Η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών στις επιδοτήσεις και τους συνεταιρισμούς και κυρίως μακροπρόθεσμης στρατηγικής στη γεωργία άφησαν ελεύθερο έδαφος στους Ιταλούς να αλωνίζουν με το δικό μας ελαιόλαδο.Με τη μεταρρύθμιση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) το 2014, αναμένεται χιλιάδες Ελληνες μικροκαλλιεργητές, που δεν είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, να σταματήσουν την παραγωγή ελαιολάδου λόγω περικοπής των επιδοτήσεων. Ελπιδοφόρο μήνυμα, όμως, αποτελεί ότι το ελληνικό λάδι, δειλά δειλά, κερδίζει θέση στα ρωσικά ράφια.
Το ελληνικό «χρυσάφι» προωθείται χύμα για εξαγωγές, έναντι πινακίου φακής, αφού η τυποποίηση, παραμένει το ζητούμενο. Με την παραγωγή ελαιολάδου ασχολούνται περίπου 300.000 Ελληνες ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός των μεταναστών. Πρώτος στην ελαιοπαραγωγή είναι ο νομός Ηρακλείου κι έπονται Μεσσηνία, Λακωνία, Χανιά, Λέσβος και Ηλεία. Σημαντικοί ανταγωνιστές είναι οι Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, Συρία και Τυνησία.
* Πέραν τούτων, υπάρχουν και τα επί μέρους προβλήματα, όπως μας ανέφερε ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηλείας Πολιτείας, Γεράσιμος Καλλιμώρος. «Η παραγωγή μειώθηκε μετά τις μεγάλες ζημιές το 2007 (φωτιές). Από φέτος κάποια δέντρα απ' αυτά που κάηκαν δίνουν μεγάλη παραγωγή. Υπάρχουν και πολλές νέες φυτεύσεις που θα δώσουν παραγωγή σε 3-4 χρόνια».
«Η Ελλάδα -κατά τον πρόεδρο της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λακωνίας, Νίκος Προκοβάκης- παράγει περίπου 250.000-300.000 τόνους ελαιόλαδο το χρόνο, εκ των οποίων 160.000-180.000 προορίζονται για αυτοκατανάλωση. Εξάγονται 80.000-120.000 τόνοι και τη μερίδα του λέοντος αγοράζει η Ιταλία, που παραμένει η μεγαλύτερη εξαγωγός χώρα στον κόσμο σε τυποποιημένο ελαιόλαδο. Η Ισπανία εξάγει 800.000 τόνους λάδι. Παράγει 4 έως 5 φορές πάνω απ' την Ελλάδα κι έχει κερδίσει διεθνείς αγορές, παρότι το ισπανικό ελαιόλαδο είναι ποιοτικά πολύ κατώτερο απ' το δικό μας».
Βασικές πληγές του ελληνικού ελαιολάδου είναι: υψηλό κόστος παραγωγής. Στρεβλώσεις λόγω επιδοτήσεων. Κακή οργάνωση συνεταιρισμών. Ελλειψη τυποποίησης. Δυσκολία διείσδυσης στις διεθνείς αγορές. Ελλειψη διαφήμισης και μικρή αναγνωρισιμότητα.
Ελάχιστη οξύτητα
Συγκριτικό πλεονέκτημα είναι πως το 80% του ελληνικού ελαιολάδου έχει ελάχιστη οξύτητα (0,1-0,8) βαθμούς, δηλαδή είναι έξτρα παρθένο, εξηγεί η υπεύθυνη της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελιάς και Ελαιολάδου (ΕΔΟΕΕ), Ντίνα Σπυροπούλου, στην οποία συμμετέχουν απ' το 2002 κατά 50% ιδιώτες και κατά 50% συνεταιρισμοί.
«Οι ελληνικές εξαγωγές ελαιολάδου αφορούν το 4-5% της παγκόσμιας αγοράς», λέει. «Ηδη υπήρξε ένα πρόγραμμα προώθησης ελληνικού ελαιολάδου στη Ρωσία το διάστημα 2008-2010, αλλά χρειάζονται περισσότερα χρήματα για διαφήμιση και κυρίως να πειστούν οι Ελληνες παραγωγοί να δίνουν ελαιόλαδο για τυποποίηση κι όχι με τον τενεκέ».
Στα σχέδια της ΕΔΟΕΕ είναι η υποβολή νέων προγραμμάτων στην Ε.Ε. για την ανίχνευση των αγορών εντός Ε.Ε. (Γερμανία, Σουηδία, Φινλανδία) αλλά και στις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Την ερχόμενη εβδομάδα μάλιστα αναμένεται να λειτουργήσει portal με τίτλο: Helloo.gr, που θα δίνει ώθηση στο ελληνικό ελαιόλαδο. «Με 3 μόλις λεπτά το κιλό ανταποδοτική εισφορά, θα συγκεντρωνόταν ένα σεβαστό ποσό της τάξης του 1,5 εκατ. ευρώ, για να διαφημίσουμε τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές», εξηγεί η κ. Σπυροπούλου.
Πέρα από τα ανακατέματα ξένων ελαιολάδων με το ελληνικό που είναι καλύτερης ποιότητας κι έχουν επιβεβαιωθεί από έρευνες ξένων πανεπιστημίων, κατά καιρούς ακούγονται ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για νόθευση με φουντουκέλαιο.
Το ελαιόλαδο Σητείας εξάγεται σε 30 χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ. Εχει βραβευτεί επανειλημμένα σε διεθνείς διαγωνισμούς, ακόμη κι από τις ανταγωνίστριες Ιταλία και Ισπανία, αλλά κινδυνεύει από μαϊμού-ελαιόλαδα. Ο πρόεδρος της ΕΑΣ Σητείας, Μανώλης Βακόντιος, μας εξήγησε ότι ήδη ένας Κινέζος έχει κατοχυρώσει το όνομα Σητεία στην Κίνα και το ζήτημα αναμένεται να επιλυθεί στα δικαστήρια, καθώς δυσφημεί το ελληνικό.
Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης διά του αρμόδιου υφυπουργού Γιάννη Κουτσούκου σχεδιάζει τη δημιουργία πρωτοκόλλου ελέγχων που θα έχει συντονιστικό ρόλο στην ενοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών, από την παραγωγή στο ράφι -έλεγχοι που είναι σήμερα πολυδιασπασμένοι. Στόχος είναι να υπάρχει πιστοποίηση απ' το χωράφι ώς το ελαιοτριβείο και το τυποποιητήριο.Η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών στις επιδοτήσεις και τους συνεταιρισμούς και κυρίως μακροπρόθεσμης στρατηγικής στη γεωργία άφησαν ελεύθερο έδαφος στους Ιταλούς να αλωνίζουν με το δικό μας ελαιόλαδο.
Με τη μεταρρύθμιση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) το 2014, αναμένεται χιλιάδες Ελληνες μικροκαλλιεργητές, που δεν είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, να σταματήσουν την παραγωγή ελαιολάδου λόγω περικοπής των επιδοτήσεων. Ελπιδοφόρο μήνυμα, όμως, αποτελεί ότι το ελληνικό λάδι, δειλά δειλά, κερδίζει θέση στα ρωσικά ράφια.
Το ελληνικό «χρυσάφι» προωθείται χύμα για εξαγωγές, έναντι πινακίου φακής, αφού η τυποποίηση, παραμένει το ζητούμενο. Με την παραγωγή ελαιολάδου ασχολούνται περίπου 300.000 Ελληνες ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός των μεταναστών. Πρώτος στην ελαιοπαραγωγή είναι ο νομός Ηρακλείου κι έπονται Μεσσηνία, Λακωνία, Χανιά, Λέσβος και Ηλεία. Σημαντικοί ανταγωνιστές είναι οι Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, Συρία και Τυνησία.
* Πέραν τούτων, υπάρχουν και τα επί μέρους προβλήματα, όπως μας ανέφερε ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηλείας Πολιτείας, Γεράσιμος Καλλιμώρος. «Η παραγωγή μειώθηκε μετά τις μεγάλες ζημιές το 2007 (φωτιές). Από φέτος κάποια δέντρα απ' αυτά που κάηκαν δίνουν μεγάλη παραγωγή. Υπάρχουν και πολλές νέες φυτεύσεις που θα δώσουν παραγωγή σε 3-4 χρόνια».
«Η Ελλάδα -κατά τον πρόεδρο της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λακωνίας, Νίκος Προκοβάκης- παράγει περίπου 250.000-300.000 τόνους ελαιόλαδο το χρόνο, εκ των οποίων 160.000-180.000 προορίζονται για αυτοκατανάλωση. Εξάγονται 80.000-120.000 τόνοι και τη μερίδα του λέοντος αγοράζει η Ιταλία, που παραμένει η μεγαλύτερη εξαγωγός χώρα στον κόσμο σε τυποποιημένο ελαιόλαδο. Η Ισπανία εξάγει 800.000 τόνους λάδι. Παράγει 4 έως 5 φορές πάνω απ' την Ελλάδα κι έχει κερδίσει διεθνείς αγορές, παρότι το ισπανικό ελαιόλαδο είναι ποιοτικά πολύ κατώτερο απ' το δικό μας».
Βασικές πληγές του ελληνικού ελαιολάδου είναι: υψηλό κόστος παραγωγής. Στρεβλώσεις λόγω επιδοτήσεων. Κακή οργάνωση συνεταιρισμών. Ελλειψη τυποποίησης. Δυσκολία διείσδυσης στις διεθνείς αγορές. Ελλειψη διαφήμισης και μικρή αναγνωρισιμότητα.
Ελάχιστη οξύτητα
Συγκριτικό πλεονέκτημα είναι πως το 80% του ελληνικού ελαιολάδου έχει ελάχιστη οξύτητα (0,1-0,8) βαθμούς, δηλαδή είναι έξτρα παρθένο, εξηγεί η υπεύθυνη της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελιάς και Ελαιολάδου (ΕΔΟΕΕ), Ντίνα Σπυροπούλου, στην οποία συμμετέχουν απ' το 2002 κατά 50% ιδιώτες και κατά 50% συνεταιρισμοί.
«Οι ελληνικές εξαγωγές ελαιολάδου αφορούν το 4-5% της παγκόσμιας αγοράς», λέει. «Ηδη υπήρξε ένα πρόγραμμα προώθησης ελληνικού ελαιολάδου στη Ρωσία το διάστημα 2008-2010, αλλά χρειάζονται περισσότερα χρήματα για διαφήμιση και κυρίως να πειστούν οι Ελληνες παραγωγοί να δίνουν ελαιόλαδο για τυποποίηση κι όχι με τον τενεκέ».
Στα σχέδια της ΕΔΟΕΕ είναι η υποβολή νέων προγραμμάτων στην Ε.Ε. για την ανίχνευση των αγορών εντός Ε.Ε. (Γερμανία, Σουηδία, Φινλανδία) αλλά και στις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Την ερχόμενη εβδομάδα μάλιστα αναμένεται να λειτουργήσει portal με τίτλο: Helloo.gr, που θα δίνει ώθηση στο ελληνικό ελαιόλαδο. «Με 3 μόλις λεπτά το κιλό ανταποδοτική εισφορά, θα συγκεντρωνόταν ένα σεβαστό ποσό της τάξης του 1,5 εκατ. ευρώ, για να διαφημίσουμε τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές», εξηγεί η κ. Σπυροπούλου.
Πέρα από τα ανακατέματα ξένων ελαιολάδων με το ελληνικό που είναι καλύτερης ποιότητας κι έχουν επιβεβαιωθεί από έρευνες ξένων πανεπιστημίων, κατά καιρούς ακούγονται ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για νόθευση με φουντουκέλαιο.
Το ελαιόλαδο Σητείας εξάγεται σε 30 χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ. Εχει βραβευτεί επανειλημμένα σε διεθνείς διαγωνισμούς, ακόμη κι από τις ανταγωνίστριες Ιταλία και Ισπανία, αλλά κινδυνεύει από μαϊμού-ελαιόλαδα. Ο πρόεδρος της ΕΑΣ Σητείας, Μανώλης Βακόντιος, μας εξήγησε ότι ήδη ένας Κινέζος έχει κατοχυρώσει το όνομα Σητεία στην Κίνα και το ζήτημα αναμένεται να επιλυθεί στα δικαστήρια, καθώς δυσφημεί το ελληνικό.
Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης διά του αρμόδιου υφυπουργού Γιάννη Κουτσούκου σχεδιάζει τη δημιουργία πρωτοκόλλου ελέγχων που θα έχει συντονιστικό ρόλο στην ενοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών, από την παραγωγή στο ράφι -έλεγχοι που είναι σήμερα πολυδιασπασμένοι. Στόχος είναι να υπάρχει πιστοποίηση απ' το χωράφι ώς το ελαιοτριβείο και το τυποποιητήριο.
Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία-ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου