Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην ύπαρξη ενός πολύπλοκου και πολυάνθρωπου μηχανισμού πολιτικών, επαγγελματιών οικολόγων, αμαρτωλών ΜΚΟ, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, δημοσιογράφων και ΜΜΕ, οι οποίοι όλοι αυτοί, λες και συντονιζόμενοι από κάποιο κέντρο, γελοιοποιούσαν και δαιμονοποιούσαν οποιονδήποτε είχε το θάρρος να παρουσιάσει δημόσια και υπεύθυνα οποιαδήποτε πληροφορία, εκτίμηση ή άποψη που ήθελε τους Τούρκους να εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις, ή οποιαδήποτε άποψη μιλούσε για το τουρκικό παρακράτος, τη μυστική δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και εν γένει την τουρκική απειλή.
Ο μηχανισμός αυτός, παρότι μετρά μια αποτυχία στο «μέτωπο της Κύπρου», όπου ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατενίκησε όλους αυτούς τους καλοπληρωμένους με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων παράγοντες, έχει καταγράψει μια τεράστια επιτυχία. Κατάφερε να ακυρώσει τον ρωσικών συμφερόντων αγωγό South Stream, με τραγικές συνέπειες για την Ελλάδα και τα εθνικά μας συμφέροντα. Αφού πολέμησαν με λύσσα την ίδια την ελληνική κυβέρνηση που κινήθηκε προς αυτήν την κατεύθυνση, αφού κατέκαψαν την Ελλάδα, μετά την συμφωνία Πούτιν-Καραμανλή, αφού προχώρησαν στις απαραίτητες προεκλογικές δηλώσεις-μήνυμα δια στόματος του Γιώργου Παπανδρέου προς την Ουάσιγκτον και τους μεγάλους πάτρωνες, προχώρησαν στην ακύρωση του αγωγού, αφήνοντας την Ελλάδα κυριολεκτικά στο έλεος της Τουρκίας, στο κρίσιμο ζήτημα της προμήθειας της χώρας με φυσικό αέριο, στρατηγικής σημασίας πρώτη ύλη για την επιβίωση της χώρας.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, με τον South Stream η Ελλάδα αποκτούσε έναν επί πλέον αγωγό παροχής φυσικού αερίου, εκτός από τον αγωγό Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία, ο οποίος ελέγχεται από την Τουρκία.
Όλα αυτά τα χρόνια η Ρωσία, αφού υπέγραψε κρίσιμη συμφωνία με τη Μέρκελ (Απρίλιος 2010), για τον βόρειο αγωγό (North Stream), εργάζεται μεθοδικά πάνω στο πρόγραμμα κατασκευής του αγωγού, παρακάμπτοντας την Ελλάδα, η οποία εν τω μεταξύ είχε αρνηθεί και το σωτήριο δάνειο των 25 δις ευρώ από τη Ρωσία, όπως επωνύμως καταγγέλλει ο Ιβάν Σαββίδης, που ήταν παρών στη συνάντηση Πούτιν-Παπανδρέου.
Με άλλα λόγια, από την κίνηση της Ελλάδας να αρνηθεί τη διέλευση του αγωγού από το έδαφός της, ίσως να μην έχασε η Ρωσία, αλλά μόνον η Ελλάδα και μάλιστα πολλά και σε πολλούς τομείς!
Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η Ρωσία σχεδίασε νέο δρομολόγιο για τον αγωγό, ενώ φέρεται να έχει υπογράψει συμφωνίες με τις ενδιαφερόμενες χώρες. Ο αγωγός θα ξεκινά από τις ρωσικές ακτές στον Εύξεινο Πόντο, θα φθάνει στη Βουλγαρία και από κει, μέσω Σερβίας, θα διακλαδίζεται προς Αυστρία και προς Κροατία-Σλοβενία-Ιταλία. Οι ενδιαφερόμενες χώρες με τις οποίες η Ρωσία φέρεται ήδη να έχει υπογράψει σχετικές συμφωνίες, είναι η Βουλγαρία, η Σερβία, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Κροατία, η πΓΔΜ και η Αυστρία. Εκτός από τις διακρατικές συμφωνίες, ο ρωσικός ενεργειακός γίγαντας Gazprom έχει υπογράψει συμφωνίες με πολλές εταιρείες ενέργειας, όπως η ιταλική ΕΝΙ, η γαλλική EDF, η αυστριακή OMV.
Με άλλα λόγια, η Ρωσία έχει ολοκληρώσει τις διακρατικές και τις εμπορικές συμφωνίες που αφορούν το τμήμα του αγωγού που θα ξεκινά από τις ακτές της Βουλγαρίας και θα διακλαδίζεται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Αυτό που δεν είχε καθοριστεί και διασφαλιστεί με συμφωνίες, είναι το τμήμα του αγωγού που θα περνούσε υποθαλασσίως από τον Εύξεινο Πόντο, για να φθάσει στις βουλγαρικές ακτές. Εκεί η Ρωσία είχε δυο επιλογές. Να υπογράψει συμφωνία με την Ουκρανία και τη Ρουμανία, για τη διέλευση του αγωγού από την ΑΟΖ των χωρών αυτών, ή να επιλέξει την Τουρκία, η οποία σημειωτέον, έχει ορίσει τη δική της ΑΟΖ στον Εύξεινο Πόντο.
Επίσης, να σημειωθεί ότι η Τουρκία έχει ήδη κατασκευάσει έναν αγωγό που μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ιράν, παρότι το απαγόρευε ο Νόμο Αμάτο των ΗΠΑ, και τον ρωσικό αγωγό Blue Stream, που μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στον τερματικό σταθμό στην Αμισό-Σαμσούντα. Υπογραμμίζεται ότι ο πρώτος αγωγός «έφαγε» τον Ερμπακάν και ο δεύτερος τους Ετζεβίτ-Γιλμάζ, που υπέγραψαν τη σχετική συμφωνία. Παρόλα αυτά, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν δεν ακύρωσαν τα έργα αυτά, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν και να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, που με εξαγωγές 150 δις δολαρίων το χρόνο, τείνει να καταστήσει την Ελλάδα των προαναφερθέντων παραγόντων της συμφοράς, 82ο νομό της Νεο-οθωμανίας.
Τη στιγμή λοιπόν που η Ελλάδα αρνείται τον ρωσικό αγωγό και το δάνειο των 25 δις από τη Ρωσία, τη στιγμή που η πατρίδα μας στενάζει και χάνεται κάτω από το πέλμα αυτών των παραγόντων, που κατορθώνουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο με όλες τις κυβερνήσεις, η Τουρκία, που συνεχίζει να είναι ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ, ταυτόχρονα συνεχίζει απτόητη τη συνεργασία της με τη Ρωσία.
Τελευταία πράξη θάρρους και εξυπηρέτησης των εθνικών της συμφερόντων, κόντρα στις υποδείξεις της Ουάσιγκτον, είναι η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας για τον αγωγό South Stream, αυτόν που αρνήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, οι κάθε είδους συνοδοιπόροι και συν-καταναλωτές των κρατικών -φανερών και μυστικών- κονδυλίων, και οι ...«οικολόγοι» της Αλεξανδρούπολης. Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, υπέγραψε στη Μόσχα την συμφωνία διέλευσης του αγωγού από την τουρκική ΑΟΖ με πολύτιμα οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα για την Άγκυρα, του αγωγού που αρνήθηκε ο μηχανισμός της προδοσίας στην Αθήνα.
Μερικά από αυτά είναι η πολιτική στήριξη της Ρωσίας στην Τουρκία σε διάφορους τομείς, όπως το Κουρδικό και το Αιγαίο (!), και η στήριξη της τουρκικής οικονομίας μέσω της μείωσης της τιμής του παρεχόμενου φυσικού αερίου, της κατασκευής σταθμού αποθήκευσης φυσικού αερίου από την Gazprom στην Τουρκία, ρωσικών επενδύσεων στον τομέα της ενέργειας κλπ.
Ο αγωγός, που αρνήθηκε η Ελλάδα, με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, να είναι εξαρτημένη ενεργειακά από την Τουρκία (ο 82ος νομός που λέγαμε;), αναμένεται να κατασκευαστεί με ταχείς ρυθμούς και να λειτουργήσει από το 2015.
Για όσους θέλουν αν εμβαθύνουν ακόμα περισσότερο και να οριοθετήσουν το μέγεθος της αθλιότητας και της προδοσίας των παραγόντων που στελεχώνουν τον εν λόγω μηχανισμό, να σημειώσουμε ότι η Τουρκία, με την κίνησή της αυτή, βάζει ταφόπλακα στον αγωγό Nabucco, στρατηγικής σημασίας σχέδιο των ΗΠΑ για την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης.
Τέλος, για να μην θεωρηθεί ότι βλέπουμε παντού «εχθρούς και σκιές», να υπογραμμίσουμε ότι τη στιγμή που η ελληνική κοινή γνώμη άρχισε να αντιλαμβάνεται το ρόλο αυτού του μηχανισμού μετά τις εξαιρετικά διαφωτιστικές τις δηλώσεις Γιλμάζ, ορισμένα στελέχη αυτού του πολυπλόκαμου τέρατος στην πολιτική, το κράτος και τα ΜΜΕ, είχαν το θράσος να σερβίρουν δημοσιεύματα σε δυο μεγάλες και «σοβαρές» εφημερίδες, που αποπροσανατόλιζαν και πάλι την κοινή γνώμη, αφού δικαιολογούσαν την πολιτική των συν-καταναλωτών των κρατικών -φανερών και μυστικών- κονδυλίων και έβλεπαν πίσω από τις πυρκαγιές τους ...Κούρδους και την DEV SOL. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι το πολυπλόκαμο «τέρας» δείχνει αποφασισμένο να συνεχίσει να κατατρώγει τις σάρκες της Ελλάδος και του ελληνισμού. Θα το επιτρέψουμε;
Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην ύπαρξη ενός πολύπλοκου και πολυάνθρωπου μηχανισμού πολιτικών, επαγγελματιών οικολόγων, αμαρτωλών ΜΚΟ, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, δημοσιογράφων και ΜΜΕ, οι οποίοι όλοι αυτοί, λες και συντονιζόμενοι από κάποιο κέντρο, γελοιοποιούσαν και δαιμονοποιούσαν οποιονδήποτε είχε το θάρρος να παρουσιάσει δημόσια και υπεύθυνα οποιαδήποτε πληροφορία, εκτίμηση ή άποψη που ήθελε τους Τούρκους να εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις, ή οποιαδήποτε άποψη μιλούσε για το τουρκικό παρακράτος, τη μυστική δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και εν γένει την τουρκική απειλή.
Ο μηχανισμός αυτός, παρότι μετρά μια αποτυχία στο «μέτωπο της Κύπρου», όπου ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατενίκησε όλους αυτούς τους καλοπληρωμένους με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων παράγοντες, έχει καταγράψει μια τεράστια επιτυχία. Κατάφερε να ακυρώσει τον ρωσικών συμφερόντων αγωγό South Stream, με τραγικές συνέπειες για την Ελλάδα και τα εθνικά μας συμφέροντα. Αφού πολέμησαν με λύσσα την ίδια την ελληνική κυβέρνηση που κινήθηκε προς αυτήν την κατεύθυνση, αφού κατέκαψαν την Ελλάδα, μετά την συμφωνία Πούτιν-Καραμανλή, αφού προχώρησαν στις απαραίτητες προεκλογικές δηλώσεις-μήνυμα δια στόματος του Γιώργου Παπανδρέου προς την Ουάσιγκτον και τους μεγάλους πάτρωνες, προχώρησαν στην ακύρωση του αγωγού, αφήνοντας την Ελλάδα κυριολεκτικά στο έλεος της Τουρκίας, στο κρίσιμο ζήτημα της προμήθειας της χώρας με φυσικό αέριο, στρατηγικής σημασίας πρώτη ύλη για την επιβίωση της χώρας.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, με τον South Stream η Ελλάδα αποκτούσε έναν επί πλέον αγωγό παροχής φυσικού αερίου, εκτός από τον αγωγό Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία, ο οποίος ελέγχεται από την Τουρκία.
Όλα αυτά τα χρόνια η Ρωσία, αφού υπέγραψε κρίσιμη συμφωνία με τη Μέρκελ (Απρίλιος 2010), για τον βόρειο αγωγό (North Stream), εργάζεται μεθοδικά πάνω στο πρόγραμμα κατασκευής του αγωγού, παρακάμπτοντας την Ελλάδα, η οποία εν τω μεταξύ είχε αρνηθεί και το σωτήριο δάνειο των 25 δις ευρώ από τη Ρωσία, όπως επωνύμως καταγγέλλει ο Ιβάν Σαββίδης, που ήταν παρών στη συνάντηση Πούτιν-Παπανδρέου.
Με άλλα λόγια, από την κίνηση της Ελλάδας να αρνηθεί τη διέλευση του αγωγού από το έδαφός της, ίσως να μην έχασε η Ρωσία, αλλά μόνον η Ελλάδα και μάλιστα πολλά και σε πολλούς τομείς!
Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η Ρωσία σχεδίασε νέο δρομολόγιο για τον αγωγό, ενώ φέρεται να έχει υπογράψει συμφωνίες με τις ενδιαφερόμενες χώρες. Ο αγωγός θα ξεκινά από τις ρωσικές ακτές στον Εύξεινο Πόντο, θα φθάνει στη Βουλγαρία και από κει, μέσω Σερβίας, θα διακλαδίζεται προς Αυστρία και προς Κροατία-Σλοβενία-Ιταλία. Οι ενδιαφερόμενες χώρες με τις οποίες η Ρωσία φέρεται ήδη να έχει υπογράψει σχετικές συμφωνίες, είναι η Βουλγαρία, η Σερβία, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Κροατία, η πΓΔΜ και η Αυστρία. Εκτός από τις διακρατικές συμφωνίες, ο ρωσικός ενεργειακός γίγαντας Gazprom έχει υπογράψει συμφωνίες με πολλές εταιρείες ενέργειας, όπως η ιταλική ΕΝΙ, η γαλλική EDF, η αυστριακή OMV.
Με άλλα λόγια, η Ρωσία έχει ολοκληρώσει τις διακρατικές και τις εμπορικές συμφωνίες που αφορούν το τμήμα του αγωγού που θα ξεκινά από τις ακτές της Βουλγαρίας και θα διακλαδίζεται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Αυτό που δεν είχε καθοριστεί και διασφαλιστεί με συμφωνίες, είναι το τμήμα του αγωγού που θα περνούσε υποθαλασσίως από τον Εύξεινο Πόντο, για να φθάσει στις βουλγαρικές ακτές. Εκεί η Ρωσία είχε δυο επιλογές. Να υπογράψει συμφωνία με την Ουκρανία και τη Ρουμανία, για τη διέλευση του αγωγού από την ΑΟΖ των χωρών αυτών, ή να επιλέξει την Τουρκία, η οποία σημειωτέον, έχει ορίσει τη δική της ΑΟΖ στον Εύξεινο Πόντο.
Επίσης, να σημειωθεί ότι η Τουρκία έχει ήδη κατασκευάσει έναν αγωγό που μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ιράν, παρότι το απαγόρευε ο Νόμο Αμάτο των ΗΠΑ, και τον ρωσικό αγωγό Blue Stream, που μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στον τερματικό σταθμό στην Αμισό-Σαμσούντα. Υπογραμμίζεται ότι ο πρώτος αγωγός «έφαγε» τον Ερμπακάν και ο δεύτερος τους Ετζεβίτ-Γιλμάζ, που υπέγραψαν τη σχετική συμφωνία. Παρόλα αυτά, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν δεν ακύρωσαν τα έργα αυτά, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν και να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, που με εξαγωγές 150 δις δολαρίων το χρόνο, τείνει να καταστήσει την Ελλάδα των προαναφερθέντων παραγόντων της συμφοράς, 82ο νομό της Νεο-οθωμανίας.
Τη στιγμή λοιπόν που η Ελλάδα αρνείται τον ρωσικό αγωγό και το δάνειο των 25 δις από τη Ρωσία, τη στιγμή που η πατρίδα μας στενάζει και χάνεται κάτω από το πέλμα αυτών των παραγόντων, που κατορθώνουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο με όλες τις κυβερνήσεις, η Τουρκία, που συνεχίζει να είναι ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ, ταυτόχρονα συνεχίζει απτόητη τη συνεργασία της με τη Ρωσία.
Τελευταία πράξη θάρρους και εξυπηρέτησης των εθνικών της συμφερόντων, κόντρα στις υποδείξεις της Ουάσιγκτον, είναι η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας για τον αγωγό South Stream, αυτόν που αρνήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, οι κάθε είδους συνοδοιπόροι και συν-καταναλωτές των κρατικών -φανερών και μυστικών- κονδυλίων, και οι ...«οικολόγοι» της Αλεξανδρούπολης. Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, υπέγραψε στη Μόσχα την συμφωνία διέλευσης του αγωγού από την τουρκική ΑΟΖ με πολύτιμα οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα για την Άγκυρα, του αγωγού που αρνήθηκε ο μηχανισμός της προδοσίας στην Αθήνα.
Μερικά από αυτά είναι η πολιτική στήριξη της Ρωσίας στην Τουρκία σε διάφορους τομείς, όπως το Κουρδικό και το Αιγαίο (!), και η στήριξη της τουρκικής οικονομίας μέσω της μείωσης της τιμής του παρεχόμενου φυσικού αερίου, της κατασκευής σταθμού αποθήκευσης φυσικού αερίου από την Gazprom στην Τουρκία, ρωσικών επενδύσεων στον τομέα της ενέργειας κλπ.
Ο αγωγός, που αρνήθηκε η Ελλάδα, με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, να είναι εξαρτημένη ενεργειακά από την Τουρκία (ο 82ος νομός που λέγαμε;), αναμένεται να κατασκευαστεί με ταχείς ρυθμούς και να λειτουργήσει από το 2015.
Για όσους θέλουν αν εμβαθύνουν ακόμα περισσότερο και να οριοθετήσουν το μέγεθος της αθλιότητας και της προδοσίας των παραγόντων που στελεχώνουν τον εν λόγω μηχανισμό, να σημειώσουμε ότι η Τουρκία, με την κίνησή της αυτή, βάζει ταφόπλακα στον αγωγό Nabucco, στρατηγικής σημασίας σχέδιο των ΗΠΑ για την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης.
Τέλος, για να μην θεωρηθεί ότι βλέπουμε παντού «εχθρούς και σκιές», να υπογραμμίσουμε ότι τη στιγμή που η ελληνική κοινή γνώμη άρχισε να αντιλαμβάνεται το ρόλο αυτού του μηχανισμού μετά τις εξαιρετικά διαφωτιστικές τις δηλώσεις Γιλμάζ, ορισμένα στελέχη αυτού του πολυπλόκαμου τέρατος στην πολιτική, το κράτος και τα ΜΜΕ, είχαν το θράσος να σερβίρουν δημοσιεύματα σε δυο μεγάλες και «σοβαρές» εφημερίδες, που αποπροσανατόλιζαν και πάλι την κοινή γνώμη, αφού δικαιολογούσαν την πολιτική των συν-καταναλωτών των κρατικών -φανερών και μυστικών- κονδυλίων και έβλεπαν πίσω από τις πυρκαγιές τους ...Κούρδους και την DEV SOL. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι το πολυπλόκαμο «τέρας» δείχνει αποφασισμένο να συνεχίσει να κατατρώγει τις σάρκες της Ελλάδος και του ελληνισμού. Θα το επιτρέψουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου