O «κόκκινος Ντάνυ» που εδώ και χρόνια θα έπρεπε να τον φωνάζουμε «πράσινο» κατ’εμε δεν είναι ούτε κόκκινος, ούτε πράσινος, είναι ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα με το όνομα τους, που λέει το αυτονόητο, είναι ένας άνθρωπος της αριστεράς της λογικής και της ευθύνης. Αφορμή για αυτό τον πρόλογο αποτελεί η χθεσινή του συνέντευξη σχετικά με τα χρήματα ελλήνων πολιτών σε διεθνείς τράπεζες. Ακολουθεί η συνέντευξη (με italics) όπως δημοσιεύτηκε από το tvxs.gr , κάποιες άλλες σχετικά πρόσφατες δηλώσεις , και μία συνολική κριτική.
<<Η ελληνική φοροδιαφυγή μπορεί να βρεθεί στην Αυστρία, στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο, δήλωσε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Μήπως θα μπορούσαμε να ζητήσουμε ως ένα πρώτο μέτρο, να μπλοκάρουμε τους ελληνικούς λογαριασμούς σε αυτές τις χώρες και οι τράπεζες αυτών των χωρών να δηλώσουν στην ελληνική κυβέρνηση ποιες είναι οι καταθέσεις των Ελλήνων υπηκόων; Έτσι η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να διαπιστώσει εάν οι φόροι για αυτές τις καταθέσεις έχουν εισπραχθεί ή όχι. Εάν μπλοκάρουμε τους λογαριασμούς του κ. Καντάφι ή άλλων, γιατί να μην μπλοκάραμε και αυτούς τους λογαριασμούς, ώστε να έχουμε διαφάνεια και η ελληνική κυβέρνηση να μπορέσει να ξαναβρεί εν μέρει αυτά που της χρωστάνε;>> Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε χθες, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ αναφέρθηκε «στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει τους φόρους από όλους τους πολίτες εξ αιτίας της φοροδιαφυγής. Γιατί ναι μεν λέμε να σταματήσει η φοροδιαφυγή, αλλά οι τράπεζες στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο και την Αυστρία ζουν από τη φοροδιαφυγή. Πρόκειται λοιπόν για έναν φαύλο κύκλο».
Ο επικεφαλής των Πρασίνων άσκησε έντονη κριτική στη στάση του κ.Γιούνκερ, τόσο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του όσο και απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, επισημαίνοντας ότι η στάση του προέδρου του Eurogroup είναι αμφίσημη. Από τη μια πλευρά λέει ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να λειτουργήσει, αλλά από την άλλη μεριά δεν λέει ότι πρέπει επιτέλους στην Ευρώπη τα κράτη να γίνουν πιο υπεύθυνα απέναντι στο ζήτημα της φοροδιαφυγής. Ως επικεφαλής του Eurogroup τάσσεται υπέρ της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής αλλά ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, λέει “εγώ δεν το εννοούσα έτσι“. Πρέπει να αποφασίσει ποιος είναι τελικά. Αυτός που προστατεύει τις τράπεζες τους Λουξεμβούργου ή αυτός που είναι υπέρ του ευρώ και θέλει να δώσει και χρήματα στην Ελλάδα;
Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου ελβετικής εφημερίδας, για τον τρόπο υλοποίησης της πρότασης του, δεδομένου «ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες καταθέτες στο εξωτερικό υποχρεωτικά και απατεώνες», ο Κον Μπεντίτ απάντησε: Κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει το “νοικοκυριό” της. Ένας από τους τρόπους είναι να μπορέσει να διαπιστώσει ποιές και πόσες είναι οι καταθέσεις των ελλήνων πολιτών στις τρεις χώρες που προανέφερα. Και μπορούμε εμείς τότε να επαληθεύσουμε εάν αυτές οι καταθέσεις ανταποκρίνονται σε ένα εισόδημα για το οποίο έχει καταβληθεί ο φόρος. Ένας από τους τρόπους να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή είναι να σπάσουμε το τραπεζικό απόρρητο. Από τη μια μεριά δίνουμε λεφτά στο ελληνικό κράτος για να πληρώνει και από την άλλη μεριά επιτρέπουμε τη φοροδιαφυγή.
Σε αυτή του τη συνέντευξη, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ αναδεικνύει για άλλη μια φορά το παράδοξο και μη ορθολογικό τρόπο στήριξης της Ελλάδος έναντι της χρεωκοπίας της από τους ευρωπαίους εταίρους μας. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι η Ευρώπη ζητά να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή αλλά ταυτόχρονα δεν βοηθά στο ουσιαστικότερο βήμα που είναι το σπάσιμο της ομερτα των τραπεζικών λογαριασμών.
Το ίδιο είχε κάνει και παλιότερα σε μια ιδιαίτερα δημοφιλή, στους κύκλους της ελληνικής αριστεράς (στα πλαίσια της λογικής των καλών Ελλήνων -κακών ευρωπαίων) ομιλίας μιλώντας για τις εξοπλιστικές παραγγελίες από Γερμανία και Γαλλία (δείτε το video).
Και το πιο σημαντικό, αναδεικνύει την μη ύπαρξη πολιτικής υπόστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι ηγέτες της (εδώ αναφέρεται στον Γιούνκερ) άλλα κάλλιστα θα μπορούσε να αναφέρεται στην Μερκελ ή στον Σαρκόζι , χαράζουν ευρωπαϊκή πολιτική με γνώμονα την εθνική τους πολιτική , συμφέροντα και συσχετισμούς. Το χάος της ευρωπαϊκής πολιτικής ούτε αρχίζει, αλλά ούτε σταματά εδώ. Η πολυγλωσσία διαφόρων παραγόντων (θεσμικών και μη) της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέρχεται από την σύγκρουση συμφερόντων αυτών των παραγόντων και θα παραμείνει έτσι όσο το εθνικό και το συντεχνιακό κυριαρχούν του ευρωπαϊκού. Θα παραμείνει έτσι όσο ο κ. Γιούνκερ και η κ.Μερκελ είναι υπόλογοι αποκλειστικά στους πολίτες ( και στο κεφάλαιο) των χωρών τους και όχι στους πολίτες (και στο κεφάλαιο) ολόκληρης της Ε.Ε. Η μόνη λύση είναι η εμβάθυνση της Ε.Ε. με τελικο στόχο ένα κράτος με το όνομα Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης . Ένα κράτος που οι πολίτες του ψηφίζουν απευθείας την κυβέρνηση του και η κυβέρνηση αυτού είναι υπόλογη απέναντι τους. Ένα κράτος που ο/η πρωθυπουργός (ή πρόεδρος ) του δεν ξεχωρίζει τον πολίτη του Καστελόριζου από αυτόν της Βορείου Ρηνανίας καθώς η ψήφος τους μετράει το ίδιο.
Επανέρχομαι στον Κον Μπεντίτ και στο γιατί τον χαρακτήρισα ως άνθρωπο της αριστεράς της λογικής, της ευθύνης και του αυτονόητου. Σε μία συνέντευξη (όχι και τόσο δημοφιλή – μιας και δεν χαϊδεύει αυτιά και συνειδήσεις και οι Ελλήνες δεν παρουσιάζονται ως οι defacto καλοί της ιστορίας) στην Ελευθεροτυπία στις 6/2/11 αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό. Ότι κανένας δεν θέλει να πληρώσει φόρους. Ούτε οι φτωχοί ούτε οι πλούσιοι. Κανένας.»
Αν και καθόλα λογικό και προφανές αυτό που λέει, δυστυχώς εδώ ο κ. Κον Μπεντίτ αποδεικνύεται ότι γνωρίζει ή τουλάχιστον αναφέρει τη μίση αλήθεια για την ελληνική πραγματικότητα. Αυτό που δεν αναφέρει είναι το γιατί. Και το γιατί πηγάζει από δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι απλός και συνοψίζεται στην εξής ερωτο-απάντηση: Γιατί οι σκύλοι γλύφουν τα @δια τους ; Γιατί μπορούν . Οι Έλληνες λοιπόν δεν πληρώνουν φόρο γιατί μπορούν. Και τα δύο (φαντάζομαι
) παρέχουν άμεση ανακούφιση και ευχαρίστηση και αποτελούν πρακτική συνήθη και αποδεκτή απο την αντίστοιχη κοινωνία.Ο δεύτερος είναι λίγο πιο σύνθετος – δύσκολος στην επίλυση του άλλα το ίδιο απλός στην διατύπωση. Οι Έλληνες δεν θέλουν να πληρώνουν φόρο γιατί δεν εμπιστεύονται το κράτος. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που χιλιάδες «αγανακτισμένων» βρίσκονται εδώ και δύο εβδομάδες στο Σύνταγμα και φωνάζουν «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» . Γιατί αισθάνονται αδικημένοι (κάποιοι όντως είναι, κάποιοι άλλοι όχι ), αλλά το συναίσθημα δεν είναι λογική και τώρα μιλάμε για συναίσθημα.
Για να ανακτηθεί η σχέση εμπιστοσύνης κράτους- πολίτη το πρώτο βήμα δεν πρέπει να το περιμένουμε από τον πολίτη αλλά από το κράτος (εν προκειμένω την κυβέρνηση αυτού). Και δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση δεν παρουσιάζεται αντάξια των περιστάσεων και δεν φαίνεται ικανή να κάνει όχι το πρώτο βήμα άλλα ούτε να απλώσει μια χείρα συμφιλίωσης. Η διαφαινόμενη θυσία Τσοχατζόπουλου δεν θα ικανοποιήσει τα πλήθη. Το μαχαίρι πρέπει να μπει βαθιά στο κόκκαλο και όχι να κάνει απολέπιση των ήδη αποβεβλημένων νεκρών κυττάρων. Και όταν το κόκκαλο είναι δικό σου , ό πόνος είναι μεγάλος και η αυτοκάθαρση απαιτεί πυγμή, δύναμη και πάνω από όλα θέληση. Γιατί το να αποκαθηλώσεις και να συγκρουστείς με το σύστημα (πολιτικό – οικονομικό – συνδικαλιστικό -αξίων ) που έχεις θρέψει, σε έχει θρέψει και σε έχει φέρει εκεί που είσαι είναι αυτοκαταστροφικό (για την πολιτική σου επιβίωση) αλλά αναπόφευκτο και επιτακτικό για την επιβίωση των πολιτών αυτής της χώρας.
Ο Αλ. Παλαμίδης είναι μηχανικός H/Y , μέλος της νεολαίας και της κ.ε. της δημ.αρ.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου