Αναζητώ επενδυτικές συμβουλές

Του Γιώργου Προκοπάκη
Είμαι τραπεζίτης σε κάποια χώρα του Νότου. Η διατραπεζική αγορά είναι νεκρή. Έχω λεφτά στο θησαυροφυλάκιο. Πού τα βρήκα;
1. Καταθέσεις, για τις οποίες πληρώνω ένα κάποιο επιτόκιο - δανείζομαι από τους καταθέτες δηλαδή - ας πούμε με ένα μέσο επιτόκιο 3%.
2. Διάφορες προμήθειες τραπεζικών συναλλαγών. Είναι "κέρδος", δεν πληρώνω τίποτε γι αυτά.
3. Από τις δόσεις εξυπηρετουμένων δανείων, τα οποία έχω δώσει.
4. Τα πήρα ως ρευστότητα από την ΕΚΤ με καθαρό επιτοκιακό κόστος (κοστίζουν και τα παρκαρίσματα εγγυήσεων) περίπου 1.5% - έχω βάλει εγγυήσεις κάτι παραπάνω από το ποσόν που δανείζομαι.
5. Τα πήρα ως ρευστότητα από τον ELA με καθαρό επιτοκιακό κόστος (κοστίζουν και τα παρκαρίσματα εγγυήσεων) περίπου 3.75% - έχω βάλει εγγυήσεις κάτι παραπάνω από το ποσόν που δανείζομαι.
6. Έληξαν κάτι ομόλογα κάποιου κράτους ή κάποιας εταιρείας που κατείχα και έχω εισπράξει χρεολύσια και τόκους.

Το ερώτημα είναι, με τη διατραπεζική αγορά κλειστή και με καχυποψία για κάθε αξιόγραφο που κυκλοφορεί, τι κάνω; Ας πούμε πως είμαι πολύ συντηρητικός. Κάνω λοιπόν ένα netting, συμψηφισμό που λέει ο λόγος. Χρησιμοποιώ όλα τα χρήματα που δεν μου κοστίζουν (αλλά και δεν μου αποδίδουν μιας και τα έχω κλεισμένα στο θησαυροφυλάκιο) για να ξεφορτωθώ μέρος της ρευστότητας που μου κοστίζει. Δηλαδή, τα 2, 3 και 6 παραπάνω τα χρησιμοποιώ για να ξεφορτωθώ ρευστότητα πρώτα του ELA (που είναι ακριβή) και μετά της ΕΚΤ. Τις καταθέσεις δεν μπορώ να τις ξεφορτωθώ, οπότε αν με παίρνει πρέπει να ρίξω το επιτόκιο. Μένω λοιπόν με λιγότερα λεφτά στο χέρι (πολλά πάντως) που μου κοστίζουν κάπου ανάμεσα στο 1.75% και 3.75% - ας πούμε 3% για στρογγύλεμα. Τι επιλογές έχω;

1. Δεν κάνω τίποτε. Επειδή μου κοστίζει η ρευστότητα, κάθε μέρα που περνάει η τράπεζά μου απαξιώνεται.
2. Τα βάζω κάθε βράδυ στην ΕΚΤ - ο θεός κι η ψυχή μου τι θα πάρω. Ας πούμε ότι καθαρίζω με ένα γενναιόδωρο 0.5%. Κάθε μέρα που περνάει, η τράπεζά μου απαξιώνεται, λίγο βραδύτερα βέβαια από το να μην κάνω τίποτε.
3. Αγοράζω γερμανικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά και έχω ένα επιτόκιο 0.5%. Αν μου κάτσει και υπάρχει έκδοση, τα παίρνω με 1.75%. Πάλι κάθε μέρα που περνάει η τράπεζά μου απαξιώνεται.
4. Αγοράζω γαλλικά ομόλογα με 3%. Είμαι μία η άλλη με την τράπεζά μου, πλην όμως έχω αρχίσει να έχω ρίσκο.
5. Δανείζω ΔΕΚΟ ή ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μου. Αν καταφέρω να δώσω τα δάνεια με πάνω από 3% έχω την τράπεζά μου σε θετική κατεύθυνση - έχω πάρει όμως το ρίσκο της χώρας μου. Αν στριμωχτούν οι ΔΕΚΟ ή τα ταμεία θα μπλέξουμε με διακανονισμούς και τέτοια. Αν κάνει τιλτ η χώρα, χαιρέτα μου τον πλάτανο με τα πλατειά πλατανόφυλλα.
6. Αγοράζω ελληνικά ομόλογα σκοτωμένα στην δευτερογενή αγορά. Αν τα πήρα πριν τον Αύγουστο 2011, μου κόστισαν περίπου τα 2/3 της ονομαστικής αξίας και μου δίνουν επιτόκιο (επί του κεφαλαίου που έδωσα) κατά μέσο όρο 6.7%. Αν τα πήρα μετά τον Αύγουστο 2011, μου κόστισαν περίπου τα 2/5 της ονομαστικής αξίας και μου δίνουν επιτόκιο κατά μέσο όρο 12.5% (επί του κεφαλαίου). Η καλύτερή μου για την τράπεζα - πλην όμως με το ρίσκο να κάνει τιλτ η Ελλάδα. Αν καταφέρω να προλάβω λήξη ομολόγων πριν το τιλτ, θα έχω καθαρίσει υψηλούς τόκους μέχρι 12.5%, αλλά και τεράστια απόδοση στο κεφάλαιο, μέχρι 150%. Σκασίλα μου κι αν κάνει τιλτ η Ελλάδα. Εάν δε προλάβω να μπω σε δύο-τρεις κύκλους λήξης-επαναγοράς σκοτωμένων ομολόγων, έχω αστρονομικές αποδόσεις τις οποίες βέβαια έχουν πληρώσει οι Έλληνες φορολογούμενοι έχοντας φορτωθεί δάνεια από την τρόικα. ξανά σκασίλα μου για το ελληνικό τίλτ.

Για πέστε μου λοιπόν, τι να κάνω ο άμοιρος ο τραπεζίτης; Αν δεν με παίρνει (ή δεν μ' αφήνουν - τόπιασες το υπονοούμενο;) να μειώσω τα επιτόκια καταθέσεων - να διώξω επί της ουσίας καταθέσεις - είτε οδηγούμαι σε απαξίωση της τράπεζάς μου, είτε υποχρεούμαι να πάρω ρίσκα. Κι ας είμαι συντηρητικός!

Μπορεί κάποιος να δώσει επενδυτικές συμβουλές σε έναν καημένο τραπεζίτη του Νότου;