Ευτυχία

Σύνδεσμος Ειλικρινών Βιομηχάνων

Διατροφικός εφιάλτης σε νομοσχέδιο που έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο !!!!

Ο κώδικας ισχύει επίσημα από το 1963 με τη σύμπραξη του οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAQ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), όπου και δημιουργήθηκε η επιτροπή που λειτουργεί πίσω απ' τον κώδικα, επιτροπή η οποία υπάγεται στον Ο.Η.Ε..

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ

Η ιστορία του κώδικα alimentarius αρχίζει το 1893 στην Αυστροουγγαρία. Αιτία ήταν τα προβληματα που είχαν προκύψει κατά την εκδίκαση υποθέσεων για θέματα διατροφής και τροφίμων τα οποία έκαναν επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει ένας κοινός κανονισμός. Ο κανονισμός αυτός, εφαρμόστηκε επιτυχώς έως το 1918, όταν διαλύθηκε η Αυστροουγγαρία.

Ο κώδικας όμως δεν ξεχάστηκε. Χρόνια αργότερα έκανε και πάλι την εμφάνισή του σε ένα εντελώς διαφορετικό πνεύμα του ελέγχου του πληθυσμού μέσα από τη διατροφή. Ιθύνων νους της νέας ιδέας ήταν ο Fritz derMeer. Πρόεδρος της εταιρίας I.G.FARBEN. Η εταιρία I.G.FARBEN κατασκεύαζε όπλα, πυρομαχικά για το ναζιστικό στρατό καθώς και ειδικό το αέριο μαζικής εξόντωσης των κρατούμενων. Ο Fritz derMeer καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αλλά λίγα χρόνια μετά αποφυλακίστηκε. Λίγους μήνες μετά πρότεινε την επαναφορά του κώδικα Alimentarius ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού μέσω της τροφής. Ο ΟΗΕ με απόφαση του, το 1962 ενεργοποιεί ξανά τον κώδικα με το επιχείρημα της προστασίας των καταναλωτών. Η "φονική" εταιρία του δεν εξαφανίστηκε, αλλά διασπάστηκε σε τρεις νέες μεγάλες εταιρείες φαρμάκων: τις πολύ γνωστές Bayer, Hoechst και Basf!

USA: Νόμος S-510 - Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

Το θέμα δε θα ήταν φοβερό αν ο κώδικας όντως ακολουθούσε την αρχική του λογική. Ο κώδικας αναγράφει πλέον μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται και ορίζει αυτομάτως παράνομη κάθε παρέκκλιση απ' τα επιτρεπόμενα.

Έως και σήμερα η υιοθέτηση όλων των διατάξεων του κώδικα δεν ήταν υποχρεωτική για όλα τα κράτη. Ωστόσο, μετά και την τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής το 2008 στην Ελβετία, όπου οι ΗΠΑ τέθηκαν επικεφαλής της επιτροπής, οι παράγραφοι για τα πολυβιταμινούχα τρόφιμα ενεργοποιήθηκαν και η εφαρμογή του κώδικα γίνεται πλέον υποχρεωτική για όλες τις χώρες του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου).

Κάθε χώρα που θα υποδεχτεί τον κώδικα θα είναι υποχρεωμένη να μην εμποδίζει με κανένα τρόπο την ελεύθερη εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, ζώων και επικίνδυνων χημικών. Οποιαδήποτε αντίσταση στον κώδικα θα θεωρείται συγκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και θα έχει ως συνέπεια οικονομικές κυρώσεις για τη χώρα που θα αντιδράσει. Επίσης η χώρα εκείνη δε θα μπορεί να εισάγει ή να εξάγει κανένα προϊόν διατροφής. Στην Ελλάδα εισάγουμε το 60% της διατροφής μας. Μια αντίσταση λοιπόν στον κώδικα θα σήμαινε οικονομική καταστροφή. Λύση υπάρχει αν αξιοποιήσουμε τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις αλλά πλέον δεν υπάρχουν κίνητρα εξασφάλισης και διαβίωσης του αγρότη κι έτσι η γη ηθελημένα ερημώνει για να δοθεί μια νύχτα σε επιτηδείους.

Η Ελλάδα εκτός του ότι συμμετέχει στον ΠΟΕ , τυγχάνει να είναι μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, που σημαίνει ότι επίσημος διαπραγματευτής σε όλες τις συμφωνίες είναι η ευρωπαϊκή επιτροπή. Οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα τηρούν σιγή ιχθύος. Γνωρίζουν αλλά επικαλούνται τη θέση τους και δε θέλουν να μιλήσουν (πρόεδρος ΕΦΕΤ κ.α.)

 

ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ

Με την εφαρμογή του κώδικα, βιταμίνες A, B, C, D, ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο θα είναι παράνομα, όταν οι ποσότητές θα είναι θεραπευτικές. Ο νέος κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση θρεπτικών ουσιών όπως βιταμίνες ή μέταλλα οι οποίες λαμβάνονται για πρόληψη ή την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης. Αυτές οι ουσίες θα χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια. Αυτό σημαίνει ότι θα απαγορεύεται ακόμη και η συνταγή γιατρού, που δίνει συμπληρώματα διατροφής ή φάρμακα με βιταμίνες, ακόμα κι αν κάποιος τα έχει πραγματικά ανάγκη.
Συγκεκριμένα η δοσολογία θα περιορίζεται μονό στο 15% της συνιστώμενης ποσότητας. Η θεραπεία θα υπάρχει με άλλα φάρμακα των εταιριών τα οποία θα κοστίζουν πολύ περισσότερο. Το ίδιο απαγορευμένες θα είναι και οι διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της διατροφής, μέσω της λήψης θρεπτικών ουσιών. Τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους για τις ποσότητες που εμπεριέχουν και θα τροποποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλλουν οποιαδήποτε πλεονάζουσα "τοξική" ουσία. η λίστα των θρεπτικών ουσιών που θα επιτρέπονται θα είναι αρκετά περιορισμένη.

Εκτός του ότι ο κώδικας θα θέσει εκτός λίστας, σημαντικά συστατικά για την ανθρώπινη διατροφή, την ίδια στιγμή προστίθενται σ' αυτές κάποιες επιβλαβείς ουσίες, όπως για παράδειγμα το φθόριο, το οποίο παράγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Ήδη το 66% του νερού των ΗΠΑ φθοριώνεται.

[Το φθόριο πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο Γκουλάγκ επειδή ανακαλύφθηκε ότι οι κρατούμενοι που έπιναν νερό με φθόριο ήταν συγκαταβατικοί κ μπορούσες έτσι εύκολα να τους ελέγξεις και να τους χειραγωγήσεις. Πλέον το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις οδοντόκρεμες κ αρκετά κράτη πλέον φθοριώνουν το νερό].

Πέρα από τη λίστα των παράνομων "τοξικών" συστατικών των τροφών, η επιτροπή Alimentarius ανοίγει το δρόμο στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, αλλά και ζώα που θα παράγουν την τροφή μας.

Ο νέος κώδικας προβλέπει ότι οι αγελάδες που θα παράγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, θα λαμβάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης πολυεθνικής Monsato. Ήδη το αγελαδινό γάλα αποτελεί το νούμερο 1 κίνδυνο ασθενειών του πλανήτη. Κάθε ζώο που θα χρησιμοποιείται για τη διατροφή μας θα υφίσταται αγωγή με υποκλινικά αντιβιοτικά και αυξητικές ορμόνες επίσης υποχρεωτικά. Ο κώδικας απαιτεί κάθε είδους τροφής να υφίσταται επεξεργασία με ακτινοβολία εκτός κ αν καταναλώνεται ωμό και σε τοπικό επίπεδο. Ο κώδικας συμπεριλαμβάνει φυσικά και τα βιολογικά προϊόντα που πλέον βιολογικά θα θεωρούνται όταν και σε αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορμόνες κτλ. κατά συνεπεία μάλλον οποίος θέλει θα το βαφτίζει βιολογικό.

Ακόμη και εξαιρετικά επικίνδυνα εντομοκτόνα όπως το DDT, για το οποίο στο παρελθόν είχε δημιουργηθεί σάλος όταν αποδείχτηκε η καρκινογόνα επίδρασή του, θα εισαχθούν και πάλι στο εμπόριο. Το DDT, η διελδρίνη η αλδρίνη, το εξαχλωροβενζόλιο και το camphechlor κρίθηκαν από 176 χώρες επικίνδυνα και απαγορευτήκαν το 1991 στη σύνοδο της Στοκχόλμης. Και όμως, επιστρέφουν κανονικά και με το νόμο 7 απ' τα 9 απαγορευμένα επικίνδυνα εντομοκτόνα!!! Πολλές λειτουργίες και συστήματα ενζύμων του ανθρώπου μοιάζουν με αυτά των εντόμων, οπότε ο νοών νοητό...διαφορές παθήσεις που οφείλονται στην υποδιατροφη και στους προαναφερθέντες παράγοντες, είναι οι πλέον επικερδείς όπως ο καρκίνος, ο ζαχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις κ.α.

?λλη μια ουσία που θα επιτρέπεται με το νέο κώδικα, είναι η αφλατοξίνη, καθώς επίσης και η συσσώρευσή της σε υψηλά ποσοστά στο γάλα. Η συγκεκριμένη ουσία είναι η δεύτερη πιο καρκινογόνα και συναντάται σε μουχλιασμένες ζωικές τροφές.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' τον κώδικα. θυμίζουμε, ότι ο εμπνευστής του κώδικα ήταν ο ιδρυτής τριών πανίσχυρων σήμερα φαρμακοβιομηχανιών.

 

ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΥΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΤΙΣ 1-4-2011

ο κώδικας διατροφής εδώ κ περισσότερο από 10 χρονιά επιταχύνεται κ επεκτείνεται. 185 χώρες έχουν ενσωματώσει τον κώδικα διατροφής στα νομικά τους συστήματα. στην πλήρη εφαρμογή του αν καταφέρουν να περιορίσουν τις αντιδράσεις μας, θα είναι καταστρεπτικές για την ανθρωπότητα και γενικά για τη ζωή μας. Προς το παρόν γίνονται "εμβολιασμοί" με οδηγίες προς τα κράτη, με θέσπιση νόμων που καλλιεργούν το έδαφος για την πλήρη εφαρμογή του. Ίσως απ' το 2017 να δούμε πράματα κ θάματα. Από 1 Απριλίου 2011 μπαίνει σε εφαρμογή μια οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης η οποία θα εφαρμοστεί και απ' την Αγγλία, η οποία περιλαμβάνει τα φαρμακευτικά παραδοσιακά προϊόντα φυτικής προέλευσης.

Στην Ελλάδα ψηφίστηκε από "επιτροπή", κατά τον προσφιλή τρόπο, προκειμένου να διατηρείται η ανωνυμία. Απ' τις 1 Απριλίου 2006 και για τα επόμενα 5 χρονιά δόθηκε περιθώριο να κατοχυρωθούν φυτικά προϊόντα. Κατοχυρώθηκαν λοιπόν μόλις 183. Μονό αυτά τα προϊόντα αποτελούν εμπορεύσιμο είδος κ κατά "ναπολεόντειο" νομό το εμπόριο άλλων φυτικών προϊόντων που δεν περιλαμβάνει η λίστα είναι παράνομο, επομένως δε θα υπάρχει στα ράφια των καταστημάτων. Αν υπάρξει κατανάλωση κάποιου φυτικού προϊόντος στο σπίτι, που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα και ως εκ τούτου δεν έχει περάσει από έλεγχο φαρμακοβιομηχανίας, ο καταναλωτής μπορεί να έχει πρόβλημα με το νόμο. Ναι, μπορεί να μηνυθεί π.χ. μια μητέρα για το τσάι που έφτιαξε στο παιδί κ αυτό έπαθε ενδεχομένως μια άσχετη αρρώστια κτλ. Επίσης η οδηγία απαγορεύει συμπληρώματα διατροφής, απαγόρευση εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας, κλείσιμο των σχολών ομοιοπαθητικής που ως γνωστό αυτός ο τρόπος θεραπείας είναι φιλικός προς το σώμα μας κ όχι επιθετική ιατρική με παρενέργειες. Απαγόρευση βιβλίων σχετικά με τη χρήση βοτάνων και ιχνοστοιχείων κ.α.

Το φυτικά προϊόντα έχουν ελάχιστο κόστος παραγωγής καθώς είναι προϊόντα της φύσης. εφόσον όμως εμπορευτούν ως εκχύλισμα, επεξεργασία, συσκευασία κτλ από τις φαρμακευτικές εταιρίες, ανεβαίνει 1000 φορές πάνω η αξία τους. 1 στρέμμα ελληνικής αγρίας φύσεως η φαρμακευτική εταιρία υπολογίζεται ότι μπορεί να έχει κέρδος το χρόνο από 10000-20000 $. Πρόσφατα η κυβέρνηση θέλησε να ψηφίσει νομό για τις περιοχές νατούρα οι οποίες ήδη καταλαμβάνουν το 23% της Ελλάδος όταν στα υπόλοιπα κράτη του κόσμου δεν υπερβαίνει το 4%. Αυτές οι περιοχές είναι έτοιμες να παραδοθούν προς εκμετάλλευση από φαρμακευτικές κ λοιπές εταιρίες και για τον ίδιο λόγο πρέπει να σκεφτούμε αν είναι τυχαία η απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών καθώς εμπεριέχει ορούς που τείνουν στα παραπάνω.

Αξίζει ακόμα να σημειωθούν οι ενέργειες του πρωθυπουργού μας Γ.Α.Π. που δε χάνει ευκαιρία να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα κ να αποδεικνύει για ποιους δουλεύει. Πριν λίγους μήνες υπέγραψε την εισαγωγή μεταλλαγμένο σπόρο πατάτας, ειδικώς για τη χωρά μας και όχι για τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης. Έρευνες γνωστών έδειξαν πως ο μεταλλαγμένος αυτός σπόρος πατάτας προκαλεί γεννητικές μεταλλάξεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως η νέα τάξη πραγμάτων τα τελευταία λίγα χρονιά προχωράει με βήματα γοργά. Κάτω απΆ το δόγμα του σοκ που υποβάλλουν τον άνθρωπο μας περιμένουν αλλαγές που δε μπορεί ο μέσος νους να συνειδητοποιήσει. Ενδεχομένως ο μέσος νους να είναι αποχαυνωμένος απΆ τον έλεγχο κ την προπαγάνδα που του ασκείται με ποικίλους τρόπους . Έτσι αδυνατούν να αντιληφθούν το βαθμό έλλειψης συνειδητότητας.
Στον «κώδικα διατροφής» ταιριάζει περισσότερο η ονομασία «κώδικας διαστροφής». Σε κάποιους θα φανούν ακραία όλα αυτά που διάβασαν. Μήπως όμως δε γνωρίζουμε την ιστορία του παρανοϊκού συλλογικού νου; Ας είμαστε λοιπόν σε εγρήγορση κ ας μοιραστούμε τις γνώσεις μας υπερασπιζόμενοι τα φυσικά δικαιώματα μας.

Γύρη , η μαγική σκόνη

ΠΗΓΕΣ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΛΗΨΗΣ ΤΟΥ

Πολλοί ασθενείς ρωτούν ποιο Ασβέστιο είναι το καλύτερο και πρέπει να προτιμούμε και να λαμβάνουμε συστηματικά, αυτό της φυσικής διατροφής ή αυτό που περιέχεται στα χάπια. Η απάντηση είναι αρκετά δύσκολη και πρακτικά δεν έχει μελετηθεί, πιστεύω όμως ότι υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιος ασθενής είναι υποχρεωμένος να λάβει το απαραίτητο Ασβέστιο μόνο από χάπια και κάποιος άλλος έχει και τις δύο επιλογές. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Εάν δεχθούμε ότι στους Έλληνες με φυσιολογική βιταμίνη D στον οργανισμό τους τα 1000 mg Ασβεστίου καλύπτουν τις ημερήσιες ανάγκες τους, τότε 1 ποτήρι γάλα (light) περιέχει 300 mg Ασβεστίου και δίδει περίπου 120 θερμίδες, 1 γιαούρτι (light) περιέχει 400 mg Ασβεστίου και δίδει περίπου 150 θερμίδες και λίγο κίτρινο τυρί (πχ 30 gr γραβιέρα) (300 mg Ασβεστίου) καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες μας σε Ασβέστιο και στο σύνολο δίδουν 350 περίπου θερμίδες. Αν μάλιστα προτιμήσουμε την παρμεζάνα τότε και με λιγότερα gr έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Δηλαδή 1000 mg Ασβεστίου και 350 περίπου θερμίδες την ημέρα από γαλακτερά. Επομένως η ευρέως διαδεδομένη άποψη ορισμένων γυναικών ότι παχαίνουν επειδή τρώνε γαλακτερά, μάλλον δικαιολογία είναι παρά αλήθεια. Εάν κάποιος πιστεύει ότι οι ποσότητες Ασβεστίου που αναγράφονται στα διάφορα τρόφιμα που αναφέραμε δεν είναι οι σωστές και είναι λιγότερες, για διάφορους λόγους, τότε πάλι φθάνουμε στα 1000 mg εάν προσθέσουμε και τα 250 mg περίπου Ασβέστιο που παίρνουμε την ημέρα από τα υπόλοιπα τρόφιμα μιας φυσιολογικής διατροφής. Μην ξεχνάμε ότι όλα τα τρόφιμα περιέχουν κάποια ποσότητα Ασβεστίου. Επομένως ακολουθώντας την προηγούμενη δίαιτα η διατροφή μας θα περιέχει οπωσδήποτε 1000-1200 mg Ασβεστίου την ημέρα. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα λευκά τυριά (όπως η φέτα) περιέχουν ελάχιστο Ασβέστιο ενώ άλλα τρόφιμα περιέχουν πολύ Ασβέστιο όπως είναι οι παστές σαρδέλλες σε λάδι και οι ξηροί καρποί, κυρίως τα ξερά σύκα κά. Τα υπόλοιπα τρόφιμα που αναφέρονται σε διάφορους πίνακες ή δεν περιλαμβάνονται τις ελληνικές διατροφικές συνήθειες ή δεν περιέχουν τόσο Ασβέστιο ώστε να μπορούν να αντικαταστήσουν το γάλα, το γιαούρτι ή το κίτρινo τυρί.
Θεωρητικά λοιπόν οι καθημερινές ανάγκες μας σε Ασβέστιο μπορούν να καλυφθούν άνετα από μια σωστή διατροφή. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα και λίγα μόνον άτομα ακολουθούν πιστά τις παραπάνω διατροφικές συνήθειες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πράγματι μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες που έγιναν σε διάφορα κράτη όπως πχ στις ΗΠΑ έδειξαν ότι ο μέσος όρος ημερήσιας πρόσληψης Ασβεστίου στις γυναίκες μέσης και μεγάλης ηλικίας ήταν 550 mg και στη Γαλλία μόνο στο 30% των γυναικών η ποσότητα Ασβεστίου που περιείχε η διατροφή τους κάλυπτε τις καθημερινές ανάγκες τους.
Τα αίτια είναι πολλά. Ας δούμε τα συχνότερα:

1. Πολλά άτομα έχουν ευαισθησία στο γάλα. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται δυσανεξία στη Λακτόζη και είναι αρκετά συνηθισμένη στους Μεσογειακούς λαούς. Όταν δηλαδή ποιούν γάλα παρουσιάζουν φούσκωμα στην κοιλιά, κοιλιακούς πόνους, τάση προς έμετο και διάρροιες. Τα άτομα αυτά από μικρή ηλικία δύσκολα πείθονται να πιουν γάλα παρά την πίεση της οικογενείας τους. Εάν εντοπισθεί το πρόβλημα μπορεί και να λυθεί εύκολα αντικαθιστώντας το γάλα με κίτρινο τυρί που δεν περιέχει Λακτόζη. 
2. Πολλά άτομα έχουν πρόβλημα παχυσαρκίας. Πρόκειται για ένα σημαντικό πρόβλημα που έχει προκύψει τα τελευταία 50 χρόνια στις ανεπτυγμένες κύρια χώρες. Η αλήθεια είναι ότι τονίζεται περισσότερο απ ότι πρέπει από τα διάφορα life style ΜΜΕ, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε σε ανορεξικές ακραίες καταστάσεις ιδιαίτερα στα νέα κορίτσια. Παρόλα αυτά το πρόβλημα υπάρχει και είναι υπεύθυνο για πολλές παθήσεις, όπως σακχαρώδης διαβήτης, καρδιακά νοσήματα κά. Στην Οστεοπόρωση οι παχύσαρκες γυναίκες φαίνεται ότι έχουνε καλύτερη οστική μάζα από τις αδύνατες, για διάφορους λόγους. Το γεγονός αυτό βέβαια δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για τα παραπάνω κιλά κάποιων γυναικών. Όλες οι δίαιτες για αδυνάτισμα προσπαθούν να καλύψουν διατροφικά τις γυναίκες σε Ασβέστιο χωρίς όμως πολλές φορές να το καταφέρνουν. Έτσι πολλές φορές τα άτομα αυτά ευρίσκονται σε χρόνια ένδεια Ασβεστίου. 
3. Πολλά άτομα έχουν πρόβλημα χοληστερίνης. Όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνεται η ηλικία το θερμιδικό πρόβλημα γίνεται εντονότερο διότι η παχυσαρκία είναι συχνότερη αλλά παράλληλα προστίθεται και το πρόβλημα της χοληστερίνης. Το άτομο είναι υποχρεωμένο να περιορίσει τις θερμίδες της διατροφής του αλλά και το ποσό της χοληστερίνης που λαμβάνει για να προστατευθεί από καρδιαγγειακά νοσήματα. Εάν μέχρι τότε μπορούσε να τρώει κίτρινα τυριά για να λαμβάνει το απαραίτητο Ασβέστιο τώρα δεν μπορεί. Η δίαιτά του όσον αφορά το Ασβέστιο περιορίζεται πάλι στο άπαχο γάλα ή γιαούρτι. Είναι όμως πρακτικά εφαρμόσιμο να διατρέφεται συνεχώς για πολλά χρόνια με τόσο μεγάλες ποσότητες γάλακτος ή γιαουρτιού; 
4. Το κόστος. Η χρόνια και συστηματική λήψη των απαραίτητων γαλακτερών επιβαρύνει σημαντικά τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Εάν κάποιος υπολογίσει το μηνιαίο κόστος της ημερήσιας δίαιτας των 1000 mg Ασβεστίου που προαναφέραμε θα συνειδητοποιήσει ότι το κόστος είναι μεγάλο για έναν συνταξιούχο. Εάν μάλιστα υπολογίσει ότι το κόστος αυτό θα πρέπει να καλυφθεί για πολλά χρόνια από πολλούς ηλικιωμένους, τότε γίνεται δυσβάστακτο.

Μερικά από τα παραπάνω προβλήματα μπορεί να καλύψει η πρόσληψη χαπιών που περιέχουν Ασβέστιο σε καθημερινή βάση. Πράγματι τα χάπια του Ασβεστίου έχουν ορισμένα πολύ χρήσιμα πλεονεκτήματα :

1. Περιέχουν καθορισμένο ποσό Ασβεστίου σε mg σε κάθε χάπι, μετρημένο με αυστηρές φαρμακευτικές μεθόδους. Επομένως εύκολα κάθε άτομο σε όποια ηλικία και να είναι μπορεί να ενισχύσει τη διατροφή του όσο του χρειάζεται έτσι ώστε να επιτύχει την ιδανική ημερήσια πρόσληψη Ασβεστίου. 
2. Δεν περιέχουν θερμίδες ! Πλεονέκτημα πολύ χρήσιμο για όλες τις γυναίκες που ασχολούνται με την σιλουέτα τους. Με τα χάπια του Ασβεστίου καλύπτουν μια βασική και απαραίτητη ανάγκη του οργανισμού τους χωρίς να φοβούνται μην παχύνουν.
3. Δεν περιέχουν χοληστερίνη! Πλεονέκτημα πάρα πολύ χρήσιμο σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση αλλά και σε ηλικιωμένους, όπου η υψηλή χοληστερίνη στο αίμα τους αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα στην υγεία τους. 
4. Στα άτομα με δυσανεξία στη Λακτόζη, η χορήγηση χαπιών Ασβεστίου συχνά αποτελεί την μόνη λύση. 
5. Ο συνδυασμός λογικής διατροφής με γαλακτερά και χαπιών Ασβεστίου, μειώνει σημαντικά το καθημερινό οικονομικό κόστος. Τα χάπια του Ασβεστίου είναι κατά πολύ φθηνότερα σε ημερήσια βάση από πολλά γαλακτερά και δίδουν και πολύ μεγαλύτερο ποσό Ασβεστίου.
6. Στα περισσότερα σκευάσματα που κυκλοφορούν το Ασβέστιο συμπεριέχεται με την κατάλληλη δόση βιταμίνης D, έτσι το άτομο καλύπτει τις ανάγκες του και σε βιταμίνη D και δεν εξαρτάται μόνο από τον ήλιο.

Παρόλα αυτά μελέτες δείχνουν ότι μόνο το 50% των ασθενών που θεραπεύεται για Οστεοπόρωση λαμβάνουν μαζί με την βασική θεραπεία τους και Ασβέστιο και ότι μετά από 2 περίπου χρόνια το ποσοστό πέφτει στο 8%. Τα ευρήματα αυτά οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι ασθενείς που θεραπεύονται για Οστεοπόρωση δεν θα έχουν τα αναμενόμενα θετικά αποτελέσματα διότι όλα τα φάρμακα της Οστεοπόρωσης έχουν δοκιμασθεί και βρέθηκαν ότι αποδίδουν μόνον σε ασθενείς που ελάμβαναν ταυτόχρονα και συστηματικά επαρκές Ασβέστιο και βιταμίνη D.
Το γεγονός αυτό, της μη συμμόρφωσης των ασθενών, έχει πολλά αίτια που οφείλονται και στους ασθενείς αλλά και στους γιατρούς τους. Ας δούμε τα πιο σημαντικά:

1. Το Ασβέστιο από μόνο του μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές, δηλαδή φουσκώματα, κοιλιακά άλγη, δυσκοιλιότητα κα. και η ασθενής μετά από λίγο το σταματά από μόνη της.
2. Πολλά από τα σκευάσματα που κυκλοφορούν δεν έχουν ωραία γεύση και δεν τα αντέχουν οι ασθενείς.
3. Πολλοί ασθενείς δεν πιστεύουν στην ευεργετική επίδραση του Ασβεστίου στα οστά.
4. Πολλοί ασθενείς δεν το θεωρούν σοβαρή θεραπεία και το ξεχνούν.
5. Πολλοί γιατροί προτιμούν αντί για «φάρμακο» να δίδουν διατροφικές συμβουλές και συνιστούν στους ασθενείς τους γαλακτερά, χωρίς όμως να επιλύουν και τα προβλήματα που προκαλεί η διατροφή, που αναφέραμε προηγούμενα. 
6. Πολλοί γιατροί διακόπτουν την θεραπεία με χάπια Ασβεστίου στους ασθενείς τους και συνιστούν παράλληλη αύξηση των γαλακτερών για να καλύψουν το Ασβέστιο, διότι φοβούνται τις πέτρες στα νεφρά, την αποτιτάνωση των αγγείων, τα οστεόφυτα κά. Οι γιατροί αυτοί κάνουν σφάλμα διότι οι παραπάνω παθήσεις δεν έχουν καμιά σχέση με την λήψη της αναγκαίας ημερήσιας δόσης Ασβεστίου ιδιαίτερα σε ασθενείς που πάσχουν από Οστεοπόρωση.
7. Πολλοί γιατροί έχουν επηρεασθεί από κάποιες μελέτες που παρουσιάζουν ότι η καθημερινή λήψη Ασβεστίου δεν αποτελεί λύση στην Οστεοπόρωση. Πράγματι τέτοιες μελέτες υπάρχουν και πρόσφατες, αλλά υπάρχουν και πολύ περισσότερες που καταλήγουν στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα και πάνω στις τελευταίες στηρίζονται οι διεθνείς κυβερνητικοί Οργανισμοί και έχουν καθορίσει την αναγκαία ημερήσια ποσότητα Ασβεστίου για την φυσιολογική λειτουργία κάθε ατόμου αλλά και για τη θεραπεία της Οστεοπόρωσης.

Συμπερασματικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι το πιο σημαντικό είναι να καλύπτεται η αναγκαία φυσιολογική πρόσληψη Ασβεστίου με κάποιο τρόπο που θα βολεύει τον καθένα μας. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η Οστεοπόρωση είναι χρόνια νόσος και τόσο προληπτικά όσο και θεραπευτικά πρέπει να καλύπτεται για χρόνια με Ασβέστιο. Ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουμε είναι να πεισθούμε ότι η συμμόρφωση του κάθε ατόμου στις χρόνιες θεραπείες αυξάνει όσο αυτές είναι προσαρμοσμένες στις καθημερινές συνήθειές του και ότι με το Ασβέστιο έχουμε την δυνατότητα να ακολουθήσουμε αυτόν τον κανόνα.
Όμως η διατροφή ενός ατόμου δεν αποτελείται από τροφές που περιέχουν μόνο ένα διατροφικό είδος, δηλαδή μόνον Ασβέστιο, περιέχουν και πολλά άλλα στοιχεία τα οποία μπορεί να ωφελούν ή να βλάπτουν την απορρόφηση του Ασβεστίου από το έντερο ή να ενισχύουν την αποβολή του από τα νεφρά. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, ας αναφέρουμε μερικά.

• Οι ειδικές δίαιτες για αδυνάτισμα ή για την αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας που περιέχουν σε μεγάλη ποσότητα φυτικές ίνες, μπορούν να δημιουργήσουν συμπλέγματα μαζί με το Ασβέστιο των τροφών και να εμποδίσουν έτσι την απορρόφησή του από το έντερο.
• Η παρατεταμένη και χρόνια χορτοφαγία με χορταρικά που περιέχουν οξαλικά άλατα (όπως πχ το σπανάκι), ή η κατανάλωση σοκολάτας (περιέχει οξαλικά) ή ακόμη η μεγάλη κατανάλωση ποτών που περιέχουν φωσφορικά άλατα, όπως τα διάφορα αναψυκτικά, έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της απορρόφησης του Ασβεστίου που περιέχουν οι υπόλοιπες τροφές από το έντερο.
• Άλλες πάλι τροφές αυξάνουν την αποβολή του Ασβεστίου από τα ούρα. Στα ούρα των ατόμων που τρώγουν καθημερινά μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών και ιδιαίτερα ερυθρό κρέας, υπάρχουν ουσίες που συνδέονται με το Ασβέστιο και το παρασύρουν αποβάλλοντάς το από τον οργανισμό. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουμε και όταν πίνουμε πολλούς καφέδες κάθε ημέρα. Ο καφές είναι γνωστό ότι προκαλεί πολυουρία και μαζί με τα πολλά ούρα αποβάλλεται και πολύ Ασβέστιο.
• Το πολύ αλάτι στη διατροφή έχει και αυτό σαν αποτέλεσμα να αποβάλλεται το πολύτιμο Ασβέστιο του οργανισμού μας στα ούρα. Η υπερκατανάλωση αλμυρής τηγανητής πατάτας (τσιπς) συνήθως από παιδιά έχει διπλό αρνητικό αποτέλεσμα διότι και το αλάτι που περιέχει βοηθά την αποβολή του Ασβεστίου και η ίδια η πατάτα είναι τροφή που περιέχει ελάχιστο Ασβέστιο.
• Τέλος και η υπερκατανάλωση αλκοολούχων ποτών που δεν αφορά πλέον στη χώρα μας μόνο τους άνδρες αλλά είναι μία μόδα που έχει επεκταθεί και στις γυναίκες και στους εφήβους, έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει αρνητικά τόσο την απορρόφηση του Ασβεστίου από το έντερο όσο και την αποβολή του στα ούρα.

Συμπερασματικά θα μπορούσε να πεί κανείς ότι θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχει μόνο σημασία πόσο Ασβέστιο λαμβάνουμε με την τροφή μας κάθε ημέρα αλλά και με ποιες άλλες τροφές το συνδυάζουμε ώστε το Ασβέστιο αυτό να απορροφάται σωστά από τον οργανισμό μας και να μην χάνεται στα ούρα μας, πριν ακόμη χρησιμοποιηθεί.
Τέλος χρειάζεται να διευκρινισθούν δύο ακόμη σοβαρά θέματα που έχουν σχέση με την απορρόφηση του Ασβεστίου και γίνονται συχνά αίτια πολλών παρεξηγήσεων.

1. Το Ασβέστιο σύμφωνα με κάποιες μελέτες είναι καλύτερα να λαμβάνεται κατά την διάρκεια ή μετά την λήψη του φαγητού και αυτό διότι αφ ενός μερικά άλατα Ασβεστίου που περιέχονται στα χάπια απορροφώνται καλύτερα μετά την επίδραση των υγρών του στομάχου και αφ ετέρου η πλήρης διάλυση των χαπιών που προκαλεί η πέψη των τροφών βελτιώνει την απορρόφηση του Ασβεστίου. 
2. Η πρόσληψη αυξημένων ποσών Ασβεστίου πέραν των 1200-1500 mg κατά περίπτωση δεν αυξάνει παράλληλα και την ευεργετική επίδρασή του στα οστά. Το Ασβέστιο είναι ένα διατροφικό είδος και όπως όλα τα αντίστοιχα έχει κάποιο όριο δράσης (ουδός). Η χορήγηση πέραν του ουδού δεν οδηγεί σε καλύτερο αποτέλεσμα και για μερικούς μπορεί να οδηγήσει και σε παρενέργειες όταν τα υπερβάλλοντα ποσά χορηγηθούν χρόνια.

Ένα άλλο πρόβλημα που προκύπτει στις χρόνιες θεραπείες ηλικιωμένων ατόμων είναι ότι πάσχουν και από άλλες παθήσεις και λαμβάνουν παράλληλα και άλλα φάρμακα. Έτσι και στην Οστεοπόρωση. Το Ασβέστιο λοιπόν δεν πρέπει να χορηγείται ταυτόχρονα με :

1. Χάπια Σιδήρου για αναιμία, Μαγνησίου, Ψευδαργύρου και Φωσφόρου (χρειάζεται η λήψη του ενός φαρμάκου από το άλλο να απέχει 4 περίπου ώρες)
2. Αντιβιοτικά, της ομάδας των τετρακυκλινών,
3. Αντιεπιληπτικά, της ομάδας της φενυντοίνης, 
4. Αντιυπερτασικά, της ομάδας θειαζίδης, 
5. Διφωσφονικά, φάρμακα δηλαδή που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της Οστεοπόρωσης. Τα τελευταία συνήθως λαμβάνονται το πρωί και το Ασβέστιο πρέπει να λαμβάνεται το μεσημέρι ή το βράδυ. και 
6. Αρκετά άλλα. Καλόν είναι κάθε ασθενής να ρωτά τον γιατρό του ή να διαβάζει τις οδηγίες που έχει κάθε φάρμακο στο κουτί του και να ενημερώνεται εάν μπορεί να το λάβει ταυτόχρονα με Ασβέστιο. Σε αντίθετη περίπτωση μια λογική απόσταση 4-6 ωρών το ένα από το άλλο δεν δημιουργεί συνήθως πρόβλημα.

Συμπεράσματα
Το Ασβέστιο είναι ένα από τα περισσότερο χρήσιμα στοιχεία του οργανισμού. Η χρόνια έλλειψή του οδηγεί στην εμφάνιση Οστεοπόρωσης και καταγμάτων των οστών. Οι ημερήσιες ανάγκες του για τους Έλληνες κυμαίνονται γύρω στα 1000 mg την ημέρα με την προϋπόθεση ότι το άτομο διαθέτει επάρκεια βιταμίνης D. Το απαραίτητο Ασβέστιο μπορεί κάποιος να το λάβει είτε από τις τροφές είτε από χάπια ανάλογα με την περίπτωση. Η απορρόφηση αλλά και η αποβολή του από τον οργανισμό μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από τροφές και φάρμακα. Η ανάγκη χορήγησης Ασβεστίου σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ή ηλικιωμένους άνδρες θα καθορισθεί από το εάν πάσχουν ή έχουν προδιάθεση για Οστεοπόρωση γεγονός που διαπιστώνεται από μια μέτρηση οστικής μάζας.
Το κυριότερο πρόβλημα της χρόνιας θεραπείας με Ασβέστιο είναι η μικρή συμμόρφωση των ασθενών που οδηγεί συνήθως αφ ενός στην εμφάνιση ή στην επιδείνωση της Οστεοπόρωσης και αφ ετέρου σε περιορισμένη αποτελεσματικότητα των ισχυρών αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων.

Ανέκδοτο

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές αμερικανικού κολεγίου...

Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι
(γιο  του διευθυντή της τοπικής Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα.
«Ποιος είπε 'δώστε μου ελευθερία ή  δώστε μου θάνατο';»
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο μαθητή:
«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια», απαντά.
«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό';», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
«Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
«Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και
ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
«Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
«Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!»

Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
«Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
«Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και
ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντήςπού βλέποντας τί γίνεται....αναφωνεί:
«Ε, μα την Παναγία..... δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ...  στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».
 

Τι τρώμε και πώς παράγεται;

Βαθμολογία Γ' Εθνικής (Βόρειος όμιλος) 22η αγωνιστική

555 χρόνια απ'την άλωση της Πόλης

ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ SELIMPASA

Η άλωσης της Πόλης 1453

Κωνσταντινούπολη Eτος 1437

Σταμναγκάθι

Το τσικνίσαν στα Μακρίσια και όχι μόνο

Λίπη

Από τις θρεπτικές ουσίες που περιέχονται στις τροφές, τα λίπη είναι ίσως αυτά που προκαλούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στον ιατρικό κόσμο αλλά και στο καταναλωτικό κοινό. Αυτό φαίνεται από την πληθώρα των επιστημονικών εργασιών στα ερευνητικά εργαστήρια και τα συχνά άρθρα στον ειδικευμένο ιατρικό Τύπο, που οδηγούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να αναφερθούν στο θέμα και προκαλούν συζητήσεις στην καθημερινή ζωή "μεταξύ τυρού και αχλαδιού". Τα "λίπη της διατροφής", η "χοληστερίνη", το "πάχος", προκαλούν άγχος και φόβο στο μέσο πολίτη που δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει τις διορθωτικές κινήσεις στην καθημερινή του διατροφική συμπεριφορά.
Οι τροφές περιέχουν τρία είδη θρεπτικών ουσιών, που είναι οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες και τα λίπη. Αυτές οι ουσίες είναι θρεπτικές γιατί προσδίδουν στον οργανισμό θερμίδες, δηλαδή τον τρέφουν. Τα λίπη είναι οι πλουσιότερες σε θερμίδες ουσίες, αφού η καύση ενός γραμμαρίου αποδίδει εννέα θερμίδες, διπλάσια ποσότητα από ό,τι οι υδατάνθρακες και οι πρωτεΐνες (τέσσερις θερμίδες ανά γραμμάριο). Αυτό συμβαίνει γιατί από τα τρία δομικά στοιχεία του μορίου τους (άνθρακας, υδρογόνο και οξυγόνο), τα λιπίδια είναι πλουσιότερα σε άνθρακα και υδρογόνο. Η κατανάλωσή τους λοιπόν και η αποθήκευσή τους στο σώμα εξασφαλίζει "συμπυκνωμένη" ενέργεια. Όταν μιλάμε για λίπη, πρέπει να ξεχωρίζουμε τα σωματικά λιπίδια από τα λιπίδια της τροφής. Τα σωματικά λιπίδια υπάρχουν στη μεμβράνη κάθε κυττάρου ως δομικό υλικό (χοληστερίνη και φωσφολιπίδια), κυκλοφορούν στο αίμα (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια κ.λπ.), ενώ το μεγαλύτερο μέρος τους είναι αποθηκευμένο υπό μορφή τριγλυκεριδίων στα λιποκύτταρα (σπλαχνικό και υποδόριο λίπος). Αυτά που περιέχονται στις τροφές είτε προέρχονται από τα ζώα και λέγονται ζωικά, είτε από τα φυτά και λέγονται φυτικά.

	Κεκορεσμένα	Μονοακόρεστα	Πολυακόρεστα
Γραμμάρια λιπαρών οξέων σε 100 γραμμάρια λιπαρής ουσίας
Αραβοσιτέλαιο	17	30	53
Σογιέλαιο	14	25	61
Ηλιέλαιο	12	33	55
Ελαιόλαδο	14	72	14
Μαργαρίνη*	32	31	37
Βούτυρο*	62	31	7
*84% του καθαρού βάρους λιπαρή ουσία και 16% νερό

Ζωικά λίπη είναι το βούτυρο, το εμφανές πάχος των κρεάτων, των αλλαντικών και των ψαριών. Όμως προσοχή! Εκτός από το φανερό αυτό λίπος, υπάρχει και "κρυφό" στον κρόκο του αβγού, τα τυριά, το γιαούρτι, αλλά και οποιοδήποτε κρέας, έστω και αν αυτό φαίνεται τελείως άπαχο (η περιεκτικότητα σε λίπος διαφέρει βέβαια ανάλογα με το είδος του ζώου και το μέρος του σώματός του).
Εμφανή φυτικά λίπη είναι τα λάδια. Αλλά και εδώ υπάρχουν κρυφά λίπη στις ελιές, το αβοκάντο και τους ξηρούς καρπούς. Από βιοχημικής άποψης δύο τύποι λιπών κυριαρχούν στην τροφή: τα τριγλυκερίδια και η χοληστερίνη (ορθά χοληστερόλη), που προέρχεται μόνο από το ζωικό βασίλειο (τα φυτά δεν μπορούν να την παρασκευάσουν και περιέχουν μικρές ποσότητες φυτοστερόλης). Τα τριγλυκερίδια αποτελούνται από τρία λιπαρά οξέα, που μπορεί να είναι κεκορεσμένα, μονοακόρεστα ή πολυακόρεστα (ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων υδρογόνου που συνδέονται με τα άτομα του άνθρακα).
Κεκορεσμένα λιπαρά οξέα περιέχουν κυρίως τα ζωικά λίπη, μονοακόρεστα το ελαιόλαδο και το αβοκάντο και πολυακόρεστα τα σπορέλαια αλλά και τα ζωικά λίπη θαλασσινής προέλευσης. Χωρίς να είναι απόλυτο, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι τα λίπη που είναι πλούσια σε κεκορεσμένα λιπαρά οξέα βρίσκονται σε στερεά μορφή σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ αυτά που είναι πλούσια σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα, δηλαδή τα λάδια, είναι σε υγρή μορφή σε θερμοκρασία δωματίου (με εξαίρεση τη μαργαρίνη). Ας εξετάσουμε τώρα την προέλευση των λιπών της τροφής. Το βούτυρο και η κρέμα γάλακτος παρασκευάζονται από το γάλα βοοειδών και αιγοπροβάτων. Αλλα ζωικά λίπη, όπως το λαρδί (=λίπος χοίρου) στις αγγλοσαξονικές χώρες ή το λίπος φάλαινας στη Σκανδιναβία, δεν χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα. Η κρέμα γάλακτος απομονώνεται εύκολα με φυγοκέντρηση του γάλακτος. Στη συνέχεια, αφήνεται να ωριμάσει, "χτυπιέται", πλένεται και μαλάζεται, ώστε να απομακρυνθεί το υπολειπόμενο γάλα. Έτσι, καταλήγουμε στο βούτυρο που περιέχει 84% λιπίδια και 15% νερό. Τα λάδια προέρχονται από τη σύνθλιψη του καρπού φυτών ή δένδρων, το ελαιόλαδο από τις ελιές, και τα σπορέλαια από τους σπόρους του βαμβακιού του αραβόσιτου, της σόγιας, του ηλιόσπορου κ.λπ. Η παρασκευή του ελαιόλαδου έχει τις ρίζες της στην προϊστορία (6.000 π.Χ.) και παρά την τεχνολογική πρόοδο η διαδικασία παρασκευής του είναι απαράλλακτη. Οι ελιές συλλέγονται, πλένονται και συνθλίβονται εν ψυχρώ σε ελαιόμυλο, οπότε εξάγεται το πρώτο λάδι από τη μια (παρθένο) και ο ελαιοπολτός από την άλλη. Αυτός υφίσταται και άλλες συνθλίψεις σε άλλο ελαιοπιεστήριο που οδηγούν σε λάδι κατώτερης ποιότητας, που χρειάζεται ραφινάρισμα ή χρησιμεύει για την παρασκευή σαπουνιών. Η παρασκευή των διαφόρων σπορέλαιων περιλαμβάνει τα ακόλουθα στάδια: φούσκωμα και "σκάσιμο" του σπόρου σε θερμαντήριο στους 80-90 βαθμούς με υψηλή υγρασία, σύνθλιψη σε 2.000kg/cm2 και ραφινάρισμα. Έτσι, ελευθερώνεται το 80-90% του λαδιού, ενώ το υπόλοιπο παραλαμβάνεται με αρκετά πολύπλοκη διαδικασία. Επειδή τα σπορέλαια είναι πλούσια σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, είναι ευαίσθητα στην υπεριώδη ακτινοβολία και την υψηλή θερμοκρασία και οξειδώνονται εύκολα, ταγκίζουν, όπως λέμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πάρουν μια ιδιαίτερη γεύση και μια μυρωδιά σχετικά δυσάρεστη. Τα σπορέλαια μάλιστα που περιέχουν περισσότερο από 2% λινολεϊκό οξύ (π.χ., σογιέλαιο), δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στο τηγάνισμα με θερμοκρασία υψηλότερη των 150 βαθμών, γιατί υπάρχει κίνδυνος παραγωγής τοξικών και καρκινογόνων προϊόντων. Συνεπώς, το λάδι υδρογονώνεται τεχνητά, ώστε να μειωθούν τα πολυακόρεστα. Θερμαίνεται στους 150 βαθμούς περίπου, προστίθενται άλατα νικελίου ή χαλκού ως καταλυτών και αέριο υδρογόνο υψηλού βαθμού καθαρότητας. Μετά τη μείωση της θερμοκρασίας σε κενό αέρος, το λάδι φιλτράρεται για να αποβληθεί ο καταλύτης, πλένεται και αποχρωματίζεται. Στη συνέχεια, ανακατεύεται με αποβουτυρωμένο παστεριωμένο γάλα, μικρές ποσότητες αλατιού, ζάχαρης, αμύλου, διακετυλίου για τη γεύση, και ασκορβικού οξέος, το οποίο έχει υψηλή αντιμικροβιακή δράση. Το αποτέλεσμα είναι η γνωστή σε όλους μας μαργαρίνη, η οποία, αν και προέρχεται, όπως είδαμε, κυρίως από λίπη φυτικής προέλευσης, είναι σε στερεά μορφή εξαιτίας της υδρογόνωσης. Χρησιμοποιείται όπως και το βούτυρο, είναι μάλιστα πιο μαλακή και αλείφεται ευκολότερα. Αλλο προτέρημα της μαργαρίνης σε σύγκριση με το βούτυρο είναι και το ότι, ενώ υπάρχει ίδια ποσότητα θερμίδων ανά γραμμάριο, περιέχει λιγότερα κεκορεσμένα λιπαρά οξέα. Αυτό είναι θετικό, αλλά δυστυχώς η υδρογόνωση αλλάζει τη μορφολογία των λιπαρών οξέων, που, όπως είδαμε, έχουν αρνητικό ρόλο, και καταστρέφει μεγάλο μέρος τη βιταμίνης Α (βέβαια σε πολλά σκευάσματα αυτό διορθώνεται με πρόσθεση βιταμίνης εκ των υστέρων). Πριν εξετάσουμε τον αρνητικό ρόλο των λιπών, αξίζει να υπογραμμίσουμε τη χρησιμότητά τους. Είπαμε ότι είναι μία σημαντική πηγή ενέργειας. Η παρουσία τους δίνει νοστιμιά στο φαγητό και η κατανάλωσή τους μας χορταίνει. Μερικά λιπαρά οξέα (λινολεϊκό και λινολενικό) θεωρούνται απαραίτητα, γιατί δεν μπορούν να παραχθούν από τον ανθρώπινο οργανισμό (όπως συμβαίνει και με συγκεκριμένα αμινοξέα). Τα λιπίδια είναι αναντικατάστατα στη δομή της κυτταρικής μεμβράνης, συμβάλλουν στη διατήρηση του δέρματος σε καλή κατάσταση, λειτουργούν σαν "αμορτισέρ" για πολλά εσωτερικά όργανα και χρησιμεύουν ως πρωταρχική ουσία σύνθεσης στεροϊδικών ορμονών, προσταγλανδινών και χολικών οξέων. Τέλος, μαζί με τα λίπη της διατροφής, ο οργανισμός προσλαμβάνει και τις λιποδιαλυτές βιταμίνες Α, D, Ε, Κ, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του οργανισμού.

Γιατί λοιπόν τα λίπη έχουν αποκτήσει τόσο αρνητική φήμη;

Αυτό οφείλεται στη συνειδητοποίηση του ρόλου που παίζουν σε τρεις βασικούς τομείς: τα καρδιοαγγειακά νοσήματα, την παχυσαρκία και τον καρκίνο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η χοληστερίνη κυκλοφορεί στο αίμα σε ελεύθερη μορφή αλλά και συνδεδεμένη με άλλα λιπίδια και πρωτεΐνες, σχηματίζοντας σωματίδια που λέγονται λιποπρωτεΐνες. Σχηματικά οι λιποπρωτεΐνες HDL έχουν ρόλο εκκαθαριστικό της χοληστερίνης, ενώ οι λιποπρωτεΐνες LDL μεταφέρουν τη χοληστερίνη προς τα διάφορα όργανα. Η υπερβολική αύξησή τους μεταφράζεται με κίνδυνο εναπόθεσής τους στα τοιχώματα των αρτηριών (αθηρωματική νόσος). Αυτό το φαινόμενο οδηγεί σε έμφραγμα της αρτηρίας και αν αυτή είναι στεφανιαία, προξενεί καρδιακή ισχαιμία, ενώ, αν είναι καρωτίδα ή διακλάδωσή της, εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτά τα δύο καρδιοαγγειακά νοσήματα συνιστούν στις δυτικές χώρες την πιο συχνή αιτία θανάτου. Η ποσότητα της χοληστερίνης που περιέχεται στη διατροφή συμβάλλει στη διαμόρφωση των τιμών της χοληστερίνης του αίματος. Δεν είναι όμως η μοναδική υπεύθυνη. Η κληρονομική προδιάθεση είναι ένας επίσης σημαντικός παράγοντας, όπως και η φυλή, το φύλο και η ηλικία. Την τελευταία δεκαετία, εκτός από την ολική χοληστερίνη του αίματος, αποδείχθηκε ότι και η αύξηση των τριγλυκεριδίων είναι επικίνδυνη. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συνδέεται με την παχυσαρκία, τον αρρύθμιστο διαβήτη και σε ορισμένες περιπτώσεις με την υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών και υδατανθράκων ταχείας αφομοίωσης που περιέχονται στα γλυκά. Πρόσφατα, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε και στον αρνητικό ρόλο των κεκορεσμένων λιπαρών οξέων, αλλά και μιας ειδικής μορφολογικής δομής πολυακόρεστων τύπου trans- (αντί cis-, που είναι η συνηθισμένη μορφή). Όσο περνά ο καιρός, οι ερευνητές βρίσκουν και νέους λιπιδαιμικούς δείκτες (αποπρωτεΐνη Β, λιποπρωτεΐνη Lpa, ομοκυστεΐνη) κινδύνου αθηρωματικής νόσου και παρεπόμενα καρδιοαγγειακών νοσημάτων. Δεν πρέπει όμως τα λιπίδια να μετατρέπονται σε "αποδιοπομπαίο τράγο" και να μας κάνουν να υποτιμάμε το ρόλο των άλλων παραγόντων που συμβάλλουν κατά τρόπο σαφέστατο στη δημιουργία πλακών αθηρώματος. Αυτοί είναι το κάπνισμα, ο αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης, η ανεξέλεγκτη υπέρταση και το άγχος, ενώ αντίθετα η καθημερινή αεροβική γυμναστική άσκηση παίζει προφυλακτικό ρόλο. Η δεύτερη αρνητική όψη των λιπών είναι η αύξηση της συχνότητας της παχυσαρκίας που παρατηρήθηκε στις δυτικές χώρες από τη δεκαετία του '60 και έπειτα, παράλληλα με τη μεταβολή των συνηθειών διατροφής του καταναλωτικού κοινού. Δεν είναι τυχαίο που η αύξηση κατανάλωσης λιπών (πάσης φύσεως) αύξησε τον αριθμό των παχύσαρκων. Αφενός είδαμε ότι είναι πηγή συμπυκνωμένης ενέργειας, αφετέρου πρέπει να υπογραμμιστεί ότι αντίθετα από τους υδατάνθρακες, η αύξηση της λήψης τους δεν δραστηριοποιεί τους μηχανισμούς καύσης τους, αλλά τη διαδικασία αποθήκευσής τους στο σώμα υπό μορφή τριγλυκεριδίων, με αποτέλεσμα την παχυσαρκία. Αντίθετα από την αρτηριοσκλήρωση και την παχυσαρκία, η σχέση των λιπών της τροφής με τον κίνδυνο καρκίνου δεν είναι σαφής. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η μεγάλη κατανάλωση ζωικών λιπών έχει στατιστικά σχέση με τον καρκίνο του παχέος εντέρου, όμως τα αποτελέσματα δεν είναι οριστικά και οι έρευνες συνεχίζονται. Μετά τη συνοπτική αυτή παρουσίαση των θετικών και αρνητικών στοιχείων των λιπών, εύλογα γεννιέται το ακόλουθο ερώτημα: ποια είναι η καλύτερη χρήση τους, ώστε να μην είναι η διατροφή επιβλαβής για την υγεία, ή να βελτιωθεί μια σχετική παθολογία που ήδη υπάρχει. Πριν από όλα, πρέπει να ορίσουμε τα όρια των συνηθισμένων λιπιδαιμικών δεικτών που θεωρούνται φυσιολογικά, σύμφωνα με τις μοντέρνες αντιλήψεις.

Χοληστερίνη < 240mg/dl
(Το όριο είναι 200mg/dl, αν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου αθηρωματικής νόσου.)
Τριγλυκερίδια <130mg/dl,
Λιποπρωτεΐνες LDL < 150mg/dl,
Λιποπρωτεΐνες HDL > 50mg/dl

Θα συμβουλεύαμε ένα υγιές άτομο που επιθυμεί να έχει υγιεινή διατροφή: ·
•Να καταναλώνει μία ολική ποσότητα λιπών σε λογικά πλαίσια, δηλαδή 30-35% της συνολικής ενέργειας, που για μία ημερήσια κατανάλωση 2.000-2.600 θερμίδων αντιστοιχεί σε 66-100 γραμμάρια λιπών/ημέρα.
•Από αυτά, σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές, 25% πρέπει να είναι κεκορεσμένα, 25% πολυακόρεστα (17-25 γραμμάρια/ημέρα) και 50% μονοακόρεστα (33-50 γραμμάρια/ημέρα), ενώ σύμφωνα με την αμερικανική άποψη 1/3-1/3-1/3. Οι ευρωπαϊκές οδηγίες βασίζονται στις τελευταίες αντιλήψεις, που δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην αξία της "μεσογειακού τύπου" δίαιτας. Λιπίδια με θετική επίδραση Λιπίδια με αρνητική επίδραση Χοληστερίνη HDL ΜονοακόρεσταΠολυακόρεστα με μακριά αλυσίδα ΧοληστερίνηΚεκορεσμένα Χοληστερίνη LDL ΤριγλυκερίδιαTrans - πολυακόρεσταΛιποπρωτεΐνη Lpa.
Για να είναι δυνατή μία τέτοια κατανομή, πρέπει να καταναλώνει κανείς λίγο κρέας, κατά προτίμηση άπαχο (δηλαδή κοτόπουλο χωρίς την πέτσα, κουνέλι, γαλοπούλα, μοσχάρι), αρκετό ψάρι και λίγα αβγά (όχι περισσότερα από δύο με τρία την εβδομάδα). Η χρήση γαλακτοκομικών προϊόντων πρέπει να είναι λογική, προτιμώντας το ελαφρύ γάλα (1,5%), τα όχι πολύ παχιά γιαούρτια (2%-6%) και τρώγοντας λιγότερο από 40 γραμμάρια/ημέρα τυρί. Επίσης, σε γενικές γραμμές τα ψητά και βραστά φαγητά είναι προτιμότερα από τα τηγανητά. Ως λάδι είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείται το ελαιόλαδο.

Λιπίδια με θετική επίδραση	Λιπίδια με αρνητική επίδραση
Χοληστερίνη HDL Μονοακόρεστα Πολυακόρεστα με μακριά αλυσίδα	Χοληστερίνη
	Κεκορεσμένα
	Χοληστερίνη LDL
	Τριγλυκερίδια
	Trans - πολυακόρεστα
	Λιποπρωτεΐνη Lpa

Η προτίμησή μας αυτή δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας εθνικιστικής έξαρσης. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι την τελευταία δεκαετία το ενδιαφέρον των ερευνητών είχε επικεντρωθεί στα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, καθώς στη δυτική Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, όπου είναι συγκεντρωμένη η αφρόκρεμα των ερευνητών, ιατρών και βιολόγων, δεν παράγεται καθόλου ελαιόλαδο και οι άνθρωποι δεν έχουν συνηθίσει τη γεύση του. Όταν άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι τα ζωικά λίπη έχουν αρνητικό ρόλο, χρειάστηκε να βρεθεί μια εναλλακτική λύση. Τότε στράφηκαν προς τα πολυακόρεστα, των οποίων η παραγωγή και η κατανάλωση πολλαπλασιάστηκαν εντυπωσιακά.

Περιεκτικότητα σε λιπίδια (γραμμάρια λιπιδίων σε 100 γραμμάρια τροφής)
Λάδι	100
Ελιές	75
Ξηροί καρποί	54-60
Αβοκάντο	20
Βούτυρο	84
Μαργαρίνη	84
Κρέμα γάλακτος	25-45
Τυριά κίτρινα	29-35
Τυρί φέτα	21
Αβγό	11
Αρνί	15-70
Χοιρινό	25-60
Βοδινό	10-60
Μοσχάρι	3-11
Κοτόπουλο (χωρίς πέτσα), κουνέλι	8
Περιεκτικότητα σε χοληστερίνη (mg χοληστερίνης σε 100 γραμμάρια τροφής)
Μυαλά	2.200
Συκώτι, νεφρά	400
Σαλάμι, μπέικον	75-80
Λουκάνικα	45
Αρνί, χοιρινό	110
Κοτόπουλο, κουνέλι, μοσχάρι	80-100
Γαρίδες	200
Μύδια, σαρδέλα	100
Σολομός	70
Αλλα ψάρια	50-80
Αβγό ολόκληρο	548
Μαγιονέζα	260
Βούτυρο	230
Τυριά	70
Γάλα, γιαούρτι	7-15

Τα τελευταία χρόνια όμως, Αμερικανοί και Βορειοευρωπαίοι ερευνητές αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τις ευεργετικές ιδιότητες των μονοακόρεστων του ελαιολάδου. Γι' αυτούς όμως παραμένουν αρκετά εμπόδια ακόμη. Εφόσον δεν το παράγουν, πρέπει να το εισαγάγουν από τις χώρες της νότιας Ευρώπης. Αυτό σε συνδυασμό με την πολύπλοκη διαδικασία παρασκευής του, έχει αποτέλεσμα να είναι ακριβότερο και από το βούτυρο και από το σπορέλαιο. Από την άλλη, οι γευστικές συνήθειες του καταναλωτή δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Στην Ελλάδα αυτά τα εμπόδια ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Το ελαιόλαδο ωμό στη σαλάτα περιέχει σημαντική ποσότητα βιταμινών Α και Ε. Η τελευταία έχει αποδεδειγμένη αντιοξειδωτική δράση και εκτός του ότι επιτρέπει την καλύτερη συντήρηση του ίδιου του λαδιού, έχει θετική επίδραση στον οργανισμό (αντιαθηρωματική και αντικαρκινογόνο δράση). Στο μαγείρεμα και στο τηγάνισμα (μέχρι 210 βαθμούς Κελσίου και σε όχι περισσότερα από πέντε τηγανίσματα) αντέχει καλύτερα από τα ευαίσθητα σπορέλαια. Τέλος, οι γνώστες το χρησιμοποιούν και στα ζυμαρικά αντί για το βούτυρο. Προσοχή όμως στην ποσότητα! Για ίδιο βάρος λαδιού και βουτύρου, το πρώτο περιέχει 99,9% λιπίδια, ενώ το βούτυρο 84% λιπίδια και 16% νερό. Όλες αυτές οι συμβουλές ισχύουν, όπως είπαμε, για την πλειονότητα των υγιών ανθρώπων. Περισσότερες απαγορεύσεις, όπως γενικευμένη χρήση προϊόντων (0% σε λιπαρά), κατανάλωση νερόβραστων λαχανικών ή αυστηρή φυτοφαγία, θα αποτελούσαν θυσίες χωρίς αντίκρισμα και δεν πρέπει να αποτελούν μέρος μιας πολιτικής σωστής δημόσιας υγείας.

,

Του Ευθυμίου Καπάνταη
Παθολόγου

H απάντηση του ΥΠΟ.ΜΕ.ΔΙ. για τη μη χρηματοδότηση του Προγράμματος ΘΗΣΕΑΣ

Με απλά λόγια : Κύριοι Είμαι αναρμόδια για να λύσω το πρόβλημά σας.

Τώρα , η κοροϊδία έγκειται στο γιατί απαντάει η συγκεκριμένη κυρία και όχι ο καθ' ύλην αρμόδιος , ο οποίος κρύβεται πίσω από την δύσμηρη δημόσιο υπάλληλο.


Για να μην χρησιμοποιήσω πιο βαριές εκφράσεις!!!!

Τους αναγνωρίζετε?

Μια σύνθεση με το Shape Collage

PAOK - CSKA Moscow

Δενδρολίβανο

Περιγραφή

Ένα πολύ αρωματικό φυτό με φρεσκάδα και ένταση στη γεύση, που θυμίζει λίγο πεύκο. 

Είναι γνωστό απο την αρχαιότητα. Αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν σαν θεραπευτικό βότανα, σε στολισμούς ναών / κτηρίων, και το έκαιγαν και σαν θυμίαμα σε διάφορες θρησκευτικές γιορτές ή τελετές.

 Ακόμα γνωστότερο για την ιδιότητά του να τονώνει τη μνήμη. Εξαιρετικά αντιοξειδωτικό, τονωτικό και διεγερτικό, συνίσταται σε όσους κουράζονται πολύ τόσο σωματικά όσο και πνευματικά καθώς και σε όσους αντιμετωπίζουν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία που προέρχονται από έντονη κόπωση. 

Δεν περιέχει  καφείνη.

Καφεΐνη και υγεία

Πολλοί πολιτισμοί έχουν κατατάξει σε πολύ υψηλή θέση τα καφεϊνούχα τρόφιμα και ποτά. Η καφεΐνη είναι ένα από τα καλύτερα μελετημένα συστατικά των τροφίμων, αλλά η επιστημονική έρευνα δεν έχει εξαντλήσει όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για αυτή. Στο παρόν άρθρο θα συζητήσουμε τα βραχυπρόθεσμα φυσιολογικά αποτελέσματα αυτής της κοινής ουσίας. Επίσης, θα εξετάσουμε αν η καφεΐνη έχει επιπτώσεις ή όχι στον κίνδυνο ασθενειών, όπως η καρδιαγγειακή νόσος και ο καρκίνος, καθώς και τον αντίκτυπό της σε ειδικές ομάδες πληθυσμού, όπως αυτοί που καταναλώνουν υπερβολική καφεΐνη. 

 

Η καφεΐνη είναι ένα αλκαλοειδές της ξανθίνης που βρίσκεται σε διάφορα φυτά, όπως οι σπόροι του καφέ και του κακάο, τα φύλλα τσαγιού, οι καρποί guarana και κόλα, και προστίθεται σε μη αλκοολούχα ποτά και ποικίλα φάρμακα που είτε συνταγογραφούνται είτε όχι. Ενεργεί ως φυσικό φυτοφάρμακο, προστατεύοντας τα φυτά από τα έντομα που τρέφονται από αυτά. Η μέση περιεκτικότητα σε καφεΐνη του αλεσμένου καβουρδισμένου καφέ είναι περίπου 85 mg ανά 150ml (1 φλιτζάνι), του στιγμιαίου καφέ είναι 60 mg, του ντεκαφεϊνέ είναι 3 mg, του τσαγιού από φύλλα ή από φακελάκι είναι 30 mg, του στιγμιαίου τσαγιού είναι 20 mg και του κακάο ή της ζεστής σοκολάτας είναι 4 mg. Ένα ποτήρι (200 ml) ενός μη αλκοολούχου ποτού που περιέχει καφεΐνη, περιέχει μεταξύ 20 - 60mg καφεΐνης.

 

Στην Ευρώπη οι ενήλικες καταναλώνουν κατά μέσον όρο 200 mg ημερησίως (κυμαινόμενο από 100 ώς 400 mg), κυρίως από καφέ και τσάι, αλλά και από μη αλκοολούχα ποτά, συμπεριλαμβανομένων των «ενεργειακών ποτών». Εντούτοις, η δόση εξαρτάται σημαντικά από τις πολιτιστικές συνήθειες των ανθρώπων. Οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες είναι γνωστές για τη μεγάλη κατανάλωσή τους σε καφέ: στην Δανία, την Φινλανδία, την Νορβηγία ή την Σουηδία η μέση κατανάλωση καφεΐνης φθάνει τα 400 mg/ημέρα. Τα παιδιά, οι νεαροί ενήλικες και όσοι απέχουν από τον καφέ προσλαμβάνουν την καφεΐνη συνήθως υπό μορφή τσαγιού και μη αλκοολούχων ποτών.

 

Η παρουσία καφεΐνης πρέπει να δηλώνεται σαφώς στα ποτά που περιέχουν περισσότερα από 150 mg/L, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/67/E. Αυτός ο κανόνας ισχύει για μερικά μη αλκοολούχα ποτά και ενεργειακά ποτά που περιέχουν καφεΐνη, αλλά όχι για το τσάι, τον καφέ, και τα παραπροϊόντα τους, καθώς οι καταναλωτές υποτίθεται ότι γνωρίζουν ότι πρόκειται για  σημαντικές πηγές καφεΐνης και επειδή η περιεκτικότητα σε καφεΐνη θα εξαρτηθεί από τον τρόπο προετοιμασίας (μεγαλύτερος χρόνος έγχυσης ή εξαγωγής). Τα κράτη-μέλη έχουν εθνική νομοθεσία για να συμμορφωθούν με αυτήν την οδηγία.

 

 

Μεταβολισμός της καφεΐνης

Η καφεΐνη φθάνει στην κυκλοφορία του αίματος μέσα σε 30-45 λεπτά από την κατάποση. Διανέμεται στη συνέχεια σε όλο το νερό του σώματος και αργότερα μεταβολίζεται και εκκρίνεται μέσω των ούρων. Ο μέσος χρόνος ημιζωής της καφεΐνης στο σώμα είναι 4 ώρες (οι εκτιμήσεις ποικίλλουν μεταξύ 2-10 ωρών). Η εγκυμοσύνη επιβραδύνει τον ρυθμό με τον οποίο μεταβολίζεται η καφεΐνη και οι έγκυες γυναίκες γενικά διατηρούν σταθερά τα επίπεδα καφεΐνης για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.

 

Η δυνατότητα της καφεΐνης να ενισχύει την επαγρύπνηση και τη συνεχή προσοχή έχει τεκμηριωθεί καλά, και ο αρχικός τρόπος δράσης της ως διεγερτικού του κεντρικού νευρικού συστήματος οφείλεται στη δράση της ως ανταγωνιστή της αδενοσίνης. Η αδενοσίνη είναι μια φυσική χημική ουσία του σώματος που ενεργεί ως αγγελιοφόρος στη ρύθμιση της δραστηριότητας του εγκεφάλου και στον έλεγχο των καταστάσεων διέγερσης και ύπνου (είναι ένα «σήμα κούρασης»). Η καφεΐνη εμποδίζει συγκεκριμένους υποδοχείς της αδενοσίνης στο νευρικό ιστό, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, διατηρώντας κατά συνέπεια την κατάσταση της διέγερσης. Με αυτόν τον μηχανισμό η καφεΐνη μπορεί να ενισχύσει την ικανότητα για διανοητική και σωματική προσπάθεια προτού προκύψει η κούραση. Η δέσμευση των υποδοχέων της αδενοσίνης μπορεί επίσης να είναι υπεύθυνη για τη συστολή των αιμοφόρων αγγείων, που ανακουφίζει από την πίεση των ημικρανιών και των πονοκεφάλων και εξηγεί γιατί η καφεΐνη είναι συστατικό πολλών αναλγητικών χαπιών (1,2).

 

 

Ευαισθησία στην καφεΐνη 

Οι άνθρωποι διαφέρουν πολύ στην ευαισθησία τους στην καφεΐνη. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα ένα «γονίδιο αργού μεταβολισμού»: τα άτομα με αυτό το γονίδιο αποβάλλουν την καφεΐνη πιο αργά (1). Μια πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη έδειξε ότι σε άτομα με αυτή την κατάσταση η κατανάλωση καφέ συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο για μη μοιραίο καρδιακό επεισόδιο, δείχνοντας ότι η καφεΐνη μπορεί να παίζει ρόλο σε αυτήν τη συσχέτιση. Αυτό πρέπει να επιβεβαιωθεί σε μελλοντικές μελέτες.

 

Οι έγκυες και τα άτομα που πάσχουν από κάποιες ιατρικές καταστάσεις ή είναι ευαίσθητα στην καφεΐνη, πρέπει να προσέχουν και να διατηρούν την πρόσληψη καφεΐνης σε μέτρια επίπεδα. Τα περισσότερα από τα διαθέσιμα επιδημιολογικά στοιχεία προτείνουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, εάν η συνολική πρόσληψη είναι κάτω από 300 mg ανά ημέρα. Το ερώτημα για πιθανές επιδράσεις στην εγκυμοσύνη και το έμβρυο αν τακτικά προσλαμβάνεται μεγαλύτερη από αυτό το επίπεδο ποσότητα καφεΐνης παραμένει ανοικτό. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, και λόγω του αργού ρυθμού μεταβολισμού της καφεΐνης στην εγκυμοσύνη, ενδείκνυται ο μετριασμός της πρόσληψης καφεΐνης, από οποιαδήποτε πηγή, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Για τα παιδιά, που κανονικά δεν καταναλώνουν πολύ τσάι ή καφέ, τα «ενεργειακά» ποτά, τα ποτά τύπου κόλα ή άλλα μη αλκοολούχα ποτά αντιπροσωπεύουν πρόσληψη ισοδύναμη με 5,3 mg ανά kg σωματικού βάρους ανά ημέρα (π.χ. 160 mg της καφεΐνης για ένα παιδί 10 χρονών). Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε παροδικές συμπεριφορικές αλλαγές, όπως αυξημένη διέγερση, οξυθυμία, νευρικότητα ή ανησυχία.

 

 

Οξείες επιπτώσεις της καφεΐνης

Δόσεις 100-600 mg καφεΐνης παράγουν γρηγορότερες και καθαρότερες σκέψεις και καλύτερο γενικό συντονισμό του σώματος. Ως προς τις αρνητικές επιδράσεις, η καφεΐνη μπορεί να οδηγήσει σε ανησυχία και απώλεια λεπτών μηχανικών ελέγχων. Ποσά μεγαλύτερα από 2000 mg μπορούν να προκαλέσουν αϋπνία, τρέμουλο και γρήγορη αναπνοή. Αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται μερικές φορές και σε χαμηλότερες δόσεις. Με συχνή κατανάλωση, ωστόσο, αναπτύσσεται ανοχή για πολλές από αυτές τις επιδράσεις - οι διεγερτικές ιδιότητες της καφεΐνης επηρεάζουν λιγότερο τους τακτικούς καταναλωτές του καφέ από τους περιστασιακούς.

 

Η καφεΐνη έχει πολλές άλλες οξείες επιδράσεις. Διεγείρει την απελευθέρωση κορτιζόλης και αδρεναλίνης, τα οποία προκαλούν αύξηση στην πίεση αίματος και τον καρδιακό ρυθμό. Έχει επίσης διουρητικές επιδράσεις, καθώς προκαλεί βρογχική χαλάρωση, αυξάνει την παραγωγή γαστρικού οξέος και αυξάνει τον μεταβολικό ρυθμό.

 

 

Καφεΐνη και υγεία

Οι περισσότερες σχετικές με την καφεΐνη και την υγεία μελέτες είναι στην πραγματικότητα βασισμένες στον καφέ. Το γεγονός αυτό καθιστά συχνά πολύ δύσκολο να διακρίνουμε τα αποτελέσματα της καφεΐνης ξεχωριστά από τα αποτελέσματα του ποτού συνολικά.

 

Μέτριες προσλήψεις καφεΐνης μέχρι 300 mg, ή αντίστοιχα 3 φλιτζάνια καφέ, συνήθως δεν προκαλούν ανησυχίες σχετικά με την υγεία, υπό την προϋπόθεση ότι οι άλλες συνήθειες του τρόπου ζωής (διατροφή, κατανάλωση οινοπνεύματος, κάπνισμα και άσκηση) είναι υγιεινές.

 

 

Καρδιαγγειακή νόσος 

Για αρκετές δεκαετίες, η καφεΐνη ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τις έρευνες αναφορικά με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, επειδή συνδεόταν πιθανώς με αλλαγές στα λιπίδια του αίματος, με την πίεση του αίματος, με την αρρυθμία και άλλες βλάβες των καρδιακών λειτουργιών. Αν και η μέτρια κατανάλωση καφεΐνης, απουσία κάποιου ιατρικού προβλήματος, συνήθως δεν συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, είναι δύσκολο να αποκλειστεί οποιαδήποτε σχέση για τη βαριά κατανάλωσή τους. Η υψηλή κατανάλωση καφεΐνης συνδέεται συνήθως με την υψηλή κατανάλωση καφέ, η οποία συνδέεται συχνά με άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την πιθανότητα για καρδιαγγειακή νόσο – αυτοί οι παράγοντες, για παράδειγμα, περιλαμβάνουν το κάπνισμα, τη σωματική αδράνεια, την κατανάλωση κορεσμένων λιπών ή την κατάχρηση αλκοόλ.

 

 

Πίεση αίματος

Αν και η κατανάλωση καφεΐνης έχει θεωρηθεί κατά τη διάρκεια αρκετών δεκαετιών ότι αυξάνει την πίεση του αίματος, πιο πρόσφατες κλινικές και εργαστηριακές μελέτες αποτυγχάνουν να καταδείξουν ότι τα συνήθη επίπεδα κατανάλωσης έχουν κάποια επίδραση. Παρά τις αποκλίσεις των αποτελεσμάτων, αντιδράσεις αυξημένης πίεσης αίματος έχουν αναφερθεί συχνότερα σε άτομα μη συνηθισμένα στην καφεΐνη, σε νεότερα άτομα και μετά από πολύ υψηλές προσλήψεις. Ελλείψει οριστικών επιστημονικών στοιχείων, σε άτομα που πάσχουν ήδη από υπέρταση συστήνεται το μέτρο στην κατανάλωση καφεΐνης (3).

 

 

Χοληστερόλη αίματος 

Οι μελέτες, κυρίως από τις χώρες της Σκανδιναβίας, έχουν δείξει ότι ο καφές μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ολικής και LDL-χοληστερόλης (κακή χοληστερόλη), γνωστοί παράγοντες κινδύνου για τις καρδιακές παθήσεις. Αυτή η επίδραση φαίνεται να περιορίζεται στον βρασμένο, όχι φιλτραρισμένο, καφέ (ο φιλτραρισμένος, ο διηθημένος ή ο στιγμιαίος καφές δεν αυξάνουν τη χοληστερόλη αίματος) και να μη συνδέεται με την καφεΐνη. Αυτή η επίδραση φαίνεται να προκαλείται από κάποια συστατικά του καφέ, καλούμενα ως διτερπένια, που υπάρχουν σε υψηλότερες ποσότητες σε κάποιες ποικιλίες κόκκων καφέ, αλλά αφαιρούνται με το φιλτράρισμα.

 

 

Στεφανιαία νόσος

Τα στοιχεία για τη σύνδεση μεταξύ της μακροπρόθεσμης τακτικής κατανάλωσης καφέ και του κινδύνου για στεφανιαία νόσο δεν δείχνουν αυξημένο κίνδυνο από τη μέτρια κατανάλωση καφέ. Μια μεγάλη προοπτική μελέτη πληθυσμού που δημοσιεύτηκε το 2006, (4) η οποία παρακολούθησε περισσότερους από 120.000 Αμερικανούς από 14 έως 20 χρονών, απέτυχε να παρέχει οποιαδήποτε στοιχεία ότι ο καφές ή η συνολική πρόσληψη καφεΐνης αυξάνει τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο, ακόμη και μεταξύ των βαρέων καταναλωτών (κατανάλωση υψηλότερη ή ίση με 6 φλιτζάνια/ημέρα). Ωστόσο, δύο πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η πρόσληψη καφέ μπορεί να προκαλέσει μη μοιραίο έμφραγμα του μυοκαρδίου σε ορισμένα άτομα: περιστασιακοί καταναλωτές μικρών ποσοτήτων καφέ (λιγότερο ή ίσο με 1 φλιτζάνι/ημέρα), άτομα που έχουν τρεις ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου για στεφανιαία νόσο και άτομα με αργό μεταβολισμό της καφεΐνης. Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι αυτοί που καταναλώνουν μέτριες ποσότητες καφέ έχουν χαμηλότερο κίνδυνο στεφανιαίων καρδιακών παθήσεων, γεγονός που μπορεί να οφείλεται στα αντιοξειδωτικά συστατικά του καφέ (5). Δεν υπάρχει καμία αποδεδειγμένη συσχέτιση μεταξύ της καφεΐνης και της αρρυθμίας, μιας κατάστασης όπου η καρδιά κτυπά ακανόνιστα και συχνά πολύ γρήγορα.

 

 

Καρκίνος

Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η πρόσληψη καφεΐνης είναι παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου σε ανθρώπους και αυτή η άποψη υποστηρίζεται από την Παγκόσμια Αντικαρκινική Εταιρεία, η οποία, σε μια πλήρη αναθεώρηση της, δήλωσε ότι: «τα περισσότερα στοιχεία προτείνουν ότι η συχνή κατανάλωση καφέ ή/και τσαγιού δεν έχει καμία σημαντική σχέση με τον κίνδυνο καρκίνου σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος». Αντιθέτως, πρόσφατη έρευνα προτείνει ότι η κατανάλωση καφέ μπορεί να είναι προστατευτική ενάντια στην ανάπτυξη ορισμένων καρκίνων, όπως του παχέος εντέρου και του ήπατος, αλλά αυτό είναι ακόμα υπό έρευνα.

 

 

Άλλα πιθανά οφέλη για την υγεία

Ο καφές μπορεί να έχει προστατευτικές επιδράσεις ενάντια στον διαβήτη τύπου 2, το Parkinson και τις ηπατικές ασθένειες (κίρρωση και ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα). Υπάρχουν αυξανόμενα στοιχεία που δείχνουν ότι η κατανάλωση καφέ μπορεί να είναι προστατευτική ενάντια στην ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2. Όπως με πολλούς τομείς έρευνας, ο ακριβής μηχανισμός αυτής της προφανούς προστατευτικής επίδρασης πρέπει να διευκρινιστεί. Φαίνεται ότι ουσίες που βρίσκονται στον καφέ, εκτός από την καφεΐνη, ευθύνονται για την επίδραση αυτή, καθώς τέτοιου είδους επιδράσεις παρατηρούνται και στα καφεϊνούχα και στα ντεκαφεϊνέ προϊόντα.

Υπάρχουν, επίσης, αυξανόμενα πρόσφατα στοιχεία ότι η κατανάλωση καφέ μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση των γνωσιακών λειτουργιών κατά τη γήρανση. Αυτά τα μακροπρόθεσμα οφέλη μπορεί να συνδέονται με την καφεΐνη και τα φλαβονοειδή του καφέ, τα οποία και τα δύο είναι αντιοξειδωτικά, αλλά κάτι τέτοιο θα πρέπει να επιβεβαιωθεί.

 

 

Βιβλιογραφικές αναφορές 

1. Higdon J. et al (2006). Coffee and health: a review of recent human research. Critical Reviews in Food Science and Nutrition 46(2):101-23
2. Fredholm B. et al (1999). Actions of caffeine in the brain with special reference to factors that contribute to its widespread use. Pharmalogical Review 51,1:83-133
3. Myers M.G. (2004). Effect of Caffeine on Blood Pressure Beyond the Laboratory. Hypertension 43:724-5
4. López-García L. et al (2006). Coffee Consumption and Coronary Heart Disease in Men and Women: A Prospective Cohort Study. Circulation 113:2045-53
5. Cornelis M.C. and El-Sohemy A. (2007). Coffee, caffeine and coronary heart disease. Current Opinion in Lipidology 18(1):13-9

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΦΕΪΝΗΣ

2737 π.Χ.

Οι Κινέζοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τα φύλλα τσαγιού

575 μ.Χ.

Ο καφές ανακαλύφθηκε στην Αφρική

11ος αιώνας

Οι Άραβες κατανάλωσαν καφέ

1519

Οι Αζτέκοι γνώρισαν τους Ισπανούς εξερευνητές τη σοκολάτα

1880

Τα πρώτα καφεϊνούχα μη αλκοολούχα ποτά

 

Περισσότερες πληροφορίες 

1. Commission Directive 2002/67/EC of 18 July 2002 on the labelling of foodstuffs containing quinine, and of foodstuffs containing caffeine: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/site/en/oj/2002/l_191/l_19120020719en 00200021.pdf
2. Everything You Need to Know About Caffeine: http://www.ific.org/publications/brochures/caffeinebroch.cfm
3. Caffeine and Women's Health: http://www.ific.org/publications/brochures/caffwomenbroch.cfm
4. Opinion of the Scientific Committee on Food on Energy Drinks: 21 January 1999 and 5 March 2003: http://ec.europa.eu/food/fs/sc/scf/out22_en.html
5. www.cosic.org

Μάγισσες φέρτε βότανα, τον πόνο μου να γιάνω

Βασιλικός

Το όνομά του προέρχεται από την Ελληνική λέξη βασιλιάς. Χρησιμοποιείται στην μαγειρική για αρωματισμό σαλτσών. Το εκχύλισμα του βασιλικού προλαμβάνει τις άφτρες, τους πονοκεφάλους, βοηθά στην πέψη και καταπραΰνει νεύρα και σπασμούς.









Δάφνη

Γνωστό φυτό της Μεσογείου, τα φύλλα του οποίου νοστιμίζουν σάλτσες, ψαρικά, κρέατα και όσπρια. Με δάφνινα στεφάνια αντάμοιβαν τους Ολυμπιονίκες στην αρχαιότητα. Το εκχύλισμα της δάφνης καταπολεμά τα φουσκώματα, ανοίγει την όρεξη και τονώνει τα τεμπέλικα στομάχια. Αντισηπτική, είναι πολύτιμη για το συνάχι και τη βρογχίτιδα. Το δαφνέλαιο είναι κατάλληλο για τους ρευματισμούς.





Δενδρολίβανο

Το δεντρολίβανο θεωρείται τονωτικό και βοηθητικό της σεξουαλικής λειτουργίας. Τονώνει τη λειτουργία του ήπατος, βοηθά στη μείωση της χοληστερίνης και αναζωογονεί τον κουρασμένο οργανισμό. Σαν προσθετικό σε διάφορα παρασκευάσματα ανακουφίζει τον πονόδοντο. Κατά της τριχόπτωση και της πιτυρίδας. Στην μαγειρική θεωρείται εξαιρετικό αρωματικό για ψητά και τηγανητά ψάρια.






Δίκταμος

Από τα χαρακτηριστικά φυτά της Κρήτης και από τα αγαπημένα βότανα των Κρητικών, οι οποίοι το χρησιμοποιούν για να καταπολεμήσουν το συνάχι, τη γρίπη, τους πονοκεφάλους, τις πεπτικές διαταραχές, τους ρευματισμούς κλπ. Σε εξωτερική χρήση βοηθά στην επούλωση τραυμάτων και εξάλειψη των μωλώπων. Στη Μινωϊκή εποχή είχε τιμητική θέση αφού θεωρούνταν το πολυτιμότερο βότανο.





Δυόσμος

Στον δυόσμο αποδίδονται πολλές ευεργετικές ιδιότητες, όπως καταπολέμηση των πόνων του στομάχου, της ναυτίας, του λόξυγκα και υποβοήθηση στην πέψη. Επίσης προσφέρει πολλά κατά της νευρώσεων και τις διάφορες εκδηλώσεις της: αϋπνίες, σπασμοί, τρεμούλες, ημικρανίες, ταχυπαλμίες. Στη μαγειρική χρησιμοποιείται αρκετά ως μυρωδικό σε κεφτέδες, καλλιτσούνια, μυζηθρόπιτες, σάλτσες κλπ.




Θυμάρι

Εξαιρετικό φυτό και από τα καλύτερα αντισηπτικά και τονωτικά βότανα. Το εκχύλισμά του μπορεί να προλάβει το κρύωμα, ρίχνει τον πυρετό, καταπολεμά τη γρίπη, τις εντερικές διαταραχές και δερματικές λοιμώξεις. Αντισπασμωδικό των πεπτικών οδών, διευκολύνει την πέψη, ηρεμεί τις νευρικές συσπάσεις του στομάχου και του εντέρου. Δεν συνιστάται η χρήση του από υπερτασικούς γιατί ανεβάζει την αρτηριακή πίεση. Στην μαγειρική θεωρείται από τα καλύτερα μυρωδικά για το ψητό κρέας.







Μέντα

Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες. Περιέχει μια δροσιστική ουσία, τη μενθόλη. Είναι εξαιρετικά αντισηπτική, καταπολεμά το συνάχι τη γρίπη και τον πονόλαιμο. Είναι επίσης χωνευτική, ηρεμιστική σε μικρή δόση και αφροδισιακή σε μεγάλες δόσεις. Τα αιθέρια έλαια από από αυτά τα φυτά έχουν εξαιρετική αξία στον αρωματισμό αρκετών προϊόντων (οδοντόπαστες, τσίχλες κ.λπ.)








Μαϊντανός

 Από τα πιο αγαπημένα για την κουζίνα μας αρωματικά φυτά, γνωστό από την αρχαιότητα οπότε και χρησιμοποιούνταν σαν καρύκευμα και σαν φάρμακο. Ισχυρό διουρητικό, πολύτιμο σε περιπτώσεις κατακράτησης υγρών, πρηξίματος ποδιών και χεριών. Χρήσιμος κατά της κυτταρίτιδας. Φυτό, εξαιρετικό ως τονωτικό και αντιφλεγμονώδες. Τα φύλλα οι μίσχοι και η ρίζα, σε πολτοποιημένη κατάσταση και σε τοπική χρήση καταπραΰνουν τον πόνο και τη φαγούρα από τσιμπήματα εντόμων. Έχει τη φήμη ότι δίνει πιο φωτεινό δέρμα και εξαλείφει τους σκούρους λεκέδες του δέρματος.






Πράσο

Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε τις πολυάριθμες ευεργετικές ιδιότητες του φυτού αυτού. Σήμερα το πράσο είναι γνωστό διουρητικό, χρησιμοποιείται κατά του πρηξίματος ποδιών και χεριών και της κυτταρίτιδας. Πολύτιμο κατά της κατακράτησης υγρών της κόπωσης και της κομάρας. Το πράσο μπορεί να μαγειρευτεί με διάφορους τρόπους. Επίσης προστίθεται με άλλα χορταρικά στις χορτόπιτες.

Ρίγανη

Η ρίγανη διευκολύνει την πέψη και καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα. Καλό δυναμωτικό και φίλος για τους πνεύμονες βοηθά στις χρόνιες βρογχίτιδες. Εχει διεργετικές ιδιότητες και βοηθά άτομα που υποφέρουν από κόπωση. Εξαιρετικό μυρωδικό χρησιμοποιείται σε πολλές σάλτσες και σαλάτες – ιδίως στη χωριάτικη-. Αρωματίζει ευχάριστα κρέατα, ψάρια, τηγανητές πατάτες, φέτα.









Σέλινο

Στην αρχαιότητα σαν στεφάνι αντάμειβε τους νικητές της Νεμέας. Το σέλινο είναι πολύτιμο στις δίαιτες αδυνατίσματος. Ευεργετικό στο συκώτι, νεφρά και καρδιά. Μπορούμε να το καταναλώνουμε καθημερινά υπό μορφή αφεψήματος. Η φήμη του είναι μεγάλη ως άριστο αφροδισιακό. Χρησιμοποιούμενο στη μαγειρική ανοίγει την όρεξη και προσδίδει ευχάριστη γεύση στα ψάρια, σούπες, φρικασέ.








Σκόρδο

Ο βολβός του σκόρδου αποτελείται από σκελίδες και περιέχει αιθέριο έλαιο με έντονη οσμή και καυτερή γεύση. Χρησιμοποιείται ευρέως σε όλη τη μεσογειακή μαγειρική και γαστρονομία. Αντισηπτικό, καταπολεμά τις μολύνσεις και τα παράσιτα των εντέρων. Ορεκτικό, βοηθά στη χώνεψη και στη δυσκοιλιότητα. Ευεργετικό στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερίνης. Σε εξωτερική χρήση, καταπραΰνει τις φλεγμονές των αρθρώσεων και τους ρευματισμούς.








Ταραξάκο

Πικρόχορτο, το οποίο διεγείρει της εκκρίσεις της χολής, τονώνει τη λειτουργία του ήπατος και καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα το ζαχαροδιαβήτη και τη χοληστερίνη. Διουρητικό, καταπολεμά την κατακράτηση υγρών, τις πέτρες στα νεφρά και την ουροδόχο κύστη. Θεωρείται εξαιρετικό για την πρόληψη και ήπια αντιμετώπιση των ρευματισμών και της κόπωσης του οργανισμού. Στη γαστρονομία χρησιμοποιείται ως σαλάτα ωμό ή βρασμένο, με λίγο λεμόνι και ελαιόλαδο.








Τσουκνίδα

Γνωστό σε όλους μας - κυρίως λόγω της φαγούρας που μας προκαλεί το δηλητήριό της - φυτό των αγρών και των εγκαταλειμμένων κήπων. Όμως αυτό το ανεπιθύμητο χόρτο είναι στην ουσία από τα πολυτιμότερα στον άνθρωπο, γνωστό από την αρχαιότητα. Το αφέψημα από φύλα τσουκνίδας συνίσταται ως διουρητικό και καθαρτικό. Πολύ αναζωογονητική, διαθέτει ιδιότητες κατά της κόπωσης και του άγχους. Το κατάπλασμα από πολτοποιημένα φύλλα τσουκνίδας χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των τραυμάτων.






Φασκόμηλο

Το φασκόμηλο είναι εξαίρετο τονωτικό, καταπολεμά την κούραση, βοηθά άτομα που βρίσκονται σε ανάρρωση και διευκολύνει την πέψη. Συνιστάται σε άτομα που υποφέρουν από υψηλή εφίδρωση. Ισορροπεί ήπια τον οργανισμό των γυναικών που πάσχουν από σπάνια έμμηνα ή πρόωρη εμμηνόπαυση. (θα πρέπει να αποφεύγεται σε συχνή χρήση από γυναίκες που εκκρίνουν πολλά οιστρογόνα). Στη γαστρονομία πολλοί το χρησιμοποιούν ως συνοδευτικό λαχανικών και λευκών κρεάτων.





Χαμόμηλο

Ένα φλιτζάνι χαμομηλιού πριν το γεύμα ανοίγει την όρεξη. Βοηθά στον ύπνο και ηρεμεί τους πονοκεφάλους, τους πόνους των δοντιών και τις νευρώσεις. Καταπολεμά το συνάχι. Το εκχύλισμα του χαμομηλιού κάνει μια τέλεια λοσιόν για τον καθαρισμό του προσώπου και του ευαίσθητου δέρματος των βρεφών, ενώ δίνει ζωηρές ανταύγειες στα ξανθά μαλλιά. Επίσης τα οφθαλμόλουτρα με χαμομήλι καταπραΰνουν τις φλεγμονές των βλεφάρων.






________________________________________
Ενδεικτικές χρήσεις βοτάνων και αρωματικών φυτών

Αλόη βέρα: για έκζεμα, ζάχαρο, δυνάμωμα μαλλιών.
Αρχαγγελική: τονωτική αναιμία, ευστόμαχη, συκώτι, εντερίτιδα, ρευματισμούς, αρθριτικά.
Αγριάδα: πέτρες νεφρών, προστάτη, χολή, πολύ διουρητική.
Άγριο τριαντάφυλλο: χοληστερίνη, ζάχαρο, άμυνα οργανισμού, περιέχει βιταμίνη C.
Αγριμόνιο: ζαχαροδιαβήτη, φαρυγγίτιδα, πόνοι λαιμού, διάρροια.
Αλεξανδρινά φύλλα: δυσκοιλιότητα.
Αλθαία: μαλακτική, λαρυγγίτιδα, βήχα, φαρυγγίτιδα.
Αχιλλέα: Αιμορροΐδες, κιρσούς, γρίπη, άσθμα, λιποδιάλυση, κυτταρίτιδα.
Αψιθιά: ζάχαρο, διαταραχές έμμηνων, χωνευτική, εμετούς.
Βασιλικός: για καλή μνήμη, πονoκεφάλους, στομαχόπονους.
Βαλεριάνα: ηρεμιστική, νεύρα, αϋπνίες, υστερία.
Βάτος: ζαχαροδιαβήτη, διάρροια, πέτρες στα νεφρά, αρθριτικά, ρευματισμούς.
Γλυκάνισο: κολικούς, αεροφαγία, χώνεψη, λιποδιάλυση, κοιλόπονους.
Γλυκόριζα: αντιφλεγμονώδης, βήχα, κρυολόγημα, άσθμα, γαστρικά έλκη.
Γκίνσενγκ: αφροδισιακό, τονωτικό, δίνει μακροζωία.
Δάφνη: διαλύει τα άλατα του σώματος, για πυρετό.
Δενδρολίβανο: Ελιξίριο νεότητας, τριχόπτωση, πιτυρίδα, καρδιά, συκώτι.
Δίκταμο Κρήτης: στομαχοπαθήσεις, αφροδισιακό, τονωτικό, ζάχαρο.
Εκουιζέτο: προστάτης, κυστίτιδα, πέτρες στα νεφρά, ρευματικά.
Ευκάλυπτος: βήχα, άσθμα, καλή λειτουργία αναπνευστικού, βακτηριοκτόνο.
Εχινάτσεα: άμυνα οργανισμού, διεγερτικό του ανοσοποιητικού, αντιαλλεργικό.
Θυμάρι: Συκώτι, τονωτικό, χωνευ-τικό, στομάχι, καρδιά, ρευματισμούς.
Καλαμπόκι (φούντα): πέτρες νεφρών, κύστη χολής, ουρικό οξύ, προστάτη.
Καλέντουλα: εμμηναγωγική, κατά εκζέματος και ακμής.
Κάρδαμο/κακουλέ: αφαιρεί φακίδες και πανάδες, καρδιοτονωτικό, περιέχει βιταμίνη C.
Κύμινο: αεροφαγία, ορχίτιδα, χιονίστρες, δυσπεψία.
Κυπαρισσάκι: προστάτη, κυστίτιδα, πέτρες νεφρών, ζάχαρο, διουρητικό.
Λεβάντα: γενικό παυσίπονο, καρδιά, πονοκέφαλο, ιλίγγους, αϋπνία, σκόρο.
Λιναρόσπορος: βήχα, δυσκοιλιότητα, αιμορροΐδες, πέτρες χολής.
Λουΐζα: αδυνάτισμα, αέρια εντέρου, δυσκοιλιότητα, τυμπανισμούς, καλή διάθεση.
Λυκίσκος: ζάχαρο, χοληστερίνη, ηρεμιστικό, αναφροδισιακό.
Μάραθο: πέτρες νεφρών, αδυνάτισμα, λιποδιαλύτης.
Μαντζουράνα: στομαχόπονους, αέρια, αϋπνίες, κοιλόπονο.
Μαστίχα Χίου: ζάχαρο, χοληστερίνη, διουρητική, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική.
Μελισσόχορτο: ηρεμιστικό, αϋπνίες, διαλύει ουρικό οξύ, ταχυκαρδίες, υπέρταση.
Μέντα: Στομαχικές διαταραχές, γρίπη, ξηρόβηχα.
Μολόχα: μαλακτική για το λαιμό, βήχα, λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα, γαστρίτιδα, άσθμα.
Πράσινο τσάι Κίνας: χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, συκώτι, χολή, καρκίνο στομάχου.
Πικρόξυλο: ζάχαρο, χοληστερίνη.
Πασιφλώρα: ηρεμιστική, αϋπνίες, στρες, νεύρα.
Πιπερόριζα: τονωτική, αφροδισιακή.
Πολυκόμπι: πέτρες νεφρών, προστάτη, κύστη, ζάχαρο, αιμορροΐδες, σκώλικες εντέρου.
Πολυτρίχι: βρογχίτιδες, τραχειίτιδες, κρυολόγημα, φλεγμονές ουρικών οδών, άσθμα.
Σαπουνόχορτο: χολαγωγικό, καθαρτικό, έκζεμα, δερματίτιδα, νεφρά.
Σαλέπι: πονόλαιμο, γρίπη.
Σιναμική: δυσκοιλιότητα.
Σινάπι: βρογχίτιδα, ρευματισμούς, πλευρίτιδα, νευραλγίες, καρδιά.
Σπαθόχορτο: στομαχόπονους, ρευματισμούς, πληγές και κρεατοελιές (λάδι με σπαθόχορτο).
Σαμπούκο: γρίπη, φαρυγγίτιδα, κρυολόγημα, βρογχικά, αλλεργικό άσθμα, βήχα.
Σκορπιδόχορτο: πέτρες νεφρών, προστάτη, κυστίτιδα.
Τανατσέτο: παράσιτα, χαλαρώνει αιμοφόρα αγγεία, ανακουφίζει πόνους περιόδου.
Ταραξάκο: ίκτερο, ρευματισμούς, αιμορροΐδες, ζαχαροδιαβήτη.
Τσάι βουνού: θερμαντικό, γρίπη, βήχα, ηρεμιστικό, αϋπνίες, αναιμία.
Τσουκνίδα: αιμοκαθαρτικό, συκώτι, πέτρες νεφρών, διαλύει ουρικό οξύ, αφροδισιακό, περιέχει βιταμίνες A, B, C και μέταλλα.
Ύσσωπος: ζάχαρο, άσθμα, χοληστερίνη, βρογχικά, υπέρταση.
Φασκόμηλο: ζάχαρο, υπόταση, αναιμία, δυναμωτικό, στομάχι, μυϊκούς πόνους, γρίπη.
Χαμομήλι: Ηρεμιστικό, αϋπνίες, χωνευτικό, διουρητικό, ρευματισμούς.