπτει πως ο ίδιος, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, έδωσε εντολή για την απελευθέρωση των κάθε είδους δανείων.

Όλα αυτά τα χρόνια οι τράπεζες δανείζουν. Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν χρήματα; Γιατί οι μεγαλομέτοχοί τους χρησιμοποιούν την τράπεζα όπως το έκανε ο Κοσκωτάς, αλλά σε γιγαντιαία κλίμακα. Δανείζουν στον καταναλωτή, αλλά δανείζουν με ευνοϊκούς όρους σε offshore εταιρείες πίσω από τις οποίες είναι οι ίδιοι. Στη συνέχεια οι εταιρείες εμφανίζονται να μην μπορούν να πληρώσουν τα χρέη και τότε αυτά διαγράφονται. Επίσης, χρησιμοποιούν τις τράπεζες για να κερδίσουν κάποιες άλλες εταιρείες τους. Μια εταιρεία τους πουλάει ένα ακίνητο και το αγοράζει η τράπεζα σε τιμή πενταπλάσια από την πραγματική. Οι τράπεζες, επίσης, χρηματοδοτούν επιχειρήσεις όπου οι εγγυήσεις δεν είναι πραγματικές. Ένα κανάλι, για παράδειγμα, εμφανίζεται να έχει αξία 100 εκατομμύρια. Η άυλη περιουσία του όμως (ταινίες, αρχείο κ.λπ.) εκτιμάται από ορκωτούς λογιστές (αυτήν τη μεγάλη αμαρτία που καλύπτει όλα τα ελληνικά σκάνδαλα) 400 εκατομμύρια. Έτσι το κανάλι ξαφνικά μπορεί να πάρει δάνειο 400 εκατομμύρια. Και μετά να κλείσει. Όταν έρθει η ώρα να κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, κινούν εικονικό χρήμα. Δηλαδή δανειοδοτούν μια εταιρεία, η οποία εμφανίζεται μετά να συμμετέχει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Ψεύτικη αύξηση με ψεύτικο χρήμα. Οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών δεν χάνουν. Ίσως να έχουν πάρει κι ένα μεγάλο δωράκι γι' αυτό που κάνουν.
Χάνουν όμως οι μικρομέτοχοι που δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι. Και οι τράπεζες.
Και τότε έρχεται το κράτος και λέει πως αν δεν ενισχυθούν οι τράπεζες από το ίδιο, θα καταρρεύσουν. Και τότε θα χάσουν τα λεφτά τους οι καταθέτες. Οι πάντες αρχίζουν ν’ ανησυχούν. Ακόμη και αυτοί που δεν είναι καταθέτες, μια που έχουν το όνειρο να γίνουν. Κι έτσι το κράτος επιδοτεί τις τράπεζες για να μην καταρρεύσουν. Δεν μένει παρά όλοι να χειροκροτήσουν. Η Blackrock, η οποία ανέλαβε να ελέγξει τις ελληνικές τράπεζες, αυτός ο κολοσσός που συνδέεται μετοχικά με την Goldman Sachs, είναι ένα εργαλείο των τραπεζών. Ορίζει πώς θα μοιράσουν το χρήμα μεταξύ τους και όχι πώς θα το γλιτώσει ο Έλληνας φορολογούμενος. Ποιες τράπεζες θα πεταχτούν έξω, δηλαδή, στην αναδιανομή της πίτας.

Το ελληνικό κράτος έχει ήδη δώσει στις τράπεζες 18 δισ. (άλλα 70 είχε δώσει τα προηγούμενα χρόνια), χωρίς να βάλει κανέναν όρο για τη λειτουργία τους. Χωρίς να έχει κανέναν λόγο στις αποφάσεις ή στο πώς θα χρηματοδοτηθεί η αγορά. Στο τέλος της χρονιάς οι τράπεζες θα ανακοινώσουν πως έριξαν στην αγορά 7 δισ. Σε δάνεια. Μόνο που δεν θα τα έχει πάρει κανένας επιχειρηματίας, αλλά κάποιες εταιρείες με εξωτικά ονόματα και πάλι. Κανένα δάνειο δεν θα κουρευτεί ως αντάλλαγμα, καμιά χρηματοδότηση δεν θα υπάρξει για την ανάπτυξη. Οι τράπεζες θα συνεχίσουν να ληστεύουν, αλλά στο μυαλό μας η ληστεία της τράπεζας θα είναι αυτό που βλέπαμε στα παλιά γουέστερν. Η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζιτών και όχι των τραπεζών θα έχει πετύχει.

Φιλοσοφικές σκέψεις

Φιλοσοφικές σκέψεις

More PowerPoint presentations from klitos boss

O βρώμικος ρόλος των μεγάλων blog! Ποιοί κρύβονται πίσω τους και διαστρεβλώνουν αλήθειες!

Πηγή: RAMNOUSIA

  Απίστευτες ιστορίες έχουν βγεί στο φώς της δημοσιότητας κι έχουν να κάνουν με τον πλέον απίστευτο οχετό που κρύβεται μέσα στα μεγάλης επισκεψιμότητας blog στο ίντερνετ, που εντελώς ξαφνικά και σε σύντομο χρονικό διάστημα, απέκτησαν τόσο μεγάλες επισκεψιμότητες, που οι ιδιοκτήτες τους, εκτός του προσχήματος της αφύπνισης των Ελλήνων πολιτών, "μυρίστηκαν" χρήμα και δύναμη και άρχισαν να "πουλάνε" τον εαυτό τους εδώ και εκεί. Σε όποιον προσφέρει τα περισσότερα.

Και δεν σταμάτησαν εκεί. Προχώρησαν και παραπέρα! Φτάνοντας ίσως στο σημείο, απ το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή. Κι αυτό το σημείο, λέγεται "διαφθορά".

Και εξηγούμαι, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε.

Κατ΄ αρχάς, να πούμε ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ είναι ένα μπλόγκ.
H λέξη αυτή προέρχεται απο την αγγλοσαξωνική αργκό, δεν έχει μετάφραση στα ελληνικά και σε ελέυθερη απόδοση, σημαίνει "προσωπικός τοίχος".

Παλαιότερα, πριν αρκετά χρόνια, όταν και το ίντερνετ αναπτυσσόταν με γεωμετρική πρόοδο, ξεφύτρωσε μια εταιρεία που διέθετε δωρεάν στους σέρβερ του ιντερνετ, έναν προσωπικό χώρο, δίκην ημερολογίου ας πούμε, όπου θα μπορούσαν να καταθέσουν τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους, τα πιστεύω τους, πληροφορίες για τον εαυτό τους, πράγματα δηλαδή που θα μπορούσαν να τα μοιραστούν με άλλους χρήστες - σέρφερ του ίντερνετ. Η εταιρεία αυτή λεγόταν Blogger.com και μέσα σε λίγους μήνες, η ιδέα αυτή που λάνσαρε απλώνεται σαν πυρκαγιά, δημιουργώντας χιλιάδες φίλους-χρήστες, οι οποίοι δημιουργούν, εντελώς δωρεάν, τους προσωπικούς τους ιστοχώρους.

Κάποια στιγμή, o απόλυτος κυρίαρχος του διαδυκτίου, ο γίγας που λέγεται Google, με μια κίνηση-μάτ εξαγοράζει την Blogger με αποτέλεσμα αυτομάτως, όλοι οι προσωπικοί ιστοχώροι και το όλο σύστημα να περιέλθει στην κατοχή της.

Στην Ελλάδα στο μεταξύ, λόγω της περιορισμένης - ακόμη - χρήσης του διαδικτύου, οι χρήστες που είχαν προσωπικά μπλόγκ ήταν πολύ λίγοι. Ελάχιστοι θα έλεγα, και αποτελούνταν κυρίως απο ...περιθωριακούς "τύπους" που είχαν προβληματισμούς τόσο με τις διάφορες θεωρίες "συνωμοσίας", όσο και με την διάδοση διαφόρων, επίσης περίεργων, ιδεών για πολλά που ελάμβαναν χώρα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μέχρις εδώ όλα καλά.

Απο το 2008 όμως, τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν άλλη τροπή. Οι πρώτοι "πολιτικοί" μπλόγκερ στήνουν τη δική τους φωνή, εκμεταλλευόμενοι την - εντελώς δωρεάν - προσφορά αυτή της Google και γίνονται η ελεύθερη φωνή των αγανακτισμένων νεαρών πολιτών για τα τεκτενόμενα που συμβαίνουν γύρω τους.
Κύριο λόγο σε αυτό, παίζουν τα γεγονότα της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στις ΗΠΑ και η κυβερνητική αστάθεια της ΝΔ υπο τον Κων. Καραμανλή και η κοινωνική έκρηξη που ξεσπά παράλληλα με τα γεγονότα της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Στο μεταξύ, τα πράγματα αλλάζουν άρδην στο πολιτικό σκηνικό και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία υπό τον Γ.Α.Παπανδρέου και η απόλυτη κατηφόρα που ακολούθησε, υπήρξε το καταλυτικό χρονικό σημείο για την απόλυτη έκρηξη του μπλόγκινγκ στην Ελλάδα. Χιλιάδες ιστολόγια σηκώνονται μέσα σε χρόνο μηδέν, φωνάζοντας και καταγγέλοντας - κυρίως - τις πολιτικές μειοδοσίας του Γ.Α.Π. και των συνεργατών του, μετρώντας ταυτόχρονα και την...επισκεψιμότητα στους ιστοχώρους τους, η οποία εκτοξεύεται κυριολεκτικά στο...διάστημα!

Κυρίως οι νέοι σε ηλικία χρήστες, ήταν αυτοί που έδωσαν αυτή την έκρηξη σε αυτού του είδους την πληροφόρηση, αηδιασμένοι απο τον βρώμικο ρόλο των παραδοσιακών ΜΜΕ (τηλεόραση και εφημερίδες), τα οποία ήταν και είναι δεμένα στο άρμα της διαπλοκής με την εξουσία και τις "αόρατες και σκοτεινές δυνάμεις" που κινούσαν τα νήματα. Οι δε μπλόγκερ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ήταν νεαρά παιδιά, φοιτητές ακόμη οι περισσότεροι, οι οποίοι και ξεκίνησαν έναν εκ των ουκ άνευ αγώνα ενάντια σε ένα σύστημα, που ως τα χτές δεν είχε κάν αντίπαλο.

Μέσα σε λίγα χρόνια όμως, τα πράγματα πήραν εντελώς διαφορετική τροπή. Αντί αυτοί οι "ηλεκτρονικοί αγωνιστές" να εκφράσουν την πραγματική αλλαγή στον τρόπο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, αυτοί οι ίδιοι, πιστεύοντας οτι απέκτησαν τεράστια δύναμη επιρροής, άρχισαν σιγά-σιγά να συνδιαλέγονται με αυτό που πολέμησαν όσο τίποτε στη μέχρι τώρα ζωή τους: Το διεφθαρμένο σύστημα.



Πώς το σύστημα πλησίασε τους μπλόγκερ και γιατί!

Στο διάστημα αυτό, σημειώθηκε, μαζί με την έκρηξη των μπλόγκερ, και η ταυτόχρονη κάθετη ΠΤΩΣΗ στα προιόντα των ΜΜΕ, δηλαδή στην τηλεθέαση των καναλιών και τις πωλήσεις φύλλων εφημερίδων. Κι αυτό ήταν απόλυτα φυσικό επακόλουθο, μιας και ο νέος άνθρωπος, όχι μόνο δεν εμπιστεύεται πλέον το παραδοσιακό μέσο ενημέρωσης, αλλά γνωρίζει και τί συμφέροντα εξυπηρετεί. εκτός των άλλων, το μπλόγκινγκ τον φέρνει σε επαφή, μέσω των διαφόρων αναρτήσεων και της δυνατότητας σχολιασμού τους, να εκφράσουν κι αυτοί οι ίδιοι τις δικές τους απόψεις και να υπάρξει έτσι ένας....άτυπος διάλογος και μια ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των χρηστών.

Ενώ αντίθετα, στους παραδοσιακούς τόπους ενημέρωσης, αυτό ήταν σχεδόν αδύνατον, με εξαίρεση ίσως την επικοινωνία μέσω των εκπομπών του ραδιοφώνου κι αυτό υπό προϋποθέσεις.

Κι έτσι, ονόματα μπλόγκ όπως το Fimotro, το tro-ma-ktiko, το troktiko, το ksipnistere, taxalia κλπ κλπ, ιστοχώροι οι οποίοι δημιουργήθηκαν σχεδόν απο το πουθενά και με γρήγορες σε ταχύτητα αναρτήσεις, με πολύ μικρά κείμενα, κάτι σαν "σύντομο δελτίο ειδήσεων" που τρέχει συνεχώς, αποκτούν τεράστια επισκεψιμότητα (κυρίως στόμα με στόμα ή ανταλλαγή των λίνκ τους μέσω εμαίλ των χρηστών) και φανατικούς επισκέπτες, που λαχταρούν να δούν ένα τσουχτερό σχόλιο για τους επίορκους πολιτικούς ή να διαβάσουν ένα νέο που θα τους τονώσει την οργή που νοιώθουν για το πολιτικό σύστημα. Ορισμένα μάλιστα απο αυτά τα μπλόγκ, γίνονται και τα εφαλτήρια για την αποκάλυψη μεγάλου μέρους του βρόμικου πολιτικού παρασκηνίου, μέσα απο έρευνες και "δημοσιογραφικές" επιτυχίες των χρηστών τους, όπως η υπόθεση των CDS που έβγαλε πρώτο το Olympia.gr και έγινε η σημαία του Αγώνα που έκανε ο Πάνος Καμμένος, τις παραμέτρους των σκανδάλων της Siemens κλπ. Υποθέσεις, που σε καμμιά περίπτωση δεν θα γινόταν πλήρης η παρουσίασή τους από τα παραδοσιακά ΜΜΕ της διαπλοκής.

Ομως, όπως και κάθε νόμισμα που έχει τις δύο πλευρές του, έτσι και το ζήτημα των μπλόγκερ, έχει και τη σκοτεινή του πλευρά. Η παροιμία λέει πως "Οταν δεν μπορείς να δαγκώσεις ένα χέρι, φίλα το!"
Το διεφθαρμένο σύστημα, αφού πολέμησε τους μπλόγκερ μέχρις εσχάτων, με μηνύσεις, απειλές, φτάνοντας ακόμη και στο φόνο χρηστών (Υπόθεση Σωκράτη Γκιόλια), στο τέλος, υιοθετώντας το ρεζουμέ της παροιμίας, αποφάσισε να τους...δελεάσει με το χρήμα. Κυρίως αυτούς, οι οποίοι είναι και οι ίδιοι δημοσιογράφοι (υπόθεση Παπαγιάννη), και οι οποίοι μέσω του "φτηνού" και ανέξοδου μπλόγκινγκ, προσπαθούν να κρατηθούν μέσα στη δημοσιότητα και εν τέλει στο σύστημα.
Κατα καιρούς, ακούγονται να τους προσφέρονται "τρελλά" νούμερα, για την αγορά των ιστοχώρων τους και αυτό καθ΄αυτό το γεγονός, αρχίζει και ...τρελλαίνει με τη σειρά του τους ίδιους τους μπλόγκερ, μιας και τόσο οι εποχές που είναι δύσκολες, όσο και το επίσης γεγονός οτι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνεργοι η υποαπασχολούμενοι, πάρα πολλοί απο αυτούς "ενδίδουν" στον πειρασμό και υποκύπτουν στο σύστημα, παίζουντας το ρόλο των ...ελεύθερων σκοπευτών, δηλαδή αυτών που χωρίς να φαίνονται, πυροβολούν κατ' εντολήν των χρηματοδοτών τους, όποιον θέλει το σύστημα να εξαφανίσει.

Απίστευτες ιστορίες τέτοιου είδους διαπλοκής, άρχισαν να κυκλοφορούν εδώ και μήνες για πολλούς απο αυτούς, που - κυρίως - βρίσκονται στο ΤΟΠ της ημερήσιας επισκεψιμότητας. Μυθώδη ποσά παίζουν στο τραπέζι της διαπλοκής, τα οποία ξεκινάνε απο 50.000 ευρώ και φτάνουν μέχρι τα 600.000, ακόμη και τα 800.000 ευρώ(!) και μάλιστα σε καιρούς όπου οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώνονται επικίνδυνα και το φάσμα της πείνας απλώνεται παντού στην Ελλάδα.

Στο μεταξύ, παρ΄όλη την ...εγκάρδια προσέγγιση του συστήματος προς τους μπλόγκερ, το ίδιο το σύστημα αντιλαμβάνεται πλέον οτι το μέλλον δεν είναι πια στα παραδοσιακά ΜΜΕ και δή στις εφημερίδες ή στα περιοδικά, αλλά στο ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. Κι έτσι, αρκετοί μεγαλοι και επώνυμοι δημοσιογράφοι, όπως ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, ο Νίκος Χατζηνικολάου, o Στέφανος Χίος κλπ, δημιουργούν τους δικούς τους ιστοχώρους, υπο μορφή μπλόγκ (όχι πλέον μέσα απο την δωρεάν πλατφόρμα της Google, αλλά με δικό τους στήσιμο websites), οι οποίοι αυτοί ιστοχώροι μπαίνουν σφήνα ανάμεσα στα άλλα "παραδοσιακά" μπλόγκ.
Στο παιχνίδι όμως μπαίνουν και οι μεγάλες διαφημιστικές και επικοινωνιακές εταιρείες, οι οποίες ήταν αναπόφευκτο πως θα διεκδικούσαν μέρος της πίτας αυτού του νέου προιόντος. Και οι εταιρείες αυτές, κυρίως αμερικανικών ή ευρωπαικών συμφερόντων (Saatchi & Saatchi, ABC ADVERTISING κλπ) μπαίνουν δυνατά, στηρίζοντας πλέον φανερά, όσα μεγάλα μπλόγκ (είτε επωνύμων είτε "ανωνύμων") είναι διατεθειμένα να συνεργαστούν με αυτούς.

Το μπλόγκινγκ πλέον έχει περάσει τα χρόνια της αθωότητας. Και αρχίζει το επικοινωνιακό παιχνίδι, που - επαναλαμβάνω - σε χαλεπούς καιρούς, αποδίδει πολύ περισσότερα απ΄ό,τι το...απλό και ξερό μεροκάματο. Και περνάμε πλέον σε έναν άλλο πόλεμο, αυτόν που διεξάγεται μεταξύ των ίδιων των μπλόγκερ για την πολυποθητη επισκεψιμότητα, που, άλλοτε είναι πλασματική, άλλοτε ποραγματική.

Χιλιάδες άλλες ιστοσελίδες αναλαμβάνουν να επιτελέσουν τον ρόλο αυτό της "προώθησης" των "ερασιτεχνών", παρουσιάζοντας πολλές φορές στοιχεία με κλίκ ή like στο Facebook, που τις περισσότερες φορές δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Κείμενα τα οποία αντιγράφονται απο τον έναν ή τον άλλον, χωρίς να αναγράφεται η πηγή του δημοσιεύματος με λίνκ που να οδηγεί ΚΑΤ΄ΕΥΘΕΙΑΝ στο αντιγραμένο δημοσίευμα, παρά είτε με απλή αναγραφή του ιστοχώρου γενικά και αόριστα είτε με την μή αναγραφή γενικώς της πηγής, δημιουργείται μια εντελώς διαφορετική εικόνα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Και όλα, μα όλα γίνονται θυσία στο βωμό της ...επισκεψιμότητας, η οποία και θα δώσει έσοδα είτε απο τα ...σκοτάδια του συστήματος, είτε απο την ίδια τη Google (που προβάλλει μέσω των ιστοχώρων αυτών τις δικές της διαφημίσεις), είτε τη δημιουργία ισχυρού reputation, που θα φέρει αργότερα μια επιθυμητή τιμή πώλησης εαν και εφ΄όσον.

Ολα τα παραπάνω, δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Είναι δυστυχώς η στυγνή και μάυρη πραγματικότητα, η οποία και επιβεβαιώνεται απο τις επίμαχες σημειώσεις Τσοχατζόπουλου και τα έγγραφα τα οποία βγήκαν στην επιφάνεια, όπου σε ένα απο αυτά, του περίφημου επικοινωνιολόγου "Νίκου", αναφέρονται ορισμένα μπλόγκ και ιστολόγια με τα οποία συνεργάζεται ή επρόκειτο να συνεργαστεί ο κύριος αυτός και στα οποία θα έμπαιναν κατα καιρούς πληρωμένες αναρτήσεις που θα ....ρετουσάριζαν το τσαλακωμένο προφίλ του επίορκου βουλευτή και υπουργού. Τα ονόματα των μπλόγκ που βλέπουμε μέσα στα επίμαχα έγγραφα είναι πολύ τρανταχτά. Press-gr.blogspot.com, tro-ma-ktiko.blogspot.com, tsiliadoros.blogspot.com, taxalia.blospot.com (με την υποσημείωση "το πρώτο στη Θεσσαλονίκη, i-reporter.blogspot.com καθώς και "επαγγελματικοί" ιστοχώροι όπως το newsbomb.gr και άλλα. Αν αυτό δεν είναι κατάντια, τότε τί είναι;

Λυπηρό πραγματικά, να βλέπεις κάποιους οι οποίοι και πρωτοστάτησαν στους αγώνες ενάντια στην υποδούλωση της Ελλάδας κι απο απόστολοι μιας Ιδέας, να καταντούν πραματευτάδες...


Η περιπέτεια του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Κώστας Βαξεβάνης, αναμφισβήτητα είναι απο τις πλέον σπάνιες, έντιμες και καθαρές φωνές της δημοσιογραφίας. Απο αυτούς που σηκώνουν ψηλά την αξιοπρέπεια της δημοσιογραφίας, θα έλεγα. Είναι αυτός ο οποίος ΑΝΤΙΣΤΆΘΗΚΕ ΣΘΕΝΑΡΑ με κάθε κόστος, ενάντια σε ένα πολυπλόκαμο σύστημα, που τον ήθελε όχι μόνο εκτός, αλλά εί δυνατόν και σπιλωμένο. Είναι απο τις φωνές που δεν μπορεί να ελέγχξει η διαπλοκή και γι αυτό θέλησε να τον εξαφανίσει. Ο ανηλεής πόλεμος που του γίνεται εδώ και καιρό, δεν έχει προηγούμενο. Απο τον ίδιο τον Βενιζέλο, απο τότε που συμμετείχε στη κυβέρνηση Παπαδήμου, τότε δηλαδή που ήταν πανίσχυρος, μέχρι και τον Ψυχάρη του ΔΟΛ, οι περισσότεροι ήθελαν και εξακολουθούν να θέλουν την κεφαλή του επι πίνακι.

Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου ένας ...περίεργος τύπος, ονόματι Γιάννης Παπαγιάννης, ο οποίος το παίζει "δημοσιογράφος" κινούμενος μέσα σε μικρά κανάλια και τοπικές εφημερίδες και που πρόσφατα ανέλαβε, μετά την αποχώρηση του Τέρενς Κουίκ, και το Δελτίο ειδήσεων του Kontra Channel και υπεύθυνος του πασίγνωστου και μεγάλης επισκεψιμότητας μπλόγκ Fimotro, αναλαμβάνει το ρίσκο να εμπλακεί σε μια υπόθεση το λιγότερο "ύποπτη", δημοσιεύοντας στο μπλόγκ του μια "Απόδειξη Είσπραξης" της ΕΥΠ, την οποία και χρεώνει στον Βαξεβάνη, υπονοώντας οτι ο δεύτερος δεν είναι τίποτε άλλο απο ένας απλός πράκτορας της ελληνικής υπηρεσίας πληροφοριών, με ...διατεταγμένες υπηρεσίες κάθε φορά που δημοσιογραφεί!

Αυτό εξοργίζει τον Βαξεβάνη, που ενεργεί αστραπιαία, καταθέτοντας μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον του Παπαγιάννη, με αποτέλεσμα αυτός να συλληφθεί και να οδηγηθεί στον εισαγγελέα.
Κι ενώ όλοι μας περιμέναμε την εκδίκαση του αυτοφώρου για να διελευκανθεί η υπόθεση, ο Παπαγιάννης ξαφνικά και χωρίς σοβαρό αιτιολογικό, αφήνεται ελεύθερος απο τον εισαγγελέα, με το αιτιολογικό (απο τον δεύτερο) οτι...αναμένει περισσότερα στοιχεία απο την Google για τις δραστηριότητες του ιστολογίου Fimotro!!!! Απίστευτη ιστορία, η οποία καταδεικνύει και το διάτρητο της ελληνικής δικαιοσύνης και το πόσο η διαφθορά και η διαπλοκή έχει εισχωρήσει στους κόλπους της.

Δεν ισχυριζόμαστε οτι ο Παπαγιάννης είναι ένοχος, όχι καθόλου. Απλά αναρωτιόμαστε, κατά πόσον αυτή η ενέργεια του εισαγγελέα θα μπορούσε να είναι σωστή και στα πλαίσια του νόμου, τη στιγμή που ούτε κάν προχώρησε στην αυτόφωρη διαδικασία, τη στιγμή μάλιστα που του έφεραν...δεμένο τον ίδιο τον Παπαγιάννη στο γραφείο του! Αν θα έπρεπε να περιμένει τα...στοιχεία της google, τότε γιατί μπήκε στον κόπο να διατάξει τη σύλληψη του ιδιοκτήτου του Fimotro; Δεν θα έπρεπε να περιμένει πρώτα να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία και μετά να προχωρήσει στη σύλληψή του;

Εν πάσει περιπτώσει, ο Κώστας Βαξεβάνης στηλίτευσε χτές αυτήν την ενέργεια της δικαιοσύνης όσον αφαορά την υπόθεσή του και με ένα άρθρο - κόλαφο που δημοσιεύει στη δική του ιστοσελίδα koutipandoras.gr, και το οποίο παραθέτω εδώ χωρίς περικοπή, για τα δικά σας συμπεράσματα.

Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης

BLOCK-άρετε τα πιστόλια
Αν δεν πεις την αλήθεια την ώρα που πρέπει, θα βρεθείς κάποια στιγμή υπόλογος απέναντι στο ψέμα που θα κυριαρχήσει ως αλήθεια. Ας μιλήσουμε λοιπόν με αλήθειες για το ίντερνετ πριν είναι αργά.

Το ότι γράφω αυτές τις γραμμές τις οποίες θα διαβάσουν χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς να μεσολαβήσει κάποια προσπάθεια λογοκρισίας, είναι κάτι που συνοδεύει την μεγάλη ανακάλυψη του διαδικτύου.

 Το ίντερνετ είναι μια μεγάλη προϋπόθεση ελευθερίας. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι αξιωματικά ελεύθερο. Στο διαδίκτυο υπάρχουν και ψέματα και ανακρίβειες και προπαγάνδα και καλά στημένες παγίδες. Πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβει ο κόσμος τον τρόπο που λειτουργούσαν να παραδοσιακά ΜΜΕ. Πως πίσω από τα πρωτοσέλιδα, υπάρχουν συμφέροντα, πιέσεις και όχι μόνο απόψεις ή ειδήσεις.
Στην εποχή του ίντερνετ, η κατανόηση λειτουργίας του πρέπει να γίνει γρήγορα. Εννοώ πως το κοινό πρέπει να κατανοήσει γρήγορα πως είναι ένα εργαλείο με προϋποθέσεις ελευθερίας αλλά όχι απαραίτητο και τοτέμ ελευθερίας. Είναι πολύ επικίνδυνο, οι πολίτες που έχουν αγανακτήσει με τα παιχνίδια «δημοσιογραφίας» στον παραδοσιακό Τύπο, να εκχωρήσουν το δικαίωμα της κρίσης και να παραδοθούν αγανακτισμένοι σε ένα ίντερνετ που μοιάζει ελεύθερο, επειδή «τα λέει χοντρά», «βρίζει», και δεν «μασάει». Το ίντερνετ δεν είναι ελεύθερο. Απλώς δίνει θεωρητικά το δικαίωμα στον καθένα να εκφραστεί.

Και ας πάμε από τα θεωρητικά στα πρακτικά. Το διαδίκτυο έχει γεμίσει με blogs. Όλα τα blogs δεν είναι τα ίδια. Όταν εμφανίστηκαν τα blogs,τα παραδοσιακά μέσα ξεκίνησαν μια τρομερή επίθεση βλέποντας ότι χάνουν την ισχύ τους. Τα κατηγόρησαν για αναξιοπιστία και ερασιτεχνισμό. Να σας θυμίσω όμως πως το ρεπορτάζ για την επίσκεψη Ερντογκάν στην Ελλάδα που δεν έγινε ποτέ, δεν το έκαναν τα blogs αλλά μεγάλα συγκροτήματα εφημερίδων.

Η διάδοση των blogs ήταν ραγδαία. Σήμερα ανάμεσα στους χιλιάδες ιστότοπους, μπορείς να βρεις blogs με άποψη, σοβαρότητα ,εξαιρετικά άρθρα που δεν συναντάς ούτε σε «σοβαρές» εφημερίδες, ακόμη και έρευνα. Ένας πλούσιος κόσμος με όχημα τη σκέψη και την ανθρώπινη πρωτοβουλία. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο ρομαντικά.

Στην Ελλάδα ξεχώρισαν γρήγορα 5-6 blogs, που έδειξαν να αντικαθιστούν την ενημέρωση από τον καθεστωτικό Τύπο. Ήταν γρήγορα, έλεγαν πράγματα που δεν λέγονταν και έπαιρναν ενημέρωση και πληροφορίες από το ίδιο το κοινό. Αυτό και αν ήταν κίνδυνος για τα συγκροτήματα Τύπου. Έτσι το ερώτημα πώς θα διαλύσουμε τα blogs αντικαταστάθηκε με το πώς θα αλώσουμε τα blogs. Στα λίγα χρόνια λειτουργίας των blogs, οι μεταβολές είναι τεράστιες. Πολλά blogs άρχισαν να δημοσιεύουν όχι αιχμηρές ειδήσεις αλλά κουίζ για το τι έκανε ο ένας ή ο άλλος. Εμφανίζονται αναρτήσεις για μια μεγάλη αποκάλυψη που περιγράφεται αλλά η ανάρτηση δεν γίνεται ποτέ επειδή ο περιγραφόμενος εξαγόρασε την αποκάλυψη.

Πολλά blogs έχουν μετατραπεί σε ανώνυμους εκβιαστές και πιστολέρο συμφερόντων, καλυμμένα πίσω από μια άγνωστη ταυτότητα η οποία δεν απειλείται. Τα παλιά αφεντικά του Τύπου, αλλά κυρίως οι επιχειρηματίες, πληρώνουν τριτοκλασσάτους δημοσιογράφους που δεν ευδοκίμησαν στη δημοσιογραφία αλλά είναι αρκετά πρόθυμοι να πληρωθούν ως πιστόλια για να εκβιάσουν ή να χτυπήσουν κόσμο.
Η ταυτότητα των περισσότερων είναι γνωστή στην πιάτσα, αλλά είναι δύσκολο να αποδειχθεί. Θα δείτε πως πολλά από αυτά τα blogs κατά καιρούς δημοσιεύουν παράπονα «αναγνωστών» για συγκεκριμένα καταστήματα ή επιχειρήσεις, εμφανίζοντάς το μάλιστα ως μια λαϊκή ετυμηγορία. Είναι όσοι δεν ενέδωσαν στον εκβιασμό.

Αρκετές φορές παίρνουν εντολές να χτυπήσουν ανθρώπους ή κόμματα γιατί αυτό εξυπηρετεί (δείτε τα γκάλοπ πριν στις πρόσφατες εκλογές). Και μετά τρέχα να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Δίπλα στον θεσμικό κορμό ενός σκληρού κράτους διαπλοκής (πολιτική, δημοσιογραφία, επιχειρηματίες) έχει αναπτυχθεί ένας παρακρατικός βραχίονας, όπως ακριβώς στη δεκαετία του ‘60. Μόνο που είναι ηλεκτρονικός. Αν είσαι τυχερός και είσαι ο Βαξεβάνης ο οποίος έχει πρόσβαση στο ίντερνετ μπορείς να απαντήσεις. Αν όχι; Συστήνεσαι με την ισοπέδωση και την συκοφαντία χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα.

Δείτε λοιπόν ένα τέτοιο blog. Κάνει εκατοντάδες αναρτήσεις κάθε μέρα. Ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένας άνθρωπος και πολύ περισσότερο ερασιτέχνης. Χρειάζεται ομάδα δεκάδων ανθρώπων. Πώς πληρώνονται όλοι αυτοί; Εμείς ως www.koutipandoras.gr με διαφήμιση και δεν τα βγάζουμε πέρα. Πώς τα βγάζουν αυτοί;

Αυτοί λοιπόν οι «εκτελεστές», έχουν αγκαλιάσει ο καθένας από έναν επιχειρηματία και παίρνουν εντολές ποιόν θα χτυπήσουν. Οι περισσότεροι δουλεύουν και σε ένα μέσο ενημέρωσης παρότι μπορεί να είναι οι χειρότεροι που υπάρχουν. Και θα ήθελα να ρωτήσω τους συναδέλφους οι οποίοι με μεγάλη χαρά τους δίνουν δουλειά παρότι είναι υπόδικοι για εκβιασμούς και δεκάδες άλλα εγκλήματα: «Από τόσους άξιους και άνεργους δημοσιογράφους που υπάρχουν, γιατί παίρνετε αυτούς; Τους εκβιαστές, συκοφάντες, τα πιστόλια. Γιατί τους δίνετε φωνή στα έντυπά σας τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις σας; Είναι επειδή μόνο εσείς εκτιμάτε αυτούς που όλη η πιάτσα αποκαλεί απατεώνες και εκβιαστές; Ή τους χρησιμοποιείτε;» Αυτή είναι η ερώτησή μου και ας την απαντήσει ο καθένας από εσάς, γιατί αυτοί δεν θα την απαντήσουν.

Αυτό το παρακράτος έχει και μία άλλη λειτουργία. Διαβρώνει το ίντερνετ και συκοφαντεί τα blogs. Έτσι πολύ εύκολα θα γίνουν αύριο αποδεκτά από τον κόσμο μέτρα για τον έλεγχο του διαδικτύου. Σε βάρος όλων των ελεύθερων φωνών. Όχι,αυτοί δεν είναι το ίντερνετ. Είναι το παρακράτος του ίντερνετ.

Επιμένω πως δεν χρειάζονται κυβερνητικά μέτρα για το ίντερνετ. Το ίντερνετ πρέπει να αυτορυθμιστεί και να προστατευτεί από όσους το αγαπούν και το θέλουν ελεύθερο. Γιατί οι πρώτοι που θα την πληρώσουν θα είναι αυτοί. Το παρακράτος έχοντας προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα διασωθεί και πάλι. Δεν ξέρω πώς θα αυτορυθμιστεί. Αλλά είμαι σίγουρος πως η βάση προστασίας του μπορούν να είναι οι πολίτες. Ας μην παραδίδονται τόσο εύπιστα στους απατεώνες και τους εκβιαστές. Ας αρχίσουν να κάνουν αυτό που δεν έκαναν έγκαιρα με τα παραδοσιακά ΜΜΕ, να αμφισβητούν. Ας δώσουμε φωνή και ελευθερία στο διαδίκτυο. Blockάροντας τα πιστόλια και τους εκτελεστές.

Κώστας Βαξεβάνης

Επιστέγασμα

Ο Λόγιος Ερμής -που επιμελήθηκε της παραπάνω έρευνας- ανήκει κι αυτός στη σφαίρα των μπλόγκ. Το ίδιο και εμείς στο Ramnousia. Και θλίβόμαστε γι αυτόν τον κατήφορο κάποιων, που κατάντησαν αυτές τις ελέυθερες φωνές, μικρομάγαζα που πουλάνε "ενημέρωση" κάτω απο συγκεκριμένο πλέγμα. Εμείς, έχουμε μια συγκεκριμένη αποστολή να επιτελέσουμε και αυτή μας την αποστολή ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να τη διαπραγματευτούμε. ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.

Η Ελλάδα πρέπει, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να αλλάξει πορεία, να ξεφύγει απο αυτόν τον δρόμο που της έχουν δείξει εδώ και πολλά χρόνια να βαδίζει. Η πατρίδα μας ΠΡΕΠΕΙ και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να επιστρέψει στο δρόμο που της χάραξαν οι ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ μας, οι αρχαίοι μας παππούδες, με το έργο και το ΗΘΟΣ το οποίο έσπειραν κάποτε με την Παιδεία που μας κληροδότησαν.


ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ

«Ισοπαλία» ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ δείχνει η νέα δημοσκόπηση της εφημερίδας «Το Ποντίκι»

Την Πέμπτη κυκλοφορεί η εφημερίδα «Το Ποντίκι» με μία δημοσκόπηση της Pulse RC, η οποία παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού:
● Ως προς την πρόθεση ψήφου καταγράφεται απόλυτη ισοπαλία για τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ να συγκρατεί ελαφρώς αυξημένο το ποσοστό της 6ης Μαΐου, ενώ παρατηρείται σημαντική συρρίκνωση των μικρότερων κομμάτων.
● Απόλυτη ισοπαλία για Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται και στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή. Ελαφρά αύξηση του ΠΑΣΟΚ, με επιβεβαίωση της συρρίκνωσης των μικρότερων κομμάτων. Αίνιγμα το σχήμα «Δημιουργία Ξανά – Δράση».
● Στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία προηγείται ο Αλέξης Τσίπρας με μικρή διαφορά από τον Αντώνη Σαμαρά. Ενδιαφέρον το στοιχείο ότι η διαφορά του Αλ. Τσίπρα οφείλεται στην απήχησή του στους ψηφοφόρους των υπόλοιπων κομμάτων.
● Τέλος, η δημοσκόπηση αυτή της Pulse RC, η οποία θα δημοσιευθεί αύριο ολόκληρη στο «Ποντίκι», διερευνά την προτίμηση των ψηφοφόρων όλων των κομμάτων για το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας του κόμματος, το οποίο θα ψηφίσουν, με τη Ν.Δ. ή τον ΣΥΡΙΖΑ αν ένα από τα δύο κόμματα κερδίσει τις εκλογές. Το αποτέλεσμα έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον σε ό,τι αφορά τις μετεκλογικές διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης.

Δείτε την κατανομή των εδρών :   

1. Με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ

 

 

2. Με πρώτη την ΝΔ

 

Άνοδος της ακροδεξιάς στο 12,4% και 4ο κόμμα η Χρυσή Αυγή δείχνει πολιτική έρευνα του Πανεπιστημίου Πατρών

Δείτε όλη την Πανελλαδική έρευνα στο thebest

Προβάδισμα 10 μονάδων στο ΣΥΡΙΖΑ δίνει Πανελλαδική έρευνα του Πανεπιστημίου Πατρών - Πως διαμορφώνεται η νέα Βουλή-Τι σκέπτονται οι ψηφοφόροι

Αποσυσπείρωση της Νέας δημοκρατίας και των ανεξάρτητων Ελλήνων προς όφελος της Χρυσής Αυγής και της συμμαχίας "Δημιουργίας Ξανά και Δράσης"

Δείτε όλες τις διαφάνειες του πανεπιστημίου στην προβολή που ακολουθεί:

VPRC: Κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ με ΔΗΜ.ΑΡ (131+20 = 151 βουλευτές)

Βαριές κουβέντες αντάλλαξαν -μέσω Twitter- ο δημοσκόπος και ιδρυτής της VPRC, Χριστόφορος Βερναρδάκης και ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ και στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, Γιώργος Μουρούτης. 

Όλα ξεκίνησαν από ένα δημόσιο σχόλιο του Γιώργου Μουρούτη ότι ο κ. Βερναρδάκης παρουσίασε «μούφα δημοσκόπηση» υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ: Ο @chrisvernard προσέφερε καλές υπηρεσίες στον ΣΥΡΙΖΑ με την μούφα “δημοσκόπηση” που παρουσίασε… Δεν βλέπω όμως κανέναν να παρεμβαίνει… 

και συνέχισε γράφοντας: Βεβαίως κανείς δεν λέει ότι η “δημοσκόπηση” μούφα του ΣΥΡΙΖΑ (συγγνώμη του @chrisvernard ) παραβιάζει το Νόμο περί Δημοσκοπήσεων! 

Στο σχόλιο αυτό απάντησε με έντονο τρόπο ο κ. Βερναρδάκης λέγοντας:

 γιατί δεν παρεμβαίνεις εσύ ρε γελοίε τύπε; 

στη συνέχεια τον προκάλεσε να δώσει στοιχεία για την βαριά κατηγορία: 

το λες εσύ, αλλά πρέπει και να το αποδείξεις. ιδού λοιπόν, σε προκαλώ.

Γιώργο έχεις ξεφύγ???? 

Με μια γρήγορη ματιά βλέπουμε περαιτέρω συμπίεση των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων με την δημιουργία ξανα - δράση να μην πιάνει το όριο του 3%. Η τάση αυτή είναι επακόλουθο της πόλωσης του νέο δικομματισμού η οποία δρα εμφανώς υπέρ του.

Βλέπουμε πλέον να γίνετε πραγματικότητα η επιθυμία του Ευάγγελου Βενιζέλου να μην γίνει το "δεκανίκι" ή η "τσόντα" κανενός........

  

Τελικά ο λαός μας είναι πάνσοφος και λυτρωτής όλης της Ευρώπης 

Τέρμα τα λεφτά σε 8.397 έργα συνολικής αξίας 17 δισ. ευρώ

Έργα, μεταπολεμικά, αποκατάστασης της Αττικής από το σεισμό του 1981, οδικοί άξονες της δεκαετίας του 1990 που δεν έγιναν, χιλιάδες υποδομές που ακόμη… φτιάχνονται ή έμειναν στις μελέτες, έργα υγείας, πρόνοιας, νοσοκομεία, ΤΕΙ, αεροδρόμια λιμάνια και ολόκληρα προγράμματα επιδοτήσεων επιχειρήσεων περιλαμβάνει ...
η ατελείωτη λίστα που ολοκλήρωσε το υπουργείο Ανάπτυξης για τα έργα που οριστικά απεντάσονται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. 

Ο λόγος για 8.397 έργα* τα οποία σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης θα κόστιζαν 17 δισ. ευρώ. Έλαβαν (πολλά με καθυστέρηση δεκαετιών) 10 δισ. ευρώ. Με απόφαση που υπεγράφη από τον αρμόδιο υφυπουργό Ανάπτυξης Θάνο Μωραΐτη απεντάχθηκαν οριστικά και όσα έμειναν στη μέση ή δεν ξεκίνησαν, δεν θα γίνουν. 

Η λίστα «πονάει», βγάζοντας από τη λήθη έργα «φαντάσματα» ακόμη και της δεκαετίας του 1970. Κάποια μπήκαν στη συνέχεια σε κοινοτικό πρόγραμμα και παράταση στην παράταση φυτοζωούσαν μέχρι σήμερα. Κάποια άλλα δεν ξεκίνησαν, κάποια έγιναν με λιγότερα λεφτά, κάποια άλλα ολοκληρώθηκαν χωρίς το κοινοτικό χρήμα (από τον κρατικό προϋπολογισμό). 

Ο μεγαλύτερος χαμένος είναι οι περιφέρειες. Μπορούν να θυμηθούν, διαβάζοντας τη λίστα, μεγαλεπήβολα ή μικρότερα σχέδια που ποτέ δεν έγιναν. Κάποια χρηματοδοτήθηκαν από τα πακέτα της ΕΕ (ΕΣΠΑ, ΚΠΣ ή και παλαιότερα σχήματα) και κάποια μόνο από κρατικό χρήμα γιατί δεν πληρούσαν τους όρους… 

Η απόφαση που συνοδεύεται από τη λίστα προβλέπει την «εκκαθάριση του αρχείου του ΠΔΕ από 8.397 «ανενεργά έργα». Τα έργα που θα εκκαθαριστούν θα μεταγραφούν σε ειδικό αρχείο του ΠAΕ το οποίο θα είναι προσπελάσιμο για ανάγνωση.

Ορίζονται ανενεργά, τα έργα που εντάσσονται σε κάποια από τις παρακάτω 
Κατηγορίες: 

Α. Έργα ανενεργά πριν το 2008 με μηδενική απορρόφηση για μακρά περίοδο. 

Β. Έργα με ποσοστό απορρόφησης μεγαλύτερο του 90%. 

Γ. Έργα με τελευταίο έτος εγγραφής πριν το 2007 και ποσοστό υλοποίησης 

Οικονομικού αντικειμένου μικρότερου του 50% 

A. Παλαιότερα έργα εγγεγραμμένα την περίοδο 2007-2010 με ετήσιες πιστώσεις μικρότερες των 5.000 ευρώ. 

Τις πιο πολλές απεντάξεις έχουν τα περιφερειακά έργα, αλλά και τα υπουργεία Παιδείας και Εργασίας. Ενδεικτικά βγαίνουν εκτός από: 

- Έργα που ξεκίνησαν δεκαετίες πριν όπως αντιπλημμυρικά τον Έβρο, η ανέγερση του Κτηρίου Φιλοσοφικού Τμήματος Πανεπιστημίου Αθηνών, Ενισχύσεις του επενδυτικού νόμου του 1978, Δαπάνες αποκατάστασης από τους σεισμούς σε Θεσπρωτία, Μαγνησία και στον μεγάλο Σεισμό της Αττικής του 1981.

- Δεκάδες αεροδρόμια, σχολεία, ΤΕΙ, πανεπιστήμια, γήπεδα, αθλητικά κέντρα, κλειστά γυμναστήρια, δημόσια κτήρια. 

- Οι βελτιώσεις που θα ξεκινούσαν το 1083 στον επικίνδυνο άξονα Σχηματάρι- Λαμία Τέμπη, η επένδυση του 1984 στην συντήρηση του Αττικού Άλσους και του Πεδίου του Άρεως. 

- Δεκάδες ευρυζωνικά δίκτυα ανά την Ελλάδα που ξεκίνησαν από το 2005. 

- Έργα στήριξης ευπαθών ομάδων, κέντρα ψυχικής υγείας, αποκατάστασης, νοσοκομεία κλπ. 

- Μουσεία, έργα διάσωσης κληρονομίας, τουριστικής αναβάθμισης. Εργα ύδρευσης, αποχέτευσης, ΧΥΤΑ και αναδασώσεις. 

- Δράσεις που περιλαμβάνουν -η κάθε μία- εκατοντάδες επιδοτήσεις προς επιχειρήσεις κάθε είδους, που ξεκίνησαν 10 και πλέον χρόνια πριν… Μεταξύ αυτών υπαγωγές σε παλαιούς αναπτυξιακούς (Ν. 2234/84), Κέντρα υποδοχής Επενδυτών, Επιδοτήσεις μικρομεσαίων από το Γ ΚΠΣ (τρίτος κύκλος προκήρυξης επιδοτήσεων ΜΜΕ, Ψηφιακό Μέλλον, δημιουργία μητρώου προμηθευτών δημοσίου το 2002, ενισχύσεις του τουρισμού και της μεταποίησης του 2003- 2004, επιδοτήσεις στης περιφέρεια μέσω τραπεζών. 

Η λίστα είναι τόσο μεγάλη που ζαλίζει. Αλλά όποιος τη διαβάσει, κοιτώντας παράλληλα το έτος ένταξης του έργου, συνειδητοποιεί πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα αν τα έργα δεν προαναγγέλλονταν μόνο, αλλά και γίνονταν...

Δημοσκόπηση GPO: 41,95% (ΝΔ & ΠΑΣΟΚ) και 163 βουλευτές

Ενα προβάδισμα του 1,5% φαίνεται να διατηρεί η Νέα Δημοκρατία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, στη νέα δημοσκόπηση της GPO. Τα δύο κόμματα συγκεντρώνουν 23,5% και 22% αντίστοιχα.

Η δημοσκόπηση της GPO που πραγματοποιείται για την εκπομπή «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη, στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA, καταγράφει μείωση όλων των κομμάτων εκτός από την ΝΔ , τον ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ-ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΤΟΥ ΗΣΑΠ-ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Επεισόδια με πολύ ξύλο, έχουμε αυτή την στιγμή στους σταθμούς του ηλεκτρικού από Ομόνοια μέχρι Πατήσια.Σύμφωνα με όσα λέει επίσημα το γραφείο τύπου του ΗΣΑΠ, περίπου 30 μέλη της Χρυσής Αυγής , επιβιβάζονται και αποβιβάζονται στα βαγόνια του ηλεκτρικού ,αναζητώντας αλλοδαπούς,τους οποίους όταν τους εντοπίζουν τους...σαπίζουν στην κυριολεξία στο ξύλο. http://planet-greece.blogspot.com/

Ο Βιασμός της Ευρώπης - (Ντοκιμαντέρ Ελληνικοί υπότιτλοι)

Πώς προέκυψε η Ευρωπαϊκη Ένωση; Οι λόγοι ύπαρξής της είναι μόνο πολιτικοί και οικονομικοί; Μήπως κρύβεται και κάποιο πνευματικό στοιχείο στην ίδρυση και τη λειτουργία της; Και ποια σχέση μπορεί να έχει με την αρχαία Βαβυλώνα; Με την Βαβυλώνα της Αποκάλυψης και το συμβολισμό της;

Δείτε αυτό το ντοκιμαντέρ, στο οποίο ο Άγγλος θεολόγος David Hathaway εξετάζει αυτά τα ερωτήματα με βάση τις Βιβλικές προφητείες.Τα όσα επισημαίνει, εξετάζοντας τα σύμβολα της ΕΕ, είναι πράγματι καταπληκτικά.

Πηγή: Ο Βιασμός της Ευρώπης - (Ντοκιμαντέρ Ελληνικοί υπότιτλοι) - RAMNOUSIA


 

Το μέλλον των εργαζόμενων στην Ευρώπη θα κριθεί στην Ελλάδα. Ανακοίνωση της 4ης Διεθνούς.

Ανακοίνωση της Τέταρτης Διεθνούς για την κατάσταση στην Ελλάδα

Εδώ και δύο χρόνια ο ελληνικός λαός αγωνίστηκε κατά της λιτότητας που επιβλήθηκε από την Τρόικα (το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα). Μετά από δεκαεπτά 24ωρες γενικές απεργίες, μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις πλατειών από τους αγανακτισμένους, μετά από καταλήψεις εργασιακών χώρων, ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 6ης Μάη καταψήφισε κατά 60% τα κόμματα που αποδέχθηκαν τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, και έδωσε 37% σε κόμματα που βρίσκονται στα αριστερά του αντικοινωνικού φιλελευθερισμού του ΠΑΣΟΚ.

Εδώ και δύο χρόνια, συντετριμμένη από το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την υπερσυσσώρευση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η Ελλάδα έχει γίνει το εργαστήριο των πολιτικών που αποσκοπούν στο να κάνουν το λαό να πληρώσει για την καπιταλιστική κρίση. Τα σχέδια διάσωσης που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα έχουν μόνο ένα σκοπό: να εγγυηθούν την αποπληρωμή του χρέους από το ελληνικό κράτος στις τράπεζες, να διατηρηθούν η κερδοσκοπία της χρηματοπιστωτικής φούσκας που εκείνοι δημιούργησαν.

Τα «μνημόνια» που συνοδεύουν αυτά τα σχέδια έχουν στόχο να δοκιμάσουν στην Ελλάδα πόσο μακρυά μπορεί να φτάσει το κεφάλαιο στη μονοπώληση του πλούτου που παράγεται από τους εργάτες, ρίχνοντάς τους στην εξαθλίωση. Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι η βίαιη μείωση μισθών και συντάξεων, η αποδόμηση της εργατικής νομοθεσίας, η βίαιη αύξηση της ανεργίας (η οποία ήδη θίγει στην Ελλάδα το 21,2% του ενεργού πληθυσμού, σχεδόν το 30% των γυναικών και 50% των νέων), μία ύφεση παρόμοια με αυτή του 1929-1930 (πτώση του ΑΕΠ κατά 6,9% το 2011, με εκτιμώμενη περαιτέρω μείωση της τάξης του 5,3% το 2012, μείωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 4,3% το Μάρτιο του 2012 σε σύγκριση με το Μάρτιο του 2011), καταστροφή του συστήματος υγείας (έχουν κλείσιμο 137 νοσοκομείων και εξαφάνιση του 1/5 των εργαζόμενων στην υγεία,  έλλειψη φαρμάκων λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών ύψους 1,1 δις ευρώ) και της στεγαστικής αγοράς (200.000 σπίτια έχουν μείνει απούλητα, ενώ ο αριθμός των αστέγων αυξήθηκε ραγδαία), υποσιτισμός…

Κάνοντας την αυθαιρεσία, τη μυστικότητα και το φόβο μία πραγματική μορφή διακυβέρνησης, μια τέτοια βάρβαρη πολιτική ελέγχου του κόσμου δεν θα μπορούσε να μη δημιουργήσει αντιδράσεις οργής, αγωνίας και θυμού. Μέρος αυτής της οργής διοχετεύτηκε σε μία απαίσια ρατσιστική, αντισημιτική και ξενοφοβική δύναμη, τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, που πάτησε πάνω στην πολιτική της κυβέρνησης της καταστολής των διαδηλωτών και του κυνηγιού μεταναστών και έχει διεισδύσει στην αστυνομία. Αυτό θα πρέπει να μας θέσει σε επαγρύπνηση και να μας οδηγήσει στην καταγγελία της πολιτικής της κυβερνητικής καταστολής και του ρατσισμού που επιβάλλονται από την «Τρόικα» στην Ελλάδα.

Αντιμέτωπη με την πολιτική που επιβάλλει η τρόικα, η ελληνική  ριζοσπαστική αριστερά, και συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σήμερα καταλαμβάνει κεντρική θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή, υπερασπίζεται ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης με 5 σημεία:

- Κατάργηση των μνημονίων, όλων των μέτρων λιτότητας και των αντιμεταρρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας που καταστρέφουν τη χώρα.

- Εθνικοποίηση των τραπεζών, που  έχουν πάρει μεγάλα ποσά από την κυβερνητική στήριξη.

- Αναστολή της αποπληρωμής του χρέους και έλεγχός του (audit), που θα επιτρέψει να καταγγελθεί και να διαγραφεί το απεχθές χρέος.

- Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.

- Τροποποίηση του εκλογικού νόμου που επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ να κυβερνούν εις  βάρος του ελληνικού λαού και να βυθίσουν τη χώρα σε κρίση.

Η Τέταρτη Διεθνής καλεί όλο το διεθνές εργατικό κίνημα, όλους τους αγανακτισμένους, όλους εκείνους που προασπίζονται τα ιδανικά της αριστεράς, να υποστηρίξουν αυτό το πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης.

Θέλουμε να πετύχει ο ελληνικός λαός στην επιβολή, με την ψήφο και τις κινητοποιήσεις του, μίας κυβέρνησης της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς που αρνείται τη λιτότητα, μίας κυβέρνησης ικανής να επιβάλει τη διαγραφή του χρέους. Σε αυτή την προοπτική καλούμε όλες τις δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στη λιτότητα στην Ελλάδα – τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ, τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα – να συστρατευτούν γύρω από ένα πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης.

Η κρίση δεν είναι κρίση της Ελλάδας, αλλά κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υπόκειται στη βούληση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων στην υπηρεσία του. Είναι κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν εναπόκειται στην Τρόικα, αλλά στον ελληνικό λαό να αποφασίσει για την πολιτική που θα ακολουθήσει η χώρα. Οι προσπάθειες της Γερμανίδας Καγκελάριου, Άνγκελας Μέρκελ, να επιβάλει στον Ελληνικό λαό δημοψήφισμα για το ευρώ με την ευκαιρία των εκλογών της 17ης Ιούνη – πραγματικό εκλογικό πραξικόπημα – πρέπει να απορριφθούν. Δεν είναι το Ευρώ, αλλή οι υπαγορεύσεις της τρόικα που πρέπει να καταπολεμηθούν σήμερα.

Περισσότερο από ποτέ, οι αγώνες ενάντια στις πολιτικές λιτότητας καθιστούν αναγκαίo τον αγώνα για ρήξη με τις πολιτικές και τις συνθήκες εκείνες που αποτελούν τη βάση της οικοδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περισσότερο από ποτέ, το να αγωνίζεσαι ενάντια στη λιτότητα δε σημαίνει επιστροφή στον εθνικισμό, αλλά τη δημιουργία ενός κινήματος για μια άλλη Ευρώπη που θα προασπίζεται τα κυρίαρχα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα όλων των ανθρώπων καθώς και την προοπτική των Ηνωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης.

Η Ελλάδα έχει γίνει ένα εργαστήριο για την Ευρώπη. Πάνω σε ανθρώπινα πειραματόζωα δοκιμάζουν τις μεθόδους εκείνες που στη συνέχεια θα εφαρμοστούν στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, και ούτω καθεξής. Ο Ελληνικός λαός εξεγέρθηκε,  στους χώρους εργασίας, στους δρόμους και στις κάλπες ενάντια σε αυτές τις βάναυσες πολιτικές. Η αντίσταση των Ελλήνων είναι η δική μας αντίσταση, οι αγώνες τους είναι δικοί μας αγώνες. Αυτή η αντίσταση δείχνει ότι η υπεράσπιση ζωτικών συμφερόντων των λαϊκών τάξεων συνεπάγεται τη σύγκρουση με τις κυρίαρχες τάξεις, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τις ενωτικές πρωτοβουλίες για την υποστήριξη των αγώνων του ελληνικού λαού και της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Ελλάδα. Η καλύτερη όμως μορφή αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό είναι να μιμηθούμε το παράδειγμά τους σε όλες τις χώρες, αναπτύσσοντας και συντονίζοντας την αντίστασή μας ενάντια στις απάνθρωπες πολιτικές λιτότητας και καταστροφής. Ακριβώς αυτό φοβάται το κεφάλαιο που είναι υπεύθυνο για την κρίση: τη μετάδοση των αγώνων!

Εκτελεστικό Γραφείο της Τέταρτης Διεθνούς

Πηγή: Κόκκινο

Αναδημοσίευση: Rednotebook

Ο Γιάννης Βαρουφάκης αφιερώνει Led Zeppelin στην Κριστίν Λαγκάρντ

Κι ενώ οι αντιδράσεις για τις δηλώσεις Λαγκάρντ χτυπούν κόκκινο και στο εξωτερικό, ο θόρυβος δεν έχει κοπάσει ούτε στην Ελλάδα. Τα social media, βρίθουν σχολίων. Κάπως ποιο δημιουργικό ήταν αυτό του καθηγητή οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter αλλά και στο ιστολόγιό του επέλεξε να αφιερώσει στην επικεφαλής του ΔΝΤ, το τραγούδι των Led Zeppelin, Stairway to heaven.

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Βαρουφάκης αναφέρει:

«Αφιερώνω αυτό το ποστ, με καθυστέρηση, στην Κριστίν Λαγκάρντ. Για τις πραγματικά γελοίες επισημάνσεις της ότι η φτώχεια των παιδιών στην Ελλάδα δεν αξίζει το ενδιαφέρον της, όσο η πολύ μεγαλύτερη φτώχεια των παιδιών της Αφρικής. Έτσι, αφιερώνω τους παρακάτω στίχους στη γενική διευθύντρια ενός από τους διεθνείς οργανισμούς που συνέβαλαν περισσότερο στην παιδική φτώχεια της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής και που τώρα βρίσκεται στο τιμόνι μίας ανάλογης προσπάθειας να φέρει ανάλογες «μεταρρυθμίσεις» στην Ελλάδα:

«And as we wind on down the road
Our shadows taller than our soul.
There walks a lady we all know
Who shines white light and wants to show
How everything still turns to gold.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last.
When all is one and one is all
To be a rock and not to roll.»

Που σημαίνει…
 
«Και καθώς κατεβαίνουνε το δρόμο σαν άνεμος
Οι σκιές μας ψηλότερες από την ψυχή μας.
Εκεί περπατά μια κυρία που όλοι ξέρουμε
Η οποία λάμπει άσπρο φως και θέλει να δείξει
Πώς τα πάντα ακόμη αλλάζουν σε χρυσό.
Και εάν ακούσετε πολύ προσεχτικά
Ο τόνος θα έρθει και σε σας επιτέλους.
Όταν όλα είναι ένα και ένα είναι όλα
Να είσαι βράχος και να μη κυλάς».

Τι φοβάσαι;

http://www.protagon.gr

του Παύλου Τσίμα

Στις 4 Μαρτίου 1933, στην Ουάσιγκτον, τον καιρό του ζόφου, ανάμεσα στα ανθρώπινα και οικονομικά ερείπια μιας χώρας χτυπημένης από το Μεγάλο Κραχ, ένας νέος Πρόεδρος, ο Ρούζβελτ, ξεκινούσε την εναρκτήρια ομιλία του με την εξής φράση: «Πριν απ όλα θέλω να τονίσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε είναι ο φόβος ο ίδιος- ο απρόσωπος, παράλογος, αδικαιολόγητος τρόμος που παραλύει τις προσπάθειες που απαιτούνται ώστε να μετατρέψουμε την υποχώρηση σε πρόοδο».

Είναι μια διατύπωση μνημειώδης, μια από τις σημαντικότερες φράσεις που εκφώνησε πολιτικός στον 20ο αιώνα. Στην Αθήνα του 2012, ανάμεσα σε αντίστοιχα οικονομικά και ανθρώπινα ερείπια, η φράση είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας.

Γιατί, αν τα πράγματα σήμερα είναι πολύ χειρότερα απ’ όσο ήταν την ώρα της χρεοκοπίας, πριν δύο χρόνια, αυτό οφείλεται εκτός όλων των άλλων και στο ότι περιδεείς κυβερνήτες, έντρομοι οι ίδιοι, προσπάθησαν να χτίσουν συναίνεση όχι επί της αλήθειας για την κατάστασή μας ή επί της δικαιοσύνης των μέτρων που ελάμβαναν, αλλά επί του φόβου. Και η τρέχουσα καμπάνια φόβου που πάει να κυριαρχήσει στην προεκλογική περίοδο, απειλεί να τα κάνει όλα ακόμη χειρότερα. Ένα: γιατί σβήνει τα τελευταία ίχνη εμπιστοσύνης, αισιοδοξίας, ελπίδας- και χωρίς αυτά και το τελειότερο οικονομικό μοντέλο είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Δύο: γιατί βαθαίνει τις τάφρους και υπονομεύει την αυριανή διακυβέρνηση- εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι η χώρα μπορεί να σωθεί κομμένη στα δύο, σαν ένα ντέρμπι Τρομαγμένοι εναντίον Απελπισμένων.

Αυτή είναι η γνώμη μου- και η γνώμη ανθρώπων πολύ σοφότερων από εμένα. Την κατέθεσα χθες, εδώ στο protagon.

Αλλά, τούτου λεχθέντος, μένω άναυδος εμπρός σε μια στάση που συνοψίζεται στο: «και τι έχω να χάσω; τα έχω χάσει ήδη όλα». Πρώτον γιατί πρέπει να είναι κάποιος εξαιρετικά ανόητος ή ανιστόρητος για να πιστεύει ότι φθάσαμε στον πάτο και χειρότερα δεν έχει. Έχει. Και δεύτερον, γιατί είναι άλλο το «σιγά μην φοβηθώ» του Αγγελάκα κι άλλο το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλλων», άλλο το «δεν φοβάμαι, ελπίζω» και άλλο το «δεν φοβάμαι, μισώ», άλλο η απόρριψη του φόβου και άλλο η παραγνώριση των κινδύνων.

Να απορρίψουμε τον φόβο και όσους τον εμπορεύονται. Αλλά μην παραγνωρίζουμε τους κινδύνους. Γιατί κίνδυνοι υπάρχουν.

Η Ελλάδα, πρώτον, εξακολουθεί να έχει πρωτογενές έλλειμμα, δηλαδή λείπουν χρήματα από το δημόσιο ταμείο πριν πληρώσουμε (ή ακόμη κι αν δεν πληρώσουμε) ένα ευρώ για τόκους. Ο Γ. Σταθάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπολογίζει ότι το έλλειμμα αυτό μπορεί να φθάσει φέτος το 3-4%. Αν το έλλειμμα αυτό δεν χρηματοδοτηθεί από την τρόικα θα χρηματοδοτηθεί από πρόσθετα μέτρα λιτότητας που θα κάνουν την ύφεση βαθύτερη, άρα το έλλειμμα μεγαλύτερο και ούτω καθ εξής.

Η Ελλάδα, δεύτερον, έχει, παρ όλες τις περικοπές, ένα έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή διαφορά μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών, που για εφέτος, με τους συντηρητικότερους υπολογισμούς, θα ξεπεράσει το 8% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα αυτό το χρηματοδοτεί η ΕΚΤ. Αν πάψει να το χρηματοδοτεί, η χώρα καταρρέει και οδηγείται υποχρεωτικά εκτός ευρώ, σε μια άβυσσο που έχει κορώνα την δραχμή και γράμματα το κοινωνικό χάος και την κυριαρχία μιας νέας τάξης μαυραγοριτών.

Και, τρίτον, η ευρωζώνη είναι, πράγματι, πιθανόν να μην επιβιώσει μιας ελληνικής εξόδου. Οι συνέπειες μπορεί πράγματι να αποδειχθούν  «πυρηνικές», που λέει και ο Τσίπρας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συμβεί το μοιραίο. Και με την Ευρώπη ολόκληρη να βυθίζεται σε μια νέα εκδοχή της δεκαετίας του 30, η πιό αδύναμη οικονομία της, εμείς, θα βρεθούμε σε ακόμη χειρότερη θέση.

Απαριθμώ, σχηματικά, ενδεχόμενους κινδύνους. Όχι για να επαναφέρω από την πίσω πόρτα τον φόβο που μόλις ξόρκισα. Αλλά για να δικαιώσω αυτό που η κοινή λογική νιώθω να φωνάζει εις ώτα μη ακουόντων πολιτικών ηγετών: Ότι για να διαχειριστούμε τους κινδύνους και να αδράξουμε την ευκαιρία συντονισμού με μια αλλαγή σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που μόλις αρχίζει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, χρειαζόμαστε θάρρος και όχι φόβο, σύνεση και όχι μισαλλοδοξία, συναίνεση και όχι αναβίωση των διαχωριστικών γραμμών της δεκαετίας του 50, και προπάντων εθνικό σχέδιο που να αντικαταστήσει το αποτυχημένο, αποικιακό σχέδιο που μας επέβαλαν- κι αυτό το εθνικό σχέδιο κανείς ως τώρα δεν ακούω να το συζητά.

Και για έναν ακόμη λόγο: Δύο χρόνια τώρα η Ελλάδα βουλιάζει στην κατάθλιψη, αλλά δεν αλλάζει. Αναπαράγει τον εαυτό της και το χρεοκοπημένο της πολιτικό σύστημα σε χαμηλότερο, φτωχότερο επίπεδο. Κι αυτό θα απαντούσα τελικά σ’ εκείνον που ρωτά «και τι έχω να φοβηθώ, τι έχω να χάσω;» Έχεις να χάσεις μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει η πραγματική αιτία της χρεοκοπίας- που είναι πολιτική, όχι οικονομική. Και το κόστος αυτής της χαμένης ευκαιρίας θα είναι πολύ βαρύ για τους ώμους όλων μας.-

Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται στην Ελλάδα.

Tης Ελένης Βαρίκα, του Μικαέλ Λεβύ και του Ετιέν Μπαλιμπάρ

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον μετά το τέλος της γερμανικής Κατοχής το 1944: βίαιη μείωση των μισθών και των συντάξεων. ανεργία των νέων στο 50%. Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, μικρά εμπορικά καταστήματα, εφημερίδες, εκδοτικοί οίκοι. χιλιάδες επαίτες και άστεγοι στους δρόμους. υπερβολικοί και αυθαίρετοι φόροι, επανειλημμένες περικοπές μισθών και συντάξεων. μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και δόλια καταβύθιση των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση) και της κοινωνικής ασφάλισης. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Και ο κατάλογος των αδικημάτων του «Μνημονίου» δεν έχει τελειωμό.

Αντίθετα, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και η Εκκλησία (ο πιο μεγάλος ιδιοκτήτης γης), αυτοί, δεν φορολογούνται. Αποφασίζεται η μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών αλλά κανείς δεν αγγίζει τις γιγαντιαίες «αμυντικές» δαπάνες: υποχρεώνουν την Ελλάδα να συνεχίσει να αγοράζει στρατιωτικό υλικό εκατομμυρίων ευρώ από αυτούς τους ευρωπαίους προμηθευτές που είναι επίσης –καθαρή σύμπτωση– εκείνοι που απαιτούν την πληρωμή του χρέους (Γερμανία, Γαλλία).

Η Ελλάδα έχει γίνει ένα εργαστήριο για την Ευρώπη. Εκεί δοκιμάζονται πάνω σε ανθρώπινα πειραματόζωα οι μέθοδοι που στη συνέχεια θα εφαρμοστούν στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και ούτω καθ’ εξής. Οι υπεύθυνοι αυτού του πειράματος, η τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ) και οι συνεταίροι τους των ελληνικών κυβερνήσεων, δεν ανησυχούσαν: έχει δει κανείς ποτέ ινδικά χοιρίδια, ποντίκια εργαστηρίου, να διαμαρτύρονται για ένα επιστημονικό πείραμα; Θαύμα! Τα ανθρώπινα πειραματόζωα εξεγέρθηκαν: παρά την άγρια καταστολή που ασκείται από μια αστυνομία σε μεγάλο βαθμό διαβρωμένη από τους νεοναζί, οι οποίοι στρατολογήθηκαν τα τελευταία χρόνια, οι γενικές απεργίες, οι καταλήψεις των πλατειών, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες δεν έχουν σταματήσει εδώ κι ένα χρόνο. Και τώρα, αποκορύφωμα της αυθάδειας, οι Έλληνες μόλις ψήφισαν ενάντια στη συνέχιση του «πειράματος», μειώνοντας στο μισό την εκλογική δύναμη των κυβερνητικών κομμάτων και τετραπλασιάζοντας τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν χρειάζεται να ανήκει κανείς στην ριζοσπαστική Αριστερά για να δει πόσο καταστροφικές είναι οι νεοφιλελεύθερες συνταγές της τρόικας. Ο Πωλ Κρούγκμαν, βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, δεν παύει να το λέει: πώς μπορείς να «εξυγιάνεις τα δημοσιονομικά» της Ελλάδας αν γονατίσεις τη χώρα, αν επιτείνεις την ύφεση, η οποία, προφανώς, δεν μπορεί παρά να μειώσει τα έσοδα και να προκαλέσει ελλείμματα στον προϋπολογισμό; Σε τι, λοιπόν, χρησίμευσαν τα «γενναιόδωρα» δάνεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ; Μα, για να πληρωθεί… το χρέος προς τις τράπεζες, έστω και αν η χώρα φορτώνεται με καινούριο χρέος. Οι «ειδικοί» της τρόικας έχουν θρησκεία τους τον καπιταλισμό (Β. Μπένγιαμιν, 1921): μια θρησκεία της οποίας οι θεότητες –οι χρηματιστικές αγορές με τα απρόβλεπτα, αυθαίρετα και παράλογα θεσπίσματά τους– απαιτούν θυσίες (ανθρώπινες).

Κάνοντας ουσιαστικά την αυθαιρεσία, την αδιαφάνεια και τον φόβο τρόπο διακυβέρνησης, μια τέτοια πολιτική βίαιης υποδούλωσης ενός λαού δεν μπορούσε παρά να προκαλέσει αντιδράσεις οργής, σύγχυσης, θυμού. Ένα τμήμα αυτού του θυμού κατευθύνθηκε προς μια αποτρόπαιη ρατσιστική, αντισημιτική και ξενόφοβη δύναμη, την Χρυσή Αυγή. Ωστόσο, οι «αγανακτισμένοι» έδωσαν στην μεγάλη πλειοψηφία τους τη στήριξή τους, για πρώτη φορά μετά το 1958, στην ριζοσπαστική Αριστερά. Αυτή η Αριστερά είναι βαθιά ευρωπαϊκή. Δεν έχει καμιά πρόθεση να εγκαταλείψει το ευρώ, αλλά αρνείται κατηγορηματικά το Μνημόνιο που επέβαλε η τρόικα και αποδέχτηκαν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων: του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια εκείνης της «εθνικής ενότητας», μαζί με τη Νέα Δημοκρατία και την άκρα Δεξιά. Προτείνει συγκεκριμένη εναλλακτική πολιτική, ρεαλιστική και άμεσα εφαρμόσιμη: μορατόριουμ για το χρέος, που θα συνοδεύεται από διεθνή λογιστικό έλεγχο που θα εξακριβώσει τη νομιμότητά του. κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών. κατάργηση των αντικοινωνικών μέτρων τα οποία πήραν οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν το Μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη ενός ευρέος φάσματος δυνάμεων που εντάσσονται στο ρεύμα της δημοκρατικής Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων, των αγανακτισμένων, των εργαζομένων που αγωνίζονται, των δικτύων υποστήριξης των μεταναστών, των φεμινιστικών ομάδων, των ομάδων που εντάσσονται στο queer κίνημα, των οικολογικών κινημάτων, πέτυχε να γίνει η δεύτερη πολιτική δύναμη της χώρας. «Δεν ήξεραν ότι ήταν αδύνατο, επομένως το έκαναν», θα έλεγε ο Μαρκ Τουαίν.

Μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί τον Ιούνιο. Ορισμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ριζοσπαστική Αριστερά στην πρώτη θέση. Για εμάς, είναι σαφές ότι το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι του χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο ή ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το έχουν καταλάβει και γι’ αυτό απειλούν τους Έλληνες με κάθε είδους αντίποινα, αν τολμήσουν να μην ψηφίσουν τους υποψήφιους που εγκρίνουν οι τράπεζες και το ΔΝΤ. Η νέα γαλλική κυβέρνηση, που οχυρώνεται πίσω από μια φρόνιμη σιωπή, θα έπρεπε να διαβεβαιώσει δυνατά και καθαρά, ότι θα σεβαστεί τις αποφάσεις του ελληνικού λαού, και ότι θα απορρίψει κάθε πρόταση απομάκρυνσης της Ελλάδας από την Ευρώπη ή την Ευρωζώνη.

Είναι επείγον να υποστηρίξουμε την ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά, να ενισχύσουμε τη δημοκρατική, αντιφασιστική και ενωτική ορμή που την ωθεί. Βρίσκεται, αυτή την στιγμή, στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα για να ελευθερώσουμε την Ελλάδα, και κατά συνέπεια την Ευρώπη, από τον εφιάλτη της νεοφιλελεύθερης λιτότητας.

Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Μετάφραση: Ελένη Καλαφάτη

Το κείμενο των Etienne Balibar, Michaël Löwy και Ελένης Βαρίκα είναι προσιτό στο http://blogs.mediapart.fr/edition/les-invites-de-mediapart/article/230512/l-avenir-de-l-europe-se-joue-en-grece , στις 23.05.2012

Διαβάστε για την εκταμίευση των 18 δισ. ευρώ που έλαβαν οι τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες

Το ποσό των 18 δισ. ευρώ από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) έλαβαν οι τέσσερις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες, όπως μεταδίδει το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων AFP.

"Η εντολή για την πληρωμή στις τράπεζες δόθηκε, αυτό ολοκληρώνει τη διαδικασία", δήλωσε αξιωματούχος στο AFP.

Η Εθνική έλαβε 7,43 δισ. ευρώ, η Τράπεζα Πειραιώς 4,7 δισ. ευρώ, η Eurobank 3,97 δισ. ευρώ και η Alpha Bank 1,9 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή το Reuters σε δημοσίευμα του αναφέρει: "Το ελληνικό Ταμείο για την στήριξη των τραπεζών διέθεσε σήμερα τα 18 δισ. ευρώ στις τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας στο πλαίσιο της προγραμματισμένης προσπάθειας για την ανακεφαλαιοποίηση το κλάδου, όπως δήλωσε αξιωματούχος του Ταμείου.

"Τα κεφάλαια έχουν μοιραστεί", δήλωσε στο Reuters αξιωματούχος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Η διάθεση των κονδυλίων – μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) – θα ενισχύσει την κεφαλαιακή βάση των Εθνική Τράπεζα, Alpha, Eurobank και Τράπεζα Πειραιώς, ενώ θα επιτρέψει να ανακτήσουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας".

Η ενίσχυση της τεσσάρων τραπεζών θα γίνει μέσω ομολόγων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ανοίγοντας το δρόμο για τον απευθείας δανεισμό τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

Μια διαφορετική άποψη για το χρέος και την κρίση

Συνέντευξη του δημοσιογράφου , στην prime time ζώνη του BBC , Greg Palast στον δημοσιογράφο Alex Jones του Infowars.com
Ακολουθεί συνέντευξη του Rodney Shakespeare Βρετανού πολιτικού αναλυτή και καθηγητή πανεπιστημίου στο πεδίο της οικονομίας για την κρίση και το χρέος.

ΠΑΡ΄ΟΛΑ ΟΣΑ: ΨΗΦΟ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ*

Η ελπίδα για έξοδο από την κρίση, το πρόγραμμα και η διαλεκτική στρατηγικής και τακτικής

Το «αόρατο χέρι της Αγοράς», οδηγημένο από τα δόγματα του «νεοφιλελευθερισμού», προκάλεσε τη σημερινή παγκόσμια κρίση. Η Ελλάδα ήταν ένας από τους «αδύναμους κρίκους». Εντούτοις, η κρίση ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί με αξιοποίηση εγχώριων πηγών. (Βλ. σχετικό άρθρο μου, Ουτοπία, τ. 95, 2011). Αλλά ο Παπανδρέου, οι συν αυτώ και οι μετά απ’ αυτόν, δεν θέλησαν: παρέδωσαν αμαχητί τη χώρα στα όρνεα του ΔΝΤ. Αναίσθητοι, θρασείς και ανήθικοι, τολμούν τώρα να ισχυρίζονται ότι θα σώσουν την Ελλάδα! Απειλούν και υβρίζουν. Την ίδια στιγμή επιχειρούν να ανασυγκροτήσουν το αστικό μπλοκ εξουσίας: την υποτελειακή Δεξιά! Μιλάν για τέλος της «μεταπολίτευσης».

Άλλη διαστροφή εννοιών: Κανένα τέλος και καμιά μεταπολίτευση. Πρόκειται για τη χρεοκοπία της χώρας, και την αντίστοιχη χρεοκοπία των αστικών κομμάτων: Οικονομική κρίση, κρίση εξουσίας, άνοδος της Αριστεράς. Αφύπνιση και κίνηση του λαϊκού παράγοντα. Μιλούσαμε για εργασιακό μεσαίωνα. Αλλά τον Μεσαίωνα υπήρχε σχετική σιγουριά: συντεχνίες, κοινοτική γη, αγρότες ελεύθεροι παραγωγοί. Ο Μεσαίωνας προετοίμασε την Αναγέννηση και μ’ αυτή, την προλεταριοποίηση των αγροτικών πληθυσμών. Και σήμερα; Κατακτήσεις αιώνων πρέπει να ακυρωθούν. Ειδικά σε μας: Οι Έλληνες πρέπει να μετατραπούν σε εξουθενωμένο, ταπεινωμένο, ανέστιο λαό, με σκυμμένο κεφάλι.

Υπάρχει ελπίδα; Η μόνη δύναμη η οποία μπορεί να αγωνιστεί για έξοδο από την κρίση και για την προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας είναι η Αριστερά. Ποιά Αριστερά; Και με ποιό πρόγραμμα; Με ποιά διαλεκτική της στρατηγικής και της ταχτικής;

Το ΚΚΕ συνεχίζει το μοναχικό του δρόμο. Ο πολυφασικός ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε τη νεκρή πλέον ιδεολογία του Ευρωκομμουνισμού, αλλά δεν έχει επεξεργαστεί μια συγκεκριμένη στρατηγική απέναντι στην Ευρώπη του Κεφαλαίου. Η έννοια «Ευρώπη των Λαών» είναι ψευδοέννοια: δεν επιστρέφει στη γη του συγκεκριμένου. Ως προς την «εξωκοινοβουλευτική» Αριστερά: Κράτησε την ταξική της όραση αυτά τα χρόνια της καταστροφής. Μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες. Όμως, δεν κατόρθωσε να υπερβεί τις καταγωγικές αγκυλώσεις της.

Λοιπόν; «Ενότητα μέσα στη διαφορά» (Λένιν). Η σημερινή κρίση αποτελεί μια ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά. Αλλά, πολυδιασπασμένη, θα βρει τη δύναμη να υπερβεί τον σημερινό εαυτό της; Η δική μας Αριστερά καταφέρνει να κερδίζει τις μάχες και να χάνει τον πόλεμο: 1944,1974. Και σήμερα; Το ΚΚΕ, χωρίς στρατηγική, χωρίς πολιτική συμμαχιών, μόνο, άσπιλο και αμόλυντο, ονειρεύεται ένα άλμα στο κενό: από το σήμερα, στη λαϊκή οικονομία και εξουσία. Επανάσταση, λοιπόν, χωρίς συμμάχους, με στόχο δύο ψευδοέννοιες: λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία. Φυσικά ακούγεται και η λέξη σοσιαλισμός, αλλά κάτι, σαν «τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε»!

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια ενωτική πολιτική χωρίς επεξεργασμένη στρατηγική και χωρίς μια ριζική τομή από τη σοσιαλδημοκρατική παράδοση. Η ανένδοτη στάση της «εξωκοινοβουλευτικής» Αριστεράς είναι άξια σεβασμού, αλλά επικαλούμενη συνεχώς την «ανατροπή, την επανάσταση και την κομμουνιστική απελευθέρωση» δεν κάνει πολιτική. Δεν γίνεται δημιουργός γεγονότων. Δεν συμβάλλει στο ξεπέρασμα του σημερινού κατακερματισμού.

Λοιπόν; Ας θυμηθούμε τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Γκράμσι, τη θεωρητική και πρακτική παράδοση της οργανικής συσχέτισης της στρατηγικής με την τακτική: επιμονή στο συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο (στην περίπτωση μας, στον σοσιαλισμό) και ευλυγισία στην κοινή δράση, στις ουσιαστικότερες συγκλίσεις, στην κατάκτηση της οργανικής ενότητας της Αριστεράς, η οποία δεν θα αποκλείει την ποιοτική πολυμορφία. Τι έλεγε ο Λένιν: Συνεργαστείτε σε ένα, σε δύο, σε τρία σημεία. Συνεργαστείτε μ’ αυτούς που θα σας εγκαταλείψουν στην πορεία. Συνεργαστείτε με τους ρεφορμιστές. Συνεργασίες στις «κορυφές», σε αντιστοιχία με την κίνηση των μαζών.

Ακόμα: Ας θυμηθούμε τις γκραμσιανές έννοιες της πολιτικής, ιδεολογικής, πολιτισμικής και ηθικής ηγεμονίας ή το κλασικό απόφθεγμα: χωρίς επαναστατική θεωρία η επαναστατική πράξη είναι τυφλή. Τί κάνουμε λοιπόν; Πρώτος, άμεσος, και δυνάμει εφικτός στόχος: Μέτρα για να αποφύγουμε τη μαζική πείνα και την εξαθλίωση. Καταγγελία της δανειακής σύμβασης. Στάση πληρωμών. Εκδίωξη της Τρόικας. Ποιος όμως θα τα κάνει αυτά; Μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Το σύνθημα είναι καλό και απέδωσε προ ημερών. Όμως: Το υπηρετικό προσωπικό της αστικής τάξης είχε βρει προσωρινή λύση και τώρα προετοιμάζει τη δεξιά – υποτελειακή ανασυγκρότηση του. Λένε: Αν δεν σκύψουμε το κεφάλι, «θα μας διώξουν». Θα μας διώξουν; Το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα. Η «Ευρώπη» είναι το πρόβλημα. Συνεπώς: Σήμερα, το ελάχιστο εφικτό, δηλαδή η κοινή δράση της Αριστεράς να αποτελέσει ισχυρό ανάχωμα στην καταστροφική πολιτική των κομμάτων της υποτέλειας.

Σταματάμε στο ελάχιστο; Προφανώς όχι! Την ίδια στιγμή επιχειρούμε την οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική ανασυγκρότηση της Αριστεράς, ώστε, μαζί με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, να διεκδικήσει ρεαλιστικά την εξουσία. Εξουσία μέσα ή έξω από την Ε.Ε.; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ούτε οι «ευρωπαϊστές», ούτε οι αντίθετοι, έχουν επί του παρόντος, επιστημονικά και πολιτικά συγκεκριμένη απάντηση. Ας αφήσουν λοιπόν οι καθοδηγητές μας τις κλειστές συναντήσεις και την ανταλλαγή επιστολών, και ας ξεκινήσουν έναν ανοιχτό διάλογο μπροστά στο λαό και με το λαό, γι’ αυτόν τον ενδιάμεσο στόχο.

Δηλαδή: Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης της τεχνολογίας και της οικονομίας, είναι η οικονομία μας βιώσιμη έξω από την Ε.Ε.;

Γενικότερα: με τη διάλυση της Ε.Ε. του Κεφαλαίου, επιστρέφουμε στην ιστορικά ξεπερασμένη μορφή του ‘Εθνους-Κράτους;

Μήπως λοιπόν η Αριστερά πρέπει να θέσει έναν ευρύτερο στόχο, σύμφωνο με το κλασικό: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»;

Μήπως η ανάπτυξη και ο συντονισμός του εργατικού και του κομμουνιστικού ευρωπαϊκού κινήματος πρέπει να θέσει ως στρα¬τηγικό σχέδιο τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης;

Τούτη τη στιγμή: Κοινή δράση, ανοιχτό διάλογο, θεωρητική και οργανωτική σύγκλιση των δυνάμεων της Αριστεράς με στόχο την ανασυγκρότηση της οικονομίας μέσα από μια ενιαία επαναστατική διαδικασία με τελικό στόχο τον σοσιαλισμό. Ας είμαστε προσγειωμένοι: Η κρίση δεν οδηγεί νομοτελειακά στην επανάσταση. Στη χώρα μας έχει ήδη αναπτυχθεί ένας αντιδραστικός εθνικισμός, ένας τυφλός ρατσισμός και ένα ρεύμα νεοναζιστικό. Πώς θα αντιπαλέψουμε αυτές τις τάσεις; Έχοντας ως βασική αρχή έναν υγιή διεθνικό πατριωτισμό. Η Αριστερά, εξ ορισμού πατριωτική, δεν μπόρεσε σε κρίσιμες στιγμές να συνδυάσει διαλεκτικά το ταξικό με το εθνικό. Στην κατοχή, το εθνικό επικάλυψε το ταξικό. Σήμερα πολλοί μιλούν για νέα κατοχή και για νέο ΕΑΜ.

Αλλά η βασική, θεμελιακή αντίθεση σήμερα είναι η αντίθεση εργασίας και κεφαλαίου. Το εθνικό αναδύεται ως παράγωγη αντίθεση, εξαιτίας της υποτελειακής και προδοτικής πολιτικής των αστών. Ας μην υποτιμήσουμε συνεπώς το εθνικό. Ας μην αφήσουμε τον πατριωτισμό, λάφυρο στην αντιδραστική ιδεολογία: Ο Παπαδήμος χτες και ίσως ο Σαμαράς αύριο, δεν δρουν «ως εντολοδόχοι των ξένων». Είναι, πριν απ’ όλα, εντολοδόχοι της εγχώριας αστικής τάξης. Οι ξένοι καλούνται κάθε φορά να υπηρετήσουν, μαζί με τα δικά τους, και τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου το οποίο, αν και «εγχώριο», δεν έχει ούτε πατρίδα, ούτε πατριωτισμό, ούτε ηθική.

Και στην 17η Ιουνίου; Ούτε αποχή, ούτε λευκό. Κριτική, αγωνιστική ψήφο στην Αριστερά. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ . Ο ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ....ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ !!!

Καλά εμείς. Έστω ότι είμαστε φοροφυγάδες, διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, ελλειμματικοί από την κούνια, Ελληνάρες που απαιτούμε να ζούμε από τον ιδρώτα των λαών που παράγουν. Οι Ισπανοί όμως; Εκείνοι τι φταίνε;

- Η Ισπανία δεν είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;
- Η Ισπανία δεν είχε χρέος κατά πολύ χαμηλότερο της Γερμανίας λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;

- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που πέτυχε να κάνει τους μόνους πλεονασματικούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Ιστορίας, αφήνοντας πίσω τους μια Μπαρτσελόνα χάρμα ιδέσθαι;

- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που, με παράδειγμα τη Ζάρα, απέδειξε ότι η Ευρώπη μπορεί να παράγει προϊόντα υφαντουργίας χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει τις θέσεις εργασίας στην Άπω Ανατολή;
- Η Ισπανία δεν προσέφερε στη Volkswagen τα πιο επικερδή εργοστάσιά της στην Ευρώπη (εκείνα της Seat); Κι όμως, η χώρα αυτή βρίσκεται σήμερα στην ίδια μαύρη τρύπα με εμάς. Πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν, αν η κρίση οφείλεται σε κακοδαιμονίες που, δίχως αμφιβολία, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα αλλά σε καμία των περιπτώσεων την Ισπανία;

Για μια στιγμή ας ξεχάσουμε τα δικά μας και ας αναλογιστούμε το δράμα που εκτυλίσσεται στην Ισπανία (όχι μόνο από αλληλεγγύη προς τον συμπαθή λαό της δυτικής Μεσογείου, αλλά γιατί έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τι μας συμβαίνει κι εμάς τώρα, αυτή τη στιγμή): Από πέρσι το καλοκαίρι, οι ζημίες των ανόητων ισπανικών ιδιωτικών τραπεζών  (που προκλήθηκαν από τζόγο στην αγορά ακινήτων) έχουν μεταφερθεί στους ώμους του ισπανικού δημοσίου, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εκπαραθύρωση του τελευταίου από τις «αγορές». Για να μην αναγκαστεί η EE να παραδεχθεί ότι η Ισπανία είναι η τέταρτη χώρα που «καταπίπτει», αποφασίστηκε η εξής παρανοϊκή «λύση»:

1 Η ΕΚΤ θα δέχεται ό,τι παλιόχαρτο της φέρνουν οι ισπανικές τράπεζες ως «εχέγγυο» και έτσι θα τις δανείσει πάνω από 300 δις με επιτόκιο 1%.

2 Επειδή αυτά τα χρήματα αποτελούν δανεικά, και με τα δανεικά δεν αποφεύγεται μια πτώχευση (παρά μόνο αναβάλλεται), το ισπανικό κράτος θα δανειστεί κι άλλα χρήματα (από το EFSF) με επιτόκιο περί το 4% για να τα χαρίσει στις τράπεζες (στο πλαίσιο της επανακεψαλαιοποίησης) – χωρίς βέβαια να λάβει κοινές μετοχές (κάτι που αποτελεί κατάφορη παραβίαση των κανόνων του…καπιταλισμού).

3 Λόγω όμως του 2, το ισπανικό κράτος σπρώχνεται βαθύτερα στην πτώχευση. Για να μην βουλιάξει άμεσα, σκέφτηκαν το εξής σοφό: Οι τράπεζες, την ίδια ώρα που θα παίρνουν δανεικά (κι αγύριστα) από το ισπανικό κράτος, θα του δανείζουν με επιτόκια 6% μέρος των δανεικών που παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%.

Κατανοείτε τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οι πτωχευμένες τράπεζες πρώτα μετέφεραν τις ζημίες τους στο ισπανικό κράτος, οδηγώντας το στην πτώχευση, κατόπιν εξασφάλισαν τόνους δανείων από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1%), μετά δάνεισαν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο… ισπανικό δημόσιο (με επιτόκιο 6%) και, παράλληλα, δανείζονται από το ισπανικό δημόσιο κι άλλα χρήμα τα οποία ο Ισπανός ψορολογούμενος δανείζεται από το EFSF. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο απαράβατος όρος για να επιτραπεί στην Ισπανία αυτή «λύση» είναι η επιβολή λιτότητας, που θα συρρικνώσει κι άλλο το εθνικό εισόδημα, από το οποίο το κράτος θα πρέπει να αντλήσει τους φόρους που απαιτούνται για την αποπληρωμή όλων αυτών των δανείων που έχει φορτωθεί ο ισπανικός λαός εκ μέρους των τραπεζιτών.

Όταν, λοιπόν, Ευρωπαίοι συνάδελφοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, δακτυλοδείχνουν την Ελλάδα επειδή τόλμησε να πει όχι στο ευρωπαϊκό «σχέδιο» καταπολέμησης της κρίσης, τους απαντώ χωρίς περιστροφές: Θα παραδεχθώ ό,τι θέλετε, αλλά μόνο όταν μου εξηγήσετε, στη βάση του Ορθού Λόγου, «τι στο διάβολο κάνετε στην Ισπανία;» .

* Το Παραπάνω κείμενο  δημοσιεύεται στο περιοδικό HOT DOC