Η συνωμοσία των μετρίων

Θανάσης & Κώστας Γκαϊφύλλιας
στίχοι, μουσική Θοδωρή Μανίκα
διασκευή Θανάση Γκαϊφύλλια
(live @ Ράδιο Αρβύλα 24/05/2010)
πρώτη εκτέλεση Θοδωρής Μανίκας & Thirty Ντέρτι, 1998

Τις προάλλες που βρεθήκαμε κάποιοι γνωστοί
στο σπίτι ενός παλιόφιλου σοφού ποιητή
το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα βιβλίο
που είχε τίτλο "η Συνωμοσία των Μετρίων"
Το πήρα και το άνοιξα στην πρώτη του σελίδα
διάβασα μερικές γραμμές κι αμέσως είδα
να με κοιτάζουν πονηρά και να μου κλείνουν μάτι
αυτοί που χρόνια σέρνουν την ζωή μου στο κρεβάτι

Αυτοί που όταν πηγαίναμε ακόμη στο σχολείο
αφήνανε για μένα το τελευταίο θρανίο
Παλιοί αφισοκολλητές και χθεσινοί Ζαπάτα
που τώρα είναι οπλισμένοι με κινητό και κάρτα
Που μάθανε να παίρνουνε το ξίγκι από την μύγα
να βγάζουνε τα πιο πολλά βάζοντας τα πιο λίγα
Που βιάστηκαν να χτίσουν, το εξοχικό στην Λούτσα
και σκόπιμα μπερδεύουν, την βούρτσα με την πούτσα

Συνωμοσία των μετρίων *

Μόλις το πήραν μυρωδιά πως έγιναν πολλοί
φτιάξανε όπως τους βόλευε τα "πρέπει" και τα "μη"
Βάλανε τρικλοποδιά στο κάθε παλικάρι
και κόψαν το ποδόσφαιρο στον Γιώργο Δεληκάρη
Μάθανε να 'χουν το μυαλό, στο κάτω τους κεφάλι
και να 'ναι ευχαριστημένοι με το "μία η άλλη"
να λένε "ναι σε όλα", με ένα κούνημα των ώμων
μικροπαρανομώντας με την βούλα και τον νόμο

Καταχραστές της λογικής, διαλέγουν νέες θέσεις
κι οι συγγραφείς τα παίρνουνε, παίρνοντας συνεντεύξεις
Και οι γκόμενες των σαλονιών την πέσανε στα ούτια,
μαγκέψανε βλέπεις οι φελλοί, και δώσ’ του μακροβούτια!
Και δώσ’ του γέλιο και χαρά και "ωσαννά!" και "μπράβο!"
και "ζήτω!" που περάσανε από την πόρτα και απ' τον μπράβο
Που έχουνε πολιτικούς σε σόου με μοντέλα
και σταρ εισαγγελέα που την βρήκε στα μπουρδέλα.

Πίσω από τα γραφεία τους στήσανε ζωούλες
σεξοπαρενοχλώντας ψαρωμένες μικρούλες
Ξύλινες οι λέξεις τους στα αυτιά μου μόλις μπουν
ακούω μια φωνή να τραγουδά... "Γιατί σιωπούν;"
Γιατί σιωπούν τα αδέλφια μου λιώνοντας στην ψάθα
ελπίζοντας μονάχα στου Λόττο την εξάδα
Γιατί ξεχνάνε πως δεν είμαστε για τεμενάδες
όχι γραικοί μα Έλληνες, Γιουνάν και όχι ραγιάδες

Την ώρα που εσύ χόρευες πάνω σε ένα τραπέζι
πάνω από την χώρα στάθηκε, ένα μαύρο κιρκινέζι**
Μας έβαλε στο μάτι μα αντί να κλάψω
για την Συνωμοσία των Μετρίων εδώ θα γράψω
Εδώ θα γράψω την προσωπική μου ιστορία
εδώ που με έριξε του χωροχρόνου η συγκυρία
Εδώ που βάλανε φυλακή και τον Κολοκοτρώνη
και θίασο σκιών μας κάναν πίσω από το σεντόνι.

Πήρα το θάρρος και έκανα μια ευχή και για σένα
που δεν νοστάλγησες ποτέ, τίποτα και κανένα
Ευχήθηκα λοιπόν να νοσταλγήσεις κάτι
κι αυτό να είναι της ψυχής σου το λευκό κομμάτι
που σου το πήρανε προκαταβολικά στα διόδια
για να μην ανεβείς ως την κορφή με τα πόδια
αλλά για να 'χεις στήριγμα των Μετρίων τις πλάτες
αφήνοντας στην άκρη τις αληθινές τις γάτες

Στις τελευταίες φουρνιές του ανθρωπίνου γένους
έχω αφήσει δύο σπόρους καλά ποτισμένους
Κι αν συνεχίσει ο κόσμος στων Μετρίων την ρότα
ας είναι τα παιδιά μας που θα κλείσουνε την πόρτα
με μια επανάσταση που δεν θα δεις στις ειδήσεις
μα αν τύχει και βρεθείς κοντά, μπορεί να κερδίσεις
αυτό που τόσα χρόνια σου έχουν στερήσει
και με την Συνωμοσία των Μετρίων σου έχουν κρύψει...
Σου έχουν κρύψει...
Σου έχουν κρύψει...
Σου έχουν κρύψει...

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
*Το ρεφρέν στην πρώτη εκτέλεση ήταν:
Η Συνωμοσία των Μετρίων όρισε
τα χρόνια μας, τον τόπο μας, την γλώσσα και τα όνειρά μας
Η Συνωμοσία των Μετρίων όρισε
τον ρόλο μας και ρόλο στους γονείς και στα παιδιά μας.

Πηγή : Αγανακτισμένοι του Πύργου