Είναι η Τράπεζα της Ελλάδος Ελληνική; Ποιος είναι ο θεσμικός της ρόλος;

του Παναγιώτη Κερτεζίτη 

Από το τεύχος Μαίου 2012 (Νο 13) του περιοδικού Crash

«Ένας τραπεζίτης είναι ο άνθρωπος που σου δίνει την ομπρέλα του όταν λάμπει ο ήλιος και στη ζητάει πίσω όταν αρχίσει η βροχή». Η φράση αυτή του Αμερικανού συγγραφέα ΜαρκΤουέιν θα μπορούσε να περιγράψει με ακρίβεια το σκοτεινό ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος, μιας ανώνυμης ιδιωτικής εταιρείας που από την πρώτη ημέρα ίδρυσης της, το 1928, κρύβει καλά στα υπόγεια θησαυροφυλάκια της το μυστικό των πραγματικών της μετόχων, και μάλιστα προστατεύεται με ένα ισχυρό νομικό καθεστώς, που θυμίζει αποικιοκρατική μπανανία

Το δημοσίευμα-αποκάλυψη στο προηγούμενο τεύχος του «Crash 12» για την κεντρική μας τράπεζα, που στην πραγματικότητα επιβεβαίωσε με δηλώσεις του και ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος παραδέχθηκε πως η Τράπεζα της Ελλάδος είναι (δυστυχώς, όπως είπε) Ανώνυμη Εταιρεία που ιδρύθηκε το 1929 (και τότε είχαμε χρεοκοπία), επειδή, όπως ισχυρίστηκε, κάποιοι(;) δεν εμπιστεύονταν το ελληνικό κράτος.

Ωστόσο, ο κ. Βενιζέλος δεν τόλμησε να κατονομάσει ποιοι είναι αυτοί οι αόρατοι μέτοχοι που επέβαλλαν στην Ελλάδα επί 80 χρόνια μία κεντρική τράπεζα που λειτουργούσε ως Ανώνυμη Εταιρεία με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος των μετόχων της.
Τόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος (στην εκπομπή Χατζηνικολάου στο enikos.gr) όσο και ο Παντελής Οικονόμου παραδέχθηκαν ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μια Ανώνυμη Εταιρεία που δίνει λογαριασμό μόνο στην ΕΚΤ
Επίσης, δεν έδωσε απάντηση στο ερώτημα πώς αυτό  το «δυστυχώς» θα μπορούσε να γίνει «ευτυχώς», δηλαδή, γιατί το ελληνικό κράτος δεν ανέλαβε το μετοχικό έλεγχο της τράπεζας αλλάζοντας το καθεστώς της εδώ και 80 χρόνια, κάτι για παράδειγμα που έκανε η κυβέρνηση του Καναδά πριν από αρκετά χρόνια.
Σχεδόν ταυτόχρονα, όμως, και το περιοδικό «Spiegel» στην ηλεκτρονική του έκδοση έκανε ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ για το «ανώμαλο», όπως το χαρακτήρισε, νομικό καθεστώς της ελληνικής κεντρικής τράπεζας, που ελέγχεται από ξένους μετόχους. Αποκάλυψε όμως και κάτι ακόμα, που τα κυρίαρχα ΜΜΕ αποσιώπησαν συστηματικά. Εν μέσω οικονομικής κατάρρευσης και αιματηρών θυσιών από τους Έλληνες πολίτες η ΤτΕ προχώρησε στη διανομή μερίσματος ύψους 93 εκατομμυρίων ευρώ στους μετόχους-φαντάσματα!

Δυστυχώς, όμως οι αποκαλύψεις δεν σταματούν εδώ. Την ώρα που καταλύεται κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας και καταπατώνται συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, με εντολή των δανειστών μας και της Τρόικας αλλάζει για άλλη μια φορά στα κρυφά το πλαίσιο λειτουργίας της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία πλέον αποκτά επιπλέον δικαιώματα και καλείται να παίξει το ρόλο του «τοποτηρητή» των ξένων δυνάμεων κατοχής, αποκτώντας νέες αρμοδιότητες πέρα από κάθε δημόσιο έλεγχο. Η πρόκληση σε όλη αυτή την απίστευτη υπόθεση είναι το γεγονός ότι οι μέτοχοι-φαντάσματα (η «γραμμή αίματος» των οποίων φτάνει μέχρι τον οίκο Rothschild και την Τράπεζα της Αγγλίας) αποκτούν ηγεμονικό ρόλο στη χώρα μας για τις επόμενες δεκαετίες, στηριζόμενοι σε ένα νομικό ασυμβίβαστο. Κι αυτό διότι η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας εμφανίζεται να βρίσκεται και από τις δύο πλευρές της συμφωνίας για το δάνειο: ως αντιπρόσωπος της χώρας (οφειλέτης) από τη μία και από την άλλη ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και όργανο του ΔΝΤ, καθώς μεσολαβεί για τη συμμετοχή της χώρας στο ΔΝΤ (ως δανειστής)...
Κοινώς βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Το «Crash», συνεχίζοντας τη μεγάλη έρευνα για την ΤτΕ. φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία που θα προκαλέσουν και θα πρέπει να απαντηθούν από τους αρμόδιους υπουργούς και πιθανόν και από τις εισαγγελικές αρχές της χώρας.


Ένας «φορολογικός παράδεισος» για τους Rothschild
Τα όσα απίστευτα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες της οδού Πανεπιστημίου και τα όσα γνωρίζουν οι διατελέσαντες διοικητές της ΤτΕ προκαλούν κρίσιμα ερωτήματα για τον πραγματικό ρόλο της κεντρικής μας τράπεζας στη διαμόρφωση της κρίσης που οδήγησε τη χώρα στην πτώχευση. Δυστυχώς, ένα «νομικό άβατο» κρατάει στο απυρόβλητο και εκτός οποιουδήποτε κρατικού ελέγχου την ΤτΕ,  που μάλιστα απολαμβάνει και ειδικά προνόμια...
Όπως προκύπτει από τα άρθρα 72 και 73 του Καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος αν και Ανώνυμη Εταιρεία, «οι διατάξεις περί ανωνύμων εταιρειών και τραπεζών νόμων δεν έχουσιν εφαρμογή επί της Τραπέζης της Ελλάδος, εφόσον αντιβαίνουσι προς το παρόν Καταστατικόν». Με απλά λόγια, οι νόμοι που ισχύουν για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς σταματούν να ισχύουν για την πιο αμφιλεγόμενη τράπεζα σε ολόκληρη την Ευρωπαική Ένωση...

Τα καλύτερα όμως έπονται!  Στο αμέσως επόμενο άρθρο του καταστατικού της η ΤτΕ μας ενημερώνει ότι «Η Τράπεζα απαλλάσσεται παντός φόρου ή τέλους», ενώ συνεχίζοντας μαθαίνουμε ότι «Συμβάσεις δανείων ή παροχής πιστώσεων, συναπτόμενοι μεταξύ της Τράπεζας της Ελλάδος και αλλοδαπού νομικού ή φυσικού, απαλλάσσονται παντός τέλους χαρτοσήμου και πάσης εισφοράς».
Με απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, όχι μόνο προστατεύεται από την ανωνυμία των μετόχων της, όχι μόνο είναι μια ιδιωτική Ανώνυμη Εταιρεία που έχει στα χέρια της τα αποθέματα χρυσού για να τα διαχειρίζεται κατά βούληση, όχι μόνο δίνει μερίσματα σε καιρό κρίσης, προκαλώντας ακόμα και αντιδράσεις από τους «εταίρους», αλλά λειτουργεί στη χώρα μας και σε ένα καθεστώς φορολογικής ατέλειας, αναδίδοντας άρωμα Λιχτενστάιν στον πιο κεντρικό δρόμο των Αθηνών.
 Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι, όπως γράφαμε και στο προηγούμενο τεύχος μας, για την Τρόικα ό,τι είναι η βάση της Σούδας νια το ΝΑΤΟ. Είναι μάλιστα τόσο απροκάλυπτα μονομερής ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει στην εντός του Μνημονίου εποχή, που πλέον οι οικονομικοί κατακτητές μας δεν κρατούν ούτε καν τα προσχήματα.


Βάζουν το λύκο να φυλάει τα... πρόβατα
Εν μέσω απόλυτης μυστικότητας και με τα κεντρικά ΜΜΕ να ασχολούνται με τις εκλογικές πιρουέτες των πολιτικών αρχηγών, που έχουν ήδη προσυπογράψει τη λεηλασία του ελληνικού πλούτου, σε μία από τις κεντρικές αίθουσες της Τράπεζας της Ελλάδος γραφόταν ένα ακόμα δράμα της δανειακής σύμβασης που αποδεχτήκαμε.

Η γενική συνέλευση της τράπεζας κατ' εντολή της Τρόικας ψήφιζε την αναθεώρηση του καταστατικού της, που δίνει νέες αυξημένες αρμοδιότητες της Τράπεζας της Ελλάδος και μάλιστα παρατείνει τη λειτουργία της με το ίδιο καθεστώς, δηλαδή ως μια Ανώνυμη Εταιρεία, και πέραν από το 2020, οπότε έληγε η ημερομηνία που είχε προβλεφθεί αρχικά (τυχαίο;).

Ταυτόχρονα, εξαναγκάζει όλες τις εμπορικές τράπεζες που εποπτεύονται από την Τράπεζα της Ελλάδος να προχωρήσουν στην πώληση ή τη μεταβίβαση των ποσοστών που κατέχουν στο μετοχικό της κεφάλαιο. Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία, τις αρμοδιότητες και τη διανομή των κερδών της Τράπεζας της Ελλάδος, οι προτεινόμενες τροποποιήσεις:
α) παρατείνουν τη διάρκεια της τράπεζας από το 2020 στο 2050,
β) επιτρέπουν στο Γενικό Συμβούλιο της Τράπεζας να συνέρχεται και να λαμβάνει αποφάσεις σε ειδική σύνθεση σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης,
γ) αναθέτουν ρητά στην τράπεζα μακροπροληπτική αρμοδιότητα,
δ) ορίζουν για τις χρήσεις 2012-2020 τους όρους μεταφοράς στο ελληνικό δημόσιο των εσόδων της τράπεζας από τα ομόλογα αυτού που κατείχε στο επενδυτικό της χαρτοφυλάκιο την 31η Δεκεμβρίου 2011.

Σε γνωμοδότηση εξάλλου που υπογράφει ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μόριο Ντράγκι αναφορικά με τις αλλαγές στο καταστατικό αποκαλύπτει ότι πράγματι «η ΕΚΤ αντιλαμβάνεται ότι οι προτεινόμενες τροποποιήσεις σκοπό έχουν να ευθυγραμμίσουν το καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδος με ορισμένους από τους σκοπούς που τίθενται στο Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής (εφεξής το Μνημόνιο) σύμφωνα και με το χρονοδιάγραμμα που αυτό προβλέπει».

Με μια ρύθμιση που γυρίζει τη χώρα στις σκοτεινές στιγμές της εισβολής του Ιμπραήμ το 1825, τότε που η Επανάσταση ψυχορραγούσε και ο Μαυροκορδάτος συνήψε επαχθή δάνεια με τους Άγγλους τραπεζίτες, τα αποκαλούμενα «Το Συμφωνητικόν της πωληθείσης Ελλάδος», η κυβέρνηση ειδικού σκοπού με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας δημιούργησε έναν ειδικό λογαριασμό που εξασφαλίζει την εξόφληση κατά προτεραιότητα των πιστωτών, ακόμη και αν χρειαστεί το ελληνικό δημόσιο να μην πληρώνει μισθούς, συντάξεις και περίθαλψη.

Και τι έκπληξη: Ο απόλυτος έλεγχος δίνεται στην Τράπεζα της Ελλάδος...

Έτσι περίπου δύο αιώνες μετά το κρατικό ταμείο παραδίδεται στους πιστωτές, καθώς αφαιρείται από την εκάστοτε κυβέρνηση η εξουσία της δημοσιονομικής διαχείρισης. Εφεξής (μέχρι να αποπληρωθεί το χρέος, που όμως συνεχώς αυξάνεται με τα νέα δάνεια...) το κράτος δεν μπορεί να κάνει στάση πληρωμών προς το εξωτερικό, δηλαδή προς τους δανειστές. Υποχρεώνεται όμως να κάνει στάση πληρωμών προς το εσωτερικό της χώρας, δηλαδή προς το λαό. Για τη διασφάλιση τους μάλιστα οι πιστωτές παραδίδουν τον έλεγχο και τη διαχείριση του συγκεκριμένου λογαριασμού στην Τράπεζα της Ελλάδος, ορίζοντας ρητά ότι θα είναι εκτός ελέγχου της ελληνικής κυβέρνησης, και στον οποίο θα κατατίθενται απευθείας τα χρήματα του δανείου των 130 δισ., καθώς και τα έσοδα του κράτους από φόρους και αποκρατικοποιήσεις...
Η ρύθμιση αυτή, που αποτελεί διεθνή δέσμευση της χώρας και συνιστά εκχώρηση ενός από τα σημαντικότερα στοιχεία της εθνικής κυριαρχίας, που είναι η δημοσιονομική διαχείριση, δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά και αποδεικνύει για άλλη μια φορά τους στενούς δεσμούς αίματος της ΤτΕ με το ξένο κεφάλαιο και τους δανειστές μας.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Με τη σύμφωνη γνώμη του Μάριο Ντράγκι η ΤτΕ γίνεται ο εγγυητής του Μνημονίου, αλλάζοντας στα κρυφά το καταστατικό της…
 Με απλά λόγια δηλαδή, η κατά τα άλλα Τράπεζα της Ελλάδος(!)  θα αποτελέσει και επίσημα τον τοποτηρητή των δυνάμεων της οικονομικής μας κατοχής, που θα μπορεί (έως το 2050) να υλοποιεί τους σκοπούς που αναφέρονται στα Μνημόνια 1 και 2 και σε όσα θα ακολουθήσουν.

Η μεγάλη ληστεία...
Τα όσα αποκαλύπτονται για το ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος στη δημιουργία ή τη μη αποφυγή της κρίσης, στον τρόπο με τον οποίο συνέβαλε στη σύναψη των περίφημων swaps με την Goldman Sachs, στη διαχείριση των αποθεμάτων χρυσού και τη μυστική πώληση μέρους του, αλλά και στο ιδιό¬τυπο νομικό μανδύα που προστατεύει τη μυστικότητα των δράσεων της θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη συνταγή για ένα πολιτικό-αστυνομικό θρίλερ όμοιο με όσα διαδραματίζονται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Το γεγονός, όμως, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος κατηγορείται και πλέον μηνύεται από δεκάδες διοικήσεις ασφαλιστικών ταμείων για την κλοπή περίπου 20 δισεκατομμυρίων ευρώ από τις καταθέσεις των ασφαλισμένων απαιτεί άμεσες απαντήσεις τόσο από την πολιτική ηγεσία, που φέρει τεράστιες ευθύνες, όσο και από τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές.
Πολλώ δε μάλλον από τις τελευταίες, καθώς στα γραφεία τους φτάνουν καθημερινά δεκάδες αναφορές από διοικήσεις ταμείων, φορέων, νοσοκομείων ακόμα και προμηθευτών, που είδαν τις καταθέσεις τους να αλλάζουν χέρια μέσα σε ένα βράδυ. Η Τράπεζα της Ελλάδος, σε συνεργασία με όλες τις κυβερνήσεις από την εποχή Σημίτη, αξιοποιώντας το νομικό πλαίσιο που είχαν δημιουργήσει εδώ και δύο δεκαετές, φρόντισε με κάθε τρόπο όχι μόνο να αρπάξει και να βάλει σε υποχρεωτικές καταθέσεις τα χρήματα που είχαν στη διάθεση τους τα διάφορα νομικά πρόσωπα και κύρια τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, αλλά στην πραγματικότητα συνειδητά έστησε την παγίδα του «κουρέματος», στην οποία έσπρωχνε μέχρι και την τελευταία στιγμή καταθέσεις και αποταμιεύσεις που δεν της ανήκαν.

Ιστορικά τα Ταμεία καταθέτουν τα διαθέσιμα τους στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αρχικά, από τη δεκαετία του '50 τα τοποθετούσαν υποχρεωτικά σε άτοκους λογαριασμούς, μέσω των οποίων υποτίθεται ότι χρηματοδοτήθηκε η εκβιομηχάνιση της χώρας, ενώ στην πραγματικότητα πριμοδοτήθηκαν συγκεκριμένα πρόσωπα, που μετατράπηκαν σε μικρούς κροίσους καθ' όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Από το 1994 ο λογαριασμός των διαθεσίμων έγινε έντοκος. Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ωστόσο απαγορεύτηκε στις κεντρικές τράπεζες να δίνουν τόκο. Τη λύση τη βρήκε βέβαια ο κ. Σημίτης σε συνεργασία με τον τότε υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και σημερινό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο...

Έτσι, από το 1997 τα χρήματα τοποθετούνταν κατά κύριο λόγο σε ομόλογα και η πρόσοδος των Ταμείων ήταν αποτέλεσμα της διαχείρισης του «Κοινού Κεφαλαίου». Μάλιστα, η τοποθέτηση σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ήταν υποχρεωτική, με την ΤτΕ να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Οι κυβερνήσεις όλο αυτά τα χρόνια σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος χρησιμοποίησαν τα λεφτά των Ταμείων για να καλύψουν τις δανειακές της ανάγκες και να κλείσουν τις τρύπες του προϋπολογισμού. Τα «Κοινό Κεφάλαιο» διέθετε πριν από το «κούρεμα» ομόλογα ονομαστικής αξίας 18,7 δισ. ευρώ σε σύνολο περιουσίας 23,7 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα ήταν κυρίως τοποθετημένα σε έντοκα γραμμάτια. Δηλαδή, το «Κοινό Κεφάλαιο» με κεφάλαια ύψους 4-5 δισ. ευρώ υπήρξε ο βασικός πελάτης του δημοσίου στις δημοπρασίες εντόκων γραμματίων τα τελευταία χρόνια. Έτσι, τα λεφτά των Ταμείων, αλλά και αυτά που μέσω του προϋπολογισμού έδωσε το κράτος σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια κ.λπ., μέσω του «Κοινού Κεφαλαίου» έκλειναν επί χρόνια τις τρύπες του προϋπολογισμού, σε βάρος φυσικά των ασφαλισμένων και των δημόσιων οργανισμών.

Καταγγελίες για στημένο παιχνίδι
Η βροχή των μηνύσεων από τα ασφαλιστικά ταμεία αφήνει ανοικτό το ερώτημα τα ταμειακά διαθέσιμα αυτά να χρησιμοποιήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα και για να διευκολυνθούν έγκαιρα Έλληνες και ξένοι «επενδυτές» να απαλλαγούν από τυχόν ελληνικά ομόλογα που απορεί να κατείχαν. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι υπάρχει νομικό κενό, αφού επί της ουσίας εξαναγκάστηκαν να συμμετέχουν σε μια υποτιθέμενη εθελοντική διαδικασία για ιδιώτες, ακόμα και τα ΝΠΔΔ.
Και αυτό γιατί η Τράπεζα της Ελλάδος, την ώρα που συζητούσε πώς θα «κουρέψει» τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, επένδυε τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων και του δημοσίου σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου! Ο τρόπος που εντάχθηκαν, στο «Κοινό Κεφάλαιο», κονδύλια το τελευταίο διάστημα γεννάει σοβαρότατα ερωτηματικά για απαράδεκτη κυβερνητική μεθόδευση έναντι των φορέων, αφού υποχρεώθηκαν να αγοράζουν κρατικούς τίτλους σε τιμές γύρω από το 100% της τιμής τους, όταν διάφορα «κοράκια» των χρηματαγορών αγόραζαν τους ίδιους τίτλους με έκπτωση που έφτανε και το 90%.


Συνέχιζαν...
Ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος είχε σταματήσει από το Μάιο του 2011 να επενδύει τα χρήματα του «Κοινού Κεφαλαίου» σε ομόλογα, ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια κ.λπ. συνέχισαν τις υποχρεωτικές καταθέσεις των διαθεσίμων τους, με αποτέλεσμα να υποστούν τις απώλειες του «κουρέματος» που ακολούθησε. Στην ουσία όσοι κατέθεσαν λεφτά το τελευταίο διάστημα φορτώθηκαν μέρος των ζημιών των άλλων. Στην κατηγορία των φορέων που διαπιστώνουν ότι λεηλατήθηκαν οι καταθέσεις, τα διαθέσιμα και τα αποθεματικά τους ανήκει το σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων με εργατικές αποταμιεύσεις δεκαετιών, τα διάφορα Ταμεία και οργανισμοί που λειτουργούν με εισφορές των εργαζομένων και έχουν στόχο να καλύπτουν διάφορες ανάγκες τους, τα δημόσια νοσοκομεία, το σύνολο των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, τα επιμελητήρια κ.ο.κ.






ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Οι συνολικές ζημιές των Ταμείων και των ΝΠΔΔ που υποχρεωτικά καταθέτουν τα διαθέσιμα τους στο «Κοινό Κεφάλαιο» της Τράπεζας της Ελλάδος υπολογίζονται σε περίπου 15 δισ. ευρώ σε σύνολο περιουσίας 23,7 δισ. ευρώ. Οι ζημιές αυτές προκύπτουν από το χαρτοφυλάκιο ομολόγων ύψους 18,7 δισ. ευρώ, αν ληφθεί υπόψη το «κούρεμα» κατά 53,5% και το γεγονός ότι η αξία των νέων ομολόγων με τα οποία αντικαταστάθηκαν τα παλαιά διαμορφώνεται περίπου στο 20% της ονομαστικής τιμής τους. Έχασαν 3,7 δισ. σε ένα χρόνο

Τέλος, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι πριν από το «κούρεμα» τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν χάσει τον τελευταίο χρόνο τουλάχιστον 3,7 δισ. ευρώ από τοποθετήσεις σε ομόλογα και άλλα κρατικά χρεόγραφα. Είναι κατά συνέπεια θέμα μείζονος σημασίας να δοθούν πειστικές απαντήσεις για τον τρόπο διαχείρισης του κοινού κεφαλαίου από την Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με καταγγελίες των διοικήσεων των Ταμείων (π.χ.. Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων), απαιτείται άμεση ποινική διερεύνηση για τη σκοπιμότητα της διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος να προβεί σε μαζικές αγορές κρατικών ομολόγων τα 2.5 τελευταία χρόνια. Τα σημεία της κριτικής, ανεξάρτητα από το νομότυπο ή μη της συγκεκριμένης πράξης, είναι δύο:

1.    Γιατί η Τράπεζα της Ελλάδος, που ως θεσμικό όργανο γνώριζε τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, συνέχιζε να επενδύει σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου με τα αποθεματικά των Ταμείων (σε κάποιες περιπτώσεις οι επενδύσεις αυτές αγγίζουν και το 85% του συνόλου των αποθεματικών).

2.     Γιατί δεν ενημέρωσε για τις παραπάνω ενέργειες τις καθ' ΰλην αρμόδιες (βάσει ν. 3586/2007 & 3655/2008) διοικήσεις των Ταμείων με δεδομένες και τις έκτακτες μακροοικονομικές συνθήκες της ελληνικής οικονομίας. Οι εξηγήσεις που μέχρι στιγμής έχει δώσει με σχετικά απαντητικά δελτία Τύπου η διοίκηση της Τράπεζας εξαντλούνται στην επίκληση των δυνατοτήτων που της παρέχει ο κατά πολλούς αντισυνταγματικός νόμος 2469/1997. Πρόκειται για ένα μείζον πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα. Είναι αδιανόητο και ποινικά ελέγξιμο η Τράπεζα της Ελλάδος να επενδύει αυθαίρετα και συστηματικά σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τη στιγμή που γνώριζε τον έντονο κίνδυνο μερικής χρεοκοπίας ή «κουρέματος». Από τις 26 Νοεμβρίου, όταν ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Ι. Σακελλάκος ζήτησε να διερευνηθεί η υπόθεση, μέχρι σήμερα ουδείς δικαστικός έχει ασχοληθεί σοβαρά με τον τρόπο διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων από την Τράπεζα της Ελλάδος. Το άνευ ιστορικού προηγουμένου σκάνδαλο καλύπτεται ευθέως από την κυβέρνηση, καθώς ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν εκείνος που ως διοικητής της ΤτΕ εγκαινίασε τέτοιες αγορές ομολόγων ελληνικού δημοσίου, με το πρόσχημα ότι αποτελούσαν εγγύηση για τη διασφάλιση της δημόσιας περιουσίας. Παπαδήμος, Γκαργκάνας και τώρα ο Προβόπουλος. παρά το γεγονός ότι έβλεπαν πού πήγαινε η κατάσταση, εντούτοις βολεύονταν χωρίς να αντιμετωπίζουν καμία αντίδραση.