Κι όμως, μπορείς να ακυρώσεις το mail που μόλις έστειλες

Μην πανικοβάλλεσαι, απλά ακολούθησε τα βήματα...

Έγραψες κάτι λάθος στο e-mail; Μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που πάτησες «αποστολή»; Μπορείς να το προλάβεις!

Ήξερες πως υπάρχει μια πανεύκολη λύση, που σου δίνει τη δυνατότητα να ακυρώσεις την αποστολή (αν έχεις Gmail); Είναι το «Undo Send»!
Πήγαινε στο μενού και επίλεξε Settings/Ρυθμίσεις κι έπειτα πήγαινε στο tab Labs/Εργαστήρια.
Μετά διάλεξε το «Undo Send» (ή «Aναίρεση Αποστολής»).

Κάνε αποθήκευση!
Πλέον, κάθε φορά που θα στέλνεις ένα mail, θα εμφανίζεται ένα εικονίδιο που θα σε ενημερώνει πως μπορείς να κάνεις ακύρωση (στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα).

Του Γιάννη Βαρουφάκη: JFK-LBJ: Μια διπλή δολοφονία;

Όταν πριν ένα χρόνο πρωτοήρθα στο Τέξας, για να διδάξω στη Σχολή Δημοσίων Υποθέσεων του Πανεπιστημίου του Τέξας που φέρει την ονομασία ιττου Lyndon Baines Johnson (γνωστού ως LBJ), έφερα μαζί μου μια πολύ συγκεκριμένη άποψη-προκατάληψη για τον άνθρωπο του οποίου το όνομα φέρει η νέα μου σχολή, καθώς και για τον ρόλο του στη δολοφονία του Κέννεντυ, η οποία τον εκτόξευσε στον Λευκό Οίκο εκείνη τη ζοφερή μέρα, σαν σήμερα πριν από πενήντα χρόνια, στο Ντάλλας. 

Σύμφωνα με την άποψη εκείνη, που στηρίχτηκε σε πηγές οι οποίες αργότερα αποτέλεσαν τη βάση της ταινίας «JFK» του Όλιβερ Στόουν, η ιστορία φαινόταν να γέρνει προς την εξής ερμηνεία. Ο Κέννεντυ είχε δημιουργήσει θανάσιμους εχθρούς σε δύο μέτωπα: (α) Μεταξύ των κουβανών εμιγκρέδων και της αμερικανικής μαφίας, οι οποίοι δεν του συγχώρησαν ότι αρνήθηκε να στείλει τον αμερικανικό στρατό να πνίξει την επανάσταση του Κάστρο (κάτι που κόστισε πολύ στη μαφία, που ξάφνου έχασε τα καζίνο της στην Αβάνα), και (β) μεταξύ των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες ήθελαν διακαώς να εισβάλλουν στο Β. Βιετνάμ, κάτι στο οποίο ο πρόεδρος Κέννεντυ αντιστεκόταν σθεναρά. 

Όσο για τον LBJ, σύμφωνα πάντα με την ερμηνεία αυτή, ήταν πιο επιρρεπής σε αυτές τις επεμβάσεις, κάτι που απέδειξε, αφού έγινε πρόεδρος, εγκρίνοντας την αποστολή εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών στο Βιετνάμ. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, ο LBJ μπορεί και να ήξερε, ή να είχε προειδοποιηθεί, για τη δολοφονία του προέδρου του. Το γεγονός ότι επί της προεδρίας του ασκήθηκε η πιο προοδευτική οικονομική και κοινωνική πολιτική στην ιστορία των ΗΠΑ, μειώνοντας κατά 50% το ποσοστό της φτώχειας και δίνοντας για πρώτη φορά πραγματικά δικαιώματα στους μαύρους της Αμερικής, ιδίως στον νότο απ’ όπου καταγόταν ο σκληροτράχηλος LBJ και μόνο ένας τεξανός ντόπιος μπορούσε να επιβάλει αυτά τα δικαιώματα στους ρατσιστές νότιους, κρινόταν (από αυτή την ερμηνεία) ως η προσπάθεια του LBJ να αντισταθμίσει τη συμμετοχή του (άμεση ή έμμεση) στη δολοφονία JFK, καθώς και στις τραγικές απώλειες ανθρώπινης ζωής στο Βιετνάμ (τόσο μεταξύ Βιετναμέζων όσο και μεταξύ αμερικανών φαντάρων) για τις οποίες ευθυνόταν ο LBJ.
Αυτή ήταν η άποψη με την οποία κατέφτασα στη σχολή LBJ, απ’ όπου σας γράφω τούτες τις γραμμές. Τον χρόνο που μας πέρασε έχω μιλήσει με πολλούς ανθρώπους που έχουν στιγματιστεί, έχουν πληγωθεί, από εκείνα τα γεγονότα. Ανθρώπους που τα έζησαν από πολύ κοντά. Από το παράθυρο του γραφείου μου ατενίζω την προεδρική βιβλιοθήκη του LBJ – ένα εντυπωσιακό κτίριο το οποίο περιέχει κάθε ένα χαρτί, επίσημο και ανεπίσημο, που είτε στάλθηκε στον Λευκό Οίκο είτε προήλθε από αυτόν, καθώς και όλες τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες του LBJ από το Οβάλ Γραφείο.

Διαγράψτε μια για πάντα τη διαδικτυακή σας παρουσία

H διαδικτυακή παρουσία σας κοντεύει να αντικαταστήσει την πραγματική σας ζωή και τον πραγματικό σας εαυτό κι εσείς δεν ξέρετε τι να κάνετε για να... εξαφανιστείτε, έστω για λίγο καιρό, από αυτή; Νιώθετε την ανάγκη να εξαφανίσετε τα σημάδια του παρελθόντος σας στο διαδίκτυο, είτε γιατί κουραστήκατε, είτε γιατί υπάρχει κάποιος σοβαρός (π.χ. επαγγελματικός) λόγος;
Δείτε παρακάτω πώς μπορείτε να διαγράψετε μια για πάντα το διαδικτυακό σας παρελθόν... τουλάχιστον στα τέσσερα από τα πιο δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με το Gizmodo:
Facebook

Στο Facebook είναι αρκετά εύκολο να βρει κανείς τα βήματα για να απενεργοποιήσει το λογαριασμό του. Απλά πηγαίνετε στο Account Settings, επιλέγετε Security και από εκεί το Deactivate your account.
Προσοχή όμως, αυτά τα βήματα απλά απενεργοποιούν το λογαριασμό σας, δεν τον διαγράφουν!
Αν θέλετε να εξαφανίσετε το παρελθόν σας στο Facebook, αντί για τα παραπάνω, πρέπει να πάτε στη σελίδα Delete My Account και να πατήσετε το μπλε κουμπί.
Αυτό ήταν! Πλέον δεν υπάρχετε για το Facebook. Και η διαδικασία είναι μη αναστρέψιμη.
Για όσους θέλουν ωστόσο να κρατήσουν ένα αντίγραφο της «παλιάς τους ζωής» στο σκληρό τους δίσκο, προτού διαγράψουν τα πάντα... μια για πάντα, υπάρχει επιλογή: απλά ακολουθήστε τα εξής βήματα: Account Settings > General > Download a copy of your Facebook Data > Start My Archive.

Twitter

Αντίθετα από το Facebook, στο Twitter η απενεργοποίηση σημαίνει διαγραφή.
Η διαδικασία είναι απλή: Πηγαίνετε στο Account Settings, επιλέγετε Deactivate my account> Okay, fine, deactivate account.
Στη συνέχεια εισάγετε το password σας και... αντίο Twitter!
Βέβαια, αν μετανιώσετε, έχετε περιθώριο 30 ημερών, προκειμένου να επιστρέψετε... και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Αν περάσει όμως έστω και μια μέρα παραπάνω... μάλλον θα χρειαστεί να τα κάνετε όλα από την αρχή.
LinkedIn
Κι εδώ η διαδικασία είναι σχετικά εύκολη. Πηγαίνετε στην πάνω δεξιά γωνία της σελίδας και επιλέγετε Privacy & Settings από το drop down μενού. Από εκεί πηγαίνετε στο Account και επιλέγετε Close Your Account.
Χρειάζετε να απαντήσετε ένα σύντομο ερωτηματολόγιο σχετικά με τους λόγους για τους οποίους επιλέγετε να εγκαταλείψετε το μέσο αυτό, επιβεβαιώνετε το λογαριασμό σας ακόμη μία φορά και... αυτό ήταν.

Από το e-radio

Η κλήρωση για το 16ο Φεστιβάλ Ολυμπίας

Απόσπασμα από την εφημερίδα Πατρίς του Πύργου

Αποτελέσματα εκλογών του ΤΕΕ/ΤΔΕ στις 24-11-13, στο τμήμα Ηλείας

Απόσπασμα από την εφημερίδα Πρωινή του Πύργου 

κάντε κλικ πάνω στη φωτογραφία για να γίνει πιο ευδιάκριτη

24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις θυμάτων της εξέργεσης του πολυτεχνείου με βάση τα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Από τα μέσα του 2002 έχει ξεκινήσει μια ιστορική έρευνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973». Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο.

Παράλληλα επιχειρείται η συγκέντρωση, η αποδελτίωση και ο επιστημονικός έλεγχος όλου του υπάρχοντος υλικού, αλλά και ο εντοπισμός συμπληρωματικών στοιχείων. Το ζητούμενο βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν είναι μόνον ο αριθμός ή η ταύτιση των ονομάτων, αλλά και οι πληροφορίες που προκύπτουν για το χρόνο, τον τόπο και τις συνθήκες τραυματισμού, καθώς και προσωπικά στοιχεία των θυμάτων (ηλικία, φύλο, απασχόληση κ.τ.λ.).

Η συγκέντρωση όλων των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975 συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις.

Στη συνέχεια η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία.

Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις. Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι "προκύπτουν βασίμως" ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία.

Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο 30 επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.

Επώνυμοι νεκροί των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973 κατά χρονολογική κατάταξη (προσωρινός κατάλογος)

Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις:

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (Γ' Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους "καταλόγους νεκρών".

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βραδινές ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973 από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου, σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Άγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητό του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Άγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικοπόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Άνω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησής του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωσή του παραμένει υπό έρευνα.

Δείτε το σχεδιάγραμμα που αναπαριστά τα σημεία στα οποία έπεσαν οι νεκροί ή τραυματίστηκαν:

* Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο ’73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).

Περισσότερα: Οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου | E-Radio.gr Blog 

«Τους ξέρω»!

O Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Δεν πρόκειται για «πολιτική πράξη». Είναι στυγνή δολοφονία. Δεν πρόκειται για «κινηματική δράση». Είναι μαφιόζικη δράση. Δεν πρόκειται για «ένοπλη πρωτοπορία». Είναι συνδικάτο εγκλήματος. Δεν πρόκειται για «αγωνιστές». Είναι το λούμπεν (παρα-κρατικό;) κατακάθι. Δεν πρόκειται για «επαναστάτες». Είναι προβοκάτορες.

Δεν ξέρω αν οι δολοφόνοι που διέπραξαν το στυγνό έγκλημα στο Νέο Ηράκλειο έδρασαν «επαγγελματικά» ή «ερασιτεχνικά». Αλλά «τους ξέρω»! Ξέρω ότι πρόκειται για αποβράσματα. Δεν ξέρω ποια είναι τα φυσικά πρόσωπα όσων οργάνωσαν, καθοδήγησαν και εκτέλεσαν το έγκλημα. Αλλά «τους ξέρω»! Ξέρω ότι πρόκειται για σεσημασμένους πολιτικούς προβοκάτορες (ή μήπως και προβο-πράκτορες;) που το αντίστοιχό τους μόνο στους χώρους του υποκόσμου και του παρακράτους μπορεί να εντοπιστεί.

The Great Dictator

Απόσπασμα από την κλασική ταινία του Charlie Chaplin "The Great Dictator" - "Ο μεγάλος δικτάτορας". Ο ήρωας που υποδύεται στην ταινία ο Τσάπλιν μοιάζει με τον Χίτλερ και παίρνει τη θέση του. Τότε ακούγεται μπροστά στο κοινό αυτή η ιστορική για τον κινηματογράφο ομιλία.

Anonymous για X.A.

Δεν ξεχνάμε.
Δεν συγχωρούμε.
Έπρεπε να μας περιμένετε.

ΛΕΥΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ

Έρευνα για ρατσιστική βία & Χρυσή Αυγή
 Του Παύλου Τσίμα

Δέκα αρχές για τη Χρυσή Αυγή

Γράφει η Ξένια Κουναλάκη

1. Η δημοκρατία είναι το μοναδικό όπλο στη μάχη κατά του φασισμού. Στα μαχαίρια τους απαντάμε με θεσμικά εργαλεία.

2. Κάθε καταδίκη, που συνοδεύεται από την προσθήκη «αλλά κι ο ΣΥΡΙΖΑ…» αυτοακυρώνεται, παύει να είναι απερίφραστη καταδίκη. Είναι καταδίκη με αστερίσκους και υπονομεύει το επιχείρημα ότι το μόρφωμα αυτό είναι μοναδικό κι αποσυνάγωγο.

3. Η αστυνομία, όταν κάθεται και παρακολουθεί τη δράση της Χ.Α. με σταυρωμένα χέρια, κινδυνεύει να γίνει συνένοχη. Δεν είναι δυνατόν οι πολίτες να επαφίενται στην ευσυνειδησία της μιας αστυνομικίνας, που συνέλαβε τον δράστη.

4. Η δικαιοσύνη οφείλει να κινηθεί και να διαλύσει τις ομάδες κρούσης της Χ.Α., να ακολουθήσει το σύνθημα του δημάρχου Αθηναίων «Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα». Από την άλλη θα πρέπει να ξεμπροστιάσει την προσπάθεια της Χ.Α. να ενδυθεί εκείνη τον μανδύα της νομιμότητας με αγωγές και μηνύσεις. Ο κ. Κασιδιάρης απείλησε ότι θα καταθέσει αγωγές για συκοφαντική δυσφήμηση επειδή ο δράστης εμφανίστηκε ως μέλος του κόμματός του. Λίγα λεπτά αργότερα ο ίδιος ο δολοφόνος παραδέχθηκε ότι είναι οπαδός της Χ.Α.

5. Δεν υπάρχει πλέον αθώος ψηφοφόρος της Χ.Α. Ολοι έμαθαν τι πρεσβεύει το κόμμα και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να πετύχει τους στόχους του. Ο οργισμένος κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα και το θύμα του μνημονίου είναι αστείες δικαιολογίες. Ολοι μας υποφέρουμε τα τελευταία χρόνια στον ένα ή τον άλλο βαθμό από την κρίση, αλλά δεν ψηφίζουμε φιλοναζιστικά κόμματα.

6. Τα ΜΜΕ που συμβάλλουν στην εξοικείωση με το φαινόμενο της Χ.Α. και στην αισθητικοποίηση της βίας της, προβάλλοντας κουτσομπολιά για τα στελέχη της και αντιμετωπίζοντας το κόμμα σαν ένα φυσιολογικό πολιτικό σχηματισμό, είναι συνυπεύθυνα για τη γιγάντωση της επιρροής του.

7. Οι δημοσιογράφοι που αποφασίζουν να πάρουν συνεντεύξεις από στελέχη της Χ.Α. ίσως να το ξανασκεφτούν. Ο ορθός λόγος δύσκολα μπορεί να αντιπαρατεθεί με το άναρθρο γρύλισμα.

8. Το έργο των εκπαιδευτικών και των πανεπιστημιακών καθίσταται ακόμη σημαντικότερο. Η κουλτούρα της ανεκτικότητας, η αποδοκιμασία της βίας, η διδασκαλία της σύγχρονης ιστορίας, η διεξοδική συζήτηση γύρω από το Ολοκαύτωμα είναι στη σημερινή Ελλάδα μαθήματα πολύ μεγαλύτερης αξίας από τα μαθηματικά. Πρόσθεση θα μάθουν όλοι, αντιφασισμό λίγοι.

9. Δεν υπάρχει «σοβαρή» Χ.Α., δυνάμει κυβερνητικός εταίρος σε μια συντηρητική κυβέρνηση. Το σχήμα αυτό είναι οξύμωρο. Για όσους είχαν αμφιβολίες, η δολοφονία στο Κερατσίνι θα πρέπει να τις έχει κάμψει.

10. Η ψυχραιμία και η αυτοσυγκράτηση είναι ευθύνη όλων μας. Ο πειρασμός του ρεβανσισμού είναι μεγάλος. Ας αποδείξουμε όλοι ότι είμαστε καλύτεροι από αυτούς.

Το διαβάσαμε στην Καθημερινή.

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε κύριε Λαζαρίδη.

 Του Μποσνακίδη Θεόκλητου

Την στιγμή που υπάρχει ένας νεκρός , την στιγμή που πρέπει να καταδικαστεί η κακουργηματική αυτή πολιτική δολοφονία, την στιγμή που η χώρα περνάει ανεπιστρεπτεί σε μια νέα φάση πολιτικής ( της διχόνοιας και του αδελφικού σπαραγμού), εσείς τι κάνατε;
Επιμένετε στην τακτική του συμψηφισμού των καταλήψεων από την μια και της δολοφονίας από την άλλη. Παράνομες πράξεις και οι δυο , μόνο που η μια είναι πλημμέλημα , ενώ η άλλη κακούργημα.
Αντί λοιπόν να μιλάτε αυστηρά και μόνο , όπως οφείλετε από τη κυβερνητική θέση που κατέχεται, για το επίκαιρο και ανατριχιαστικά ειδεχθές έγκλημα που έγινε χθες, εσείς αναφέρατε τα σχολεία και το κάλεσμα του κ. Ταίπρα για αγώνες συμπαράστασης των παιδιών (αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα) στους καθηγητές και στους γονείς τους, για λόγους προφανώς μικροπολιτικούς.

Ποιος προκαλεί όμως την βία;
Η απάντηση , δυστυχώς για ολόκληρο τον Ελληνικό λαό που επικαλείστε, είναι ΕΣΕΙΣ.
Με τη εμμονή στη θέση του συμψηφισμού απενοχοποιείται το βάρβαρο έγκλημα στη συνείδηση του χρυσαυγίτη δολοφόνου, νομιμοποιώντας το ως πολιτική δράση, αποθρασύνοντας τους ατιμώρητους φυσικούς αυτουργούς και εκτραχύνοντας τις συμπεριφορές των ρατσιστών.
Η μη καταδίκη, η ατιμωρησία και ο εκούσιος συμψηφισμός ενθαρρύνουν τη πιο ακραία ωμή και επικίνδυνη εθνικά βία. Και έχετε τεράστιες ευθύνες για αυτό.

Σας ρωτώ λοιπόν.
• Γίνονται έρευνες για την αποκάλυψη των στοιχείων του εγκλήματος?
• Είναι ή όχι συγκάλυψη η δήλωση του κ. Δένδια για καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο?
• Ο σουπερ κοριός μπορεί ή όχι να εντοπίσει τα τηλεφωνήματα που έγιναν για το κάλεσμα των μελών της συμμορίας? Αν ναι τότε γιατί δεν συλλαμβάνονται και οι υπόλοιποι 40 σύμφωνα με αντιτρομοκρατικό νόμο με την αυταπόδεικτη πλέον σύσταση συμμορίας.
• Υπάρχει έμμισθη σχέση των μελών της συμμορίας με την Χρυσή Αυγή? Αν ναι αποδεικνύεται ευθέως η παράνομη εγκληματική δράση του «νόμιμου» κόμματος της Χρυσής Αυγής. Γιατί δεν προσανατολίζεται τις έρευνες προς τα κεί?

Γιατί η κυβέρνηση ανέχεται τους δολοφόνους; Του Σ. Κούλογλου

05:31

Ηταν αναπόφευκτο, κύριε Δένδια, ότι θα θρηνούσαμε θύματα. Ο Παύλος Φύσσας τα μεσάνυχτα στο Κερατσίνι, είναι το πρώτο αλλά όχι το τελευταίο θύμα. Γιατί η ένοχη σιωπή της κυβέρνησης μετά την επίθεση των νεοναζί κατά στελεχών του ΚΚΕ στο Πέραμα την προηγούμενη εβδομάδα, η ατιμωρησία των υπευθύνων της επίθεσης αυτής όσο και των τραμπουκισμών της Χρυσής Αυγής στο Μελιγαρά και τα Γιαννιτσά το Σαββατοκύριακο, έχουν αποθρασύνει τους νεοναζί. 

Αλλά η κυβερνητική αδράνεια δεν είναι τυχαία. Για διαφορετικούς λόγους,η κυβέρνηση έχει ακριβώς τον ίδιο επικοινωνιακό στόχο με την Χρυσή Αυγή. Η τελευταία θέλει να δημιουργήσει μια κατάσταση εμφυλίου πολέμου, που θα διευκολύνει τον περιορισμό ή και την κατάλυση της δημοκρατίας καθώς και την επιβολή έκτακτων μέτρων. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι η αριστερά θα αντιδράσει βίαια στις δολοφονικές επιθέσεις, ώστε πάλι να δημιουργηθεί εμφυλιοπολεμικό κλίμα, που θα την βοηθήσει να εμφανιστεί ως παράγοντας σταθερότητας απέναντι στις εχθροπραξίες “των δύο άκρων”.

Μέχρι την κατάρρευση του success story, η κυβέρνηση καλλιεργούσε προς το εξωτερικό μια εικόνα ομαλότητας, που θα μπορούσε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις και να πείσει την Γερμανία να ελαφρύνει το χρέος. Η σκληρή γερμανική στάση και η κατάρρευση της οικονομίας και των υποδομών της χώρας δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες: η αποχώρηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ ήταν η χαριστική βολή. Για να παραμείνει στην εξουσία, η ομάδα στο Μέγαρο Μαξίμου πρέπει να παίξει καθαρά πολιτικό παιχνίδι, έστω και βρόμικο.

Δεν υπάρχει καλύτερο εργαλείο για την περίπτωση από την Χρυσή Αυγή. Οι δολοφονικές της επιθέσεις ίσως επαναφέρουν τους πιο μετριοπαθείς ψηφοφόρους της στην ΝΔ απ' όπου προέρχονται. Συγχρόνως βοηθούν το Μέγαρο Μαξίμου για να παίξει το ρόλο του ενδιάμεσου, σε ένα πολιτικό τοπίο που, με την κατάρρευση των ενδιάμεσων κομμάτων και της κεντροαριστεράς, θα αποτελείται, εκτός απροόπτου, από 3 πόλους: ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή και "στο κέντρο" η ΝΔ με τις όποιες συνιστώσες της.

Για την αριστερά και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, είναι επιτακτική ανάγκη να μην πέσουν στην παγίδα της πόλωσης και του εμφυλιοπολεμικού κλίματος και να καταστούν παράγοντας νομιμότητας και δημοκρατίας. Πρέπει να προωθήσουν την δημιουργία, σε κάθε γειτονιά, αντιφασιστικών συσπειρώσεων με μαζική, δυναμική αλλά ειρηνική δράση που θα επιτελούν συγχρόνως καθήκοντα κοινωνικής αλληλεγγύης, ακυρώνοντας τις αντίστοιχες υποκριτικές δράσεις “μόνο για Ελληνες¨της Χρυσής Αυγής.

Η οργή για την εν ψυχρώ δολοφονία είναι δικαιολογημένη, αλλά το παρελθόν δίνει πολύτιμα μαθήματα. Σε κάποιες άλλες εποχές που έχαναν το παιχνίδι, αμόλησαν τους ταγματασφαλίτες. Η αριστερά απάντησε με το ίδιο νόμισμα, για να φτάσουμε στον εμφύλιο που πληρώνουμε ακόμα. Τώρα που αμολάνε τους πολιτικούς απόγονους των ταγματασφαλιτών, η αριστερά δεν πρέπει να την πατήσει ξανά.

Από το tvxs

Η ιδιωτικοποίηση του νερού

Μπαμπά τι είναι το Α.Σ.Ε.Π. ?

Παράδοση ανταρσίας και λαϊκός πολιτισμός

Στάθης Δαμιανάκος

Παράδοση ανταρσίας και λαϊκός πολιτισμός            εκδ. «Πλέθρον»   1987-1995

(Απόσπασμα από την εισαγωγή, σελ. 19)

Όταν χαθεί και ο τελευταίος λαϊκός ζωγράφος, τεχνίτης ή μάστορας, όταν σβήσει η φωνή και του τελευταίου ρεμπέτη, καραγκιοζοπαίχτη, παραμυθά ή λυράρη, όταν αχρηστευθεί και η τελευταία μοιρολογίστρα ή υφάντρα του χωριού, όταν ξεθωριάσει το τατουάζ και του τελευταίου βαρυποινίτη και σιγάσει το στεντόρειο και μελωδικό ντελάλημα του τελευταίου γύφτου γυρολόγου, τότε θα συνειδητοποιήσουμε, άοπλοι πια, πως η ελευθερία που είχαμε ελπίσει σπάζοντας τα δεσμά της παλιάς συμβιωτικής κοινωνίας, δεν έκρυβε – μέσα στις συνθήκες της γενικευμένης καπιταλιστικής ενσωμάτωσης – παρά έναν νέο ραγιαδισμό και μιαν άλλη, πιο βαθιά, αλλοτρίωση: την εξουθένωση κάθε πηγαίας δημιουργικότητας, την ισοπέδωση κάθε πολιτισμικής ποικιλίας, τον εξανδραποδισμό κάθε αυθόρμητης συλλογικής πρωτοβουλίας που η υπερπροσφορά εμφιαλωμένης εικόνας, κονσερβαρισμένου ήχου και ετοιμοπαράδοτου λόγου καταδικάζουν στον από ασφυξία θάνατο. Όταν την αιωνόβια σοφία του αναλφάβητου εκτοπίσει οριστικά η αυθάδης ημιμάθεια του οποιουδήποτε «εγγράμματου», τότε θα γίνει κατανοητό πως αν πολεμήσαμε τόσον καιρό για ν’ απαλλαγούμε από τις παλιές προλήψεις, δεν ήταν παρά για να τις αντικαταστήσουμε με άλλες, πιο «λειτουργικές», σ’ ένα σύστημα που μάς υπόσχεται την πολιτισμική έρημο.        

Παγίδευσαν το ταχύτερο πράγμα του Σύμπαντος

Επίτευγμα που ίσως θα εξέπληττε τον Άινσταϊν

Φυσικοί στη Γερμανία κατάφεραν να ακινητοποιήσουν το ταχύτερο πράγμα του Σύμπαντος και να το κρατήσουν αιχμάλωτο για το χρόνο-ρεκόρ των 60 δευτερολέπτων -ένα επίτευγμα που ίσως θα εξέπληττε τον Άινσταϊν και δεν αποκλείεται να έχει πρακτικές εφαρμογές στο μέλλον.


Ο πατέρας της θεωρίας της Σχετικότητας είχε υπολογίσει σωστά ότι το φως -όπως και οτιδήποτε άλλο στο Σύμπαν- δεν μπορεί να έχει ταχύτητα μεγαλύτερη από περίπου 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτα στο κενό. Ο Άινσταϊν όμως δεν είπε ότι το φως δεν μπορεί να κινηθεί πιο αργά.

Για την ακρίβεια, η ταχύτητα είναι πάντα μικρότερη όταν το φως κινείται μέσα σε ένα οποιοδήποτε υλικό μέσο -μέσα στο γυαλί, για παράδειγμα, η ταχύτητα των φωτονίων μειώνεται κατά περίπου 40%.

Κανένα μέσο, όμως, δεν μπορεί να μειώσει την ταχύτητα του φωτός στο μηδέν. Το 1999, ωστόσο, ερευνητές του Χάρβαρντ κατάφεραν να επιβραδύνουν το φως στα 61 χιλιόμετρα την ώρα, και δύο χρόνια αργότερα μπόρεσαν να το σταματήσουν εντελώς, έστω και για μια στιγμή.

Τώρα, ερευνητές στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ντάρμσταντ δείχνουν ότι το φως μπορεί να αιχμαλωτιστεί για περισσότερο χρόνο, έως και 60 δευτερόλεπτα, χάρη σε μια πειραματική διάταξη που βασίζεται σε έναν κρύσταλλο και δύο δέσμες λέιζερ.

Το μυστικό είναι ότι ο κρύσταλλος, ένα υλικό που μοιάζει με γυαλί, γίνεται διαφανής για να απορροφήσει το εισερχόμενο φως, ενώ αμέσως μετά γίνεται αδιαφανής, οπότε το φως παγιδεύεται μέσα του.

Τα πρώτα ομόλογα έργου (project bonds) ξεκίνησαν με επιτυχία

«Τα πρώτα ομόλογα έργου (project bonds) ξεκίνησαν με επιτυχία», αναφέρει η ανακοίνωση που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ).Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΤΕπ, τα πρώτα ομόλογα έργου θα χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις, ύψους 4 δισ. ευρώ, στο πρόγραμμα Castor της Καταλονίας που προωθεί το Ισπανικό Υπουργείο Βιομηχανίας.

Το πρόγραμμα, αφορά την κατασκευή υπόγειου έργου αποθήκευσης φυσικού αερίου (θα χρησιμεύει για την αποθήκευση του 30% της καθημερινής κατανάλωσης αερίου της Ισπανίας).

Το πρόγραμμα Castor επιλέχθηκε με στόχο να προωθήσει επενδύσεις σε μεταφορές και ενέργεια αλλά και επειδή είναι έργο στρατηγικής σημασίας για την Ισπανία, η οποία έχει περιορισμένες δυνατότητες αποθήκευσης φυσικού αερίου.

Με αφορμή την πρώτη έκδοση ομολόγων έργου, ο Πρόεδρος της ΕΤΕπ, κ. Βέρνερ Χόγερ εξέφρασε την πεποίθηση ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στη στήριξη των υποδομών στην Ε.Ε..

Από την πλευρά του, ο επίτροπος Οικονομίας, κ. Όλι Ρεν ανέφερε ότι η επιτυχής έκδοση των πρώτων ομολόγων έργου είναι σημάδι της αυξανόμενης στήριξης των επενδυτών για μακροπρόθεσμες επενδύσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για την αειφόρο ανάπτυξη στην Ευρώπη και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης.

ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ

Απίστευτο ,
καταπληκτικό,
απίθανο,
φοβερό,
εκπληκτικό και αυτό φαίνεται καθαρά στο 3:16 http://bosnakidis.blogspot.com/ Μάρθα Φριντζήλα, Απόστολος Ρίζος.

Η ναζί-πρεζού και η μπουζού

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός - "Κουτί της Πανδώρας"

Αξίζει να κρατήσει κανείς τη μύτη του, να επιστρατεύσει την υπομονή του, και να δει το βίντεο (δείτε εδώ) με τις αθλιότητες της Ζαρούλια για την «πρεζού» και τη «μπουζού» στη Βουλή. Για να καταλάβει από τα λόγια της, αλλά και από το ύφος της, σε ποια υπόγεια μίσους οδηγεί τον άνθρωπο η πρέζα του ναζισμού. Να καταλάβει, επίσης, πώς άνθρωποι που είχαν παιδιά, άκουγαν Βάγκνερ και δάκρυζαν με τον Σίλερ έριχναν στη βάρδια τους χιλιάδες συνανθρώπους τους στα κρεματόρια και επέστρεφαν ύστερα στο σπίτι τους χωρίς καμιά τύψη.

Το ξέραμε ότι η Ζαρούλια είναι η φράου του Μιχαλολιάκου. Ότι λατρεύει τα SS τόσο πολύ, ώστε να φοράει δαχτυλίδι με τον χαρακτηριστικό σταυρό τους στην ορκωμοσία της ελληνικής Βουλής. Ότι επικαλείται τον Πλάτωνα και τους αρχαίους φιλοσόφους για να στηρίξει τις επιθέσεις σε «τρισάθλιους λαθρομετανάστες». Και ότι μισεί τους κομμουνιστές και τους πάσης φύσεως αριστερούς όσο και ο Γερμανός ιδεολογικός της μπαμπάς με το όνομα Αδόλφος.

Αλλά αυτή η αιμοβόρα επίθεση εναντίον ενός κοριτσιού που δεν το ξέρει, δεν της έχει κάνει τίποτε, δεν έχουμε ιδέα τι Θεό πιστεύει, αλλά έχει την ατυχία να είναι παιδί ενός πολιτικού της αντιπάλου, είναι η κορυφαία στιγμή της -και η κορυφαία στιγμή της συμμορίας της. Διότι εδώ δεν μιλάμε για κακία, για μίσος, για βλακεία, για ανθρωποφαγία, για ρατσισμό. Εδώ είδαμε σε εγκάρσια τομή τη φύση των εγκεφάλων που γέννησαν την κόλαση του Νταχάου, του Άουσβιτς, των γκέτο και εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους για ένα λόγο: Γιατί είχαν την ατυχία να γεννηθούν από γονείς που οι ομοϊδεάτες της Ζαρούλια έκριναν ως κατώτερους, βρώμικους, άθλιους, εχθρούς της άριας φυλής.

Το βλήμα