Φωτοβολταϊκή ΑΠΑΤΗ

Η Ελλάδα μετράει τρεις συμπληρωμένες δεκαετίες ένταξης στην Ε.Ε. (τέως ΕΟΚ) και μάλιστα ως μέλος της Ευρωζώνης. Ο χρόνος αυτός αποδείχτηκε αρκετός ώστε η χώρα να μετατραπεί από πλεονασματική - εξαγωγική στον αγροτικό τομέα σε ελλειμματική - εισαγωγική. Η αγροτική οικονομία ξεθεμελιώθηκε προσχεδιασμένα και συστηματικά μέσα από τις επιταγές της λεγόμενης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που δουλικά υπηρετήθηκε από ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Οι «μάχες» που υποτίθεται ότι έδιναν οι κυβερνήσεις αυτές στις Βρυξέλες, μάχες που γίνονταν πρώτη είδηση στα Μ.Μ.Ε. και σημαία στα προεκλογικά φυλλάδια, αφορούσαν τη διατήρηση ή αύξηση των επιδοτήσεων γεωργικών προϊόντων και κυρίως επιδοτήσεων για «αναδιάρθρωση» καλλιεργειών. Επιδοτήσεις, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων, στη συνέχεια, μοιραζόταν με διακομματική συναίνεση μέσα από τους εγκατεστημένους μηχανισμούς του πελατειακού κράτους, που λειτουργούν σαν βιομηχανία εκμετάλλευσης των αδιεξόδων και των αναγκών του αγροτικού κόσμου, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο τη γενική έλλειψη παιδείας.

Πανωγραψίματα (δηλαδή παροχή βεβαίωσης στον παραγωγό για ποσότητα προϊόντος πολύ μεγαλύτερης από την πραγματική) με το αζημίωτο, στραβογραψίματα σε αναδιαρθρώσεις (δηλαδή ανακριβείς βεβαιώσεις ότι ο παραγωγός ξερίζωσε την τάδε ποικιλία και φύτεψε την δείνα που είναι επιδοτούμενη) με το αζημίωτο επίσης, φανταστικές βεβαιώσεις ζημιών φυτικού κεφαλαίου ή παραγωγής, και ένα κάρο τέτοιες κουτοπονηριές είναι κοινό μυστικό πως χρησιμοποιήθηκαν κατά σύστημα κι σε ευρεία έκταση για να μοιραστούν κάποια λίγα στραβά λεφτά σε χιλιάδες αγρότες και ταυτόχρονα να γεμίσουν τσέπες επιτήδειων πολιτικάντιδων, μεσαζόντων, και «υπηρεσιακών» παραγόντων (κατά τα άλλα δημοσίων υπαλλήλων). Μέχρι και «κρατικές» κομπίνες στήθηκαν προκειμένου να εκμεταλλευτούν κάποιοι τη δήθεν αφέλεια των κοινοτικών εταίρων που μοίραζαν αφειδώς επιδοτήσεις. Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία θα θυμούνται ίσως το «σκάνδαλο» της ελληνοποίησης του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού που στη συνέχεια εξαγόταν σε χώρες κοινοτικές ώστε να εισπράξουν οι λεβέντες την κοινοτική επιδότηση. Θα θυμούνται επίσης το χρηματιστήριο των χωματερών δηλαδή τις επιδοτήσεις για τον ενταφιασμό αγροτικών προϊόντων σε χωματερές που μοιραία οδήγησαν σε υποβάθμιση της ποιότητας των προϊόντων και σε κομπίνες ως προς την ποσότητες που πραγματικά ενταφιάζονταν.

Η φάμπρικά αυτή κράτησε πολλά χρόνια, οι επιπτώσεις της απορροφήθηκαν στο χρόνο και μια σημαντική μερίδα αγροτών (από όσους απέμειναν) που έμαθε να τα βολεύει με τζάμπα χρήμα έγινε η καλύτερη δεξαμενή πελατείας των πολιτικών γραφείων και των ενεργουμένων τους. Όμως αυτή η φάμπρικα κατεβάζει ρολά. Επιδοτήσεις τέλος. Γιατί η αλήθεια είναι πως οι κοινοτικοί εταίροι δεν ήταν αφελείς. Απλώς έκαναν τη δουλειά τους. Έδωσαν εφάπαξ 100 για να εισπράττουν εφεξής 100 κάθε χρόνο!

Τώρα που η αγροτική οικονομία (παραγωγή) ξεχαρβαλώθηκε, τώρα που στον αγροτικό τομέα ξέμεινε κάτι λιγότερο από το 7% του ενεργού πληθυσμού σε σχέση με το 40+% που ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 80, το σενάριο «επιδότηση» αντικαθίσταται σιγά – σιγά από σενάρια όπως «ανταγωνιστικότητα», «βιολογική καλλιέργεια» και άλλα τέτοια εξωτικά. Τα σενάρια αυτά αφορούν λίγους πραγματικούς αγρότες αλλά σίγουρα ενδιαφέρουν πολλούς διαχειριστές προγραμμάτων (δηλαδή όσους ασχολούνται με την «παροχή υπηρεσιών» για τη διαχείριση του τζάμπα χρήματος των προγραμμάτων «ανταγωνιστικότητας» κτλ).

Στο ίδιο μήκος κύματος, δηλαδή αφενός μεν να αποθαρρυνθεί κάθε προσπάθεια ανάταξης της αγροτικής παραγωγής, αφετέρου δε να συντηρηθεί η κουλτούρα του τζάμπα χρήματος για τους λίγους και ημετέρους, παίζει και το νέο φρούτο που ακούει στο όνομα «αγροτικά φωτοβολταϊκά», δηλαδή η πολλά υποσχόμενη, εξ ολοκλήρου χρηματοδοτούμενη και πολλαπλώς επιδοτούμενη «φύτευση» στα χωράφια συλλεκτών ηλιακής ενέργειας αντί δέντρων, μάλιστα στα πλαίσια της «πράσινης ανάπτυξης». Αυτή η «πράσινη», «εναλλακτική», «οικολογική» κτλ φούσκα αφορά επίσης λίγους αγρότες(;) και πολλούς διαχειριστές. Οι καλά πληροφορημένοι (…) είχαν στήσει τα «προγράμματα» υποστήριξης πριν καν να ανακοινωθούν τα «πλαίσια».

Παραθέτω ένα (ανορθόγραφο) απόσπασμα που πήρα από το site μιας τέτοιας «εταιρείας» υποστήριξης, (εννοείται ότι αν κάνει κάποιος μια αναζήτηση «φωτοβολταϊκά για αγρότες» ή κάτι τέτοιο θα βρει κάμποσα τέτοια μαργαριτάρια), που διαλύει κάθε αμφιβολία ως προς την «ανάπτυξη» της αγροτικής οικονομίας που επιχειρείται με τις φωτοβολταϊκές «φυτείες»:

Πλέον, με το νέο νόμο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) που ψηφίστηκε στο σύνολό του στις 25 Μαΐου 2010, θα μπορεί κάθε αγρότης να εγκαταστήσει κατά προτεραιότητα στην ιδιοκτησία του φωτοβολταϊκά με εγκατεστημένη ισχύ έως 100 kW. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα μπορεί να εξασφαλίσει έσοδα έως και 6500 ευρώ το μήνα αν η εγκατάσταση γίνει σε κινητές βάσεις και έως 5000 ευρώ το μήνα αν η εγκατάσταση γίνει σε σταθερές βάσεις. Η απόσβεση της επένδυσης επιτυγχάνεται σε περίπου 5 έτη και η διάρκεια της σύμβασης που υπογράφεται είναι για 20 έτη με τιμή που συμφωνείται από την αρχή της σύμβασης και κάθε χρόνο αυξάνεται περίπου 1%. Οπότε καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι με τα φωτοβολταϊκά μπορεί ένας αγρότης να τετραπλασιάσει το κεφάλαιό του μέσα σε 20 χρόνια.Και όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς προσωπική εργασία και χωρίς κανένα ρίσκο.
Ξεχάστε την αβεβαιότητα που είχε μέχρι τώρα το επάγγελμα του αγρότη. Πλέον, δε σας νοιάζουν τα άστατα καιρικά φαινόμενα ούτε η απώλεια εισοδήματος από τη μειωμένη γεωργική παραγωγή ούτε η πτώση της τιμής στα γεωργικά προϊόντα. Εσείς θα μπορείτε να έχετε το εισόδημά σας κάθε μήνα ξεκούραστα και σίγουρα.
Το μόνο που χρειάζετε είναι να είστε επαγγελματίας αγρότης και να έχετε κάποιο χωράφι (χρειάζονται περίπου 2 στρέμματα για τα 100 kW).