Κυβερνάνε με «χρησμούς»;

του Γιάννη Πανούση

Τί να σου πω…

Γίναμε θεατές της ζωής μας.
Μ. Μοσχοβάκης, Οφειλή Περιπέτειας

1. Επειδή ως γνωστόν τα γραπτά (scripta), δηλαδή οι υπογραφές, μένουν, ενώ οι δηλώσεις (verba) πετούν «και φεύγουν», μήπως οι πολιτειακοί και πολιτικοί άρχοντες – για λόγους έστω υστεροφημίας – θα πρέπει να προσέχουν τον κανόνα αυτό; Αμηχανία ή υποκρισία; Ο χρόνος θα δείξει.
2. Μέσα στη γενικευμένη παράκρουση των ΕΡΤ(ζ)ιανών, εμφανίστηκαν και ορισμένοι διανοούμενοι που δέχθηκαν (μετά από «πιέσεις» - sic) να μπουν στα ΔΣ της ΕΡΤ, να υπακούουν στις εντολές Υπουργού και Γ. Γ. (γνωστού και ως Αρκούδου), να κόβουν οποιονδήποτε μη αρεστό στο τότε κυβερνών κόμμα και τώρα περιγράφουν τις αντι-στάσεις τους. Αμετροέπειες και απρέπειες.
3. Ανάμεσα στους διαμαρτυρόμενους για το (έτσι κι αλλιώς απαράδεκτο) κλείσιμο της ΕΡΤ, εθεάθησαν  και οι χρυσωμένες κότες (πολυθεσίτες) της Παπανδρεϊκής και Σημιτικής περιόδου. Έλεος, κεντροαριστεροί. Όχι άλλη επιλεκτική ευαισθησία χωρίς μνήμη.
4. Άλλο κινήσεις τακτικής στην πολιτική σκακιέρα κι άλλο το πάτημα της σκανδάλης στην πολιτική (ρώσικη) ρουλέτα. Θυμίζω ότι στη θαλάμη με τη σφαίρα βρίσκονται εγκλωβισμένοι 10 εκατομμύρια έλληνες και 3.000 εργαζόμενοι στην ΕΡΤ.
5. Όταν το κάθε κόμμα ερμηνεύει διαφορετικά (και κατά το δοκούν;) μια δικαστική απόφαση, τότε να μη διαμαρτυρόμαστε που οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς και η κοινωνία τάχει χαμένα για το ποιος νόμος πράγματι ισχύει (και ποιος πράγματι τον τηρεί).
6. Φιλοσοφικό, ηθικό και πολιτικό ερώτημα Κρίσεως (όχι της οικονομικής κρίσης, αλλά της άλλης, της Εσχατολογικής): όταν μια χώρα δεν θέλει να σωθεί (γιατί νομίζει ότι έχει δίκιο και απλώς οι άλλοι την αδικούν ή δεν την καταλαβαίνουν), όταν ένας λαός βρίσκει πάντοτε έναν ασήμαντο λόγο για ν’ αυτο-καταστραφεί (συχνά και μέσω εμφυλίων) γιατί, πώς, ποιος, πότε, με ποιον τρόπο μπορεί να τους σώσει;

Η αυτοκτονία είναι δικαίωμα του ανθρώπου και η αυτοδιάλυση δικαίωμα των λαών.
Όπερ έδει δείξαι.