Στις εκλογές ψηφίζω… Deutsche Bank;

του Νίκου Μηλαπίδη

Στον ισολογισμό της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank  αποτυπώνεται ο λόγος για τον οποίο οι διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις σε όλη την Ευρώπη έχουν την ευκαιρία να «στριμώξουν» τη γερμανική οικονομική ασυδοσία.

Μπορεί οι αγορές να αξιολογούν  κράτη και να προεξοφλούν τη βιωσιμότητά τους, αλλά οι εκλογές είναι το αντίδοτο που έχει η Δημοκρατία, έστω και αυτή η κουτσουρεμένη, στις υπερεξουσίες που απέκτησαν οι αγορές από την εμπλοκή του χρηματοπιστωτικού παράγοντα στην πολιτική. Τελείωσε η εποχή που η πολιτική στο όνομα της ιδεολογίας δεν «ήξερε» αριθμητική και «αγνοούσε» τα μεγέθη.

Ο ισολογισμός της Deutsche Bank υπερβαίνει, πλέον, σε μέγεθος το ΑΕΠ της Γαλλίας και ισοδυναμεί με το 80% της γερμανικής οικονομίας. Η κερδοφορία του ομίλου αυξήθηκε στο 8,2% την περασμένη χρονιά έναντι του 5,5% το 2010. Σύμφωνα με τα τελευταία οικονομικά στοιχεία για το 2011, είναι η πλέον μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης βάσει ισολογισμού!

Το ενεργητικό της ξεπέρασε την περασμένη χρονιά τα 2,1 τρισ ευρώ, αφήνοντας δεύτερη τη γαλλική BNP Paribas.

Η Γερμανία  εξάγει στην υπόλοιπη Ευρώπη δημοσιονομική πειθαρχία και λιτότητα για την αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά προστατεύει ιδανικά τα κέρδη μιας τράπεζας-μαμούθ που συνδιαμορφώνει την πολιτική της ΕΕ, υποκαθιστώντας τον ρόλο των θεσμικών της οργάνων.

Είναι η στιγμή που κάθε ευρωπαϊκή χώρα θα καθορίσει με την ψήφο της τι είδους πολιτική θα εφαρμοστεί στην επόμενη δεκαετία στην Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να στείλει κι αυτή το μήνυμά της. Οι Έλληνες ψηφοφόροι πρέπει να ψηφίσουν και με την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα, αν σκοπεύουν να τη διατηρήσουν.

Η οικονομική και πολιτική κρίση, η φτώχεια, η ανεργία, η διάχυτη ανασφάλεια και η απουσία προοπτικής έχουν καταγραφεί ιστορικά στην Ευρώπη ως ο σπινθήρας που οδήγησε στην ανάφλεξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Τα exits polls στη Γερμανία καταγράφουν μια σημαντική μεταβολή: Η Γερμανία χάνει «περιφέρειες»,  όπως η Γαλλία και η Ολλανδία, που μέχρι τώρα στήριζαν την πολιτική της.

Οι διαρροές είναι και από αριστερά (Γαλλία) και από δεξιά (Ολλανδία). Αν και στις υπόλοιπες χώρες που θα διεξαχθούν εκλογές, κυρίως ως αποτέλεσμα κοινωνικής πίεσης, το μήνυμα είναι  η πανευρωπαϊκή απαίτηση για διαφορετική Ευρώπη, τότε οι  επερχόμενες Γερμανικές εκλογές θα λάβουν χαρακτήρα οριακό και ταυτόχρονα καθοριστικό για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Δεν θα πρέπει, όμως, η διεκδίκηση μιας καλύτερης ευρωπαϊκής πραγματικότητας με άμβλυνση των ανισοτήτων να ταυτίζεται με τον ευρωσκεπτικισμό και την αναβίωση άγριων εθνικών ενστίκτων.

Ο τεμαχισμός της Ευρώπης σε φοβικά εθνικά κράτη στα οποία αναδύονται αυτόκλητοι τιμωροί που απελευθερώνουν βία που οι πολίτες νομιμοποιούν με την ανοχή τους, θα σημάνει την επανάληψη της Ιστορίας με την αναβίωση του φασισμού. Για μία ακόμη φορά.

Ας ψηφίσουμε με τη σκέψη στο μέλλον, βουτώντας το μυαλό μας στο παρελθόν.