Μανώλης Κυπραίος: Η κοινωνία και η Δημοκρατία ζητούν από τους δημοσιογράφους να συνεχίσουμε το έργο μας

Πηγή: www.avgi.gr

Συνέντευξη στην ΑΓΓΕΛΑ ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ

Η συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ χαρακτηρίστηκε “έκπληξη”. Στην 5η θέση του βρίσκεται το όνομα του Μανώλη Κυπραίου, τιμητικά, για έναν δημοσιογράφο που, ενώ ασκούσε με εντιμότητα το επάγγελμά του, στα μέτωπα των κοινωνικών συγκρούσεων πέρυσι το καλοκαίρι, έπεσε θύμα της πιο σκληρής αστυνομικής καταστολής: από χειροβομβίδα κρότου – λάμψης έχασε την ακοή του, παρά τις αλλεπάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις, και μαζί την ευστάθειά του, ενώ ασκεί με δυσκολία το επάγγελμά του. Η επικοινωνία μας έγινε με μέιλ και sms. Ο ίδιος λέει στην “Α” ότι ελπίζει πως θα εντοπιστούν οι ένοχοι, “όχι για εκδίκηση – για δικαιοσύνη”.

Αποδέχθηκε την πρόταση, γιατί, όπως λέει, “ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που κρατάει μια πολιτική γραμμή αταλάντευτη και φιλολαϊκή” και επιπλέον γιατί “ενδιαφέρεται για το καλό του ανθρώπου. Της κοινωνίας”.

* Η εισαγγελία άσκησε ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου για τον σοβαρό τραυματισμό σου πέρυσι. Θεωρείς ότι είναι ένα βήμα για να βρεθούν οι ένοχοι ή μέρος μιας γραφειοκρατίας της δικαιοσύνης που δεν θα έχει αποτέλεσμα;

Ελπίζω πως θα έχει αποτέλεσμα. Αν δεν έχει, θα είναι μια ήττα της Δημοκρατίας. Του ίδιου μας του πολιτεύματος. Όπως έχω πει και το λέω συνέχεια, δεν ζητώ εκδίκηση. Δικαιοσύνη ζητώ. Οι εν λόγω αστυνομικοί μού επιτέθηκαν. Υπάρχουν φωτογραφίες, μάρτυρες, τι άλλο να κάνω κι εγώ σαν πολίτης;

Πιστεύω πως προσπαθούν να «κερδίσουν χρόνο». Μα γιατί; Είναι υπεράνω του νόμου; Κανείς δεν είναι. Και δεν καταλαβαίνουν στην ΕΛ.ΑΣ. πως είναι χειρότερο αυτό από το να μην αποκαλύπτουν ποιοι είναι οι δράστες; Αλλά όταν σε καλούν να καταθέσεις στην ΕΔΕ μετά από 5 μήνες και λένε πως δεν έχουν ιδέα για το μέγεθος της αναπηρίας, είναι αναμενόμενο και το τι θα επακολουθήσει. Μέχρι τελευταία στιγμή έλπιζα. Αλλά μετά και την επίθεση στον συνάδελφο Μάριο Λώλο, κατάλαβα πως δεν υπάρχει ελπίδα να «ριχτεί φως».

Θα ξεκινήσουν όλα από την αρχή λοιπόν. Ας ξεκινήσουν. Εγώ εδώ είμαι. Οι δικαστές δεν είναι αστυνομικοί. Ξέρουν και μπορούν να κρίνουν βάσει των στοιχείων. Και στο ενδιάμεσο, ας αποφασίσει η πολιτική και φυσική ηγεσία της αστυνομίας, οι άνδρες των ΜΑΤ να φορούν διακριτικά. Όργανα της τάξης και να «κρύβονται»;

* Η αστυνομική βία κατά των εργαζομένων στον Τύπο συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση, όπως δείχνει ο πρόσφατος τραυματισμός του φωτορεπόρτερ Μ. Λώλου και άλλων. Αυτό πώς μπορεί να απαντηθεί από την πλευρά των δημοσιογράφων;

Με το να συνεχίζουμε τη δουλειά μας δείχνοντας το απάνθρωπο πρόσωπο των κυβερνώντων και των μηχανισμών τους. Αυτό κάνουν οι δημοσιογράφοι. Και αυτό πρέπει. Να μεταδίδουν όσα βλέπουν και όσα «δεν βλέπουν». Δεν έχουμε όπλα. Δεν είμαστε οπλισμένοι. Έχουμε μόνο την καρδιά, το μυαλό μας και τη σάρκα μας. Είναι αρκετά όμως για να φέρουμε σε πέρας το έργο μας, αυτό που μας επιτάσσει η κοινωνία και η Δημοκρατία. Ακόμη κι αν χρειαστεί να δώσουμε το αίμα μας, για να σώσουμε από την «ξηρασία» το δέντρο της Ελευθερίας.

* Οι δημοσιογράφοι υφίστανται τις συνέπειες του Μνημονίου, όπως όλη η κοινωνία. Το ίδιο και η δημοσιογραφία. Μπορεί να αναστραφεί αυτή η πορεία;

Ο δημοσιογραφικός κλάδος δεν είναι κάτι ξεχωριστό -όπως κακώς- πολλοί πιστεύουν. Έχουμε μεγάλο ποσοστό ανεργίας, υποφέρουμε και νιώθουμε στο «πετσί» μας τις επιπτώσεις του Μνημονίου, όπως εκατομμύρια συνάνθρωποί μας. Μόνο μας μέσο για να αντιστραφεί αυτή η πορεία είναι η αλληλεγγύη. Ο ανθρωπισμός. Η έγνοια και η μαχητικότητα. Όλα τα άλλα είναι απλά ημίμετρα χωρίς αποτέλεσμα. Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί. Δεν περισσεύει κανένας. Και ιδιαίτερα στον χώρο του Τύπου, που πλήττεται μαζικά και αδιάκριτα.

* Γιατί αποφάσισες να ενταχθείς στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που κρατάει μια πολιτική γραμμή αταλάντευτη και φιλολαϊκή. Ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από την μπότα του Μνημονίου. Οι πολιτικές και ο σχεδιασμός του δεν βασίζονται σε μια ουτοπία τού «ΘΑ» ή «εξουσιάζουμε και βλέπουμε». Είναι ξεκάθαρες οι θέσεις και υλοποιήσιμες. Χωρίς υπερβολές. Και κυρίως γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ενδιαφέρεται για το καλό του ανθρώπου. Της κοινωνίας. Της επιστροφής της αξιοπρέπειας για όλους τους πολίτες. Χωρίς διακρίσεις. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν «αγέλες λύκων», όπως στα απάνθρωπα νεοφιλελεύθερα μοντέλα, αλλά ομάδες ανθρώπων. Όπως αυτό επιτάσσει η Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.